Morgunblaðið - 24.01.1963, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐltí
T’immtudagur 24. ianúar 1963
PATRICIA WENTWORTH:
MAUD SILVER
KEMUR í HEIMSÓKN
— Já, en hvað á ég að gera? Þú hefur hæði hannað mér að
reykja og drekka.
— Frú Welby kom hingað.
Mjólkurpósturinn hafði sagt
henni það.
— Og hann hafði ekki sagt
yður það?
— Hann kemur hingað áður
en hann fer í Melling-húsið.
— >ér urðuð hissa og skelfd-
ar?
— Já.
Matborðið var í milli þeirra,
og stólnum hans var snúið til
hliðar. Hann sneri honum nú
beint að henni.
— Getið þér gert grein fyrir
ferðum yðar í gærkvöldi ung-
frú Cray?
— Ferðum mínum?
Hann fann til einhverrar á-
nægju. Þegar einhver át eftir
það, sem hann sagði, þá var það
merki þess — hvort sem karl
eða kona átti í hlut, að hlutað-
eigandi var órólegur og að
reyna að fá sér umhugsunar-
frest. Það var víst ekkert úr
vegi að reyna að hræða ungfrú
Riettu Cray ofurlítið. Og hann
gerði það líka.
— Þér hafið frænda yðar
gestkomandi hér — hr. Carr
Robertson. Og vinstúlku hans?
Rietta kom með nafnið:
— Frances Bell.
— Mig langar til að vita,
hvað þið öll höfðust að í gær-
kvöldi.
— Við vorum hér heima.
— Eruð þér alveg viss um, að
þér hafið ekkert farið út úr
húsinu? Frú Mayhew ber það
fram, að hún hafi heyrt hr.
Lessiter ávarpa yður með nafni
þegar hún kom að skrifstofu-
dyrunum hans, laust fyrir
klukkan níu.
Reiðiroðinn steig upp í kinnar
hennar, og gráu augun leiftr-
uðu. Drake var fljótur að sjá,
að ungfrú Cray var skapstór
kona og furðulega fögur. Og
hann þóttist viss um, að hann
hefði hrætt hana. En nú leit hún
fast á hann um leið leið og hún
sagði:
— Þetta er alveg rétt hjá frú
Mayhew. Ég fór til hr. Lessit-
ers á seinni hálftímanum til níu.
— Voruð þér komnar hingað
heim, korter yfir níu?
— Það getur ungfrú Bell sagt
yður. Hún hafði orð á því.
þegar ég kom, að nú hefði ég
misst af fréttunum.
— Ungfrú Bell? En hvað þá
um hr. Robertson?
— Hann var ekki inni í stof-
unni.
— Var hann inni i húsinu?
— Nei, hann hafði farið út að
ganga.
— Á þeim tíma sólarhrings?
— Já, því ekki það?
Hann lét það kyrrt liggja.
— Ungfrú Cray. Ég verð að
heyra nánar um þessa heimsókn
yðar til hr. Lessiter. Þið voruð
gamlir vinir, eða hvað?
— Við höfum ekki sézt í rúm
tuttugu ár.
— Þér voruð trúlofuð honum?
—• Fyrir meira en tuttugu ár-
um.
— En svo urðuð þið ósátt og
skilduð?
— Ég get varla kallað það
ósætti.
— Hvort ykkar sleit trúlof-
uninni?
— Það gerði ég.
— Hversvegna?
— Það tel ég vera mitt mál
og ekki annarra.
21
Gráu augun vöru reið og full
fyrirlitningar, en mjög falleg.
Hann minntist ekki að hafa séð
fegurri augu. Honum datt í hug,
að kona, sem gæti lagt svona
mikla fyrirlitningu í eitt augna-
tillit mundi vel geta myrt mann,
ef svo stæði á. Hann sagði:
— Ungfrú Cray. Vissuð þér,
að hr. Lessiter hafði gert erfða-
skrá og arfleítt yður að öllum
eignum sínum.
— Ilann sýndi mér hana í gær-
kvöldi og ég sagði honum, að
þetta væri eins og hver önnur
vitleysa.
— Hann hafði verið að brenna
bréfin frá yður, var ekki svo?
— Ef frú Mayhew hefur verið
á hleri við dyrnar, hefur hún
sjálfsagt frætt yður um það.
— Hahn hafði verið að brenna
bréfin og svo sýndi hann yður
erfðaskrána — dagsetta fyrir
tuttugu og fjórum árum. Og
hann fleygði henni líka í eld-
inn?
— Nei, það var ég, sem
fleygði henni í eldinn.
— Nú, voruð það þér?
— Þetta var eins og hver önn-
ur vitleysa — skráin var samin
meðan þessi krakkatrúlofun
okkar stóð yfir. Ég setti hana í
eldinn eh hann bjargaði henni
aftur. Ef frú Mayhew hefur leg-
ið á hleri, ætti hún að geta
staðfest það. Eg vi\ að þér
skiljið, að hr. Lesiter var. .hún
hikaði ofurlítið.. — að skemmta
sér við þetta.
— Þér eigið við, að honum
hafi ekki verið alvara?
— Vitanlega var honum ekki
alvara. Hann var bara að stríða
mér. Hann sá, að ég var að
verða vond og hafði gaman af
því.
— Urðuð þér vond?
— Já, það er að segja, mér
leiddist þetta allt saman.
Hann laut í áttina til hennar
með olnbogann á borðinu. — Var
hr. Lessiter að gera. að gamni
sínu, þegar hann var að tala um
möguleikann ■ á því, að Carr
Robertson myrti hann?
Hún hafði fullt vald á rödd
sinni, en ekki á reiðinni Hún
sauð niðri í henni, er hún. svar-
aði: .
— Auðvitað!
— Þér eigið við, að hann hafi
verið að gera að gamni sínu. En
öllu gamni fylgir nú oftast nokk
ur alvara. Til hvers hefði hann
átt að hafa þetta í fíflskapar-
málum?
— Það get ég ekki sagt yður.
— Frú Mayhew segir, að
einu sinni hafi hann sagt, að sig
langaði ekkert sérlega til að
vera myrtur. Og seinna, eftir
að hann hafði sýnt yður erfða-
skrána og lesið hana upp fyrir
yður, heyrði hún hann segja:
„Ef Carr hinn ungi skyldi myrða
mig í kvöld, mundir þú erfa dá-
laglega upph»@“. Sagði hann
þetta, ungfrú Cray?
— Já, eitthvað á þessa leið.
En ég hef sagt yður, að honum
var ekki alvara. Fólk segir yfir-
leitt ekki svona í alvöru.
— Það hefur margur sannleik
urinn verið sagður í gamni,
ungfrú Cray. Hr. Lessiter var
myrtur í gærkvöldi Að því er
við frekast vitum, voruð þér
síðust manna til að sjá hann lif-
andi. Til hvers fóruð þér til
hans?
Hún svaraði rólega. — Það
getur víst enginn bannað mér
það.
— Ég er að spyrja yður( um,
hversvegna þér hafið farið.
— Hversvegna gerir maður
hitt eða þetta? Mér datt það
svona í hug.
— Var það snöggleg hugdetta?
— Það má vel kalla það.
— Voruð þér í kápu?
— Víst var ég það.
— Hversvegna kápu?
— Ég greip eina, sem hékk
frammi í forstofu.
~— Var það kápa, sem frændi
yðar átti?
— Það getur vel hafa verið.
Ég tók þá, sem hendi var næst.
— Og þér voruð í henni, þeg-
ar þér fóruð?
— Vitanlega.
— Og þegar þér komuð heim
aftur?
Roðinn steig aftur upp í kinn-
arnar og hún leit á hann. — Má
ég spyrja yður, Drake fulltrúi,
hvað er með þessa kápu? Ég var
í henni og nú hangir hún á
snaganum sínum í forstofunni.
— Þá hefði ég gaman af að
sjá hana, ungrú Cray.
Þó að hún væri svona róleg
á ytra borðinu, var hugurinn
fullur skelfingar. Hún hafði á-
sett sér að segja sannleikann, að
svo miklu leyti se hún gæti,
en þegar ekki yrði lengra kom-
izt, að steinþegja þá algjörlega.
Það hengu fleiri kápur þarna í
forstofunni — hún gæti sagzt
hafa verið í einhverri hinna..
Nei, það gat hún ekki. Ef maður
'hefur verið alinn upp við sann-
sögli, er mjög erfitt að ljúga og
næstum ómögulegt að ljúga trú-
lega. Rietta Cray var hreinskilin
£ sér og sannsögul. Og í næsta
andartaki varð hún þessu fegin.
Drake gekk á röðina á kápunum
Og stanzaði ekki fyrr en hann
fann eina með gulröndóttu fóðri,
hana tók hann niður og sneri
svo aftur inn í borðstofuna.
Hún elti hann og henni kóln-
aði um hjartað. Ef hann hafði
þekkt kápuna hans Carrs, hlaut
það að vera af því, að einhver
í Melling-húsinu hafði séð hana
og lýst henni fyrir honum. Frú
Mayiiew hafði legið á hleri við
dyrnar. Ef hún hefði opnað um
oíurlitla rifu, hefði hún getað
séð kápuna. En það gerði annars
minna til, af því að fulltrúinn
vissi þegar, að hún hafði talað
við James Lessiter. En ef frú
Mayhew hefði komið seinna Og
séð kápuna eins og hún var þeg-
ar Carr kom með hana heim —
ermin alblóðug og kápan öll
með blóðslettum hægra megin.
Það var heldur dimmt yfir
þennan morgun. Hann fór með
kápuna út að glugganum og
rannsakaði hana bæði með fingr
um og augum. Svo sagði hann:
— Hún er rök! Og svo bætti
hann við: — Þessi kápa hefur
verið þvegin. Hann hélt henni
á útréttum hægra armi og benti
á hana með vinstri hendi. — Öll
þessi hlið hefur verið þvegin,
það er hægt að sjá vatnsbrún-
ina. Hvers vegna þvoðuð þér
hana, ungfrú Cray?
Hún var nú ekki reið lengur
og fullkomlega stillt, en föl. Hún
svaraði engu.
— Var það til þess að hreinsa
burt blóðbletti? Frú Mayhew
sá ermina hanga niður alblóð-
uga.
— Ég rispaði mig á handar-
bakinu.
Þetta var satt en það lét £
eyrum eins og lygi, og það
klaufaleg lygi. Hún bretti upp
erminni á peysunni sinni og þá
sagði hann það sama sem Carr
hafði sagt kvöldinu áður: —
Þessi smárispa!
— Þetta voru orðin en það lá
meira í tóninum, sem þau voru
sögð í. í honum lá spurningin:
„Gátuð þér nú ekki fundið upp
á einhverju betra?
ailltvarpiö
Fimmtudagur 24. janúar
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Á frívaktinni": sjómanna-
þáttur (Sigríður Hagalín).
14.40 „Við, sem heima sitjum'*
(Dagrún Kristjánsdóttir).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framb.kennsla í frönsku og
þýzku.
18.00 Fyrir yngstu hlustendurna
(Margrét Gunnarsdóttir og
Valborg Böðvarsdóttir).
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Óper-
ettulög. — 19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir. ' -
20.00 Erindi: Um Afríkubúa (Árni
Árnason dr. med.).
20.20 íslenzk tónlist:
Björn Ólafsson fiðluleikari
leikur forleik og tvöfalda fúgu
yfir nafnið B.A.C.H., eftir Þór
arin Jónsson.
20.35 Erindi: "'Börn og peningar
(Guðjón Jónsson bankamað-
ur).
21.00 Frá tónleikum Sinfóníuhljóm
sveitar íslands í Háskólabíó;
fyrri hluti. Stjórnandi: Shal-
em Ronly-Riklis.
a) „Kijé liðsforingi" eftir
Prokofiev. — Einsöngvari:
Guðmundur Jónsson.
b) „Frá fsrael“, svíta eftir
Ben-Haim.
21.45 „Hamskífti“ eftir Anton Tjek
hov í þýðingu Halldórs Jóns-
sonar (Haraldur Björnsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Úr ævisögu Leós Tolstojs, rit
aðri af sýni hans Sergej VIIL
(Gylfi Gröndal ritstjóri).
22.30 Djassþáttur (Jón Múli Árna-
son). — 23.30 Dagskrárlok.
16250 VINNINGAR!
Fjórði hver miði yinnur að meðaltali!
Hæstu vinningar 1/2 milljón krónur*
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5; hvers mánaðar.
KALLI KUREKI
*

Teiknari; Fred Harman
BEP.MeET PAVe MOR&AH f DAVE S
SHE&FF D0WN AT TASCOSAf HE'S
HAD A TIP THAT A CONVICTEP
KILLEB MAY BEIN THIS AREA'
YOLISEEW ANYBObV LIKETHiS? USEDT’BE
A COLLES-E HISTDRY PROFESSOE.-'BUT HE'S
A BADOWE.MOW' ALWAYS WEARS THOSE
SFECS AM'TALKS ELEOANT, LlkE A REAL
6-EMT' FOOLS EVERYBOPY/J
NO,D/VE, 1 KV/ELL,IF Y0UIZUM IWTDftrM,
DON’TkNOW WATCH YOUR STEP' HE & .
AMYBODY J SMARTAM’ TREACHEROUS.'
THAT FITS'HE'LLSHOOTAMAW FORTH’I
PRICEOF A DRIMK.-* AN’ ,
PREFEEABLY IN TH’ BACK t J
Kalli hittir Davíð sýslumann í
Tascosahéraði. Hann grunar, að ein-
hversstaðar í umdæmi hans leynist
morðingi.
— Gaman að sjá þig Kalli minn.
— Hvernig gengur annars, Davíð?
— Þú hefur líklega hvergi rekizt á
þennan hérna? Hann var sagður
vera sögukennari í menntaskóla, en
nú er hann farinn í hundana. Hann
gengur víst alltaf með þessi gleraugu
og með því að tala prýðisgott mál,
getur hann blekkt alla. .
— Nei Davíð, ég held ég þekki
engan slíkan.
— Jæja, en ef þú skyldir rekast á
hann, þá er vissara fyrir þig að gæta
þín. Hann er slyngur og svífst einskis
og hann mundi jafnvel skjóta mann
fyrir drykkjarlögg. Og yfirleitt skýt-
ur hann menn í bakið.