Morgunblaðið - 28.06.1961, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 28. júní 1961
i
í
i
í
í
I
í
Skyndibru'ðkau
Renée Shann
í
i
í
í
i
i
i
fyllti hana hryllingi. Og nú lét
frú Andrews hverja spurninguna
reka aðra. Henni virtist alls ekki
detta í hug, að Júlía vseri utan
við sig og í döpru skapi og alls
ekki í skapi til að tala mikið um
einkamál sín við bláókunnuga
manneskju.
— Komstu hingað virkilega í
morgun?
— Já.
og rétti tvö granatepli að henni,
og vildi fá tvo pjastra fyrir þau.
Skóburstardrengur, sem var því
sem næst nakinn, réðst á Robin,
og ræfilslegur maður otaði að
þeim bakka með einhverju gler-
skrauti í. Án þess að hugsa sig
um, tók hún lítið armband af
bakkanum.
•— Þetta á að vera skilnaðar-
gjöf til þín, Robin.
Hennar brúðkaupsgjöf hafði
verið slönguhringur með demönt
um mjög fallegur og dýr. En um
leið og hún festi á hann arm-
bandið, datt henni í hug, að hve-
nær sem hún kynni að líta á það
aftur myndi hún minnast þess,
sem gerð.ist þarna á hafnarbakk-
anum, og tilfinninga sinna á
þeirri stundu. Hjartasorgarinnar,
sem hún gat nú ekki lengur ráðið
við.
f>au gengu nú að skipinu. Þar
sá hún hvar Jon stóð og hélt sér
í handlegginn á hávöxnum for-
ingja, rétt fyrir framan þau. Og
svo sá hún hverja konuna af ann
arri, þeirra, sem höfðu orðið
henni samferða frá Englandi.
— Þú skalt ekki bíða þangað
til við förum af stað, Robin. Ég
gæti ekki þolað það.
— Eins og þú vilt, elskan mín.
Þau reyndu nú bæði að stilla
sig eftir föngum . . þorðu ekki
annað. því bæði voru þau að
gráti komin. Samt gengu þau,
eins og ekkert væri um að vera,
saman um borð og Robin fór alla
leið niður í káetuna með henni,
og sá þá, að hún átti að vera
þarna með tveim öðrum konum.
Henni datt ósjálfrátt í hug, að nú
fengi hún ekki einu sinni neinn
stað þar sem hún gæti grátið í
einrúmi. önnur konan var þegar
farin að taka upp farangurinn
sinn. Hún leit upp og hleypti
brúnum, þegar Júlía kom inn
með Robin með sér.
Robin flýtti sér að draga sig
í hlé, og sagði. — Ég skal bíða
fyrir utan.
Júlía flýtti sér að losa sig við
farangurinn og fór síðan út fyrir
til hans.
— Komdu upp á þilfar, sagði
Aushirstraeti 14 Sýni ll'687jpts&

....—................................JWw.
Kelvinator kæliskáourinn er arangur aratugaþrounar
— Vissi ég ekki! Ilann hefir étið boltann okkar!
hann og greip í handlegginn á
henni.
Þau fundu eitthvert skot, þar
þar sem sá út yfir sjóinn. Fleiri
hjón voru að kveðjast, skammt
frá þeim. önnur hjón, sem tóku
ekki eftir þeim.
— Hérna er gott, sagði Robin
og tók utan um hana. — Vertu
sæl og blessuð, elskan mín. Gangi
þér vel og góða ferð.
— Það verður allt í lagi með
mig. En þú..
— Það verður líka allt í lagi,
því lofa ég þér.
Nú heyrðist klukkuhringing.
— Allir í land, sem í land eiga
að fara! kallaði há rödd. Robin
lét hendur falla, og andartak
horfðu þau hvort á annað, en þá
snerist hann á hæli og flýtti sér
burt og í land.
Júlía stóð ein eftir og horfði á
breiðar herðar hans hverfa í
mannþröngina, sem var að troð-
ast að landgöngubrúnni, en þá
gekk hún út að borðstokknum
og horfði þurrum augum á sjáv-
arflötinn, sem var líkastur
bráðnu blýi. Innra með sér felldi
hún tár, sem voru helmingi sár-
ari en þau tár, sem til sýnis eru.
Hún hugsaði: Ég afber þetta
ekki, en vissi um leið, að það
varð hún að gera. Ég verð að sjá
hann aðeins einu sinni enn hugs-
aði hún og sneri sér við. Síðan
þaut hún yfir þilfarið og inn í
þröngina, sem hafði þyrpzt út í
borðstokkinn hinumegin.
Hún horfði á öll andlitin, sem
horfðu upp af hafnarbakkanum,
og mundi þá, að hún hafði beðið
hann um að vera ekki að bíða og
veifa til hennar um leið og skipið
legði af stað, en samt fann hún
með sjálfri sér, þegar til alvör-
unnar kom, að hann mundi alls
ekki getað slitið sig burt af staðn
um. Hún tók eftir stúlku, sem
stóð grátandi við hlið hinnar, án
þess að reyna að leyna því, og
mann sem kallaði kveðjuorð upp
til hennar. En Robin gat hún
hvergi komið auga á.
Loksins sá hún hvar hann stóð
lengst burtu og horði upp á þétt-
skipað þilfarið, auðsjáanlega í
þeirri von að koma auga á hana.
Hún veifaði ákaft og kallaði nafn
hans og loksins kom hann auga
á hana og veifaði á móti.
Hún gat ógreinilega heyrt rödd
hans, er hann kallaði: — Vertu
sæl, Júlía....vertu sæl! En þá
tók skipið að hreyfast. Hljóm-
sveit þess tók að leika „Auld
Lang Syne“. Hún stóð og horfði
þangað til andlitin í landi voru
orðin eins og þokurönd. Þá sneri
hún sér við og gekk niður í ká-
etuna sína.
Þar lá önnur sambýliskona
hennar í rúminu og var að lesa
skáldsögu og kærði sig kollóttan
þó að skipið væri að leggja af
stað og skipti sér yfirleitt ekkert
af því, sem fram fór. Nú lagði
hún frá sér bókina, kynnti sig
sem frú Andrews og kvaðst vera
á leið heim frá Ástralíu. Júlía
fékk ósjálfrátt óbeit á henni.
Hún var óskaplega málug og tek-
in talsvert að reskjast. Tilhugs-
unin um sambýlið við hana, auk
heldur þegar nú hin bættist við,
— Það var svei mér hart, verð
ég að segja. En þú verður nú
víst að hafa það eins og hvert
annað hundsbit. Þetta er gott
skip og þú verður ekki lengi að
kynnast góðu fólki hérna. Þegar
ég gifti mig — fyrir fleiri árum
en ég kæri mig um að telja —
fórum við maðurinn minn....
Júlía flýði. Hún gat leitað Joan
uppi þar sem hún var uppi á
íþróttaþilfarinu og horfði út yfir
borðstokkinn á' mjóu landræm-
una, sem var óðum að hverfa.
Augun í Joan voru rauð, og það
leyndi sér ekki, að hún hafði ver-
ið að gráta. Júlía stillti sig um að
fara að gráta og reyndi að vera
kát í bragði: — Jæja, við vorum
eitthvað að tala um, að við hitt-
umst kannsfce bráðlega aftur!
— Já, en ekki svöna bráðlega.
Varirnar á Joan skulfu. — Ó,
Júlía....
— Ég veit. Þetta er hart, finnst
þér ekki?
— Mér væri næst skapi að
kasta mér þegjandi fyrir borð.
— Það væri úrræðið. Heldurðu
ekki, að það væri huggunarríkt
fyrir John að frétta það?
Joan sagði með beizkju: —
Svei mér ef ég gæti ekki drepið
mann! Hugsaðu þér að senda okk
ur svona heim! Hvernig dirfast
þeir að gera annað eins?
— Þú átt sjálfsagt við yfir-
völdin. Ég held nú, að þau hafi
ekki sízt augcistað á okkar hags-
munum og mannanna okkar.
John segir, að þetta sé ekki
annað en hringavitleysa og við
hefðum allt eins vel getað verið
kyrrar.
— Kannske, en við hefðum þó
alltaf orðið einar okkar liðs.
Mennirnir hefðu orðið að fara
undir öllum kringumstæðum.
— Það er nú sama. Það er allt
betra en láta endursenda sig
svona til Englands. Við sem vor-
um nýfarnar þaðan. Ég get ekki
hugsað mér meiri vonbrigði.
— Ég veit. Vitanlega er þetta
andstyggilegt. En ég býst við að
ég megi taka mér í munn orð
konunnar, sem ég hef káetu með,
að maður verður að láta sér það
lynda og bjarga sér eins og bezt
gengur.
Joan reyndi að kæfa snöktið.
— Ef maður bara vissi, hvað
lengi við þurfum að bíða, þá
mætti kannske gera sér það að
góðu. Það er óvissan, sem ég þoli
verst af öllu.
— Það getur nú vel verið, að
þetta verði ekki svo mjög lengi.
— Getur verið....
— Æ, góða Joan, reyndu nú
að hressa þig svolítið upp!
— Ég vil bara ekki fara heim,
kveinaði Joan. Ég vil vera hjá
John. Eg vil fara í brúðkaups-
ferðina mína, eins og ég hefði
átt að gera, einmitt á þessari
stundu.
— Sama hér. Og ég sakna engu
síður en þú. Júlía leit á Joan.
— Þú giftir þig, var það ekki?
— Vitanlega. John var eitt-
hvað að tala um, að við ættum
kannske heldur að fresta því, en
ég sagði honum að vera ekki með
neina vitleysu.
— Það er þá hér um bil 'það
sama, sem ég sagði við Robin. Ég
Markús fer með sýnishom af | ir skógarhöggsmanna í Norður-
Birkibituim og kemur fyrst í búð [ skógi.
— Nei sjáið hver er kominn í| — Sæl'l Óli .... Einmitt mað-
heimsókn .... Markús Trail! | urinn, sem ég ætlaði að hitta!
hefði alls ekki tekið í mál að
fresta brúðkaupinu. Nú, að
minnsta kosti, finnst mér eins
og ég sé....
— Já, það er alltaf eitthvað.
Joan andvarpaði og leit á úrið
sitt. — Heldurðu ekki, að við
gætum haft gott af að fá eitt
glas af einhverju? Við gætum
skálað hvor fyrir annarri!
— Þetta finnst mér góð tillaga.
—i Þær fengu sér síðan kampa-
víns-kokteila. "Joan hélt því
fram, að ekkert minna ætti við,
þegar svona stæði á. —• Við hefð-
um víst hvort sem er báðar átt
að drekka kampavín í kvöld, ef
allt hefði verið með felldu.
Þær komust að þeirri niður-
stöðu yfir glösunum, að þetta
væri nú kannske ekki svo slæmt,
ef þær gætu verið saman í káetu,
og þyrftu ekki að vera með ó-
kunnugum.
— Þá gætum við skælt hvor á
annarrar öxl, sagði Joan.
•— Við ættum nú ekki að vera
mikið að gráta, heldur ættum við
að láta sannast, að við séum eigin
konur hermanna.
— Mér finnst nú ekki ég vera
nein eiginkona.
SIJtltvarDiö
Miðvikudagur 28. Júnf
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8jOS
Tónleikar. — 8:30 Fréttir. —
8:35 Tónleikar — 10:10 Veður-
fregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar)4
12:55 ,,Við vinnuna'*: Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarf> (Fréttir. —•
15:05 Tónleikar. —16:00 Fréttir
og tilkynningar. — 16:05 Ton-
leikar. — 16:30 Veðurfregnir).
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðnrfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Flautukonsert í D-
dúr eftir Boccherini (Camillo
Wanausek og Pro Musica hljóm
sveitin í Vínarborg leika;
Charles Adler stjórnar).
20:20 Upplestur: ,,Osýnilega safnið'*,
saga um atvik frá gengishrun-
inu mikla í Þýzkalandi 1920-23
eftir Stefan Zweig (Gísli Al-
freðsson leikari þýðir og les).
20:50 Knéfiðlan ymur: Enrico Main
ardi leikur vinsæl lög.
21:10%Tækni og vísindi; annar þáttur:
Efnarafallinn (Páll Theodórs-
son efnafræðingur).
21:25 Frlá fjórða söngmóti Kirkju-
kórasambands Eyjafjarðarpró-
fastsdæmis (Hljóðr. á Akur-
eyri 28. f.m.). Fimm kórar
syngja ellefu lög sér í lagi og
sameiginlega. Söngstjórar: Sig-
ríður Schiöth, Gestur Hjörleifs-
son, Askell Jónsson, Jakob
Tryggvason og Páll Erlendsson.
Undirleikari: Guðrún Kristins-
dóttir.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Þríhyrndi hattur-
inn" eftir Antonio de Alarcónf
IX. (Eyvindur Erlendsson).
22:30 IJr djassheiminum:
a) Errol Gardner leikur á planó,
b) Benny Goodman og hljómsv.
hans leika.
23:00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 29. Júní.
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05
Tónleikar. — 8:30 Fréttir. —
8:35 Tónleikar — 10:10 Veður*
fregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar) .1
12:55 „A frívaktinni", sjómannaþáttur
(Kristín Anna Þórarinsdóttir).
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. —
15:05 Tónleikar. —16:00 Fréttir
og tilkynningar. — 16:05 Tón-
leikar. — 16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Lög úr óperum.
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Smetanakvartettinn
leikur strengjakvartett nr. 2 i
d-moll eftir Smetana.
20:20 Erlend rödd: Ungversk-frakk-
neski rithöfundurinn Francois
Fetjeu talar um sósíalrealisma
og safnaðarmennsku í SovétríkJ
unum (Halldór Þorsteinsson bóka
vörður).
20:45 Atriði úr óperunni: „Vald ör-
laganna" eftir Verdi. (Zinka
Milanov, Jan Peerce, Leonard
Warren, Robert Shaw-kórinn o,
fl. syngja; RCA-Victor-hljóm-
sveitin leikur; Renato Cellini
st j.).
21:15 Frásöguþáttur: Frá Vancouver
til Vestfjarðar (Þórunn Elfa
Magnúsdóttir rithöfundur).
21:35 Tónleikar: Sellósónata op. 40 eft
ir Sjostakovitsj. (Daniyl Shafran
lekiur á selló og Nina Musinia
á píanó).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Þríhyrndi hattur-
inn" eftir Antonio de Alarcón:
X. lestur. (Eyvindur Erlendsson).
22:30 Sinfóníutónleikar:
Sinfónía nr. 4 í d-moll op. 120
eftir Schumann. (Cleveland-
hljómsveitin leikur; Georg Szell
stjórnar).
23:00 Dagskrárlok-
I