Morgunblaðið - 30.05.1963, Blaðsíða 8

8
r
MORCUNBLADIB
Fimmtudagur 30. maí 1963

Útgefandi: Hf. Arvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur
Matthías Johannessen,
Eyjólfur Konrá'ð Jónsson.
Auglýsingar: Arni Gárðar Kristinsson.
Útbreiðsiustjóri: Sverrir Þórðarson.
Ritstjórn: Aðjklstræti 6.
Augiýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 65.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 4.00 eintakib.
TÖKUM EKKI
ÁHÆTTUNA
T^egar kosningar nálgast í
lýðræðisþjóðfélagi hvíl-
ir sú ábyrgð á borgurunum
að gera sér grein fyrir mála-
vöxtum, stefnumiðum hinna
mismunandi flokka og mynda
sér rökstudda skoðun á því
hverja styrkja eigi með at-
kvæðinu á kjördegi.
í einræðisþjóðfélögunum
losa hinir vísu valdhafar al-
þýðima við ómakið af því að
hafa skoðanir á þjóðmálum
og áhrif á þróun þeirra. Þar
er kosningarétturinn afnum-
inn, samfara afnámi málfrels-
isins.
Nú þegar kosningar eru
skammt undan hér á Islandi
þurfa menn að gera sér grein
fyrir því um hvað raunveru-
lega er kosið. í stuttu máli
má segja að það sé eftirfar-
andi:
Tveir flokkar, Sjálfstæðis-
flokkurinn og Alþýðuflokkur
inn, lýsa því yfir, að þeir
muni starfa sama’n áfram í
ríkisstjórn, ef þ.jóðin veitir
þeim traust til þess. Þeir
segjast muni halda áfram við-
reisnarstefnunni og byggja
stórfelldar framfarir á þeim
grundvelli, sem nú hefur ver-
ið treystur með öflugum
gjaldeyrisvarasíó^í qnaHfiár-
myndun innanlands og frjáls-
ræði í atvinnu- og viðskipta
málum.
Jafnframt lýsa viðreisnar-
flokkarnir því yfir, að þeir
muni halda áfram þeirri ut-
anríkismálastefnu, sem ís-
lendingar hafa fylgt, þ.e.a.s.
heilbrigðu samstarfi við vest-
rænar lýðræðisþjóðir í Atl-
antshafsbandalaginu og festu
samfara varúð í viðskiptum
við aðrar þjóðir.
Á hinu leitinu er „þjóð-
fylking" kommúnista og
Framsóknarmanna. Þessir
flokkar lýsa því báðir yfir,
að þeir vilji á ný innleiða það
kerfi spillingar, uppbóta,
nefndafargans, hafta og
skömmtunar, sem nú hefur
verið upprætt. Kommúnistar
vilja þar að auki að næsta
„vinstri“-samfylking taki
fastari tökum á málum en hin
fyrri, þannig að hún óhjá-
kvæmilega leiði til „alþýðu-
stjómar“.
I utanríkismálum boða
báðir þessir flokkar breytta
stefnu. Þeir segja, að sú
stefna, sem íslendingar hafi
fylgt, sé niðurlægjandi. Þeir
nefna hana „undanhalds-
stefnu“ o.s.frv. Þá greinir að
vísu nokkuð á um það í hve
ríkum mæli við eigum að
hverfa frá þeirri utanríkis-
stefnu, sem bezt hefur gefizt,
en eru sammála um, að veiga-
miklar breytingar verði að
gera.
Spumingin, sem kjósendur
verða að svara, er því, hvort
þeir vilji í meginatriðum á-
framhald þeirrar efnahags-
þróunar sem nú á sér stað hér,
og sömu utanríkisstefnu, sem
fylgt hefur verið fram að
þessu, eða hvort þeir vilji taka
áhættuna af algerri stefnu-
breytingu í þessum tveimur
megin málaflokkum. Þeir
munu margir, sem svara:
Tökum ekki áhættuna.
GRUNDVÖLLUR-
INN LAGÐUR
fTm það verður ekki deilt,
að með viðreisnarráð-
stöfunum hefur verið lagður
grundvöllur að stórfelldum
framfömm og bættum lífs-
kjörum. Á tímum vinstri
stjórnarinnar jukust skuldir
landsmanna umfram inneign-
ir erlendis um nær 1250 millj.
kr. Á tveimur viðreisnarár-
um lækkuðu þær hins vegar
skuldir landsins umfram inn-
stæður um nær þús. milljónir.
Nú er svo komið, að gjald-
eyrisinnstæður íslendinga
nálgast 1300 millj. kr. Það er
talinn hæfilegur gjaldeyris-
varasjóður, og er því marki
þess vegna þegar náð að
treysta svo fjárhag landsins,
að íslenzki gjaldeyririnn er
ekki minna metinn en mynt
annarra þjóða, gagnstætt
því, sem áður var, þegar
hvergi var hægt að selja ís-
lenzka peninga erlendis.
Við íslendingar emm ekki
lengur taldir óreiðumenn,
sem alþjóðlegar peningastofn-
anir geti ekki haft skipti við,
eins og var á tímum „vinstri
stefnunnar“. Alþjóðabankinn
hefur þegar veitt 86 millj. kr.
framkvæmdalán hér á landi,
og skuldabréfalánið, sem
boðið var út í Bretlandi, seld-
ist upp á svipstundu.
Afborganir og vextir af
lánum em nú að verða hóf-
legir, gagnstætt því, sem var
fyrir 2-3 árum, þegar hærri
hundraðshluti af tekjum ís-
lendinga fór til greiðslu þess-
ara útgjalda en nokkurrar
annarrar Evrópuþjóðar.
Af öllum þessum ástæðum
getum við íslendingar nú
fengið hagstæð framkvæmda-
lán til langs tíma, 20-30 ára,
og okkur er líka óhætt að
taka þessi lán, vegna þess að
fjárhagurinn er traustur.
FRAMFARIRNAR
AUKAST
Á grundvelli þeim, sem lagð-
ur hefur verið, er hægt
ífíSfííS!®
-
..';X

:
Fjallgöngumennirnir seg-ja frá ævintýrum sinum. Unsoeld t.v. Bishop
hjá þeim.
Konur
þeirra sitja %
Fjallgöngumenn fhitt-
ir til byggða í þyrlu
Eins og skýrt hefur verið
frá í blaðinu hefur sex mönn-
um úr bandarískum leiðangri
sem nú dvelst í hlíðum Mount
að auka framkvæmdir jafnt
og þétt. Hið eina, sem tak-
markar þær, er mannaflinn.
En þrátt fyrir vinnuafls-
skort munu framkvæmdir
enn aukast og framleiðslan
þar með, því nú höfum við
fjármagn til að kaupa beztu
tæki, sem völ er á, og kaupa
þau þar, sem hver og einn
óskar, og þegar hann óskar.
Þar að auki getum við haf-
ið stóriðju, þar sem fáir
menn stjórna vélum, sem
framleiða verðmæti, sem
fjölda manna þyrfti til að
skapa við frumstæðari vinnu-
brögð.
Viðreisnarstjórnin boðaði
það í upphafi, að menn yrðu
nokkuð á sig að leggja til að
treysta grundvöll efnahags-
lífsins og ná þeim markmið-
um, sem nú hafa náðst. Sem
betur fer hefur reyndin orð-
j ið sú, að þessar fórnir voru
litlar og skammærar.
Nú þegar er svo komið, að
lífskjör eru verulega betri
en þau voru, áður en þessar
ráðstafanir voru gerðar, og
er þó skammt um liðið síðan
hin heilbrigða efnahagsstefna
hófst.
Menn eru byrjaðir að njóta
ávaxta viðreisnarinnar. En
það er þó aðeins í litlum
mæli miðað við það, sem
verða mun á næstu árum, því
að framundan er mesta fram-
fara og velsældartímabil ís-
lenzku þjóðarinnar, ef við-
reisnin heldur áfram, sem
kjósendur munu tryggja
þann 9. júní.
Everest, tekizt að klífa þetta
hæsta fjall heims.
Fjórir klifu fjallið miðviku-
daginn 22. þ.m., tveir að sunn
an og tveir að vestan. Á leið-
inni niður af tindinum villt-
ust Bandaríkjamennirnir Willi
am Unsoeld og Barry S. Bis-
hop, og urðu að láta fyrir ber-
ast heila nótt á berri klöpp.
Mikið frost var og þá kól
báða á fótum. Er þeir fundust
daginn eftir, gátu þeir ekki
gengið, og félagar þeirra báru
þá 30 km leið á stað þar sem
þyrla gat lent. Síðan flutti
þyrlan Unsoeld og Bishop til
Katmandu, höfuðborgar Nepal
Þyrlan lenti skammt frá eirni
sjúkrahúsi borgarmnar, og
þar tóku eiginkonur fjall-
göngumannanna á móti þeim.
Óttazt var að Unsoeld og Bis-
hop myndu missa tærnar, en
þegar læknar höfðu rannsakað
þá kom í Ijós að kalið var
ekki eins alvarlegt og talið
hafði verið, og hægt var að
bjanga tám félaganna af því
að þeir komust nægilega
snemma undir læknishendi.
'
sjúkraJbússins.