Morgunblaðið - 28.07.1960, Blaðsíða 16

16
MORCVT\TU 4 O I Ð
Fimmtudagur 28. jðlf 1960
PATRICIA WENTWORTH
Qamlar syndir |
--------------------30
ekki ávítandi heldur spyrjandi, er
hún leit á Marie Bonnet.
— Nei, það getur varla verið
skemmtilegt fyrir yður. Þér er-
uð kannske að hugsa um að fara
héðan?
Marie hnykkti höfði. — Já, til
hvers ætti maður svo sem að
hanga hér lengur. Ef mér býðst
eitthvert tækifæri, tek ég það
auðvitað.
— Og þér hafið fengið slíkt
tækifæri, eða hvað?
Ósvífninnj brá fyrir í fasi
stúlkunnar. — Það er mitt að
meta það, svaraði hún.
Maud Silver gaf eftir hvað það
snerti. — Það er ekki nema satt,
sagði hún, — en tækifærin geta
verið þannig vaxin, að þau séu
hættuleg. Til dæmis að ætia sér
að hafa upp úr því sem maður
veit eða getur sér til, getur verið
vafasamt fyrirtæki.
Reiðiglampa brá fyrir í augum
stúlkunnar, en svörtu augnhárin
fiýttu sér að hylja hann. — Ég
skil ekki, hvað þér eigið við,
ma’mselle.
Maud Silver leit alvarlega á
hana. --■essi æsingar og frjáls-
ræðissvipur og yfirleitt allt fas
hennar, síðan hún hitti José Car-
dozo, vakti hjá henni grunsemdir,
sem fóru vaxandi en ekki minnk-
andi. Hún sagði:
— Ef þér vitið eitthvað, sem
öðrum kemur illa, að þér vitið,
getur það orðið stórhættulegt fyr
ir yður sjálfa. Ef þér farið fram
á borgun fyrir að þegja, eruð þér
að brjóta lögin, og refsingin get-
ur orðið hörð. Með öðrum orðum,
hættan er til beggja handa. Þér
hafið verið í Englandi allmörg ár,
og vitið þá sennilega, hvaða við-
lög liggja við fjárkúgun. Mig
minnir það heiti chantage á yðar
tungu.
Marie Bonnet leit upp með sak-
leysissvip. Hana kitlaði í fing-
urna eftir að gripa þeim fyrir
kverkar gömlu konunnar, en auð
vitað mátti enginn maður vita
það. Nei, hún varð heldur að
sannfæra þessa áminningakerl-
ingu og lögregluvinkonu um það,
að hún væri að vaða reyk. Þær
voru hnýsnar þessar gömlu kerl-
ingar og þurftu að vera með nef-
ið niðri í öllu. Bara að þessi hefði
ekki komið að henni í miðjum
hugleiðingunum um það, hvað
hún skyldi gera þegar hún fengi
peningana, sem José Cardozo
hafði lofað henni. Nú leit hún
upp og sagði, eins og ringluð:
— Já, en . . . ma’mselle . . .
. Nú var .Maud Silver alveg sann
færð Ef enginn fótur hefði verið
fyrir ásökun hennar, hefði Marie
sleppt sér og orðið fokvond En
nú lagði hún einmitt hart að
sér til að stilla sig, og á því
var ekki nema ein skýring. Hún
sagði:
— Þetta var allt, sem ég vildi
sagt hafa, Marie. Ég býst ekki við,
að ungfrú Anning verði lengi
burtu héðán af. Og á meðan ætla
ég að líta inn til hennar mömmu
hennar. Það eru komnir einir
tveir dagar síðan ég hef séð hana.
Nákvæmlega til tekið var kom
ið hátt á þriðja dag síðan Maud
Silver hafði komið í heimsókn;
það var á miðvikudagskvöldið
meðan Alan Field var enn í lif-
enda tölu, og frú Anning hafði
látið það í ljós með miklum ákafa,
að hann ætti refsingu skilið.
Hann hafði gert illa þegar hann
fór burt og yfirgaf Darsie og fólk,
sem þannig hagaði sér, ætti að
hitta sjálft sig fyrir. Það stæði í
BiblíunnL
Márie dokaði við, en aðeins
andartak. Hún vissi mætavel, að
Darsie hefði aldrei leyft þessa
heimsókn. Síðan á miðvikudag
hafði hún engum leyft að koma
inn til gömlu konunnar. Hún
hafði auk heldur alltaf sjálf far-
ið með matinn inn til hennar og
hún hafði alltaf dokað við inni í
herberginu meðan búið var um
rúmið og tekið til þar inni. Og
hún hafði sagt við alla, að móðir
sín hefði fengið taugaáfall við
fráfall hr. Fields og bannað öll-
um að minnast á það við hana.
Gott og vel. Ekki skyldi Marie
fara að minnast á það. En að
halda aftur af ungfrú Silver, sem
var innundir hjá lögreglunni, nei,
það væri ekki klóklegt að fara að
skiptn sér neitt af henni.
Maud Silver gekk nú inn til frú
Anning og fann hana eins og
venjulega með saumarammann
sinn. Nálin var þrædd með Ijós-
grænu silki og nú tók hún spor.
Svipurinn var eins og hún lifði
algjörlega í sínum eigin hugar-
heimi' og þyfti ekki á öðrum
félagsskap að halda. Þegar Maud
Silver ávarpaði hana, hrökk hún
við. — Þér eruð alveg hætt að
koma til mín.
Maud Silver brosti. — Mér
var boðið að vera nokkra daga í
Klettabrún.
— Nú, hjá Ester Fieid? Ænei,
hún á ekki húsið, heidur Car-
mona. Hún er nú orðin Carmona
Hardwick. Darsie segir, að ég
gleymi öllu, en ég man það að
minnsta kosti. Við þekktum þau
öll svo vel, hér áður fyrr, og
hún var líka trúlofuð Alan. Það
var eftir að hann yfirgaf Darsie
og allt komst í óstand . . . já,
löngu eftir það. En svo yfirgaf
hann Carmonu líka. Hann var
svona, skiljið þér, gerði þær
skotnar í sér og yfirgaf þær svo.
Skjálfandi röddin varð allt í
einu hörð og reiðileg. — Hann
var vondur. Stúlkur eru svo fá-
kænar, þær ættu að vita betur
en þær gera. Hann var vondur,
og þessvegna varð að refsa hon
um. Vonzku á alltaf að refsa . . .
Gamla konan var orðin kafrjóð
og óðamála. — Og hann hefur
fengið sína refsingu, hann vai
stunginn í bakið og hann er dauð
ur. Hnífurinn stóð út úr bakinu
á honum og hann er steindauður.
Hann tælir þá ekki framar stúlk
ur og yfirgefur þær svo. Það
var illa gert, enda hefur honum
hefnzt fyrir það. Þér getið gkki
ímyndað yður, hvað hún Darsié
var lagleg . . . og svo kát.
Dyrnar opnuðust og ungfrú
Anning kom inn. Það var enginn
roði undir sólbrúnu hörundinu,
og blettirnir fyrir neðan augun
voru áberandi. Varirnar saman-
klemmdar og allt andlitið eins og
stirðnað. Og þegar hún taiaði var
röddin hörð.
Móðir mín er ekki nógu frisk
til að taka á móti gestum. Ég
verð að biðja yður að fara, ung-
frú Silver. Marie hefði átt að
vita betur en fara að hleypa yð-
ur inn.
Maud Silver stóð upp, og ekki
mátti sjá nein merki móðgunar,
er hún svaraði:
— Þér megið ekki kenna
Marie um þetta. Ég er hrædd um,
að ég hafi bara farið inn án þess
að hún vissi af því. Við skulum
lofa frú Anning að hvíla sig í
friði. Ég kom til að hitta yður,
svo að ef ég má tefja yður í
nokkrar mínútur . . .
Það varð ofurlítil bið áður en
Darsie Anning sneri sér við og
gekk út. Þær gengu svo saman
niður stigann, þegjandi.
Þegar inn í skrifstofuna kom,
gekk ungfrú Anning út að glugg
anum og horfði út. Hamingjan
mátti vita, hvað hún var að horfa
á. Ekki var það malarstígurinn
með runninum til beggja handa.
Ekki sólskinið. Nei, hún var að
horfa á sínar eigin hugsanir, og
þær voru gremjulegar. ífún
sneri sér við og sagði: — Til
hvers voruð þér að koma?
— Viljið þér ekki setjast nið-
ur, ungfrú Anning?
— Þakka yður fyrir, ég vil
heldur standa. Til hvers komuð
þér hingað?
— Mig langar að tala við yður.
— Já, og hér er ég. Hvað viljið
þér?
Darsie gaf ekki i skyn, að
þetta væri neitt venjulegt rabb.
Bæði svipur og rödd gaf til
kynna, að hún væri undir ein-
hverju óþolandi fargi. Og Maud
Silver sagði með hægð:
— Mér fannst ég þurfa að
koma. Ekki langaði mig til þess,
en mig grunar, að lögreglan sé
komin á fremsta hlunn að taka
frú Maybury fasta. Ef hægt er að
koma í veg fyrir það, er það
skylda mín að gera það.
Darsie Anning hélt sama stirðn
aða svipnum. — Hversvegna ætti
hún að taka hana fasta?
— Ég get ekki útskýrt það
nánar, en eitthvað hefur komið
í ljós, sem . . .
— Þá liggur ekki nema beint
við að taka hana fasta. Ef hún
hefur.gert það . . .
— Ég held ekki, að hún hafi
gert það. Og ég held, að þér get
ið gefið upplýsingar, sem gætu
hjálpað til þess að leiða sann-
Itikann í ljós.
— Ég hef engar upplýsingar
að gefa.
— Ungfrú Anning . . .
— Ég segi, að ég hafi engar
upplýsingar að gefa.
Ofurlítil þögn og Maud Silver
leit á hina meðaumkunaraukum.
Loksins sagði hún:
— Þetta þýðir ekkert, ungfrú
Anning. Auðvitað skil ég tilfinn-
ingar yðar, en þér getið ekki
horft á, að saklaus manneskja sé
tekin föst. Á ég að segja yður,
hvað ég sjálf sá og heyrði á
fimmtudagsnóttina?
— Þér?
Maud Silver kinkaði ofurlítið
kolli. — Eins og þér munið, var
afskaplega heitt þessa nótt. Ég
gat ekki sofnað, svo að ég fór
fram úr og gekk út að gluggan-
um, sem var opinn. Það var ofur
lítil hafgola, sem mér fannst
svalandi, og.útsýnið yfir dökkan
fjörðinn og bjartan stjörnuhim-
ininn var svo fallegt. Ég var að
njóta þessarar fegurðar, þegar ég
heyrði fótatak koma upp eftir
garðinum. Fyrst heyrði ég hlið-
inu lokað og læst og svo sá ég
tvær manneskjur, sem voru
komnar inn í garðinn gegn um
hliðið sem veit út að klettunum,
og nálguðust nú húsið. Andar-
tak seinna heyrði ég til móður
yðar og þér svöruðuð henni. Þá
voruð þér beint fyrir neðan
gluggann minn, og ég heyrði
hvert einasta orð, greinilega.
Mamma yðar sagði: „Fólk, sem
gerir rangt, á að fá refsingu. Ég
sagði alltaf, að honum myndi

t =i l
1 COSPER
__Þér gætuð líklega ekki lánað mér eitt lak í viðbót, kæri herra!
— Allt í lagi Bjarni. Við höfum
náð ágætum myndum af veiðum
Banesa. Kallaðu í hann og við
látum þetta nægja í dag!
— Ég skal kaupa steik í kvöld-
verðinn handa Bangsa. Hann á
það skilið.
— Komdu Bangsi, við skulum
fara heim! /
— Bjarni, hann er skjálfandi.
Við skulum korna bonuno inn í
bílinn!
| einhverntíma hefnast fyrir þetta.
Og þér svöruðuð: „í guðs bæn-
um, marama, vertu ekki að þessu
tali“.
Þögn. Loks svaraði Ðarsit Ann
ing:
— Og svo?
— Þér hélduð svo áfram og
genguð inn um glerdyrnar inn
í setustofuna, og svo heyrði ég
ykkur báðar koma upp á loft. Bg
komst ekki hjá því að heyra, að
frú Anning var óróleg og æst,
og það leið að minnsta kosti
klukkutimi áður en þér komuð út
úr herbergi hennar.
— Og þér hafið náttúrlega
legið á hleri?
Maud Silver setti upp mikinn
móðgunarsvip. — Ég vona, að
þér haldið þetta ekki í alvöru,
ungfrú Anning. Ég gat ekki ann-
að en heyrt það, sem þið sögðuð
fyrir neðan gluggann minn, eða
þekkt málróminn ykkar í stig-
anum, en ég lagði mig ekki fram
I im að hlusta á það, sem sagt
' var.
j — Mamma var óróleg, eins og
| þér sögðuð. Hún reikaði út í
garðinn og vildi ekki koma inn.
Þegar hún er í þessu ástandi; læt
ur hún móðan mása . . . og fer
þá oftast aftur í fortíðina, og
. það, sem hún þá segir, stendur
: oftast í engu sambandi við það
■ sem nú er að gerast.
J — Ekki er það nú alltaf. Það
I sem ég heyrði hana segja á
I____________________________________
ailltvarpiö
Fimmtudagur 28. júlí
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. —
8.15 Tónleikar — 8.30 Fréttir —
8.40 Tónleikar — 10.10 Veðurfr.).
9.30 Utvarp frá fundi Norðurlandaráðs
í Reykjavík.
a) Guðsþjónusta í Kapellu Há»
skólans. Sigurbjörn Einars-
son, biskup, prédikar.
b) Þingsetning í Hátíðasal Há-
skólans. Ræður flytja:
Bertil Ohlin, prófessor, forseti
Norðurlandaráðs og Gísli Jóns
son, alþingismaður, formaður
Islandsdeildar ráðsins.
12.00 Hádegisútvarp.
j 13.00 ,,A frívaktinni“, sjómannaþáttur
(Guðrún Erlendsdóttir).
15.00 Miðdegisútvarp.
(Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Kenjar. jarðar; III: Verkstofa
jarðar (Hjörtur Halldórsson
menntaskólakennari).
20.55 Frægir söngvarar: Eberhard Vách
ter syngur lög eftir Franz Liszt.
21.15 Upplestur: Andrés Björnsson les
ljóð eftir Arna G. Eylands.
21.25 Nútímatónlist: Cyril Smith og
Phyllis Sellick leika saman á tvö
píanó:
a) Scaramouche, svíta eftir Dar-
ius Milhaud.
b) Jamaica-rúmba og Mattie Rag
eftir Arthur Benjamin.
121.40 Samtalsþáttur: Ragnar Jóhann-
esson ræðir við Kristján á Garð-
stöðum.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
! 22.10 Kvöldsagan: Knittel eftir Hein-
Irich Spoerl í þýðingu dr. íríðu
Sigurðsson: V (Ævar R. Kvaran
leikari).
• 22.30 Sinfóníutónleikar:
a) ,,La Valse“ (Valsinn) eltir
Ravel.
b) Konsert fyrir knéfiðlu og
hljómsveit í Es-dúr eftir
Sjostakovitsj. — Flytjendur:
Tékkneska fílharmoníuhljóm-
sveitin og ellóleikarinn Msti-
slav Rostropovitsj. Stjórnandi:
Kiril Kondrasjín. (Frá tónlistar-
hátíðinni í Prag í maí sl.).
23.10 Dagskrárlok.
Föstudagur 29. júlí
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. —
8.15 Tónleikar. — 8.30 Fréttir. —
8.40 Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.)
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 Tónleikar: „Gamlir og nýir kunn
ingjar“.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Ferðaþankar: III. Austan tjalds
og vestan (Dr. Páll Isólfsson tón-
skáld).
21.00 Tónleikar: Don-kósakkakórinn
syngur rússnesk lög.
21.30 Utvarpssagan: „Djákninn í Sand
ey“ eftir Martin A. Hansen; VIII.
lestur (Séra Sveinn Vífeingur.)
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Knittel" eftir Hein-
rich Spoerl, III (Fríða Sigurðsson
þýddi. — Ævar Kvaran leikari
les).
22.30 I léttum tón: Tivoli-hljómsveitin
í Kaupmannahöfn leikur lög eftir
H. C. Lumbye.
23.00 Dagskrárlok.