Morgunblaðið - 25.07.1961, Blaðsíða 20

2C
MORGVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 25. jálí 1961
Skyndibrúðkaup
Renée Shann:
34
og ásakanir, og áminningar um
það, að bráðum yrði Júlía líka
íarin frá henni, og hvernig gæti
Sandra þá verið svo harðbrjósta
að fara líka?
En hún skyldi snúa daufa eyr-
anu við öllum slíkum ásökun-
um. Hér var um líf hennar að
tefla og aðeins með því að kom-
ast burt úr landinu, að minnsta
kosti um stundar sakir, gat hún
gleymt Clive. Annars yrði freist-
ingin að hitta hann of mikil, ef
hún þyrfti ekki annað en hringja
í einn sí-ma, til þess að ná sam-
bandi við hann. Því að hann ætl-
aði ekki að gera henni það of
auðvelt að slíta sig frá honum,
það vissi hún af fyrri reynslu.
Henni fannst það einkennilegt,
að jafnvel eftir viðtalið við
Margot, gæti hann orðið henni
hættulegur. Hversvegna gat hún
ekki látið sér upplýsingarnar frá
Margot að kenningu verða og
hætt við hann fyrir fullt og allt?
— Hr. Brasted hringdi þegar
þú varst nýfarin út, sagði ungfrú
Soames, þegar hún kom aftur í
oúðina. — Hann ætlar að hringja
aftur klukkan hálf sex.
— Þakka þér fyrir. Nokkur
fieiri skilaboð?
— Nei, en ég fékk þessa sölu,
sem þú talaðir um. Tuttugu og
fimm pund fyrir járnlampana
með pergamentskermunum. Það
var Ameríkumaður, sem keypti
þá.
— Það var gott. Ég vildi, að
þú seldir svona vel hvert skipti
sem ég fer í mat.
Ungfrú Soames, sem fékk viss
an hundraðshluta af hverri sölu,
sagði, að þess vildi hún líka
óska. Svo leið dagurinn, hægt og
bítandi. Einn eða tveir viðskipta-1
vinir komu inn, en virtust eiga
lítið erindi, þegar til kom, því
að þeir fóru aftur án þess að
kaupa neitt.
— Júlía hringdi um fimmleyt-
ið.
— Verðurðu heima í kvöld,
§x Kelvinator fcgltsfcáBymn^w^árani^jjraJiii^aiira.ugy^
— Ég er að bíða eftir Bjössa. Hann lofaði að kom~<.
og fara í „mömmu- og pabba-leik“ með mér.
Sandra? Ég er búin að gleyma,
hvað þú sagðir mér um það.
— Nei, ég fer út að borða, en
ég verð komin snemma heim.
— Já, góða Sandra, vertu það.
— Ég ætla að vera heima sjálf
en ég hef varla mannsmóð í mér
til að vera það ein með mömmu.
Röddin í Júlíu var eitthvað svo
þreytuleg og niðurdregin, jafn-
I vel örvæntingarfull. Sandra sár-
! vorkenndi henni. Veslings Júlía!
Hversvegna gat nú Robin ekki
■ skrifað henni? Það var orðið svo
| langt síðan hún hafði nokkuð af
, honum frétt. Það var rétt eins
og andlitið á Júlíu mjókkaði og
' föinaði með hverjum degi, sem
. leið.
— Hversvegna ferðu ekki sjálf
] út í kvöld? spurði hún. — Hvar
er Lionel nú?
^ — Ég þarf bara að vera heima.
Ég skal segja þér það, þegar þú
kemur heim. Auk þess er ég búin
að fara þrisvar út með Lionel
þessa viku, og ég kæri mig ekki
um að fara of oft út með hon-
um.
Er Sandra hafði lagt frá sér
símann, fór hún að hugsa um,
hvernig þessu sambandi Júlíu og
Lionels væri farið. Enda þótt
Júlía elskaði Robin heitt, var hún
sýnilega farin að verða mjög
óróleg og kvíðandi um framtíð
þeirra.
Samt fannst Söndru sjálfri það
óhugsandi, að tilfinningar Robins
væru orðnar fráhverfar Júlíu.
Hún minntist þess hvé einlægur
og nærgætinn hann hafði verið
þennan skamma tíma, sem hann
hafði verið að heimsækja hana,
meðan þau voru trúlofuð.
Sandra þóttist hafa svo mikla
lífsreynslu, að hún hefði hiklaust
trúað á stöðuglyndi mágs síns.
En nú var jafnvel hún farin að
að ala með sér grunsemdir.
Hvernig hafði henni ekki skjátl-
azt um Clive? Kannske Júlía
hefði gert sömu skyssuna, hvað
Robin snerti?
Og svo var Júlía farin að um-
gangast Lionel svo að segja dag-
lega. Það eitjt gat verið full-hættu
legt. Sandra vissi vel, hve ástar-
ævintýri eru stundum fljót að
gerast. Er svo yrði hjá Júlíu
og svo kæmi það i ljós, að þögn
Robins stafaði af einhverri skilj-
anlegri ástæðu, hvað þá?
Stundvíslega klukkan hálfsex
hringdi Clive. Hann hafði verið
á einhverju uppboði utanborgar
og henni heyrðist hann ánægður
yfir kaupum sínum þar.
— Ég náði í nokkuð, sem ég er
viss um, að þér lízt vel á. Og
hræódýrt. Ég er á leiðinni til
borgarinnar núna, og ég sting upp
á að við hittumst um sjöleytið.
Fyrr held ég, að ég geti ekki ver-
ið kominn.
— Það er allt í lagi.
— Á sama stað og áður?
— Já, því ekki það. Sama er
mér.
— Er ekki allt í lagi hjá þér,
Sandra?
— AUt í frægasta lagi.
— Það er eitthvað svo einkenni
legur í þér rómurinn.
— Nú, var það? Það hefði
reyndar ekki verið neitt ótrúlegt,
hugsaði hún með sér. En hvað
Clive gat verið næmur að taka
eftir þessu.
— Hefur nokkuð orðið að í
dag? spurði hann nú.
— Ég skal segja þér það, þegar’
við hittumst.
Hún þurfti að drepa talsverð-
an tíma áður en hann kæmi. Hún
fór að horfa á fréttamynd í kvik-
myndahúsi og svo einkennilega
vildi til, að hún lenti á fræðslu-
mynd frá Suður-Afríku. Þessa
mynd horfði hún á með mikilli1
athygli. Hér sá hún nýtt og töfr- j
andi land. Þarna var hægt að.
byrja nýtt líf. Hún var heppin]
að eiga næga sparipeninga til að
komast þangað og til að lifa á
þngað til hún hefði fengií? vinnu.
Á morgun ætlaði hún að verða!
sér út um nánari upplýsingar. i
Hún ætlaði að fara í Afríkuhúsið
við Trafalgartorg og spyrja um^
atvinnuhorfur þar, og eins hvorti
nokkrar hindranir væru af yfir- j
valdanna hálfu við því, að ensk
stúlka gæti setzt þar að.
Þegar klukkan var sjö gekk
hún inn í matsöluhúsið í Soho,
þar sem þau Clive höfðu svo
oft borðað saman. Hún minntist
þess, þegar hann bauð henni
þangað í fyrsta sinn. Það hafði
verið sama kvöldið óg hann tjáði
henni ást sína, og sagði henni, að
hann lifði í óhamign j usömu i
hjónabandi, og konan hefði far-
ið frá honum og til Ástralíu ogj
það gæti ekki liðið á löngu áður
en hann væri laus við hana og
frjáls að ganga að eiga hana. f
þð skiptið hefði hann ekki vikið
að því einu orði, að konan hans
ætlaði að koma til landsins aftur.
Það var ekki fyrr en löngu
að hann sagði henni, meðal ann-
arra orða, að betta væri aðeins
langt frí hjá henni.
Hún sá bílinn hans við gang-
stéttina og vissi þá, að hann var
kominn á undan henni. Þá hafði
hann sýnilega ekið eins og vit-
laus maður til borgarinnar, til
þess að vera stundvís. Þá var
hann ástfanginn af henni, að
minnsta kosti eftir því, sem eig-
ingirni hans leyfði. En eins og
konan hans hafði komizt svo vel
að orði um hann, þá vildi hann
bæði halda og sleppa.
Hún sá hann jafnskjótt sem
hún kom inn í forsalinn. Hann
kom á móti henni og greip báðar
hendur hennar. — Hvernig líður
þér, elskan. Ég hef verið svo
áhyggjufullur Þú varst eitthvað
svo einkennileg í símanum
— Það er ekkert að mér.
— Eigum við að fara beint inn
eða fá okkur eitt glas fyrst?
— Við skulum fara beint inn,
Clive.
Þau settust við sama borð og
venjulega. Þjónninn, sem var far
inn að þekkja þau vel, tók pönt-
unina þeirra. Þegar hann loks
var farinn, leit Clive á hana yfir
borðið.
— Jæja, hvað var það?
Sandra hikaði við.
— Ég veit, að það hefur eitt-
hvað komið fyrir, sagði Clive. En
láttu mig segja þér það strax, að
ef það er eitthvað í þá átt að
þú ætlir að fara að yfirgefa mig,
þá sleppi ég þér ekki.
Sandra hreyfði sig, eins og í
mótmælaskyni. — Þér þýðir nú
ekki að segja neitt slíkt við mig
í þetta sinn, því að það er ein-
mitt það, sem ég ætla að gera.
— Hversvegna ertu allt í einu
Orðin svona ákveðin?
— Vegna þess, að ég er orðin
leið á þessu pukri okkar. Ég hef
nú aldrei verið sérlega hrifin ai
því, eins og þú veizt. Ég vil
ekki vera hjónadjöfull, Clive. Ég
hefði aldrei dirfzt að verða ást-
fangin af þér, ef ég hefði haldið,
að þetta ætti að verða neitt þessu
líkt.
— Það er nú ekki um það að
ræða að dirfast. Þetta er nokkuð,
sem verður, hvort sem manni er
það Ijúft eða leitt. Vilji okkar er
ekkert atriði í þessu sambandi.
Og úr því þetta kom nú fyrir
okkur, þá . . . .
Hún hristi höfuðið. — Ég elska
þig ekki lengur, Clive. Hún vissi
vel, að þetta var ekki satt. Hún
elskaði hann nú engu síður en
áður, en það ætlaði hún ekki að
segja honum. Og svo var guði
fyrir að þakka, að nú var hún
farin ofurlítið að vitkast. .— Þú
skilur, Clive, það er vegna þess,
að nú orðið trúi ég ekki einu ein-
asta orði, sem þú segir, þar á
meðal því, að þú verðir nokkurn
tíma frjáls að því að giftast mér.
— Hversvegna segirðu það?
— Vegna þess, að þú ett sifellt
að reyna að fata í kring um mig.
Þú ert ekki hreinskilinn við mig
og hefur aldrei verið.
Hann svaraði og var nú orðinn
reiður: — Þetta finnst mér nokk-
uð langt gengið. Þú hefur engan
rétt til að koma með svona ásak-
anir. Ég hefi á engin hátt svikið
3ltltvarptö
Gæsasteggurinn ungi tekur sér | fljúga til gornakranna á megin- I sem er eins og V í laginu, beint
otöðu aftast í hópi gæsa, sem | landinu. Og nú stefnir fylkingin, | að skotbyrgi veiðimannanna.
— Verið viðbúnir! Hérna koma
þær!
Þriðjudagur 25. júlí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón*
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tjlk.).
12:55 „Við vinnuna“: Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og tilk,
— 16:05 Tónleikar. — 16:30 Veð,
urfregnir).
18:30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýmsum-
löndum.
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: „Mærin bjarta frá
Perth“ eftir Bizet. — Konung-
lega fílharmoníuhljómsveitin f
Lundúnum leikur. Sir Thomas
Beecham stjórnar.
20:20 Erindi: Um Eggju og Steinker
(Arnór Sigurjónsson ritstjóri).
20:45 Frá tónlistarhátíðinni í Björgvin
í maí sl.:
a) Bánsulltilbrigði eftir Tryggve
Fisher. — Finn Nielsen leikur
á píanó.
b) Dúó fyrir fiðlu og píanó eftir
Edvard Hagerup Bull — John
Brodal og Finn Ni~lsen leika,
21:10 TJr ýmsum áttum (^var R,
Kvaran leikari).
21:30 Þjóðlög úr austurrísku ölpunum,
sungin og leikin.
21:45 Upplestur: „Mörðurlnn", smá-
saga eftir Finn Gerdes. (Bríet
Héðinsdóttir þýðir og les),
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Lög unga fólksins (Guðrún As-
mundsdóttir).
23:00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 26. júlí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05
Tónleikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. ^
12:25 Fréttir og tilk.).
12:55 „Við vinnuna“ tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og
tilk. — 16:05 Tónleikar. — 16:30
Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Öperettulög.
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Sinfónía um fransk-
an fjallasöng op. 25 eftir d’Indy,
Píanóleikarinn Robert Casadesua
og fílharmoníska hljómsveitin f
New York flytja undir ®tjórn
Charles Munchs.
2^ 25 A förnum vegi 1 Rangárþingi:
Jón R. Hjálmarsson skólastjórt
ræðir við Pál Sveinsson í Gunn*
arsholti og Lýð Skúlason á Keld«
um.
20:55 Einsöngur: Eugenla Zareska
syngur lög eftir Chopin. Giorgio
Favaretto leikur með á píanó.
21:20 Tækni og vísindi; IV. Geimfarií
og gervitungl (Páll Theódórs*
son eðlisfræðingur).
21:40 Tónleikar: Strengjakvartett op.
8 eftir Paul Creston. -- Holly*
wood-kvartettinn leikur,
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maður*
inn“ eftir H. G. Wells (Indriðl
G. Þorsteinsson rithöfundur).
22:30 „Stefnumót í Stokkhólmi". Nor*
rænir skemmtikraftar fiytja göm
ul og ný lög.
23:00 Dagskrárlok.