Morgunblaðið - 24.01.1963, Blaðsíða 6

Morgunblaðið - 24.01.1963, Blaðsíða 6
6 MORGUNBLAÐIÐ Fimmtudagur 24. janúar 1963 •v<úM•ySivjiivjáúb Þessi mynd er tekin í blaðadeildinni í pósthúskjallaranum seinni hluta dags á laugardag. Pósturinn hefur j>ó ekki tekið hréfdúfur í þjónustu sína, heldur er þetta dúfa, sem villtist utan úr portinu inn um dymar, og mun það ekki eins dæmi. (Ljósm. Haukur Sigtryggs). Reykjavík gefur Hull 27 eftirprentanir Eiga að vera í íslenzku sjómanna- íbúðunum þar Ummæli Evtusjenkós í V-Þýzkalandi: Styrjöld hefði orðið I okt. hefði Stalín verið við völd REYKJAVIKURBORG sent fiskveiðiborginni Huli 27 málverkaeftirprentanir ef verk- um þriggja íslenzkra málara, Ás- gríms Jónssonar, Jóns Stefáns- sonar og Jóhannesar Kjarvals. Myndirnar eiga að vera í hús- um þeim, sem byggð voru fyr- ir 27 þúsund sterlingspunda gjöf frá íslenzkum útgerðarmönnum eftir stríðið . Milligöngu um sendingu á myndunum höfðu Þórarinn Ol- geirsson ,ræðismaður, Grimsby, og Bæjarútgerð Heykjavíkur. Þórarinn afhenti borgaryfirvöld- um Hull gjöfina. Ákveðið hefur verið, að mynd irnar verði sýndar í Hull Art Gallery áður en þær verða flutt- ar í íslenzku húsin. Vorið 1960 fór borgarstjórinn í Reykjavík til Hull til að vera viðstaddur opnun á íslenzku hús- unum þar. Gatan sem þau standa við nefnist Icelandic Close og eru íbúðirnar 27 talsins. Ald. G. J. Hurley ,formaður húsnæðisnefndarinnar í Hull, sagði um gjöfina: „íslendingar eru stoltir af þeirri þróun, sem þeir hafa stuðlað að í Hull, og þetta sýnir að við erum stöðugt í huga þeirra. Gjöfin er visbend- hefur ing um ósk þeirra um að hin góða vinátta milli okkar hald- ist“. í íslenzku húsunum í Hull búa sjómenn, sem hættir eru að stunda sjómennsku, SOVÉTSKÁLDH) Évgení Evtu- sjenko dvaldist í síðustu viku í V-Þýzkalandi og kom þá m. a. til Bonn — sem áróðursmenn sovézkra kommúnista hafa jafnan kaliað miðstöð stríðsóðra og hefndarþyrstra hernaðarsinna. Lýsti skáldið því yfir í fjöl- mennu samsæti, að hann væri sannfærður um, að það sem í Rússlandi væri sagt um Vestur- Þjóðverja og íbúa Bonn væri víðs fjarri hinu sanna. Átti hann tæpast nógu sterk orð til þess að lýsa hrifningu sinni á því, er hann hefði séð og heyrt, og vin- gjarnleika og gestrisni, sem hon- um hefði verið sýnd. Evtusjenko hélt til Parísar sl. sunnudag, en átti síðan að fara til Miinchen, þar sem hann bjóst meðal annars við að kynnast kvikmyndaleikurunum Maxi- milian og Mariu Schell. Á ferð sinni hefur Evtúsjenkó lesið upp úr ljóðum sínum og talað víft og breitt um Sovétríkin í dag. Hann hefur lýst því, hvernig lífið þar hefur breytzt á úndan- förnum árum, — segir m.a., að nú orðið geti bæði skáld og venjulegt fólk sagt hvað sem er. Um Kúbu-deiluna í október sl. sagði hann: „Hefði Stalín verið við líði í okóber sl. hefði hann Erkibiskupinn af Westminster látinn London, 22. jan Yfirmaður kaþólsku kirkjunn ar í Bretlandi, William Godfrey, kardináli, erkibiskup af Westm- inster, lézt í dag 73 ára að aldri Bananr.sin hans var hjartaslag. Godfrey, kardináli, hafði ver- ið sjúkur nokkrar vikur og sl. laugardag fékk hann aðkenningu að hjartaslagi. ugglaust tekið meira tillit til metnaðargirni sinnar en hags- muna mannkynsins, — þá hefði þriðja styrjöldin brotizt út. Hann sagði, að menn skyldu ekki dæma sovézkt listalíf eftir þeim sýningum, er sendar væru frá Rússlandi á vegum stjórnar- innar. Það væri yfirleitt málverk í sósíal-realískum stíl, sem Stalín hefði verið einkar geðþekk, en margir nefndarmanna, er veldu myndir á sýningar erlendis, væru á eftir tímanum. Nú væri svo komið í Sovétríkjunum, sagði Evtúsjenkó, að mikill hluti þjóð- arinnar krefðist þess, að rithöf- undar segðu sannleikann og segðu hann vel. Og hlutverk menntamanna og listamanna sagði skáldið vera það fyrst og fremst, að berjast gegn hinum tveim illu öflum, blindri trú á eitt þjóðfélagskerfi eða eina hug- sjón, — og trúleysi gagnvart einu og öllu. Sovézkur rithöfundur sakaður um borgara- lega hlutdrægni Hann sagði jafnt kost sem löst á Bandaríkjunum Á SUNNUDAGINN, 20. jan. hirti Moskvublaðið Izvestija harðorða árás á sovézkan rithöfund, Viktor Nekrasov, að nafni fyrir að segja ekki síður kost en löst á Banda- rikjunum, eftir að hann hafði verið þar á ferðalagi. Segir Izvestija, að rithöfundur- inn hafi gert sig sekan um borg- aralega hlutdrægni í lýsingum sínum á Bandaríkjunum, — og það sem er sýnu verra, að áliti blaðsins, hann hafi tekið upp a fylgjast stöðugt með ferðum rúss þeirri óhæfu að hera saman líf og þjóðfélagskerfi þjóðanna í Bandaríkjunum og Rússlandi. Hann hafi gersamlega „horft fram hjá hinum miklu andstæðum í bandarisku þjóðfélagi og þeim styrjaldaranda, er hernaðarsinnar hlúi að í sífellu". Nekrasov er 51 árs að aldri og stundaði nám í húsagerðarlist, áður en hann tók að skrifa. Hann hlaut Stalín verðlaunin árið 1947 fyrir smásögu um orrustuna við Stalíngrad. í grein sinni um Bandaríkja- ferðina, sem birtist í tímaritinu Novy Mir lýsir hann byggingum Le Corbusiers með mikilli aðdá- un og gagnrýnir hinn einhæfa stíl í sovézkri húsagerðarlist. Hann kvartar einnig undan því að full- trúar stjórnarinnar, séu látnir neskra ferðamanna og kallar þá „opinbera varðhunda“. Izvestija ræðir ekki þá kvörtun hans, en segir, að eins sé gott að ræða ekki hin ókúrteislegu og óviðeig- andi ummæli Nekrasovs um so- vézka ferðafélaga sína. Hver fann Maríu- styttuna? Fyrra laugardag, þ.e. 12. jan., týndist lítil Maríustytta úr tré inni í Laugarneshverfi. Konan, sem týndi henni, gekk seinni hluta dags frá horni Laugarásvegar og Sundlauga- vegar, upp Dalbraut og að hús- inu við Rauðalæk 44. Á þessari leið týndi hún umræddri styttu. Þar sem þessi litla stytta er erfðagripur og hefur mjög mikið persónulegt gildi fyrir konuna og fjölskyldu hennar, var farið að leita að henni, um leið og konan kom heim og uppgötvaði, að líknesk- ið var týnt. Var leitað ná- kvæmlega á allri leiðinni, en án árangurs. Hlýtur þvi ein- hver að hafa verið búinn að finna það. Velvakandi hefur nú verið beðinn að koma þeim skilaboðum áleiðis til finnanda, að hann láti góðfúslega vita í síma 34624. Jólapóstinum fleygt í fjörunni Það fór heldur illa fyrir jólapóstinum til Veturliða Gunnarssonar listmálara og fjölskyldu hans. Þeim hjónun- um þótti jólapósturinn með minnsta móti í ár, og að auki saknaði frúin mjög áríðandi bréfs, sem hún átti von á frá Bandaríkjunum. Þótti henni sérstaklega undarlegt, hve það dróst á langinn, að hún fengi það bréf, þar sem það var frá aðilja, sem hún hafði jafnan reynt að áreiðanleik. Svo er það á fimmtudag í síðustu viku, að Veturliði er á gangi í fjörunni hjá Sindra- portinu (Veturliði býr á Lækj- arbakka við Borgartún). Sér hann þá á litaskrúð á spjaldi í bréfahaugi, sem virtist nýkom- inn undan snjó. Forvitni mál- arans vaknaði, þar sem honum fannst hann kannast við myndina. Tók hann spjaldið upp, sem var þá helmingur af jólakorti, rifnu í sundur, og á því var mýnd af málverki eft- ir kunningja hans. En Vetur- liða brá heldur betur í brún, þegar hann sneri kortinu við og sá nafn sitt skrifað á það hinum megin. Rauf hann nú hauginn og gróf upp jólapóst- inn sinn og fleiri bréf. Bréfin höfðu verið rifin í sundur og fleygt í fjöruna, þar sem bleyt- an hafði gert tætlurnar illlæs- anlegar. Veturliði tók sumt af rifrildunum með sér heim, en treystist ekki til að gera nán- ari leit í fjörunni. Það er anzi hart, svo að ekki sé kveðið sterkara að orði, að þeir, sem veljast til að bera póst í hús manna, skuli ekki vera samvizkusamari en svo, að þeir beri póstinn niður í fjöru, rífi hann þar og fleygi síðan. Það skal tekið fram, að þessi hyskni glópaldi og glæpa- maður, sem bar póstinn út í umfætt skipti, er ekki fastur starfsmaður póstsins, heldur einn þeirra, sem ráðinn er til að létta-'undir með póstmönn- um. Vonandi hlýtur hann sína refsingu fyrir og hana að mak- legheitum. — Þess má geta, að allt bendir til þess, að hið mikilvæga bréf, sem frúin átti von á frá Ameríku, hafi glat- azt í fjörunni. Er það mjög bagalegt, þar sem sendandinn er nú fluttur til Japan, og mál- ið, sem um var rætt í bréfinu, úr sögunni. Það er vitaskuld ótækt, að hvaða óvalinn strákur, sem er, skuli fá að bera út póst.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.