Morgunblaðið - 15.04.1962, Blaðsíða 3

Sunnudaginn 15. apríl 1962
MORCU^ TiTÁfílÐ
3
4
Bílamir standa á endanum á Vatnsveituvegi en framan við liá hefir vatntö sópað veginum burt.
Bæsisrörin sjást í ánni til vinstri.
Gífurlegt flóð
í Elliðaam
Beljandi fljót allt frá Lækjarbotnum
niður um Rauðhóla — vegaskemmdir
við Logberg og Elliðaár
SNEMMA í gærmorgun
urðu menn varir við mikil
flóð í ám og lækjarspræn-
um, einkanlega í nágrenni
Reykjavíkur. Elliðaárnar
voru orðnar að beljandi
fljóti og þegar það var
mest, byltust þar fram um
100 sekúndulítrar af vatni
og voru þá árnar álíka
miklar og Sogið. Talsverð-
ar vegaskemmdir urðu,
mestar upp með Elliðaán-
um á svonefndum Vatns-
veituvegi; ennfremur tals-
verðar uppi í Lækjarbotn-
um.
Fréttamenn blaðsins brugðu
sér í gærmorg un uppundir
Logberg og upp með Elliða-
ám og mátti heita að
einn samfelldur . vatnsflaum-
ur vaeri ofan frá Silungapolli
um alla mýrarfláikana niður
að Helluvatni og Elliðavatni.
Voru Rauðhólarnir umflotnir
og stóðu sem eylendi upp úr
vatnsflaumnum. Rennslið úr
Eliliðavatni var svo mikið, að
stíflulokurnar þar höfðu ekki
undan. Flseddi því yfir stífl-
una og niður um hvammana
beggja vegna árinnar. Fjár-
hús sem standa nærri Elliða-
vatnsósunum fylltust af vatni
og tókst með naumindum að
bjarga fé þaðan út. Sumar-
bústaðir sem víða eru á þessu
svæði eru umflotnir en ekki
er vitað hvort það hefur valdið
skemmdum á þeim, enda
flestir mannlausir..
V atnsveituvegur
horfinn
Vatnsveituvegur' liggur um
Salásinn af SuShirlandsvegi
upp með Elliðaánum. Skammt
fyrir ofan gömlu Elliðaár-
brúna, sem notuð var allt þar
til brýrnar voru byggðar nið-
ur yið ósa á stríðsárunum, er
Vatnsveituvegurinn þurrkað-
ur burtu og steinræsi, sem
þar er, sundurbrotið og liggja
steinrörin langt niður eftir á.
Ekki er vitað til að tjón hafi
Orðið á mannvirkjum með-
Frh. á bls. 23.
'
Fjárhús í Blesugróf umflotin vatni. Féð bjargaðist með naum-
indum, — Ljósm. Þormóður Sveinsson.
r' .. ^ \; 'i
: 'ZJ?*. '* ....
EUiðaámar neðan rafstöðvarhú ssins. Fossar sjást varla. '
Sr. Jónas Gíslason
SJÁ, kohungur
Pálmasunnudagur
,,Og er þeir nálguðust Jerúsalem
og komu til Betfage, til Olíu-
fjallsins, þá sendi Jesús tvo Iæri-
sveina og sagði við þá: Farið þið
inn í þorpið, sem gegnt ykkur
er, og jafnskjótt munuð þér finna
ösnu bundna og fola hjá henni;
leysið hana og færið mér. Og ef
einhver segir nokkuð við ykkur,
þá segið: Herrann þarf þeirra
við; en hann mun þá jafnskjótt
senda þau. En þetta varð, til þess
að rættist það, sem talað er af
spámanninum, er hann segir:
Segið dótturinni Zíon: Sjá, kon-
ungur þinfi kemur til þín hógvær
og ríðandi á asna, og á fola, af
kvæmi áburðargrips. En læri-
sveinarnir fóru og gjörðu eins og
Jesús hafði boðið þeim, komu
með ösnuna og folann, og lögðu
á þau klæði sín, og hann settist á
þau ofan. En allur þorri mann-
fjöldans breiddi yfirhafnir sínar
á veginn. En mannfjöldinn, sem
fór á undan honum og fylgdi á
eftir, hrópaði og sagði: Hósanna
Davíðs syni! Blessaður sé sá, er
kemur í nafni Drottins! Hósanna
í hæstum hæðum!"
Matt. 21, 1—9.
I.
MANNK YN SSAGAN geymir
margar frásögur ai sigurgöng-
um frægra herkonunga, er sneru
heim til höfuðborgar sinnar eft-
ir frækilega sigra á vígvellin-
um. Þá var mikið um dýrðir.
Langar skrúðgöngur gengu um
stræti borgarinnar, hermenn
hins sigursæla hers, herfangar
og loks svo sigurhetjan sjálf í
sigurvagni. Og meðfram þeim
götum, sem sigurgangan fór um,
stóðu tugþúsundir borgarbúa.
Slíkar sigurgöngur og hyiling-
ar heyra ekki aðeins til sögu
liðinna kynslóða. Við þekkjum
dæmi hins sama úr samtíð okk-
ar. Herforingjar bandamanna
fengu stórfenglegar viðtökur, er
þeir sneru heim að stríði loknu.
Og þegar fyrstu geimfarar
mannarma höfðu lokið flugi sínu
umhverfis jörðina, voru þeir
ákaft hylltir, hvar sem þeir
komu fram meðal almennings.
IX.
Mynd sú, sem guðspjall dags-
ins dregur upp fyrir okkur af
Jesú, minnir okkur á þetta. —
Hahn heldur innreið sína til
Jerúsalem. Hann er að komatil
höfuðborgar þjóðar sinnar.
Mannfjöldi úr borginni streym-
ir út til móts við hann, og fagn-
aðarópin kveða við. „Hósanna!
Blessaður sé sá, sem kemur í
nafni Drottins!“
Og þó sjáum við fljótt, ef
við skyggnumst dýpra í frásögn
ina, að mikill munur er á inn-
reið Jesú og venjulegum sigur-
göngum mannlegra þjóðhöfð-
ingja og mikilmenna.
Hvar er skrautið og viðhöfn-
in? Hvar er hinn glæsilegi
stríðsfákur konungsins? Hvar
er hið glæsta lið hans? I hVerju
sést vald hans og mikilleiki?
Jesús kom ríðandi á asna, af-
kvæmi áburðargrips. Lið hans
var hópur lítt menntaðra fiski-
manna og bænda, auk nokkurra
kvenna. Skrautið og viðhöfnin
voru hversdagsföt fátækra
manna.
Mitt í glæsileika myndarinn-
ar sjáum við einfaldleikann
blasa við. Jesús var ekki venju-
legur veraldlegur þjóðhöfðingi,
sem er á sigurgöngu inn til höf-
uðborgar sinnar. Innreið hanstiil
Jerúsalem táknaði lokaþáttinn í
þvi mikla verki, sem hannfædd
ist til jarðarinnar til að vinna.
Hann var kominn tii borgarirvn-
ar til að gefa iáf sitt okkur til
Mfs. Allt var búið undir loka-
baráttu hans við vald hins iilla
í heiminum.
í stað þess að auglýsa vald
sitt og drottna yfir öðrum, var
hann kominn til að þjóna og
fórna sér fyrir aðra. Mikilleiki
hans var fólginn í kærleika
hans, sem var reiðubúinn að
ganga gegnum dýpstu kvöl og
þjáningu okkar vegna. Hann
hélt innreið sína til borgarinn-
ar tiil þess að ltáa handtaka sig,
dæmá og festa á kross. Það var
alit nauðsynlegur undanfaii
þess, að hann ynni sigur yfir
dauðanum og risi upp aftur ta
nýs lífs.
III.
Jesús Kristur heldur ekki að-
eins innreið sína til Jerúsalem.
Hann vill fá að halda innreið
sína. í hverja borg og hvert
land. Hann vill fá að mæta sér-
hverjum manni, sem lífsanda
dregux á þessari jörð. Hann er
konungur okkar. Hann hefur
keypt olikur sér tii eignar með
fóm sinni á krossinum, og hann
æskir þjónustu okkar við sig.
Við eigum að taka okkur stöðu
í liði hans. Við eigum að lifa
og starfa samkvæmt vilja hans.
Hann vill nota okkur til að
færa heili og blessun inn í Mf
annarra manna. Hann beinir
lokaskipun sinni til okkar alilra:
„Farið, og gerið allar þjóðir að
lærisveinum.“
Fyrir starf þeirra manna, sem
hafa hlýtt þessu ltalli, hefur
Jesús Kristur fengið að halda
imnreið sína í margar borgir
og mörg lönd, inn í láf milljóna
manna um gervalla jörðina.
Það hefur ekiki alltaf hvílt
ytri glæsileiki yfir þessu starfL
Oft hefur það sýnzt vera von-
lítið í augum manna, en Guð
hefiur gefið kraftinn. Þess vegna
hefur það borið árangur. Leynd-
ardómurinn j öllu starfi, sem
unnið er að útbreiðslu fagnað-
arerindisins hér á jörð, er fólg-
inn í þvi, að það er unnið í
krafti Guðs.
IV.
1 dag er kristniboðsdagur.
Samband íslenzkra kristniboðs-
félaga hefur helgað pálmasunnu
dag kristniboðinu. í dag skal
minnzt þess starfs, sem unnið
er af íslenzlcum mönnum með-
al heiðinna þjóða með stuðn-
ingi íslenzkra kristniboðsvina.
Fjölmargir þekkja til íslenzliu
kristniboðsstöðvarinnar í Konsó
í Etíópíu í Afríku. Þar hefur
stór hópur manna komizt til
þekikingar á sannleikanum fyrir
starf íslenzkra kristniboða. Guð
hefur gert það, sem mannlegur
máttur megnaði ekki. Guð hefur
á augljósan hátt helgað þetta
starf með ríkulegri blessun.
Suður í Konsó hefur verið
stofnuð fyrsta dótturkirkja ís-
lenzku þjóðkirkjunnar. Þar hafa
verið reist skólahús, sjúkra-
skýli og fleiri mannvirki, sem
nauðsynleg eru til kristniboðs-
starfsins.
Jesús Kristur er að halda
innreið sína til Konsóþjóðarinn-
ar. Hópar inanna þar geta í dag
tekið undir hyllingarhróp
þeirra, sem trúna hafa tekið.
Guð hefur falið obkur Is-
lendingum þetta ákveðna verk-
efni á þessum ákveðna stað.
Við eigum að benda heiðingjún-
um á konunginn, sem kemur.
Enginn kristinn maður getur
látið sér standa á sama um
meðbræður sína. Við þurfum
ekfci að spyrja eiras og spurt
var forðum: Á ég að gæta bróð-
ur míns? Við þekkjum svarið.
Hyllum Jesúm Krist. Bjóðum
hann veikominn. Hlýðum kalh
hans.
„Sjá, bonungur þinn kemur
til þán.“
Jóraas níclaoati
V
*