Morgunblaðið - 30.01.1962, Blaðsíða 20

20
MORCVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 30. jan. 1962
Pokinn. Kjóllinn hafði hangið
í löngum, plastfóðruðum cret-
onne poka með rennilás eftir hlið
inni og herðatré efst. Þetta var
hreyfanlegur, möltraustur fata-
poki, eins og það var kallað í
auglýsingunum. Hann var nógu
stór til að taka ei.na fimm kjóla,
en ég notaði hann sérstaklega fyr
ir þennan eina. Nú var hann
horfinn. Loksins hafði ég hug-
boð um, hvað gerzt hafði, en
samt fannst mér það óhugsandi.
Ég varð á undan í rúmið. Sem
betur fór, í hitt rúmið. Ég svaf
alltaf í því, sem nær er gluggan-
um. Rory kom inn úr baðherberg
inu, hann laut niður og kyssti
mig — eins og eiginmenn kyssa
konurnar sinar — nei, flestir
hefðu gert þetta betur.
Ég hafði aldrei tekið svefntöfl
ur, en ég óskaði þess núna, að
ég ætti þær. Einu sinni enn lág-
um við svona. hvort í sínum
heimi en í þetta sinn var engin
iíkamleg snerting til að hugga.
Heilinn í mér var óvenju starf-
samur núna og fór yfir atburði
dagsins aftur og aftur. Ég þóttist
nú viss um að hafa séð nákvæm-
lega það sem gerzt hafði.
Rory og Crystal höfðu farið að
rífast um hádegisverðarleytið og
hann hafði sagt henni, að þau
yrðu að gera endi á þessu sam-
bandi sínp (líklega óskhyggja
hjá mér?>. Svo höfðu þau skil-
ið, ‘hann hafði farið í þessa upp-
töku, en hún farið hingað. En
hvernig hafði hún komizt inn?
Hafði hún lykil? Nei, Rory hefði
aldrei farið að láta hana hafa
lykil að íbúðinni okkar. Og svo
hafði hún framið siálfsmorð. að-
eins og til þess að spilla fyrir hon
um og eyðileggja hjónabandið
hans — af eintómri illkvittni.
Rory hafði komið þarna aftur og
fundið hana, og þá fengið þessa
fáránlegu hugmynd að setja hana
í kjólpokann og flytja hana heim
til hennar. Þetta var að vísu
óhugsandi, en einhvernveginn
hafði það verið framkvæmt.
En hversvegna? Þetta var hon-
um alveg ólíkt. Hann var hrein-
skiptinn og heiðarlegur maður og
mundi aldrei fara að reyna að
leyna sannleikanum, hversu skað
legur sem sá sannleikur væri hon
um sjálfum. Jú, hann gæti hafa
gert það — ekki sjálfs sín vegna
heldur mín vegna og barnanna.
Hann hafði framkvæmt þetta
'hættulega og kannske glæpsam-
lega verk til þess að forða okkur
hræðilegu hneyksli. Og svo hafði
hann sjálfur haft orð á fatapok-
anum til þess að firra sig grun af
minni hendi.
Þetta lá nú allt Ijóst fyrir. Við
höfðum ægileg leyndarmál, hvort
fyrir öðru. Einhverntíma mund-
um við kannske nálgast hvort
annað nægilega til þess að tala
um þau, en þangað tii yrðum við
að láta þetta kyrrt liggja eins og
bezt gengi.
Morguninn var einkennilega
alvanalegur. Við fengið sent upp
til okkar kaffi og ristað brauð,
ásamt morgunblöðunum, en í
þeim var lítið meira um Crystal
en verið hafði í kvöldblöðunum
daginn áður. Við forðuðumst
bæði að minnast á það. Rory var
að reyna að látast vera í góðu
skapi og tókst það alveg furð-
anlega. Við töluðum um kvik-
myndahandrit, sem við vorum
bæði búin að lesa. Hann tók jafn
an bendingar mínar og álit um
þá hluti til greir.a.
Við ræddum þetta fram og aft
ur og vorum bæði farin að hafa
raunverulegan á'huga á því áður
en lauk.
Mig iangar að leika í þessari
mynd. Ég held, að þú gætir gert
þær breytingar, sem þarf ef höf-
undurinn vildi vinna með þér.
Ég varð hreykin Stundum
hafði ég átt hugmyndir að leik-
atriðum Rorys og ég hafði samið
nokkur atriði sjálf og textann við
sönglag, sem hafði orðið mjög
vinsælt.
Klæddu þig og svo skulum við
fara gegn um það. Hann leit á
úrið sitt. Ég hef klukkutíma þang
að til æfingin byrjar.
Meðan ég var í baðinu hafði ég
næstum blekkt sjálfa mig nægi-
lega til þess að vera orðin glöð
aftur. Crystal Hugo var horfin úr
lífi okkar, og ég átti ekki lengur
neinn keppinaut. Rory yrði fljót-
ur að gleyma henni. Allur raun-
verulegur áhugi hans var hjá
mér og heimilinu okkar og börn-
unum. Til þess að vernda allt
þetta hafði hann framið hræði-
legt ofdirfskuverk og það sann-
aði bezt ást hans á mér. Mér datt
í hug, að hann hefði farið að
ráðgast um þetta leikrit við mig,
aðeins til þess að sýna. að hann
þarfnaðist mín. Það var hans að-
ferð til þess að sýna að hann iðr-
aðist eftir að hafa látið mig sjá
sorg sína yfir Crystal. Ef það nú
væri? Hann hafði um ofmargt að
hugsa til þess að geta syrgt lengi.
Það tæki auðvitað sinn tíma hjá
honum að jafna sig eftir iðrun-
ina og áfallið, en hann mundi nú
samt jafna sig. Og ég skyldi
hjálpa honum til þess. Ég skyldi
vera meira með honum og ekki
alltaf kúra heima.
Ég hringdi Vandy up. Allt var
í bezta lagi heima.
Ég var að lesa um hana Crystal
í morgun, sagði hún. Er þetta
ekki hræðilegt? sagði ég.
Hræðilegt, endurtók hún
hvasst. Víst er það hræðilegt, en
þó harma ég það ekki eins mikið
og ég ætti kannske að gera. Mér
finnst enginn hafa misst neitt, þó
að hún færi.
Þetta máttu ekki segja, Vandy.
Kannske ekki. væna mín.
Hérna er hann Tim og vill tala
við þig. Ég talaði við Tim og
síðan talaði Rory við hann. All-
ur áhyggjusvipur datt af honum
meðan hann talaði við drenginn.
Svo heyrði ég, að Júlía var kom-
in í símann. Svo hélt glaðværu
samtali áfram í tuttugu mínútur.
Loksins sátum við hlið við hlið
og fórum að glugga í kvikmynd-
arhandritið. Allt var orðið eins
og það átti að sér — allt var í
bezta lagi. Hjónabandið okkar
hafði að vísu orðið fyrir áfalli,
en það myndi lagast — og
kannske verða eins og nýtt. Betra
væri að segja honum ekki frá
því, sem ég vissi. Betra að láta
'hann halda, að ég tryði því. að
þetta hefði bara verið venjulegt
sjálfsmorð heima hjá henni —
af ástæðum, sem okkur væru
óviðkomandi. Þetta atvik með
Crystal var liðið — við skulum
alveg gleyma þvi Nýtt handrit
að nýrri kvikmynd var ólíkt lega sakleysisleg. Hvenær sáuS
merkara. Ég var orðin svo niður- | þér ungfrú Hugo seinast?
sokkin í handritið. að ég heyrði í Rory hikaði svo sem hálfa
ekki í dyrabjöllunni. Rory stóð sekúndu.
upp og gekk fram í litlu forstof-
una til að opna, ogminútu seinna
kom hann inn með gráklæddan
mann, ósköp alvanalegan og lít-
inn fyrir mann að sjá.
Þetta er Wood lögreglufulltrúi
— konan mín.
Sælar. frú EVay.
Ég stóð upp og heilsaði honum.
Ég vona. að hann hafi ekki séð
skelfingu mina, þegar ég vissi, að
hann var frá lögreglunni. Hann
var einkennilega litlaus — mér
fannst hann jafngrár í framan og
fötin hans voru. Og hann var
með músgrátt hár sem var farið
mjög að þynnast að framan, en
annars virtist hann ungur. En
augun voru blá og með löngum
augnahárum og líktust skrítilega
augunum í fallegri stúlku.
Hann sagði fáein orð um sið-
ustu kvikmynd Rorys. Spurði
hvernig „Sólbruni og sæla“
gengi. kvaðst vonast til að geta
einhverntíma séð það. Ég settist
niður. Innra með mér var allt í
uppnámi, en á ytra borðinu var
ég róleg, þótt það kostaði mikla
áreynslu.
Ég ætlaði að fá að tala fáein
orð við hr. Day. sagði hann og
leit á mig, eins og afsakandi.
Þá viljið þér losna við mig,
svaraði ég léttilega.
Jæja . . .
En það er nú betra að ég fái
að vita það versta, ef hann hefur
framið einhvern glæp, sagði ég
brosandi. Hvað hefur hann gert
af sér? Lagt bílnum sínum
skakkt eða ekið og hratt ? Ég var
að vona að ég ýkti ekki léttúðina
um of.
Nei, ég fæst ek-ki við umferða-
brot. Það var eins og hann væri
dálítið hneykslaður.
Afsakið þér . . .
Hr. Wood ætlar að spyrja mig
um Crystal. Rory leit á mig von-
araugum. Það var auðséð. að
hann vildi, að ég færi. En ég
hleypti í mig þrjózku. Ég ætlaði
ekki að hreyfa mig.
Ég býst ekki við, að við getum
hjálpað honum mikið, en vitan-
lega svörum við þeim spurning-
um. sem við getum, sagði ég.
Rory hikaði við, en sneri sér síð-
an að lögreglumanninum. Ég hef
engu að leyna fyrir konunni
minni. Ég vil helzt að hún sé
viðstödd, ef hún má.
Vitanlega. Ég vildi bara ekki
gera nein óþægindi.
Nei, því skylduð þér það. Ves-
lings Crystal, þetta var sorglegt.
Skyldi hræsnin skína mjög út
úr orðunum? En ég varð að vera
kyrr og hlusta á það, sem sagt
yrði. Ef þeir hefðu skipað mér
inn í svefnherbergið, hefði ég
legið á skráargatinu.
Mér skilst ungfrú Hugo hafi
verið kunningi yðar ?
Já, við vorum mjög góðir vinir.
Og það varð eitthvert umtal
um þessa vináttu ykkar ?
Já, blöðin reyndu að gera sér
mat úr henni. Mér þótti það leið-
inlegt, og konunni minni ekki síð
ur.
Þið, sem eruð undir smásjá
almennings eigið alltaf við eitt-
hvað slíkt að stríða. Mér fannst
tónninn kaldranalegur.
En bláu augun voru afskap-
•— Úr því Pétur er enn laus finnst
mér að við ættum að stöðva þessar
Mystikus-sýnin ga r.
— Nei, lögregluforingi. Ég vona að
ég verði hér margs vísari.
— Allt í lagi,
ábyrgð á þessu.
Geisli. En þú berð
Við borðuðum hádegisverð
saman á þriðjudag.
Hvar ?
í veitingahúsinu hintimegin
við hornið, — það er nú annars
hér í húsinu.
Og höfðuð þið mælt ykkur mót
þar?
Bara að Rory gæti játað þessu.
En auðvitað gerði hann það ekki,
til þess var hann of gagnheiðar-
legur.
Nei, hún kom hingað upp f
íbúðina. Við drukkum eitt glas
saman og fórum síðan í veitinga-
húsið. Við flýttum okkur frekar
að borða, afþví að ég þurfti að
mæta til upptöku á eftir.
Það var búið að minnast eitt-
hvað á ykkur í blöðunum. Ef þið
vilduð forðast umtal hefði þaS
þá ekki verið ráðlegra að hittást
alls ekki ?
ajtltvarpiö
I>riðjudagur 30. janúar.
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05 Morg
unleikfimi — 8:15 Tónleikar
8:30 Fréttir — 8:35 Tónleikar —
9:10 Tónleikar — 9:20 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar —
12:25 Fréttir og tilkynningar).
13:00 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Síðdegistónleikar (Fréttir, riik,
— Tónl. — 16:00 Veðurfr. — Tónl.
— 17:00 Fréttir. — Endurtekið
tónlistarefni).
18:00 Tónlistartími barnanna (Sigurð-
ur Markússon).
18:20 Veðurfregnir — 18:30 l_.ög ÚT
óperum.
19:00 Tilkynningar. — 19:30 Fréttir.
20:00 Þjóðlög frá Slésvík-Hoístei.n: —
Þýzkir listamenn syngja og leika.
20:15 Framhaldsleikritið „Glæstar von
ir“ eftir Charles Diekens og Old
' field Box; þriðji báttur. Þýðandi:
Áslaug Árnadóttir. — Leikstjóri:
Ævar R. Kvaran. Leikendur:
Gísli Alfreðsson, Stefán Thors,
Helgi Skúlason, Herdís Þorvalds-
dóttir, Haraldur Björnsson, Gest
ur Pálsson, Helga Valtýsdóttir.
Sigrún Kvaran, Emilía Borg,
Karl Guðmundsson, Þóra Borg
og í»orsteinn Ö. Stephensen.
20:45 íslenzk tónlistarkynning: Jón
Leifs tónskáld skilgreinir Sögu-
singfóníu sína, II. kafla: Guðrún
Ósvífursdóttir (Borgarhlj ómsveit
in í Helsinki leikur; Jussi Jalas
stjórnar).
21:10 Erindi Vinabæjarhreyfingm á
Norðurlöndum (Sveinn Ásgeirs
son hagfræðingur).
21:35 Tónleikar: Sellósónata eftir Jo-
hann Christian Bach (Gaspar
Cassado leikur á selló og Chieko
Cassado á píanó).
21:50 Söngmálaþáttur þjóðkirkjunnar
(Dr. Róbert A. Ottóson söiig-
málastjóri).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Lög unga fólksins (Jakob
Möller).
23:00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 31. janúar.
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05 Morg
unleikfimi — 8:15 Tónleikar —
8:30 Fréttir — 8:35 Tónleikar —
9:10 Tónleikar — 9:20 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar —
12:25 Fréttir og tilkynningar).
13:00 „Við vinnuna“: Tónleikar.
15:00 Síðdegistónleikar (Fréttir, tilk,
— Tónl. — 16:00 Veðurfr. — Tónl,
— 17:00 Fréttir — Tónleikar).
17:40 Framburðarkennsla í dönsku og
ensku.
18:00 Útvarpssaga barnanna: „Nýja
heímilið" eftir Petru Flagestad
Larsen; V. (Benediikt Arnkels-
i son).
18:20 Veðurfregnir.
■ 18:30 Lög leikin á mismunandi hljóð-
færi.
19:00 Tilkynningar — 19:30 Fréttir. ‘
20:00 Varnaðarorð: Gísli Sigurðsson raí
virkjameistari talar um notkun
rafmagns við byggingarfram-
kvæmdir.
20:06 „Sígaunaástriður" André Kostél
anetz og hljómsveit hans leika.
20:20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Eyrbyggja
saga; VIII. (Helgi HjÖrvar rit
höfundur).
b) Lög eftir ýmis Islenzk tón-
skáld.
c) Séra Jón Kr. isfeld flytur frá
söguþátt: Margt hefur skeð á
Eskif jarðarheiði).
d) Jóhannes skáld úr Kötlum lea
úr þjóðsögum Jóns Árnason-
ar.
e) Dr. Símon Jóh. Ágústson prö
fessor kveður stemmur af
Ströndum.
21:45 íslenzkt mál (Dr. Jakob Bene-
diktsson).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Veraldarsaga Sveins frá Mælf-
fellsá; II. lestur (Hafliði Jóns-
son garðyrkj ustj óri).
22:30 Næturhljómleikar: Frá tónleik-
um Sinfóniúhljómsveitar íslande
I Háskólabíói 25. þjn. Stjómandis
Jindrich Rohan. Symphonie
Fantastique eftir Hector Berlioz.
23:20 Dagskrárlok-