Morgunblaðið - 19.06.1963, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 19. iúni 1963
lUORCVWniÁÐlÐ
3
17
I I ■ J'ÚNÍ
í REYKJAVÍKj
FAGURT veður og bjart var
í Reykjavík hinn 17. júní. Þótt
ekki væri tiltakanlega hlýtt í
veðri, ntun óhætt að segja að
sjaldan eða aldrei hefur veð-
urlag verið betra þennan dag
í Reykjavík.
Ólafur Jónsson, formaður
Þjóðhátíðarneíndar Reykjavík
Mannfjöldinn á Lækjartorgi stundarfjórðung i fyrir kl. 11 að kvöldi 17. júní.
Fagurt veöur og
fjölmenn þátttaka
stjórn Karls Ó. Runólfssonar
og Páls Pampichlers Pálsson-
ar.
★
Eftir hádegi hófust skrúð-
göngur. Var gengið fró þrem-
ur stöðum, Melaskóla, Hlemmi
(Vatnsþró) og Skólavörðunni
og safnazt saman á Austur-
velli. Fyrir göngunum fóru
reykvískir skátar.
★
Kl. 13.40 var hátíðin sett við
Austurvöll. Gerði það Ólafur
Fólk í Lækjargötu um kvöldið 17. júni.
ur, tjáði Morgunblaðinu í gær
að þátttakan í hátíðahöldun-
um hefði aldrei verið fjöl-
mennari.
★
Hátíðahöldin hófust með
því, að kirkjuklukkum Reykja
víkur var samhringt kl. 10
um morguninn. Stundarfjórð-
ungi síðar lagði forseti borg-
arstjórnar, frú Auður Auð-
uns, blómsveig á legstað Jóns
Sigurðssonar í gamla Mela-
kir k j ugar ðinum.
Klukkan hálfellefu léku
lúðrasveitir barna og unglinga
við Grund og Hrafnistu undir
Jónsson, formaður þjóðhátíð-
arnefndar, en síðan var geng-
ið 'í Dómkirkjuna. Þar flutti
herra vígslubiskup Bjarni
Jónsson prédikun.
Stundarfjórðung yfir klukk-
an tvö gengu forseti íslands
herra Ásgeir Ásgeirsson, og
forsætisráðherra, Ólafur
Thors, í fylgd nýrra kven-
stúdenta að styttu Jóns Sig-
urðssonar. Lagði forsetinn
blómsveig við fótstall stytt-
unnar.
Þessu næst flutti forsætis-
ráðherra, Ólafur Thors, ræðu
af svölum Alþingishússins.
★
Þá flutti Kristín Anna Þór-
arinsdóttir, leikkona, „ávarp
fjallkonunnar". Var það ljóð
sem Gestur Guðfinnsson hafði
ort.
★
Klukkan þrjú hófst barna-
skemmtun á Arnarhóli og var
þar geysilegur mannfjöldi.
Á fimmta tímanum lék
Lúðrasveit Reykjavíkur á
Austurvelli.
Síðan var haldið inn á Laug-
ardalsvöll. Er of langt mál að
rekja hér, hvar þar fór fram,
enda dagskráin áður prentuð
í Morgunblaðinu.
★
Um kvöldið var kvöldvaka
á Arnarhóli, og flutti Geir
Hallgrímsson, borgarstjóri,
þar ræðu. Valdimar J. Lín-
dal, dómari frá Winnipeg,
flutti kveðju frá Vestur-íslend
ingum. — Gamanþáttur o.fl.
var til ekemmtunar.
Að lokum var dansað á
þremur stöðum í Miðbænum
fram til kl. tvö eftir miðnætti.
★
Að venju settu nýstúdentar
svip á hátíðahöldin, en að
auki voru Vestur-íslendingar
fjölmennir í borginni um
kvöldið.
Þegar Ieiklnn var mazúrka í Lækjargötunni, dansaði eldri
kynslóðin hann, en sú yngri tvistaði með ágætum.
Dansinn dunar dátt á mótum Vonarstrætis og Lækjargöti
STAKSTEIHAR
„Hugarfarsbreyting"
Greinilegt er, að kommúnist-
um er orðið fullljóst, hve litils
stuðnings barátta þeirra fyrir
vamaleysi landsins og hlutleysi
nýtur meðal þjóðarinnar. SI.
sunnudag birtir „Þjóðviljinn“
eina af sínum raunalegu forystu--
greinum um „sjálfstæðisbarátt-
una“, þar sem segir m. a.:
„f þeirri sjálfstæðisbaráttu,
sem fslendingar hafa háð þau 19
ár, sem liðin em síðan lýðveldi
var endurreist, eru það þannig
ekki sjálfir samningarair við
Bandarikin, Breta og Atlantshafs
bandalagið, sem eru hættulegir,
svo mjög sem þeir hafa þó þrengt
að hugmyndum hinna beztu ís-
lendinga um sjálfstætt og óháð
friðarríki. . . . Hættan er fólgin
í þeirri hugarfarsbreytingu, sem
orðið hefur hjá valdamönnum
þjóðarinnar og verulegum hluta
almennings á tæpum tveimur ára
tugum“.
Vaxandi stuðningur
Það er rétt hjá „Þjóðviljanum1*,
að mikil hugarfarsbreyting hefur
orðið hjá öllum almenningi hér á
landi undanfarin ár hvað
snertir viðhorf hans til þátttöku
þjóðarinnar í vestrænni sam-
vinnu og þá sérstaklega vamar-
samstarfinu. Að vísu hefur meiri-
hluti þjóðarinnar frá öndverðu
verið hlynntur þátttöku í þessu
mikilvæga samstarfi, en andstöðu
gegn því gætti þó framan af inn-
an allra stjómmálaflokkanna. Nú
gætir þeirrar andstöðu alls ekki
lengur innan Sjálfstæðisflokks-
ins og Alþýðuflokksins. Hins veg
ar verður hennar nokkuð vart inn
an Framsóknarflokksins, enda
hafa forystumenn hans beinlínis
unnið að því að laða til sín það
fólk, sem andvígt er hinu vest-
ræna samstarfi. Sá flokkur, sem
hafði brottrekstur vamarliðsins
að sínu eina stefnumáli, „Þjóð-
vamarflokkurinn“, hefur nú ver-
ið lagður niður. Mest hefur and-
staðan þó verið innan Kommún-
istaflokksins, en jafnvel kommún
istar verða sífellt áhugaminni í
baráttunni gegn vörnurr. landsins,
og er ekki óliklegt, að það sé ein
mitt sú staðreynd, sem veldur rit-
stjórum „Þjóðviljans" þyngstum
áhyggjum.
Vonleysi kommúnista
Vonleysi kommúnista um, að
þeim megi takast það ætlunar-
verk sitt að koma varaarliðinu úr
landi hefur lýst sér á margvísleg-
an hátt. f vinstri stjórninni sam-
þykktu kommúnistar það orða-
laust, að fallið væri frá brott-
rekstri vamarliðsins, sem stjóm-
arflokkarnir höfðu samþykkt og
var ein helzta forsendan fyrir
samstarfi þeirra og minntust síð-
an ekki á vamarmálin allan þann
tíma, sem þeir áttu sæti í ríkis-
stjóm. Það er líka auðséð á ýms-
um ummælum forystumanna
kommúnista, að þeir láta sig dvöl
vamarliðsins litlu skipta og hafa
gefizt upp á andstöðunni gegn
henni/ Þannig er t.d. sagt frá
ræðu eins helzta forystumanns
kommúnista á Austurlandi, Jó-
hannesar Stefánssonar í Neskaup
stað á flokksstjórnarfundi „Sósí
alistaflokksins“ í desember 1958,
i leyniskýrslum SÍA, Rauðu bók-
inni, bls. 113:
„Taldi hann herstöðvamálið
vera algjört aukaatriði og kvað
menn hafa litlar áliyggjur af
slíku í Múlasýslu. Kvaðst hann
leiður á nöldri um þetta mál og
fáránleg sú hugmynd að ætla að
setja slíkan hégóma á oddinn,
hvað þá fara fram á þjóðarat-
kvæðagreiðslu um það“.