Morgunblaðið - 13.01.1963, Blaðsíða 8

Morgunblaðið - 13.01.1963, Blaðsíða 8
8 MORGVNBLAÐÍÐ Sunnudagur-fS. janúar 1963 Eggert Stefánsson söngvari - Minning FRBGNIN um andlát Eggerts Stefiánssonar kom ekki á óvart en hún var möngum hryggðar- efni. Engum, sem þekkti hann, gat diuiliist, að tvö síðustu árin geklk hann ekki heill tiil slkógar þótt hann reyndi að láta lítið á því bera. Eldurinn í skapinu logaði ekki eins glatt og áður og hans meðfædda bjartsýni var tekin að fölna. Haustdagarnir voru gengnir í garð. Eggert var faedidur listaanaður og hann var trúr köllun sinni tiil síðustu stundar. Með honum er horfinn einn sérstæðasti lista maður þjóðarinnar, sem hafði mikinn persónuleika til að bera og var hverjum manni hugstæð ur sem kynntist honum. Listabrautin færði honum ekki veraldieg gæði. Harnn var fiá- tækur alla æfi en hafði sjaldan áhyggjur af morgundeginum. Hann hafði meðfædda sannfær ingu fyrir því, að sá, sem ann- aðist fiugla hiiminsins og sá fyrir þörfum þeirra, mundi einnig greiða götu hans. Hann var bjart sýnn og trúði á hið fagra og góða í ti'lverunni, sem aldrei brást honum. Þegar ég kynntist honum fyrst, fyrir rúmlega fjörutíu ár- um, var hann á bezta skeiði ævi sinnar. Hann var orðinn verald- arvanur maður, stór og glæsi- legur með barnshjarta og við- kvæma sál, sem oft gat særst djúpu sári af lítilli orsök. Hann hafði stundað söngnám í Ítalíu um nokkurt skeið og rödd hans hafði um þetta leyti náð há- marki sínu í fegurð og styrk. Bem söngmaður átti hann á þeim árum miklum vinsældum að fagna. Hvar sem hann fór eignaðist hann vini. Á ferðum sínum um landið með bróður sínum Sigvalda Kaldalóns, var honum frábærlega vel tekið er hann söng hin fögru lög Sig- valda, sem mörg voru þá lítt þekkt en eru nú hverju manns- barni kunn. Sem söngmaður var hann nokkúð umdeildur og sætti oft gagnrýni, sem hann tók mærri sér, ef honum fannst með ósann- girni á sig ráðist. En hann átti jafnan stóran hóp vina og að- dáenda, sem aldrei brást hon- um og hélt tryggð við hann til æviloka. Þessi hópur kunni að meta manninn Eggert Stefáns- son, einlægni hans, hreinskilni og vitsmuni og hans saklausu, óflekkuðu listamannssál. IJtsala — Ltsala Allskonar nærfatnaður á karlmenn, konur og böm. Barnapyesur frá kr. 25, drengjapeysur, kvenpeysur margskonar, sloppar, kjólar, kápur og nælon-gallar vatteraðir kr. 450. Verzlunin KLÖPP, Klapparstíg 40. í Grindavík 5 herb. íbúð til leigu frá 1. febr. n.k. — Uppl. í síma 92-8039 og 16345 Reykjavík. Góð viðskipti Höfum kaupendur að góðum og vel tryggðum verð- bréfum. Þið, sem viljið sinna þessu, hafið sam- band við okkur, sem fyrst. Póstleggið nafn og heim- ilisfang ásamt sima í lokuðu bréfi, merkt: MGóð viðskipti — 999“ — Box 58. UTSALA Á morgun mánudaginn 14. janúar hefst hin árlega vetrarútsala á kvenkápum og drögtum. MIKIL VERÐLÆKKUN. BERNHARÐ LAXDAL Kjörgarði. Inn- og útflutningsfyrirtæki óskar eftir meðeiganda eða sölumanni sem gæti orðið meðeigandi seinna. Þagmælsku heitið. Tilboð merkt: „Framtíð — 3842“ óskast sent Morg- unblaðinu sem fyrst. Þolinmæði var ekki ætíð hans sterka hlið, ef honum fannst mat manna á þeim andlegu verð- mætum er hann setti hæst, vera brenglað og takmarkað. Fyrir það var hann oft dæmdur af þeim sem lítið þekktu hann. En til þess að geta skilið hann og d'«mt hann réttilega, þurftu menn að þekkja lífsskoðun hans og hið heilsteypta og sanna lista mannseðli, sem mótaði allt líf hans. Hann flaug ekki ætíð hátt í tjáningu listar sinnar en hann reis hátt í auðmýkt sinni og lotningu gagnvart hreinni og sannri list, í hvaða formi sem hún var tjáð. í þeim heimi skildi hann allt með hjartanu. Einn sterkasti þáttur í lífi hans var ást hans til ættjarðarinnar en fjarri henni þurfti hann að dvelj ast langar stundir. Honum var í blóð borin frændsemi og ást til alls sem Íslenzkt var en landið sjálft var í huga hans sem holdi klædd vera með sama blóð í æðum og hann sjálfur. En þrátt fyrir þessi sterku bönd, sem tengdu hann við ættlandið, eign- aðist hann annað fósturland, sem einnig varð sterkur þáttirr í lífi hans. f Ítalíu kynntist hann konu sinni, Leliu, og eftir að hann kvongaðist henni varð þetta sól- fagra land, hans annað föður- land. Eggert og Lelia voru jafn ólík og lönd þeirra voru langt frá hvort öðru. Hún var suðræn, með heitt blóð, ört skap og hlýtt hjarta. Hann var norrænn, ró- lyndur, hæglátur og oftast þolin móður. Hjúskapur þeirra var byggður á ást og gagnkvæmum skilningi. Hún hafði það sem hann skorti. Hún færði honum kjölfestuna í skip hans og hún hélt um stjórnvölin þegar andi hans sveif ofar skýjunum. Alla ævi var hann forsjóninni og Ítalíu innilega þakklátur fyrir að honúm hafði hlotnast sú gæfa, að hafa Leliu við hlið sér. Þau dvöldust oft hér á landi á síðari árum og . eignaðist Lelia hér marga vini. Á síðari árum skrifaði Eggert nokkrar bækur, sem fengu hér góðar viðtökur. Hann ritaði í léttum og sérkennilegum stíl og hefði vafalaust orðið snjall rit- höfundur, ef hann hefði tekið upp ritstörfin fyrr á ævinni. — Sjálfur gerði hann lítið úr rit- höfundarhæfileikum sínum. En eitt þótti honum vænt um. Það var óðurinn til ársins 1944, sem var lofsöngur hans til ættjarðar- innar og frelsisins. Þetta var kvæði í óbundnu máli, sem nú er flestum landsmönnum kunnugt. Það er sterk hvatning til þjóðar- innar, innblásin af þeim eldlega áhuga sem fyllti huga listamanns ins þegar landið endurheimti frelsi sitt. Eggert varð þjóðkunnur mað- ur fyrir söng sinn og ritstörf. Með söng sínum bar hann uppi hróður landsins víða erlendis og hvarvetna var hann góður sonur ættjarðar sinnar. Nú hefir hann verið lagður til hvíldar fjarri ætt jörð og æskustöðvum, sem hann unni framar öðru. En Fjallkon- an gleymir ekki sínum. „Fjarst í eilífðar útsæ vakir eylendan þín: nóttlaus voraldar veröld, þar sem víðsýnið skín“. Björn Ólafsson, Ingibjörg Þorsteinsdóttir 75 órn í dag er 75 ára frú Ingibjörg iÞorsteinsdóttir, frá Strönd á iStokikseyri, nú búsett að Klepps veg 2 í Reykjavfk. Ingibjörg er fædid á Ragnheið- arstöðum í Gaulverjabæjar- hreppi, dóttir hjónanna Jóhönnu Jónsdóttur og Þonsteins Odds- sonar, sem þá bjuggu þar. Hún ólst upp með foreldrum sínum og íluttist síðan með þeim til Stokks eyrar. Þar giftist hún, 11. nóv. 1911, Ingimundi Jónssyni, ættuð- ■um úr Landeyjum, og reistu þau toú á Stokkseyri. Ingiimundur var sjómaður, og gerðist hann snemma formaður á bátum þar og var með afbrigðum heppinn og aflasæli alla sína formanns- tíð. Á Stokkseyri bjuggu þau ihjónin öli beztu ár æfi sinnar, 36 ér alls, og ólu upp börn sín, fjórar idætur og tvo syni, en til Reykja- víkur flutust þau 1947 og hafa ibúið hér síðan. Stokkseyri er erfið og hættu- söm verstöð, og reynir oft á and- legt og líkamlegt þrek kvenn- ■anna, sem í landi eru, engu síð- ur en atgervi karla þeirra, sem Hjúkrunarkonur óskast í Landsspítalanum er laus staða fyrir 1 deildar- hjúkrunarkonu og 4 aðstoðarhjúkrunarkonur frá 1. paríl að telja. Laun verða samkvæmt reglum um laun opinberra starfsmanna. Umsóknir ásamt upplýsingum um nám og fyrri störf sendist til Skrifstofu ríkisspítalann, Klappar- stíg 29 fyrir 12. febr. n.k. Reykjavík, 12. janúar 1963 SKRIFSTOFA RÍKISSPÍTALANNA. 6jóinn stunda, en Ingibjörg er dugandi og tápmikil kona, sem 6tóðst hverja raun með sóma. Eitt af einkennum Ingiibjargar er féiagslyndi, og starfaði hún mikið í Kvenfélagi Stokkseyrar, sem ætíð hefur haft hvers konar líknarmáil ofarjega á stefnuskrá ■sinni. Voru ótaldar þær vöku- stundir, sem hún, ásamt félögum sínum, fórnaði þeim málstað, enda er hún mjög hjálpfús og hefur möngum liðsinni veitt í einni og annarri mynd, þar sem ■hún hefur vitað þess þörf, dug- lega til þesis studd af manni sín- um. Hún er nú heiðursfélagi i Kvenfélagi Stokkseyrar. Ingibjörg er- myndarleg korua og skemmtileg í viðmóti, glaðleg og frjálslynd, en kann vel að stjórna skapi sínu. Eru slíkir eig- inleikar prýði hvers manns og hið bezta veganesti hverjum og einum. Ég vM með þessum fáu orðum þakka Ingibjörgu fyrir langa og trausta vinátu, um leið og ég óska henni til hamingju með af- mæilið og ólifuð æfiár, og sendi heimili hennar beztu kveðju Stokkseyringur.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.