Morgunblaðið - 03.01.1963, Síða 2

2
MORGVNBLAÐIO
Fimmtudagur 3. janúar 1963
Nýársbarnið
var 17 marka stelpa
FYRSTA barnið, sem fæddist
á árinu 1963 — svo vitað sé —
kom í þennan heim í Fæðing-
arheimilinu við Egiisgötu, að-
eins klukkustund eftir að
Reykvíkingar heilsuðu nýju
ári með flugeldum og stjörnu
Ijósum. Móðir þess er tvítug
að aldri, Kamilla Sveinsdótt-
ir, Hafnarfirði, en faðir þess
Kristján Ólafsson, leigubíl-
stjóri.
númer 2 á fæðingardeildinni,
fyrsta barnið sem fæddist þar
var herramaður, ættaður frá
Ólafsvík, sonur Guðrúnar
Þuríðar Sigurðardóttur og
Sigurðar Valdimarssonar, sjó-
manns. Hafði Guðrún komið í
bæinn daginn fyrir gamlárs-
kvöld, farið inn á fæðingar-
deildina kl. hálf sjö á gamlárs
dag og eignast son sinn kl.
hálf ellefu morguninn eftir.
PA 60 AR HAR REYKJAVIK VOKST fra 2000 innbyggere til 80 000 og' ufgjor I dag nesfen haivparten arr
Isiands befolkning. Boligproblemene er voldsomme, og framleis bor flere hundre familier i brakker fra krig*>
lida, «Nissen-brakker« som de kalles.
Þetta er eina myndin (fyrir utan mynd af Hannibal). sem norska blaðastúlkan sá ástæðu
til að birtist með viðtali sínu við Hannibal um ástandið á íslandi í dag.
Hannibal Valdimarsson
heimildarmaður að róg-
skrifum um Island í
norsku blaði
12. DBS. sl. kom út svonefnt
„juibileumsnuimmer“ af nors'ka
blaðinu „Orientering". Blað
þetta hefur nú komið út í tíu
ár og er málgagn eins konar
þjóðvarnarmanna í Noregi, eða
manna á borð við Karl Evang,
sem eru nú of „penir“ til þess
að játa kommúnisma opinber-
lega, en þykjast hafa fundið
heppilega útrás með því að játa
það, sem þeir kalla hlutleysis-
kenningu.
í júbileumsnúmerinu sér þetta

h 4
"•'ÉP

mmmmm
Kamilla og dóttirin.

Barnið er meybarn, 17
merkur á þyngd og 55 sm
langt. Það stakk hnefanum
upp í sig, þegar ljósmyndari
Morgunblaðsins bjóst til að
taka af því mynd, og aflagaði
hanakambinn, sem búið var
að bursta svo vendilega. Móð-
ir þess haghræddi því í fangi
sér og brosti móðurlega. Hún
sagðist nú eiginlega ekki hafa
búizt við að halda upp á gaml
árskvöld á þennan hátt og var
afskaplega ánægð yfir að
byrja árið svona skemmti-
lega. í sama streng tók her-
bergisfélagi hennar, Kolbrún
Sæmundsdóttir, sem eignað-
ist 15 marka stelpu klukkan
hálf sex á nýjársdagsmorgun.
Faðir þess er Björn Árdal.
Þetta voru fyrstu börn hinna
ungu mæðra.
í fæðingardeild Landsspít-
alans fæddist hjónunum Mar-
gréti Jóhannesdóttur og Sig-
urði Sigurðssyni, trésmið,
Njörvasundi 1, tvíburar rétt
eftir hádegi á nýjársdag. Voru
það myndarstúlkur, önnur
rúmar 18 merkur á þyngd en
hin tæpar 14, og liðu ekki
nema tíu mínútur á milli
þeirra. Margrét sagði, að hún
ætti fimm börn fyrir, það
elzta 17 ára. Kvaðst hún hafa
vitað að tvö börn væru á leið-
inni, þó aðrir hefðu ekki bú-
izt við þvL
Fæðing tvíburanna var
Er þetta annað barn þeirra
hjóna.
—♦—
Það vakti eftirtekt okkar,
að flest börnin, sem vitað er
um að fæddust í kringum ára
mótin, voru meybörn. Síðasta
barnið, sem fæddist i fæðing-
ardeildinni, ól Gréta Gunn-
arsdóttir kl. 21.30 um kvöldið
og var það telpa, rúmar 9
merkur. Var barnið sett í súr-
efniskassa. Síðasta barnið,
sem fæddist í Fæðingarheim-
ilinu kl. 20.20 vajf einnig
stúlka, svo og þrjú fyrstu
börnin, sem fæddust þar á ný-
ársdag.
í Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri fæddist aftur á móti
sveinbarn kl. 11.35, á nýjárs-
dagsmorgun, sonur Guð-
rúnar Sveinbjarnardóttur og
Tryggva Höskuldssonar, Ból-
stað í Bárðardal. Síðasta barn
ið fæddist þar kl. 21.25 á gaml
árskvöld og var það stúlka.
blað í fyrsta skipti ástæðu til
þess að fjalla um „litla frænd-
ann í vestrinu", þ. e. ísland.
Maðurinn, sem til er leitað, til
þess að leiða lesendur blaðsins
í allan sannleikann um ísland,
er enginn annar en Hannibal
Valdimarsson, og er það út af
fyrir sig einkennandi fyrir blaðið
Og stefnu þess. Ung stúlka er
látin hafa samtal við hinn ís-
lenzka júbílant. Heitir hún
Torild Skard. Mun stúlka þessi
hafa komið til íslands 1. des.
til þess í orði kveðnu að vera
viðstödd hátíðahöld stúdenta á
fullveldisdaginn. Hins vegar
grunaði menn fljótlega, að aðal-
erindi hennar hlyti að vera af
öðrum toga spunnið, þar sem
hún dvaldist flestum stundum
með ungkommúnistum á Tjarn-
argötu 20 og sást aldrei öðru
vísi en í fylgd dyggra gæzlu-
jnanna, sem dreymir um að fá
upptöku í SÍA.
Nú er komið á daginn, hvers
eðlis erindi frökenarinnar var.
Það var að kynna ísland á svo
einstæðan hátt í blaði sínu, að
ekki minnir á annað en Blefken
forðum. Og betri heimildarrr.ann
en Hannibal Valdimarsson gat (
Blefken hinn nýi vitanlega ekki
fundið. Til dæimis um það, hvern
hug telpa þessi ber til Islands,
má geta þess, að einungis tvær
myndir eru birtar með grein
'hennar. önnur er af Hannibal
Valdknarssyni, og þarf ekki orð-
um að þvi að eyða, hver land-
kynning íslendingum er í slíkri
mynd. Hin er af „Reykjavík".
Myndin, sem valin er til þess að
sýna Norðmönnum höfuðborg
okkar, er eldgömul mynd af auðu
svæði, tekin um hávetur, en til
hliðar og 1 baksýn eru gamlir
braggar frá stríðsárunum. Norð-
menn, sem sjá þessa „táknrænu"
mynd af höfuðborg okkar, gætu
haldið, að hún væri tekin í
Longyearbyen á Spitzbergen.
Munu Þjóðviljamenn hafa stung-
ið þessari gömlu klisju sinni í
púss ungmeyjarinnar í kveðju-
gillinu. Skyldleikinn við Blefken
leynir sér ekki. Því má þó bæta
Margrét með tvíburana.
Ljósm.: Sv. Þ.
við hér; að ekki er vitað til
þess, að Blefken hinn gamli hafi
haft nokkurn „heimildarmann“
á íslandi, þegar hann ritaði hið
fræga níðrit sitt. Það var líka
ritað snemma á 17. öld, en um
miðja þá 20. var hægt að finna
einn. Hannibal Valdimarsson.
Hér skal ekki rituð nein „E>e
anatome Blefkiana", eins og
Arngrímur lærði gaf út í Ham-
borg árið 1613, en ekki verður
hjá því komizt að minnast á örfá
atriði landsmönnum til fróðleiks.
„ísland ekki aðili að Efnahags-
bandalaginu, segir „forseti“ Al-
þýðusambandsins við hinn út-
senda samverkamann Orienter-
ings, Torild Skard". Þannig
hljóðar fyrirsögnin, og þarf þá
enginn að vera í vafa lengur um
það, til hvers Þórhildur þessi var
send út til Íslands. Síðan hefst
viðtalið: „í Efnahagsbandalags-
málinu hafa hinir tveir stjórn-
arflokkar á íslandi, sósíaldemó-
kratarnir og hinn íhaldssami
Sjáilfstæðisflokkur, snúizt alger-
lega í hring, segir forseti ís-
lenzka Alþýðusambanrsins, —
Hannibal Valdimarsson. Aður
voru þeir fylgjandi’fullri aðild,
en nú tala þeir aðeins um auka-
Framhald á bls. 16.
Agnar Ingólfsson
Banaslys á Vopnafirði
SÁ SORGLEGI atburður varð
austur á Vopnafirði laugardaginn
29. desember, að ungur maður,
Agnar Ingólfsson, drukknaði þar
í höfninni.
Agnar heitinn var loftskeyta-
maður á m.s. Arnarfelli. Lá skip
ið þar við bryggjú, en sakir þess
að það hafði tekið lítilsháttar
niðri, var því flotað frá bryggj-
unni og stigi lagður milli skips
og bryggju. Agnar gekk þar um,
en'féll í sjóinn. Fólk var þarna
viðstatt, og náðist Agnar eftir
þrjár mínútur upp á land. Var
þá ekkert lífsmark með honum.
Lífgunartilrauniir voru þegar
hafnar, og þeim haldið áfram á
fimmtu klukkustund, án nokkurs
árangurs.
Agnar Ingólfsson var ættaður
norðan frá Siglufirði, 36 ára gam
all. Hann var einhleypur, en læt-
i ir eftir sig foreldra á lífL