Morgunblaðið - 07.10.1961, Qupperneq 15

Laugardagur 7. október 1961
MOlltCVKBL 4 ÐIÐ
15
Nýjar
verzlanir
SÍÐASTL. fimmtudag tóku
til starfa tvær nýjar verzl-
anir, Guðrúnarbúð og Gjafa-
og snyrtivörubúðin, í húsi
Kristins Guðnasonar á Klapp
arstíg 27. Verzlanirnar eru í
einum stórum sal, en smekk-
lega aðgreindar hvor frá
annarri. Inngangur þeirra er
sameiginlegur.
Gjafa- og snyrtivörubúðin
Gjafa- og snyrtivörubúðin er
nær innganginum og hefur á
boðstólum snyrtivörur alls kon-
ar, undirfatnað kvenna, skart-
gripi og ýmiss konar gjafavör-
ur. Sérstaka athygli vekur af-
greiðsluborð og hillur verzlun-
arinnar, sem er úr vönduðum
palisanderviði og gleri. Hús-
gagnavinnustofan Birki sá «m
smíði.
Verzlunarstjóri í Gjafa- og
snyrtivörubúðinni er Kristín
Þórarinsdóttir, en eigendur verzl
unarinnar Lára Biering og Sig-
ríður Biering.
Guðrúnarbúð
Guðrúnarbúð verzlar eingöngu
með tilbúinn fatnað, mestmegn-
is kápur og dragtir enn sem
komið er, en eigandi og verzl-
unarstjóri búðarinnar, Guðrún
Stefánsdóttir skýrði svo frá, að
í framtíðinni yrðu væntanlega
tilbúnir kjólar á boðstólum. —
Mestur hluti fatnaðarins er inn-
fluttur.
í Guðrúnarbúð eru tveir rúm-
góðir mátunarklefar. í herbergi
inn af verzluninni hefur sauma-
kona aðsetur, sem sér um að
stytta og lagfæra fatnaðinn eft-
ir þörfum viðskiptavinanna.
Leiðangur Helga Ingstad
SVO sem kunnugt er hef-
ur fornleifafundur heim-
skautakönnuðsins H e 1 g e
Ingstad á Nýfundnalandi
vakið mikla athygli. Ing-
stad telur sig hafa fundið
fornnorrænar húsarústir á
norðurhluta landsins og sé
þar um að ræða bæ með
bæjargöngum, sem hlað-
inn sé með sama hætti og
bæir á Islandi og Noregi
til forna. Jafnframt telur
Ingstad sig hafa fengið
nokkra víssu fyrir því, að
land það, er Leifur heppni
fann og kallaði Vínland
hið góða, hafi ekki verið
Ameríka heldur Nýfundna
land.
Meðfylgjandi mynd var
tekin af Ingtad og félög-
um hans í rannsóknarleið-
angrinum, er þeir komu
til Halifox í Kanada til
þess að vista skip sitt' fyr-
ir veturinn.
Á myndinni eru, talið
frá vinstri: Dr. Odd Mart-
ens, læknir, Annestine Ing
stad, fornleifafræðingur,
Paui Sornes, skipstjóri, dr.
Helge Ingstad og loks
Erling Brunborg, sonur
frú Guðrúnar Brunborg.
— * —
h
Halldóra Ölafsdóttir
Jörundur Pálsson, arkitekt,
teiknaði og sá um innréttingu
verzlananna, sem Ólafur Guð-
mundsson, húsasmiður, annað-
ist. Afgreiðsluborð og skápa
smíðaði húsgagnavinnustofan
Birki, eins og fyrr segir. Hillu-
grind • úr járni gerði Magnús
Magnússon, Hafnarfirði. Raflögn
annaðist Svavar Björnsson, raf-
virkjameistari og Aage Foged
sá um blómaskreytingu.
IVIinningarorð
F R A upphafi íslandsbyggðar
hefir engin kynslóð, sem landið
byggði augum litið neitt því lík-
an árangur starfs síns og erfiðis
sem sú kynslóðin, er nú á háum
aldri, endar skeið sitt í frið-
sælum faðmi fósturlandsins. Og
það ber að sama brunni hvar í
fylkingu þetta fólk stóð, í hvaða
stétt og stöðu það hafði haslað
verksviði sínu völl, á sjó eða
landi, og beitt orku sinni og eld
móði áhugans, því án samíaka
allra starfshópa þjóðfélagsins,
var þess enginn kostur að inna
af hendi það stórvirki sem hið
mikla uppbyggingarstarf síðustu
áratuga hvílir á og gefur nú
þjóðfélagi voru líf og lit.
Traustur fulltrúi þessarar
kynslóðar er til moldar bor-
inn á Akranesi í dag, Halldóra
Ólafsdóttir húsfreyja. Halldóra
var fædd í Miðbýli í Innri-
Akraneshreppi 25. febrúar 1875.
Foreldrar Halldóru, Ólafur Jóns-
son og kona hans, Ragnhildur
Ólafsdóttir, bjuggu í Miðbýli,
Garðaseli og víðar. Þrír voru
bræður Halldóru, Ólafur, Jón
og Hannes, sem nú eru allir
látnir. Voru þeir Ólafur og
Hannes kvæntir menn og eiga
afkomendur í Reykjavík, góða
og gegna borgara þar.
Halldóra á að telja til fjöl-
menns ættbálks á þessum slóð-
um. Tvö systkini átti Ólafur fað
ir Halldóru, Sigurð bónda á
Jaðri og Sigríði húsfreyju á
Vestrakrossi. Er frá þeim syst-
kinum allstór ættbálkur kom-
inn. Áttu þeir synir Sigurðar á
Jaðri, Jón í Bakkabúð og Sig-
urður í Akrakoti stóran barna-
hóp. Allt er þetta dugnaðarfólk
og atorkusamt. Margt sjómanna
er í ættum þessum. Hefir sjór-
inn verið æði stórhöggur í röð-
um þess. Tveir bræður Hall-
dóru, Ólafur og Hannes, drukkn
uðu á sama skipi í mannskaðan-
um mikla eftir aldamótin. —
Nokkru fyrr drukknaði Jón í
Hólmsbúð, frændi Halldóru, frá
stórum barnahóp. Verður sá
slysalisti eigi lengra rakinn.
Strax og Halldóru óx aldur
til fór hún í vist til vanda-
lausra. Hafði hún í uppvextin-
um kynnzt kröppum kjörum
fátækra foreldra er höfðu fyr-
ir börnum að sjá og því hve
mikið þeir þurftu á sig að leggja
til þess að sjá sér og sínum
borgið. En efnaskorturinn og
fábreytt lífsviðhorf í uppvext-
inum verkaði engan veginn lam
andi á kjark og sjálfstæði þess-
arrar ungu stúlku; heldur þvert
á móti örfaði það sjálfstæðis-
hvöt hennar og löngunina til
þess að berjast hinni góðu bar-
áttu fyrir bættum kjörum og
traustari efnahag. Með þetta
veganesti lagði hún ein úr for-
eldrahúsum út í lífið.
Halldóra átti því láni að
fagna að ráðast í vist á heimil-
um sem báru mót manndóms
og háttprýði. Réðst Halldóra
ung að aldri að Reynivöllum í
Kjós til séra Þorkels Bjarnason-
ar og Sigríðar konu hans. Við þess
ar aðstæður þróaðist vel mann-
dómsþrá Halldóru. Eigi dró hún
af sér við störfin og vann öll
verk af frábærri dyggð og trú-
mennsku og húsbændahollustu.
Síðar réðst hún vinnukona á
Framh. á bls. 23.
^ I nýju verzluniuui á Klapparstíg 27. Konurnar eru: Kristý» Þórannsdóttir, Lára Biering og
Sigríður Biering