Morgunblaðið - 02.08.1961, Page 9

Miðvikudagur 2. ágúst 1961
MORGVNBLAÐIÐ
9
Alfreð Gíslason bæjarstjóri Keflavík:
Pólitískri herferö
02 níöskrifum svarað
ÉG HEFI hingað til ekki hirt um
að svara hinum hóflausu og sví-
virðilegu níðskrifum um mig,
sem birzt hafa sl. vetur og und-
anfarnar vikur undir öruggri for
ustu Alþýðublaðsins, Níðskrifum
sem þessum verður ekki svarað
nema á- einn veg og verður það
að sjálfsögðu gert og viðkomandi
folöð og greinahöfundar sóttir að
lögum.
í gærdag gefur Tíminn Hilm-
®ri Jónssyni, núverandi bóka-
verði í Keflavík, orðið, eins og
svo oft áður þótt hann sé eng-
inn vinur Framsóknarmanna hér
syðra enda mun honum hafa ver
ið úthýst af flokksblaði hans, Al-
þýðublaðinu, með þessa ritsmíð
sína, þótt það reifarablað hafi
ihingað til verið seinþreytt á að
íbirta óþverrann eftir þennan
pilt. En að öðrum frágengnum
virðist Tíminn ætíð reiðubúinn
!til skítverkanna.
Hafi nokkur verið svo fávís að
Ihalda, að kærumálin gegn mér
s.l. vetur og eftirfarandi níðsknf
hafi verið sprottin af einskærri
réttlætiskennd kærenda og þeirra
sem að þeim stóðu, þa kemst
hann nú fljótlega á aðra skoðun,
því Keflavíkurbréf Tímans í gær
dag tekur af skarið um það at-
riði með öllu. Greinin ber það
öll með sér, að pólitískar ástæð-
ur lágu og liggja til grundvall
ar hinum taumlausu ofsóknum
gegn mér, enda hefi ég verið svo
að segja hundeltur með skipu-
lögðum árásum í hinum svoköll-
uðu vinstri dagb’óðum höfuðstað
arins frá því kærumáiin hófust
fyrir 8 mánuðum og einnig eftir
að þeim lauk nú fyrir 4 mánað-
um réttum.
Pólitískum andstæðingum m'n-
um ætlar því að endast þetta vel.
Kmámál eins og Essomálið svo-
kallaða og önnur siik hafa orð-
ið að víkja úr dálkum vinstri
Iblaðanna fyrir því stórmáli, að
dómari hafi verxð kærður fyrir
að vera ekki xxægilega mikill
refsivöndur á samborgara sína og
ekki stutt að lögregluríki í um
dæmi sínu.
Alþýðuflökksmaðurinn Hilmar
Jónsson lætur í Tímagrein sinni
í Ijós heiftarlega reiði sína yfir
því, að samborgarar mínir hafa
íkjörið mig sem bæjarstjóra í
Keflavík það sem eftir er kjör
tímabilsins og áhyggjur hans af
því, að Sjálfstæðisflokkurinn
imuni af þeim ástæðum halda
meiri hluta við næstu kosnmgar
leyna sér ekki. Telur hann, að ég
hefði átt að dæmast í fésektir eða
jafnvel varðhald, en dómsmála-
ráðherra hafi af pólitískum á-
stæðum hlíft mér við þeim örlög
um. Vitnar hann í ákveðna laga
grein þessu til stuðnings. Þeir,
sem þekkja Bjarna Benédikcsson
dómsmálaráðherra, vita, að harm
lætur pólitísk viðhorf ekki hafa
áhrif á gerðir sínar sem embætt
ismaður. Er þetta ekki síður við
urkennt af pólitískum andstæð-
ingum hans en samherjum. Að
dróttanir H. J. á dómsmalaráð-
herrann í þessum efnum faila
því um sjálfar sig. Hins vegar
vil ég nota þetta tækifæri til að
lýsa því yfir, að ég sagði af mér
embætti algjörlega óþvmgaður af
nokkrum, dómsmálaráöherra eða
öðrum, enda munu flestir skxlja,
að áframhaldandi samstarf við
undirmenn mína 1 lögregluixðinu
væri síður en svo fýsilegt fyrir
ínig eða nokkurn annan embætt
ismann í minni stöðu. Veíflestir
embættisbræður mínir hafa látið
í ljósi við mig, að þeir myndu und
ir engum kringumstæðurn vxlja
Alfreð Gíslason
slíka menn í sinni þjóoustu, sem
lögregluþjóna þá, sem að kær-
unni stóðu gegn mér. Er það oíur
skiljanleg afstaða.
Það er gamalkunnugt, að þeir,
sem verða fyrstir til að kasta
steinum að samborgurum sínum
búa oftast sjálfir í glerhusum.
Svo er einnig hér. Piltur þessi,
Hilmar Jónsson, hafði ekki verið
hér í Keflavík í eitt ár fyrr en
hann var kærður Og sakamál höfð
að gegn honum og hann dæmdur
í ársbyrjun 1959. I desember.mán-
uði 1960 kærir svo þessi dæmdi
piltur mig fyrir vanrækslu á aí-
greiðslu opinberra xnálá og þá
að sjálfsögðu einnig vegna hans
ófullnægða dóms, en ég hafði, er
kæra hans kom fram, hiíft hon
um við afplánun í nærri 2 ár á
sektar og varðhaldsdómi hans
sjálfs. Sem vott um hefaaarhug
þann, sem piltur þessi virðist ótt
ast, og hann talar um í grein
sinni, má benda á það, að allt
frá því að kæra hans og níðskrif
birtust, hafði ég í hendi minni, að
senda hann rakleiðis og fyrir-
varalaust í tugthús til að aíplána
dóm sinn. Hefðu flestir í minum
sporum ekki staðizt freistinguna.
Ástæðan fyrir því var i rauninni
sú, að ég vissi, að pilti þessum
var ekki sjálfrátt. Harm var send
ing á hendur mér,vakin upp af
yfirlögregluþjóninum, Sigtryggi
Árnasyni, sem vissi, að staða
hans í lögregluliðinu lék á þræði,
sending af kyngikrafti ills inn-
rætis og mannvonsku beggja. —
Þess eru dæmi, að uppvaknihgar
sem þessi piltur, ofmagnaðir af
illum hug, hafi að lokum snúizt
gegn höfundi sínum og ekki
kæmi mér það á óvart, að hann
yrði til þess síðar að hrinda þess
um vini sínum inn um, fanga
klefadyrnar, sem að flestra dómi
bíða hans nú opnar í hálfa gátt.
Áður en ég lét af embætti varð
ég að fá þessurn dómi fullnægt
eins og öðrum og sendi því hinh
28. júní tvo lögregluþjóna tií
bókavarðarins með fyrirskipun
um handtöku hans og að hann
yrði fluttur í tugthúsið í Reykja-
vík til að afplána þar varðnalds
dóm sinn. Ekki fór þetta þó svo
langt því bókavörðurinn greiddi
dómssektina með tékka úr sjóði
bókasafnsins.
Þótt piltur þessi hafi látið svo
sem réttlætiskennd hans hafi ver
ið ofboðið með hirðuleysi minu
um að dæma menn og framfylgja
dómum, þóttist ég vita, að ætti
hann sjálfur í hlut sem dóm-
felldur mundi hann líta á máiið
frá öðru sjónarmiði. Eg vissi því
mætavel, að fullnustu dóms hans
yrði hefnt af hans hálfu og kom
mér því grein hans í Tímanum
ekki á óvart. Eg vissi, að hefhd
af hans hálfu mundi komn í
þessari mynt enda heíur harm
og félagar hans lagt mig í em-
elti með níði sínu án þess að ég
hafi nokkru sinni lagt illt til
neins þeirra, nema síður væri.
Ég tel það vel til fallið og við
eigandi, að Hilmar Jónsson skuii
hafa kynnt sér lagáákvæði um
skyldur opinberra starfsmanna og
viðurlög fyrir vanrækslu þeirra
og afbrot í starfi. Sjálfur er hann
opinber starfsmaður, sem rækir
starf sitt þann veg, að almenna
hneykslun vekur hér í Keflavik,
enda er maðurinn vægast sagt
ekki eins og fólk er flest, og gef
ur því börnum og unglingum ær
ið tilefni til ertni og stríðni, sem
hann þolir illa. Fer því mikið af
vinnutíma hans í áflog og eltinga
leik við börnin og hafa sum þeirra
fengið að kenna á fólskulegri
meðferð þessa „æskulýðsleiðtoga"
Alþýðuflokksins hér í Keflavík.
Mikið bókasafn, sem keypt var
fyrir um það bil 2 árum mun
enn liggja óhreyft í kössum þeim
sem það kom í. Hefur bókavörður
inn allan þennan tíma vanrækt
að flokka ög skrásetja safn þetta.
Bókhald safnsins er í megnu ó-
lagi og hafa endurskoðendur
hvað eftir annað krafizt að far-
ið væri eftir kröfum þeirra, en
því ekki sinnt, einfaldlega af
þeirri ástæðu, að hann skilur ekk
ert í bókhaldi eða fjárreiðum
yfirleitt. Þrír af fimm i bóka-
safnsnefnd gáfust hreinlega upp
við að starfa með Hilmari Jóns-
syni og sögðu af sér nefndarstörf
um á miðju kjörtímabili. Hír.ir
tveir eru báðir búsettir utan
Keflavíkur og höfðu þess vegna
minna af honum að segja og
urðu þeir áfram í nefndinni.
Vegna fjármálaheimsku bóka-
varðarins kaus nefndin gjaldkera
úr sínum hópi, sem skyldi fara
með fjárreiður safnsins. En al-
drei fékk hann bókhaldið eða
fjárreiðurnar í sínar hendur. Á
þeim sat bókavörðurinn eins og
ormur á gulli. Af einhverjum
duldum ástæðum skeði það furðu
lega á fundi nefndarinnar í vor,
að meiri hluti hennar ómerkti
kosningu nefndarmannsins frá
fyrri fundi sem gjaldkera og sam
þykkti, að fjármálin skyldu á-
fram vera í höndum bókavarðar.
Þetta tiltæki meiri hiut.a nefnd
arinnar hefur vakið undrun
manna og umtal og spyrja menn,
hvað sé hér verið að fela. Illu
heilli á ég höfuðsökina á því að
piltur þessi var ráðinn í núver-
andi stöðu sína. Er hann leitaði
ásjár minnar og stuðnings varaði
ég mig ekki á ílá'tskap hans
enda villti hann algjörlega á sér
heimildir, ef svo mætti komast að
orði, því hann kemur ókunnug-
um óbrjálaður fyrir sjónir við
fyrstu kynni. Hefði ég spurzt fyr
ir um manninn hjá fyrrx hús-
bónda hans, Snorra Hjartarsyni,
bæjai-bókaverði í Reykjavík, er
ég viss um, að ég hefði aidrei
hleypt honum hér að safninu.
Hann er nú með öllu útrekinn
frá bæjarbókasafninu og þorir
ekki að sýna sig þar af ástæöum,
sem fyrri húsbónda og samstarfs
fólki hans er kunnugt um.
Þótt piltur þessi taki það fram,
að hann drótti ekki að mér fjár
drætti, þá reynir hann þó af
fre'msta megni að gera mig tor-
tryggilegan einnig í þeim efnum
í sambandi við kaup mín á fyrri
embættisbústað mínum, Mána-
götu 5. Brjálæðisrugl drengsins
um þetta er í rauninni ekki svara
vert, enda liggur rangsnúningur
hans í augum uppi. Allir, sem til
þekkja og þá ekki sízt hann sjálf
ur, sem um tíma gerði sér títt um
heimsóknir á heimili mitt, vita,
að embættishúsnæði; mitt er það
lítið, að það rúmar ekki stæi-x-i
fjölskyldu en 3 í heimili. Rí’kis-
sjóður hafði í raun réttri utn
tvennt að velja. Annað hvort að
sjá um, að viðtakandi embættis
maður væri barnlaus maður eða
í hæsta máta með eitt barn, eða
þá, að afla honum stærra hús-
naeðis. Það síðara var gert. Húsið
Mánagata 5 er byggt sem tvíbýlis
hús, hæð og kjallari. Breyting á
því í einbýlishús hefði að áliti fag
manns kostað huridruð þúsunda
Hvað snertir söluverð á husi
þessu til mín og kaupverð á
Vatnsnesvegi 11, þá er það ekk-
ert launungarmál og bera veð-
málaskrár Keflavíkur það með
sér, en H.J. hefur látið undir höf
uð leggjast að geta þess, til þess
eins að geta rangsnúið hluturium.
Það skal tekið fram, að fulltrúi
ríkisstjórnarinnar og eftirlitsrnað
ur með fasteignum og embættis
bústöðum ríkissjóðs kom til
Keflavíkur og skoðaði og mat
bæði húsin og fór ríkissjóður al-
gjörlega að hans mati um söiu-
verð til mín, en húsið keypti ég
með tvöföldu því verði, sem ríkis
sjóður á sínum tíma keypti það
á. Stærð Mánagötu 5 er 105 ferm.
en Vatnsnesvegur 11 er 123 ferm.
Brunabótamat Mánagötunnar er
423 þús. kr .en Vatnsnesvegar 665
þús. kr. Verðmismunur á húsun
um var 200 þús. kr. Ég tei, að
ríkissjóður hafi gert nxjög góð
kaup, því Vatnsnesvegur 11, sem
Arent Claessen yngri átti og bjó í
um 13 ára skeið, er almennt talið
eitt vandaðasta hús í Kefiavík
og var ekkert til þess sparað, er
það var byggt, en húsin eru nær
jafn gömul. Húsið er um 700
rúmm. óg kaupverðið kr. 700 þús.
er því mjög gott verð þvi gang
verð á rúmmetra er nú almennt
kr. 1500.00. Hvernig þessi spek-
ingur fær útreiknað 1 milij. kr.
tap fyrir ríkissjóð á kaupum þess
um, skilur enginn og þá sízt hann
sjálfur.
Hvað snertir fullyrðingu H.J.
um fyrirskipanir mínar í sam-
bandi við útsvarsálagningu í
Keflavík í ár, þá er skemmzt frá
því að segja, að ég var ekkert
við álagninguna riðinn, þótt ég
væri fullkomlega samþykkur
gjörðum nefndarinnar. Alþýðu-
flokksmönnum svíður að vonurn,
að almenningi í Keflavík er nú
ljóst, að ekki s:r svínað á honum
með útsvörum. Alþýðuflokks-
menn ættu að vita, að þeir kom-
ast ekki óskemmdir út úr mál-
um þessum, ef þeir ætla sér að
beita þessum pilti fyrir síg um
útsvars- og skattamál, því á þeim
málum hefur hann ekkert vit
frekar en öðrum fjármálum. Á-
deila hans um skort á gagnrýnl
á framtölum einstaklinga og fyrir
tækja, sem hann fullyrðir, að
svíki meira og minna undan
skatti, fyrirhittir engan veginn
niðurjöfnunarnefndina. Heidur
er ádeilu hans í raunmni beint
sem hatrammri árás a störf skatt
stjórans í Keflavík og aðstoðar-
manns hans við endurskoðun
skattaframtala, Alþýðuflokks-
mnnsins Ásgeirs Einarssonar. Ég
vil ekki bera þeim á bfýn, að þeir
hafi vitandi vits vanrækt endur
skoðun sína eins og gremarhöf
undur vill vera láta. Ég ber íullt
traust til skattstjórans og þekki
það af löngu samstarfi við hann,
að gagnrýni á framtöium og ieið
réttingar, eru framkvæmdar af
sanngirni og réttsýni og hefur
reynslan sýnt, að breytingar hans
hafa oftast ekki þurft frelcari end
urskoðunar við. Hilmar Jónsson
álítur þó, að skattstjórinn og
flokksbróðir hans hafi gengið svo
illa frá endui-skoðun skattafram
talanna, að niðurjöfnunarnefnd
hafi borið skylda til, að meta
verk þeirra einskis.
Ég læt svo útrætt um þessa
Tímagrein og höfund hennar. Ég
hefi þolað það að kumpáni þessi
hefur hundelt mig með níði leynt
og ljóst það sem af er þessu ári
án þess að virða hann svárs, en
einhverntíma fyllist mælirínn.
Mun rækilega verða tekið í lurg
inn á pilti þessum og það vil ég
gera hönum ljóst, að þótt sjóður
bókasafnsins hafi hrokkið fyrir
greiðslu síðustu dómsektar hans,
er ekki víst, að hann lirökkvi fyr
ir þeim. fjárkröfum, sem á hend
ur hans verða gerðar fyrir níð-
skrif hans.
Keflavík, 26. júlí 1961.
Alfreð Gíslason.
FarfuglaferS
á Snæfellsnes
UM verzlunarmannahelgin* r4Ct-
gera Farfuglar 2% dags ferS
ur á Snæfellsnes. Verður lagt af
stað kl. 2 á laugardag og þann
dag ekið vestur að Arnarstapa og
tjaldáð þar. Á sunnudaginn verð
ur svo ekið vestur fyrir Jökul að
Hellissandi, og skoðaðir mark-
verðustu staðir á þeirri leið, svo
sem Hellnar, Lóndrangar, Malar-
rif Dritvík o.fl. Gefst þar tæki-
færi á að spreyta sig á hinum
þjóðkunnu steinatökum: Full-
sterk, Hálfsterk, Hálfdrætting og
Amlóða. Einnig er tilvalið tæki-
færi að ganga á Snæfellsjökul. Á
mánudag verður svo ekið inn
Snæfellsnes og skoðaðir mark-
verðustu staðir á þeirri leið, og
komið í bæinn um kvöldið.
Skrifstofa Farfugla verður op-
in á hverju kvöldi út vikuna á
tímanum frá 8,30—10. Sími 15937.
Unglingur
óskast til að bera blaðið til kaunenda.
Laugaveg nedri
Frá Barðstrendingafélaginu
Sumarsamkoma
félagsins verður í Bjarkarlundi sunnud. 6. ágúst.
Ferðir frá Reykjavík með Vestfjarðaleið (B.S.Í.)
á laugardag. — Góð skemmtiatriði.
2ja herbergja íbúð
Vil taka á leigu 2 herbergi og eldhús (helst í sam-
býlishúsi), fyrir fámenna og reglusama fjölskyldu.
Góðri - umgengni heitið. Tilboð sendist afgreiðslu
blaðsins merkt: „5084“.