Morgunblaðið - 01.02.1962, Side 15

Fimmtudagur 1. febr. 1962
MÖFCTJNni 4Ð1Ð
T5
Þrír Vatnsdælingar fimmtugir
NÝLEGA áttu 50 ára afmæli þrír
•bændur í Vatnsdal, sem allir eru
fæddir hér og uppaldir. Þeir hafa
allir verið hjá foreldrum sínum
Og fósturforeldrum til fullorðins
ára, er þeir byrja sjálfir búskap.
Nöfn þeirra eru þegar orðin sam
tvinnuð lífi og atvinnuháttum
Vatnsdælinga. Þessi afmælisbörn
dalsins eru: Konráð Eggertsson
hreppstjóri Haukagili, Grímur
Gíslason oddviti Saurbæ og Ás-
grímur Kristinsson skáld í Ás-
brekku.
Ekki mun ég skrifa fréttapistil
þennan, með venjulegum afmælis
greinastíl, heldur hafa þann hátt-
inn, að setja þá augnablik undir
sviðljós þess manns, sem hefur
séð þá vaxa upp og verða að
manndómsmönnum.
Konráð Eggertsson hreppstjóri
Haukagili er fæddur 17. nóvem-
ber, sonur hjónanna Eggerts Kon
ráðssönar hreppstjóra og Ágúst-
ínu Grímsdóttur frá Syðri-
Reykjum í Biskupstungum, er
bjuggu á Haukagili um langt
skeið með miklum myndarbrag.
Haukagili í Vatnsdal er stórt
býli að fornu mati, og er nú orðin
ein af beztu jórðum Húnavatns-
sýslu, með miklum byggingum og
ræktun.
Búskap byrjaði Konráð árið
1936 í sambýli við foreldra sína
til ársins 1942, er faðir hans lézt.
Síðan hefur hann búið einn á
Haukagili með vaxandi stórbúi og
góðum fjárhag. Miklar og reisu-
legar byggingar eru á Haukagili
eftir þá feðga, með nýtízku stíl.
Faðir hans byggði vandað íbúðar
hús með honum áður en hann
lézt árið 1942. Síðan hefur Kon-
ráð byggt upp að- nýju öll pen-
ingshús og verkfærageymslur úr
vönduðu efni. Hafa öll hús jarð-
arinnar verið færð saman, og
mynda nú fallega húsasamstæðu
að ytra útliti. Um leið hefur orðið
miklu auðveldari öll hirðing bú-
fjár og heyja Túnrækt er nú orð-
in mikil og aðrar jarðabætur.
Konráð er verkmaður góður,
hagur vel, við smíðar, bæði á
tré og járn og hefur tileinkað sér
með góðum árangri véltækni nú-
tímans, enda er bú hans bæði
stórt og arðgott. Hreppstjóri varð
hann 1942, auk þess hefur hann
gegnt ýmsum trúnaðarstörfum
fyrir sveit sína Og hérað.
Konráð er traustur í skorðum
og treystir meir á einkaframtak,
en uppbyggingu sósíalistiskrar
hagfræði. Hann hefur því fylgt
stefnu sjálfstæðismanna að mál-
um. og verið þar góður stuðnings-
maður, sem hlotið hefur traust
sinna samherja.
Kvæntur er Konráð Lilju Hall-
dórsdóttur, kjördóttur Halldórs
Steinsens fyrrverandi læknis og
alþingismanns.
Ásgrímur Kristinsson er fædd-
ur 29. desember að Ási í Vatns-
dal, sonur Kristins Bjarnasonar
er var fóstursonur Guðmundar
Ólafssonar alþingismanns og
konu hans Sigurlaugar Guð-
mundsdóttur. Móðir Ásgríms var
Ingibjörg Benediktsdóttir, systur
dóttir Guðmundar. Kristinn faðir
Ásgríms er fjórði ættliður frá
Bólu-Hjálmari, enda hagyrðingur
ágætur. Ásgrímur ólst upp í Ási
hjá Guðmundi Ólafssyni til full-
orðins ára, Og hefur átt heimili
i Vatnsdal síðan, að einu ári und
anskildu.
Búskap byrjar Ásgrímur 1934,
fyrst á Kötlustöðum í Vatnsdal.
Fósturforeldrar hans gáfu hon-
um land til nýbýlastofnunar í Ás-
landi, þangað fór hann síðar
og stofnar nýbýlið Ásbrekku, sem
er nú órðið gott og gagnsamt býli,
er framfleytir góðu meðalbúi.
Þótt Ásgrímur byrjaði búskap
með lítil efni til slíkra stórræða
sem stofnun nýbýlis, er hann nú
með gott bú. og búinn að húsa
jörð sína vel og rækta. Búskapur
Ásgríms og landnám í Vatnsdal
mun halda nafni hans uppi um
langa framtíð.
Þótt Ásgrimur hafi eigi farið
með stjórn félagsmála að miklu
leyti, er hann vel kunnur, bæði
sem bóndi og góður félagi, bæði
í sveit sinni og annars staðar.
Hann er ágætur hagyrðingur með
ágætri kímnigáfu, og lætur oft
f júka stöku, sem hittir vel í mark,
enda eftirsóttur til mannfunda og
skemmtana.
Ásgrímur í Ásbrekku hefur
fylgt Framsóknarflokknum í opin
berum málum, en þá tilbiður
hann ekki Guð þéirra svo mikið,
að hann haf’ beðið tjón á sálu
sinni, enda greindur vel og sjálf-
stæður í skoðunum.
Ásgrímur er tvíkvæntur. Fyrri
kona hans Ólöl Sigurbjörnsdóttir
ættuð úr Dalasýslu, lézt á bezta
aldri frá ungum börnum. Síðari
kona Guðný Guðmundsdóttir frá
Langalundi í Arnarfirði.
Grímur Gíslason öddviti í Saur
bæ er fæddur 10. janúar, sonur
hjónanna Gísla Jónssonar frá
Stóradal í Húnavatnssýslu og Kat
rínar Grímsdóttur frá Syðri-
Reykjum í Biskupstungum, systir
Ágústínu á Haukagili. Þessi hjón
byrjuðu búskap í Stóradal, fluttu
síðan að Þórormstungu 1907.
Árið 1925 fluttu þau að Saurbæ,
og bjuggu þar til 1942.
Þessi hjón stóðu mjög framar-
lega í búrekstri sínu.m, bæði með
ræktun búfjár, fallega umgengni
og snyrtimennsku. Gísli Jónsson
var hestamaður ágætur, góður
hagyrðingur og nafn hans víða
kunnugt.
Grímur Gislason byrjaði bú-
skap árið 1942 í Saurbæ, fyrst
í sambýli við foreldra. Snemma
bar á því að Grímur yrði farsæll
bóndi, og kynni vel til þeirra
starfa.
Saurbær ?r ekki stór jörð, Og
hefur þann ókost að Vatnsdalsá
hefur brotið og eitt bezta rækt-
unarland jarðanna. Þrátt fyrir
þetta hefur Grími búnast vel
í Saurbæ, Og hann gert miklar
umbætur á jörð sinni. Meðal ann
ars byggist það á því að hann
kann, betur en margir aðrir, að
íá góðan arð móti reksturskostn-
aði. Þrátt fyrir hin óhægu skil-
yrði til túnræktar, hefur Grímur
ræktað mikið tún, Og nýtt allt
land, sem tiltök er með neðan
brúna næst heimatúni. Nú sækir
Grímur á brattann áfram, með
væntanlegri túnrækt uppi á Háls-
inum ofan brúna. Að öllum lík-
indum tekst honum að gera Saur-
bæ að góðbýli, þrátt fyrir eyð-
ingar Oft Vatnsdalsár.
Heimili þeirra Saurbæjarhjóna,
ber góðan vott um hirðusemi
og hagsýni i hvívetna.
Grímur Gíslason hefur tekið
mikinn þátt 'í opinberum málum
bæði í sveit sinni og héraði, enda
ekkert hlédrægur á mann-
fuodum og stendur þar vel fyrir
sínu máli.
Ýmis trúnaðarstörf hafa honum
verið fengm, bæði fyrir sveit
sína og héxað, s. s. hreppsnefnd,
formaður búnaðarfélags og nú
Framhald á bls. 17.
4 LESBÓK BARNANNA
Úr Grimms ævintýrum:
Kóngsdætainor tóli
og götóttn skórnir
7. ,Það er enginn vandi*
mælti gamla konan. „Þú
verður aðeins að koana
þér hjá þvi að drekka vín
ið, sem þær færa þér, en
láta aftur augum og þykj
aist sofa“,
Hún gaf hönum nú
ékykikju, sem hún sagði
að hefði þá náttúru, að
þegar hatnn brygði henni
ytfir sig, yrði hann ósýni-
legur og ætti þá hægara
með að veita systrunum
eftirför.
8. Hermaðurinn þakk-
aði gömlu konunni fyrir
sig með virktuim. Hann
herti upp hugann og gekk
fyrir kónginn. Honum var
vel tekið, engu síður en
þeim, sem áðUr höí'ðu
boðið sig fram, og var
hann færður í skrautleg
föt.
Um kvöldið var honum
vísað til herbergis, og þeg
ar hann ætlaði að fara að
hátta, kom elzta systir
ir^ með vín í bikar og
bauð honum að fá sér
hresisingu.
ELDSPÝTNAÞRAUT
Leggðu eldspýtur þann
ig, að þær myndi stjörnu
eins og sýnt er á mynd-
inni. Til þess þarf 18
eldspýtur.
Hvernig er nú hægt að
búa til 6 jafnstóra tígla
m-eð því að færa til að-
eins 6 af eldspýtunum?
Skrítlur
A. Hvers vegna slærðu
alltaf í klárinn vinstra
megin?
B. Af þvi að ég hef
tekið eftir því að ef sú
hliðin færist áfram þá
fylgist hin með.
Nonni: Mikið ertu ó-
hreinn Sveinki.
Sveinki: Já, það hafa
engir gestir komið til okk
ar í heila viku.
Krakkarnir á Læk
Hér kemur mikið af
villiöndum og villigæs-
um haust og vor og eitt
sumarið, sem pabbi og
mamma settu niður kart-
öflur rétt hjá ánni, átu
villigæsirnar allar kart-
öflurnar. Krakkarnir
bjuggu til stærðar fugla-
hræðu, það var stórt
kústskaft og negld spýta
í kross yfir. Þetta var
klætt í stóran frakka og
gamlan hatt, en ekkerí
dugði, svo næsta sumar
varð að sá grasi þama
og flytja garðinn langt
frá ánni.
Krakkarnir eru orðn-
ir reglulega duglegir við
heyskapinn. Pabbi og
mömmiu finnst nú lang
skemimtilegast að heyja
hérna heima á túninu,
en krökfcunum finnst
eiginlega allt jafn gam-
an. Þegar farið er þessa
löngu leið, sem er út á
votengjarnar, finnst þeim
allltatf mjög gaman á
leiðinni. Það þarf að
fara mörgum sinnum
yfir á, því vegurinn ligg-
ur ýmist á syðri eða
nyrðri bakkanum. Fyrstu
dagana er farið á bíl, en
þegar heyið er farið að
þorna, er farið á drátt-
arVélinni með heyvagn-
inn aftan í og heyihlass
flutt heim í hvert skipti,
sem farið er í mat. Þegar
vagninn er tómur, leggj-
ast krakkarnir á botn-
inn í honum og láta slett-
ast á sig í hvert skipti og
leiðin liggur ytfir ána.
Þessi vegur er vondur og
oft djúpar forarvilpur í