Morgunblaðið - 15.02.1961, Blaðsíða 13

Miðvik'udagur 15. febr. 1961
MORGUNBLAÐIÐ
13
Kristinn Jónsson
Möðrufelli — Minning
VINUR minn, Kristinn Jónsson
frá Möðrufelli í Eyjafirði, and-
öðist í Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri þann 6. þessa mánað-
ar. Hann var, í gær jarðsettur í
heimagrafreit að Möðrufelli.
Kristinn var af góðu eyfirzku
bergi brotinn, sonur hjónanna
Jóns Jónssonar frá Gilsbakka og
Ólafar Árnadóttur frá Völlum í
Saurbæjarhreppi. —• Foreldrar
hans bjuggu fyrst á Dvergs-
stöðum, þá í Reykhúsum, Lauga
landi-Syðra og Garðsá, en síð-
ast í Möðrufelli. Voru þau bæði
dugleg og stórhuga. Skömmu
eftir fyrra stríð reistu þau í
Möðrufelli eitt stærsta íbúðar-
hús, sem þá var til í öllum
Eyjafirði. Mér er sérstaklega
minnisstætt, er Jón í Möðru-
felli kom að heimsækja for-
eldra mína, en þá gisti hann
venjulega að góðum og gömlum
sveitasið. Hann var ætíð hress
og glaður, hlýr við alla og ein-
staklega barngóður. Slíkir menn
eru jafnan aufúsugestir. Þau
Jón og Ólöf eignuðust sjö
börn. Af þeim hópi komust upp:
Axelína, gift Arnkeli Björns-
syni; Árnína, gift Guðbrandi
Isberg, sýslumanni Húnvetn-
inga, en hún er látin fyrir
nokkrum árum, og svo Kristinn.
Hefir það verið þung raim að
sjá á eftir fjórum efnilegum
sonum, öllum á æskuskeiði. Á
búskaparárum Jóns og Ólafar í
Möðrufelli var slíkur barna-
missir síður en svo nokkurt
einsdæmi. Mestur bölvaldurinn
var berklaveikin, sem á þeim
árum og allt fram yfir 1930
herjaði sveitir Eyjafjarðar.
Kristinn Óskar Jónsson var
fæddur í Reykhúsum 23. júlí
árið 1895. Þaðan fluttist hann
ungur með foreldrum sínum að
Möðrufelli og ólst þar upp.
Vann hann þar að búi foreldra
sinna, unz hann tók við því ár-
ið 1923. Ári síðar kvæntist
hann Jónu Þorsteinsdóttur frá
Upsum, hinni mestu greindar-
og ágætiskonu. Þau hjónin
bjuggu alla sína búskapartíð í
Möðrufelli, nema í ein fjögur
ár, sem þau voru í Litla-
Hvammi. Á heimili þeirra var
mikill myndarbragur og vel tek
ið á móti öllum, sem að garði
bar.
Kristinn í Möðrufelli var hið
mesta karlmenni, óhlífinn við
sjálfan sig, og þoldi illa hyskni
af öðrum, sem títt er um dugn-
aðarmenn. í mörg ár annaðist
hann verkstjórn fyrir Vegagerð
ríkisins í Fram-Eyjafirði. Fór
honum það starf vel úr hendi
og naut hann hylli þeirra, sem
hjá honum unnu. Fyrr á árum
fékkst hann töluvert við jarða-
bætur fyrir hina og þessa, og
var vinnudagurinn þá oft ærið
langur. Hesta átti hann góða,
en þá voru dráttarvélar enn
ekki komnar til sögunnar.
Kristinn var góður búmaður.
Hann bætti mikið jörðina og
hafði jafnan mikil umsvif.
Kristinn Jónsson var maður
einarður í framkomu. Hann
sagði hispurslaust skoðanir sín-
ar á mönnum og málefnum. Lét
hann sig engu skipta hver á
hlustaði. Við fyrstu kynni gat
mönnum virzt hann nokkuð
harður í horn að taka og ó-
þjáll. En það breyttist fljótt eft-
ir nánari kunningsskap. Hann
var drengskaparmaður, sem gott
var til að leita.
Kristinn var góður heimilis-
faðir og sérstaklega annt um
framtíð barna sinna og þroska,
en þau eru: Gerður, húsmæðra-
skólakennari, nú kennari í Nor-
egi; Þorsteinn, bóndi í Möðru-
felli; Heiðar, bóndi í Ytra-Felli,
sem er nýbýli í Möðrufells-
landi; Ingvar, verzlunarmaður
á Akureyri; Valur, bóndi í
Möðrufelli, og Sólveig, sem nú
dvelur hjá systur sinni í Nor-
egi. Einnig ól hann upp fóstur-
son, Ólaf Hrafn, sem nú er
húsasmíðameistari á Akureyri.
Kristinn fór að kenna van
heilsu fyrir 6—7 árum, sem
ágerðist með ári hverju. Hinn
þungbæra sjúkdóm bar hann af
æðruleysi og hafði oft gaman-
yrði á vörum, þótt þjáður væri
Störf sín heima fyrir stundaði
hann meðan kraftar leyfðu, og
þar vildi hann helzt vera unz
yfir lyki. Eftir að Kristinn
missti konu sína, stóð Hólmfríð-
‘ur systir hennar fyrir búi hans
með hinum mesta myndarskap.
Annaðist hún hann í veikind-
unum af stakri alúð. Börnin,
sem heima voru, gerðu og það
sem í þeirra valdi stóð, til þess
að létta honum sjúkdómsstríðið,
en milli hans og þeirra allra
var mikið ástríki.
Með þessum fáu línum vil ég
kveðja Kristin í Möðrufelli og
þakka honum fyrir mörgu
góðu stundirnar, sem við höfum
átt saman, bæði á heimili hans
og annars staðar, og fyrir vin-
áttuna við allt mitt fólk. Minn-
ingin um hann mun geymast í
Eyjafirði.
Jónas G. Rafnar.
Bílar, lífskjör
og f jölskyldulíf
MEÐ vaxandi velmegun þjóða
gegnir bíllinn, fjölskyldubíll-
inn sívaxandi hlutverki í dag-
legu lífi fólks — svo mjög, að
bílaeignin er allgóður mæli-
kvarði á lífsafkomu hinna
ýmsu þjóða. — Óvíða í Evrópu
hefir hagur manna farið jafn-
ört batnandi á undanförnum
árum og í Vestur-Þýzkalandi.
Bílaeign landsmanna hefir
líka vaxið þar mjög ört — svo
aci Vestur-Þýzkaland er nú
orðið eitthvert mesta bílaland
álfunnar.
★
♦ í vetrarbyrjun nú voru
nær 7 milljónir bifreiða í land-
inu, þegar allt var talið. Ef við
er bætt öllum mótorhjólum,
sem þá voru í notkun, töldust
vélknúin farartæki tíu millj.
— Fyrir aðeins fimm árum
voru í Vestur-Þýzkalandi 28
farþegabifreiðir á hverja 1000
íbúa landsins — en samsvar-
andi tala í Bretlandi var þá
54 og í Frakklandi 49. — Nú
koma 75 bilar á hverja 1000 í-
búa V-Þýzkalands, svo að
aukningin er etekert smáræði.
Það er svo ekki síður at-
hyglisvert, að meira en helm-
ingur allra bifreiða í V-Þýzka-
landi er í eigú starfsmanna
fyrirtækja og verkamanna.
★
♦ Þjóðverjar þykja yfirleitt
snyrtimenni í umgengni og
fara vel með vélar sínar og
tæki. Það kemur því ekki á ó-
vart, að hin v.-þýzka fjöl-
skylda lætur sér yfirleitt mjög
annt um bílinn sinn og þvær
hann og bónar í tíma og ótíma.
En hún notar bílinn líka mik-
ið, fer t.d. oft í smábílferðir
um helgar. — Auk þess sem
sívaxandi bílaeign Vestur-
Þjóðverja ber vott um aukna
velmegunar þjóðarinnar í
heild, þykir hún hafa eflt fjöl-
skyldulífið mjög, sem ekki er
lítils virði, — og jafnframt
hafa „bílafjölskyldurnar" öðl-
azt meiri þekkingu á landi
sínu en áður. Já, það geta ýms
ir kostir fylgt því að eiga bíl.
Félagslíi
Knattspyrnufélagið Valur
Knattspyrnudeild 2. flokkur
Áríðandi fundur í félagsheim
ilinu eftir æfinguna í kvöld. —
Rætt verður um komu danska
liðsins Lyngby. Mjög áríðandi að
allir, sem ætla að æfa í sumar,
mæti. Góð knattspyrnumynd
sýnd í fundarlok. Stjórnin
Framarar
Meistara- 1. og 2. fl. Æfing
verður á Melavellinum í kvöld
kl. 7. Þjálfarinn
Skíðaferð í dag öskudag
kl. 10 f.h. og kl. 1 e.h. — Af-
greiðsla hjá B.S.R.
Skíðafélögin í Reykjavík
(jKnattspyrnudeil Vals 2. flokkur
Æfing í kvöld kl. 8,30. Fundur
eftir. Fjölmennið. Stjórnin
LOFTUR hf.
L JÓSMYNDASTO FAN
Pantið tíma í síma 1-47-72.
^Árni Guðjónsson
hæstaréttarlögmaður
^ Garðastræti 17
MALFLUTNINGSSTOFA
Einar B. Guðmundsson
Guðlaugur Þorláksson
Guðmundur Pétursson
Aðalstræti 6, III hæð.
Símar 12002 — 13202 — 13602
Fyrirl iggjandi
Skábönd.
Hvít teigja á spjöldum.
Hvítir bendlar.
Kr. Þorvaldsson &. Co.
heildverzlun
Grettisgötu 6 — Sími 24478.
Verzlunarstjóri
Duglegur og ábyggilegur óskast nú þegar fyrir véla
og verkfæraverzlun. Tilboð merkt: „1196“ sendist
Morgunblaðinu.
I
IRELLI
Hjólbarðar
750 x 20 600 x 16
900 x 20 650 x 16
1000 x 20 700 x 16
1100 x 20 750 xl6
hjólbarðar
560 x 15 640 x 13
590 x 14 670 x 13
Ásgeir Sigurðsson hf.
Hafnarstræti
FINNSKU
NOKIA-snjódekkin
590 x 13
590 x 15
640 x 15
650 x 16
640 x 13
560 x 15
600 x 16
750 x 14
Verzlun
Friðriks
Bertelsen
Tryggvagötu 10
Sími 12872.
Aðvörun
um stöðvun atvinnurekstrar vegna van-
skila á söluskatti og iðgjaldaskatti.
Samkvæmt kröfu tollstjórans í Reykjavík og heimild
í lögum nr. 10, 22. marz 1960, verður atvinnurekstur
þeirra fyrirtækja hér í umdæminu, sem enn
skulda söluskatt og iðgjaldaskatt IV. ársfjórðungs
1960, svo og söluskatt og útflutningssjóðsgjald eldri
ára, stöðvaður, þar til þau hafa gert full skil á hin-
um vangreiddu gjöldum ásamt áföllnum drá:ttar
vöxtum og kostnaði. Þeir, sem vilja komast hjá stöðv
un, verða að gera full skil nú þegar til tollstjóra-
skrifstofunnar, Arnarhvoli.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 13. febrúar 1961.
Sigurjón Sigurðsson.