Morgunblaðið - 01.10.1961, Blaðsíða 3

Sunnudagur I. okt. 1961
MORGU ÍSBLAÐIÐ
3
Varaforseti I.F.C.
gistir Island
VARAFORSETI „International
Finance Corporation", Banda-
ríkjamaðurinn J. G." Beevor, hef-
ur dvalizt hér á landi okkra daga.
Blaðamaður frá Mbl. hitti hann
að máli sem snöggvast í gærmorg
iin og spurði hann nokkurra
spurninga.
— Hvers konar stofnun er
„Tnternational Finance Corpor-
ation“?
— Hún er nátengd Alþjóða-
bankanum og hefur sömu for-
stjóra. Hlutverk hennar er að
beina einkafjármagni með lána-
Starfsemi og fjárfestingu milli
landa, frá löndum, sem vel eru
á veg komin, til landa, sem van-
þróuð eru á ýrnsan hátt. Fjár-
magnið, sem um stofnunina fer,
er eingöngu einkafjármagn. Það
kemur frá einkafyrirtækjum og
er ekki lagt í annað en einka-
fyrirtæki. Alþjóðabankinn festir
hins vegar fé í ríkisfyrirtækjum
<>o einkafyrirtækjum jafnhliða.
—' Hvers konar fjárfestingu er
hér helzt um að ræða?
— Hún er Iangmest í iðnaði
cg náttúruauðlindum, svo sem
námum. Stofnunin á að greiða
götu einkafjármagns til vanþró
aðra landa. Fjárfestingin hefur
aðallega verið í Afríku, Asíu og
Suður-Amríku. Tvívegis höfum
við fest fé í finnskum fyrirtækj
um, og nokkrum sinnum í Ástra
líu.
— Ekki teljið þið Ástralíu, þó
vanþróað iand?
—Sum héruð þar eru ákaflega
vanrækt, enda víða við mikla
samgönguerfiðleika og fleira að
etja.
— En ísland?
— Island er á takmörkunum
með að teljast til vanþróaðra
landa. Það er nú í örri þróun.
— Hafa ekki komið tilmæli
héðan um fjárfestingu á vegum
stofnunarinnar?
— Engin, sem unnt hefur verið
að taka.
—Viljið þið ekki festa fé í
fiskiðnaðinum eða fiskveiðum
hér? Fiskimiðin eru n. k. nátt-
úruauðlindir eins og námur.
E.t.v. í fiskiðnaðinum, en tæp
lega í fiskveiSunum. Þær eru
of óvissar. Stofnun, sem miðlar
fé og festir, getur ekki tekið á
sig áhættu fiskveiðanna. Eitt árið
náttúruauðlindir í vanþróuðum
löndum séu nýttar með nýjustu
tækni Oig á þann hátt, að nýtingin
verði lyftistöng atvinnulífsins
á hverjum stað.
— Eruð þér hér í opinberum er-
indagerðum.
— Nei, ég er eingöngu í einika
erindum. Eg er á leið vestur,
eftir að hafa setið þing Alþjóða-
bankans og Alþjóðagjaldeyris-
sjóðsins.
Góð síldveiði
við Færeyjar
TÓRSHAVN, 29. sept. —
ildveiðarnar hér við Fær-
'eyjar hafa gengið vel í sum-
ár. Um 70 gamlar skútur1
'stunda þessar veiðar og hafa'
þær aflað yfir 80,000 tunnur,'
if tíð verður hagstæð fram'
[eftir hausti er reiknað með
'að heildaraflinn verði 120—'
130 þús. tunnur. Þegar hafá
j60 þús. tunnur verið seldar
,til Svíþjóðar og 20 þús. til
Danmerkur. Viðræður stand;
ú yfir um saltsíldarsölu til
Austur-Þýzkalands, en óvíst
er að samningar takist. í
Eyrra var gerður samningur
Við A.-Þjóðverja um smíði
línuskipa fyrir Færeyingá
og átti að greiða skipin með'
síld. Bátarnir eiga að verða'
tilbúnir 1963. — Arge.
Vér miklum fyrir .oss afrek
mannsins, vér erum hróðug af
þeim. En mun hitt ekki sönnu
nær, að vér erum ekki miklir
menn, heldur börn, sem eru að
byrja að kanna víðlendan og óg-
urlega margbreyttan heim, börn,
sem eru að byrja að þreifa sig *
áfram við fjöruborðið á ein-
hverju annesinu en eiga ókann-
að enn hið mikla meginland, með
dölum þess og fjöllum, lækjum
þess og voldugum fossaföllum.
Hassta tidinn eigum vér sam-
kvæmt óhagganlegu ráði Guðs
að klífa, en hversu mætti oss
sækjast sú mikla ferð, ef vér
lærðum ekki af að fást við margs
konar farartálma, smálærðum
ekki að forðast hætturnar?
Þessvegna hefir Guð sett oss
j inn í heim, þar sem hættur eru
á öllum leiðum og slysfarir ger-
' ast. Af átökunum við þessar hætt
' ur erum vér að smálæra. Til
hvers annars væru þessar ótelj-
andi hættur? Til hvers annars
væri sorgin, tárin?
Og vér megum ekki loka fyrir
því augum, að það eru þessar
hættur og harmaefni þeirra, sem
hafa þokað maxmkyninu áfram
*. frá bernsku óvitans og til nokk-
,urs þroska. Hvað myndum vér
hafa lært, ef vér hefðum ekki
þurft að glima við þennan marg
víslega og risavaxna vanda?
En þetta kemur ósegjanlega
hart við þann, sem fyrir sorg-
inni verður. Ef einhver sá les
þessar línur, mundi ég vilja segja
við hann:
Hugsaðu um það, hve margir
hafa orðið að leggja saman í
þann reynslusjóð mannkynsins,
sem síðar hefir orðið mörgum til
blessunar. Nú ert þú að leggja
skerfinn þinn í þann sjóð, og upp
af sorg þinni á blessun margra
annarra að spretta. Gleðin í dag
er keypt fyrir tár, sem áður voru
grátin. Það öryggi fyrir slysum,
sem vér njótum í dag, er fengið
fyrir sára slysareynslu, sem aðr-
ir urðu áður fyrir.
En þetta á ekki að vera þín
eina huggun. Reyndu ennfrémur
að sjá það, sem lausnarinn sá,
þegar eldraunin sárasta gekk yf-
ir hann. Sama höndin, sem hann
fann þá styðja sig, er að styðja
þig á þínum vegi. Reyndu að
heyra í gegn um reynslustorm-
inn það, sem hann heyrði, hve
hjarta Guðs slær með þér.
Guð heldur í hönd þína, þvi að
enn ert ekki annað meira en litla
barnið hans, sem hann þarf að
leiða. Og hann er einnig að leiða
vinina alla, sem svipleg örlög
sviptu héðan burt. Vertu örugg-
ur og vittu, að sá kærleikur, sem
hikaði ekki við að taka á sig kvöl
og kross, vakir yfir vinunum
látnu.
Um banabeð jafnt og bana-
bylgju leikur bjarmi af Drott-
ins náð. Þótt stormar æði, höfin
tryllist og háskasamleg reynist
ferðin um land, um loft og sjó,
er lífið sigur og guðleg náð.
Sr. Jón Auðuns dómprófastur:
veiðist fyrr ströndum Perú,
næsta ár suður undan Chile. Þeir
sem vilja fá fé hjá okkur til
fiskiflota sinna, vita það, en við
höfum lélega aðstöðu til þess að
meta veiðihorfur hverju sinni
eða fram í tímann.
— Á stofnunin miklar eignir
víða um lönd?
— Að sjálfsögðu, en ávallt
tímabundnar. Það er alltaf reynt
að selja hluti, sem stofnunin kaup
ir, til einkafyrirtækja, um leið og
upphaflegum tilgangi fjárfesting
arinnar eða lánsins hefur verið
náð. Höfuðáherzla er lögð á að
J. G. Beevor.
Frá útför Dags Hammarskjölds
ÞESSAR tvær myndir eru
frá jarðarför Dags Hamm
arskjölds í Uppsaladóm-
kirkju í fyrradag. Efri
myndin er tekin í kirkj-
unni um það leyti sem at-
höfnin er að byrja. Bak
við kistuna situr konungs-
fjölskyldan og ráðherrar
úr sænsku stjórninni. —
Lengst til vinstri sést
Gústaf Adolf Svíakonung-
ur, þá Desirée prinsessa
og Louise drottning. Síðan
koma ráðherrarnir.
Neðri myndin er tekin
rétt fyrir jarðarförina. —
Við kistuna liggja fjöl-
margir kransar. — AP
myndir.
Umfram aðra förunauta mann-
kyns býr sorgin yfir mætti til að
sameina mennina. Þegar vér vit
um mikinn sorgarþunga lagðan
á einhvern, segja blóðbönd
bræðralagsins til sín og vér hugs
um hlýtt til þess manns, þótt
annars látum vér oss litlu skipta
örlög hans, gleði og harmaefni.
Síðustu vikurnar hafa vakið
mörgum mikinn harm vegna slys
fara. Margir hafa verið leiddir
inn í musteri sorgarinnar og eiga
þar dimma dvöl og kalda.
^Sj
En þessir atburðir eiga erindi
til fleiri en þeirra einna, sem þeir
koma sárast við. Fjölda manna
vekja þeir að nýju og nýju
spurn: Sendir Guð sjálfur alla
þessa sáru reynslu? Er það vilji
hans, að slysfarir verði í lofti, á
landi og sjó? Veldur hönd hana
þessum skelfingum til að reyna
o&s? Vildi hann það harmaefni,
sem nú hefir lagzt með miklum
þunga á hjarta þitt? Er hún frá
Guði send sú sorg, sem nú er
víða borin? ‘
Aðeins á þann hátt megum
vér segja, að sorgin, þjáningin sé
frá Guði komin, að hann lætur
oss fæðast inn í heim, þar sem
voðaatburðir geta gerzt og þar
sem vér lifum með mikla áhættu
daglega fyrir dyrum í þeim skiln
ingi og í þeim skilningi einum
get ég skoðað þjáninguna frá
Guði, en ekki þannig, að hönd
hans hrífi kornungan mann frá
konu og börnum, eða svipti elli-
stoðinni gamla móður og þreytt-
an föður.