Morgunblaðið - 12.03.1961, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐ1D
Súnnudagur 12. marz 1961

Utg.: H.f. Arvakur, Reykjavík.
Franikvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Lesbók: Arni Óla, sími 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðaiotræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 45.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 3.00 eintakið.
HVERS VEGNA TRUFLA ÞEIR
ÚTVARPSSTÖÐVARNAR?
¥ engstum, síðan að síðari^
heimsstyrjöldinni lauk,
hafa Sovétríkin umgirt sig
öf.lugu kerfi truflanastöðva,
sem hafa það hlutverk að
koma í veg fyrir að erlend-
ar útvarpsstöðvar heyrist í
Rússlandi.
i Hvers vegna hafa Rússar
gert þetta?
Þeir hafa gert það vegna
þess, að leiðtogar rússneska
kommúnistaflokksins þora
hreinlega ekki að hætta á
það að menntamenn í Rúss-
landi, sem skilja ensku,
frönsku, þýzku eða tungu-
mál annarra Vestur-Evrópu-
landa, heyri rödd hins
frjálsa heims, og fái þannig
rétta mynd af því sem er að
gerast í veröldinni. Komm-
ú/iistastjórnin rússneska vill
hafa algera einokun á því að
ííegja rússnesku þjóðinni
fréttir og túlka rás atburð-
anna frá degi til dags, frá
mánuðú til mánaðar og frá
ári til árs. Aðeins kommún-
istaflokkurinn í Rússlandi
má gefa út blöð og reka út-
varpsstöðvar. Þar er engin
andstaða leyfð, þar er engin
gagnrýni á stjórnarvöldin
möguleg.
En það er ekki nóg með
að rússneska þjóðin megi
ekki hlusta á erlent útvarp.
Hún má heldur ekki sjá er-
lend blöð og tímarit. Inn-
flutningur á þeim er bann-
aður til Sovétríkjanna.
Þannig er hið andlega
frelsi í forysturíki hins al-
þjóðlega kommúnisma í
heiminum. Það er þetta
„frelsi11, sem íslenzkir komm
únistar og aðrir aðdáendur
Sovétskipulagsins dá og veg-
sama og telja hið eina sanna
og fullkomna frelsi.
En hvað mundi íslenzkum
almenningi finnast um það
frelsi á íslandi, sem bannaði
fólkinu að hlusta á erlendar
útvarpsstöðvar eða lesa er-
lend blöð og tímarit?
NÆRTÆKASTA
VERKEFNIÐ
nda þótt okkur íslendinga
greini á um margt, eru
þó væntanlega allir sam-
mála um það, að fjölda marg
ar nauðsynlegar framkvæmd
ir séu óunnar í landi okkar.
Okkur ætti heldur ekki að
greina á um hitt, að við ráð-
um ekki yfir nægilegu fjár-
magni til þess að geta gert
allt í einu, framkvæmt allar
þær nauðsynlegu umbætur,
sem að kalla í einu vetfangi.
Þess vegna skiptir það meg-
inmáli að leiðtogar þjóðar-
innar hafi þá framsýni
og ábyrgðartilfinningu til
brunns að bera, að kunna að
einbeita kröftum landsmanna
að því, sem mest kallar að.
Um það, hvað mest kalli að,
getur menn að vísu greint á.
Við höfum á undanförn-
um árum lagt höfuðáherzlu
á að byggja raforkuver,
dreifa raforkunni um landið
og byggja upp vísi að stór-
iðnaði. Mikil verkefni eru að
vísu framundan óleyst á
þessu sviði ennþá. En það
verkefni, sem nú kallar mest
að í öllum landshlutum er
að fullgera ýmsar þeirra
hafna, sem unnið hefur ver-
ið að á undanförum árum,
en af miklum vanefnum. —
Fiskiskipafloti þjóðarinnar
hefur stækkað svo ört síð-
ustu ár, að hafnirnar eru
orðnar algjörlega ófullnægj-
andi fyrir hann. Til þess að
geta hagnýtt hinn stóra
fiskiskipastól, er þess vegna
Iífsnauðsynlegt að einbeita
kröftunum að því nokkur
næstu árin að byggja upp
nokkrar meginhafnir í öll-
um landshlutum. Það er
líka nauðsynlegt til þess að
geta hagnýtt til fullnustu
hinn afkastamikla fiskiðnað,
sem þjóðin hefur verið að
byggja upp, og sem fram-
leiðir meginhlutann af út-
flutningsverðmætum hennar.
Þegar á þetta er litið,
ættu menn að geta samein-
azt um það, að einbeita
kröftunum um skeið að því
að fullgera hafnirnar og
leggja þannig grundvöll að
aukinni útflutningsfram-
leiðslu. Það er á því sem
þjóðinni ríður mest nú.
FÖRUM ÖHIKAÐ
NÝJAR LEIÐIR
CJíðastliðinn IV2 áratug hafa
^ íslendingar horft upp á
verðbólgu og dýrtíð aukast
hröðum skrefum í landi
þeirra. Heiðarlegar tilraunir
hafa verið gerðar til þess að
UTAN UR HEIMI
Svalt milli Sovét-
rikjanna og íraks
— Kassem stimplaður „afíurhaldsseggur“
DANSKA blaðið „Inform-
ation“ skýrði frá því á dög-
unum, að allkalt sé nú orð-
ið með Sovétríkjunum og
írak — eð<a, eins og blaðið
orðar það: — Hveitibrauðs-
dögum Moskvu og Bagdað,
sem hófust þegar Abdel Kar-
hindra þessa þróun málanna,
en þær hafa svo að segja
allar mistekizt. Kapphlaupið
milli kaupgjalds og verðlags
hefur alltaf haldið áfram. —
Kaupmáttur krónunnar hef-
ur stöðugt rýrnað og gengi
hennar lækkað. Launþegum
hefur mistekizt að bæta kjör
sín með hækkuðu kaupi.
Þetta er nú orðin stað-
reynd, sem allir viðurkenna.
Þess vegna er nú kominn
tími til þess að þjóðin fari
nýjar leiðir til þess að
tryggja hag sinn og bæta
lífskjör sín. Verkalýð<ur og
vinnuveitendur verða að
taka saman höndum um
þessar nýju leiðir. Án sam-
vinnu þeirra verður engri
breytingu eða umbót komið
fram.
Hér í blaðinu hefur und-
anfarið verið lögð áherzla á
það, að allir þeir, sem vel
vilja í þessum málum, og
sjá nauðsynina á nýjum
leiðam í stað hins eyðileggj-
andi kapphlaups milli kaup-
gjalds og verðlags, takist í
hendur og hefji umbóta-
starfið. Aukin vinnuhagræð-
ing, ákvæðisvinna, samstarfs
nefndir launþega og vinnu-
veitenda, ágóðahlutdeild
verkalýðsins í atvinnurekstr-
inum, almenningshlutafélög
um ýmsan þýðingarmikinn
atvinnurekstur og ýmiss
in útflutningsframleiðsla og
vaxandi gjaldeyristekjur er
fleiri atriði hafa verið nefnd
sem líkleg úrræði til þess að
skapa sættir milli vinnu og
fjármagns, auka framleiðsl-
una og bæta lífskjörin.
íslenzka þjóðin má ekki
lengur hika við að fara þess-
ar leiðir og ýmsar aðrar til
þess að treysta efnahags-
grundvöll þjóðfélags síns og
skapa aukna farsæld og vel-
megun alls almennings í
landinu. Það er kominn tími
til þess nú að láta hendur
standa fram úr ermum, og
þora að gera það sem óhjá-
kvæmilegt er að gera.
im Kassem hershöfðingi
komst til valda í írak í júlí
1958, er nú lokið. — Síðan
tilfærir „Information“ um-
mæli opinbers málgagns
heimskommúnismans, þar
sem ráðizt er harkalega á
Kassem og hann stimplaður
„afturhaldsseggur“. —■ Segir
svo áfram í grein blaðsins
(lauslega þýtt og endur-
sagt):
— ★ —
í febrúarhefti hins alþjóðlega,
kommúnista timarits, „Vanda-
mál firðarins og sósíalismans",
sem gefið er út í Prag, birtist
grein eftir Aziz nokkurn Kurdi,
er ber yfirskriftiria ,,Gegn of-
sóknum á hendur lýðveldissinn
um og undirokun þeirra". — í>ar
getur m.a. að lesa eftirfarandi.
Ar „Götur afturhaldsins"
„í júlí árið 1959 tók ríkisstjórn
Abdel Karim Kassems að troða
götur afturhaldsins. Að því er
KASSEM — gerist óþægur við
kommúnista . . .
varðaði stefnuna innanlands, lét
stjórnina í sívaxandi mæli. Þann
veldishugsjónarinnar og réttlæt
isins lönd og leið, en tók að beita
grimmilegum, löglausum aftur-
halds aðgerðum, til þess að koma
lýðveldishreyfingunni á kné, og
ofbeldisaðgerðir og ofsóknir voru
hafnar gegn kommúnistum og lýð
veldissinnum“. — Allt er þetta,
bætir tímaritið við, í þágu „í-
haldsaflanna í landinu, olíuein
okunar, heimsvaldasinna og er-
indreka CENTO-bandalagsins
(áður Bagdað-bandlagsins), sem
beita írak þvingunum".
Þessi harkalega árás á Kassem
kemur nokkuð á óvart, því að allt
til þessa hafa Kreml-menn bor
ið blak af honum og látið í veðri
vaka, að það væru afturhalds-
seggir í hópi undirmanna hans,
sem færu á bak við hann og ættu
sök á því, sem kommúnistum
hefir þótt miður fara.
Ar Pólitískar þvinganir
Margt vitnar um það, að
Moskvuherrarnir beiti nú póli-
tískum þvingunum við Bagdað
stjórnina í sívaxandi mæli. Þann
ig gerðist það t.d í febrúar s.l.,
að fjórar sovéskar stofnanir og
samtök sendu Kassem harðorð
mótmæli, þar sem lýst var ,,á
hyggjum og gremju, vegna þeirra
„hreinsana“ á kommúnistum,
sem fram hafa farið í írak að
N
KRÚSJEFF — gramur og sár
undanfömu — Ein meginástæð-
an til vonzku Moskvu-manna er
aukizt hefir hægt og bítandi s.l.
IV2 ár, er vafalaust sú, að Kess
em hefir neitað að viðurkenna
kommúnistaflokk íraks, sem
sýnt hefir sovétstjóminni mikla
fylgispekt, og að hann hefir allt
af fordæmt ofbeldisverk komm
únista í Mosul og Kirkuk árið
1959, sem framin voru í sambandi
við her-uppreisnina gegn Kass-
em Síðan hafa kommúnistar
smátt og smátt verið látnir víkja
úr stjórn íraks, úr mikilvægum
stofnunum og úr stjórnum verka
lýðssamtakanna. Margir komm-
únistar hafa verið gerðir höfð-
inu styttri, að sagt er, — og enn
fleiri hafa „horfið undir jörð-
ina“, eins og það er kallað þ.e.a,
s. þeir starfa síðan með leynd.
Ar Vonbrigði í Kreml.
Áróðurskóngar kommúnismans
hafa aldrei áður vogað að ráðast
opinberlega á stjórn Kassems
fyrir það, að hann hefir ekki vilj
að viðurkenna kommúnistaflokk
íraks, en þeir hafa hins vegar
iðulega beint geiri sínum gegn
klofningararmi kommúnista-
flokksins og leiðtoga hans, Dauld
es-Sayegh. —Síðan Kassem tók
völdin í landi sínu, hafa Sovét
ríkin veitt Irak mjög mikla efna
hagsaðstoð — en hún hefir greini
lega ekki orðið til þess. póli-
tíska ávinnings, sem Kreml-menn
hafa eflaust vænzt. Það er því
ofur eðlilegt, að þeir séu orðnir
Kassem og mönnum hans all-
gramir.
í janúar sl. var talsvert veður
gert út af því í Moskvu, að stað
fest hafði verið samkomulag
milli íraks og Sovétríkjanna varð
andi efnahagsaðstoð og tækni-
hjálp — og voru birtar stórar
fréttir um það í blöðunum.
Heima í írak minntist Kassem,
„styrkþeginn", ekki einu orði
á staðfestingu þessara samninga.
Og nokkrum dögum áður, þegar
„dagur hersins“ var hátíðlegur
haldinn í írak, hafði hann ekki
heldur getið hið minnsta um efna
hagsaðstoð Sovétríkjanna, er
haim gaf yfirlit um hag ríkisins
í mikiili (ræðu. Þetta vakti
grerpju í Kreml —• en Rússar
veita Irak um helmingi meiri
efnahagsaðstoð en Kína, ef miðað
er við íbúafjölda svo eitthvað sé
nefnt. — Kannske engin furða
þótt Kreml-herrarnir teldu Kass
em hafa móðgað sig herfilega.
A" Orsakir „ósigursins".
Ekki má skilja „ósigur“ Kreml
í írak og vaxandi andstöðu Kass
ems við kommúnista svo, að
írak gerist nú hlynnt vesturveld
unum — og ekki er heldur unnt
að segja, að stefna þeirra eigi
nokkurn þátt í sneypuför Rússa
þar eystra. — Það, að Kassem og
fylgjendur hans virðast hafa snú
izt öndverðir gegn kommúnism-
anum, mun að öðrum þræði eiga
rót sína að rekja til ofbeldis- og
hermdarverka kommúnista x
Mosul og Kirkuk sem áður var
á minnzt, — en að hinu leytinu
mun orsakanna að leita í þvi,
að kommúnistarnir hafa gengið
í berhögg við og beinlínis unnið
gegn hinni arabisku þjóðernis-
stefnu.