Morgunblaðið - 21.06.1963, Blaðsíða 20

w
MORCVNBLAÐIO
Föstudagur 21. júní 1963
HliLBlRT FOOTNER:
H
Æ
T
T
li
L
E
G
IJ
R
FARMUR
16
Auðvitað var það þetta, sem
hún vildi. Hún lét hann ganga á
undan, húsbóndalegan á svipinn
og elti hann sjálf, auðmjúk á svip
tír. ég býst ekki við, að skips-
höfnin hafi látið blekkjast af
þessu, því að ég sá undirfurðuleg
glott hér og þar í hópnum.
Þegar þau komu upp á efra
þilfarið og í hvarf frá skips-
höfninni, skipaðist veður í lofti.
snögglega. Augun í frú Storey
leiftruðu af reiði. Eg hef sjaldap
séð hana þjóta svo mjög upp.
— Asnakjálkinn þinn! sagði
hún lágt.
— Talaðu ekki svOna við mig!
sagði Horace. — Það er ekki
víst að ég láti bjóða mér það.
Þau gengu fyrir hornið á yfir-
byggingunni og hurfu, en ég gat
engu að síður heyrt hvert orð
þeirra.
— Þú verður nú samt að Iáta
bjóða þér það, svaraði hún kulda
lega. — Einu sinni á æ-vinni verð
urðu að heyra sannleikann sagð-
an við þig. Hamingjan skal vita,
að ég skyldi þvo hendur mínar
af öllu saman, ef ég gæti, og lofa
þér að taka þína eigin gröf. En
hér eru fleiri um borð, sem
taka verður tillit til. Ef þú held
ur áfram hér eftir sem hingað
til, verðum við öll myrt, fyrir
þinn tilverknað.
— Það er hlægilegt, svaraði
hann. — Það mundu þeir aldrei
þora.
— Hvað veizt þú, hvað menn
kunni að þora að gera, ef þeim
er hleypt upp? Þeir geta hæg-
lega drepið þig í reiðikasti. Á
eftir neyðast þeir til að drepa
okkur hin, til að breiða yfir
glæpinn. Ef þeir koma til lands
í einum bátnum með tilbúna sögu
af skipreika, hver gæti þá dregið
þá til ábyrgðar, ef við verðum
öll á mararbotni?
Horace svaraði engu.
— í guðs almáttugs bænum,
hvers vegna þurftirðu að komast
í ósátt við Les Farman? hélt
hún áfram. — Eg sagði þér, að
hann væri heiðarlegur maður.
Líklega eini heiðarlegi maðurinn
af allri skipshöfninni.
— Hann er ósvífinn ruddi, taut
aði Horace.
— Ef þú værir ekki hrokafull
ur ruddi, mundirðu ekki mæta
ósvífni af hálfu undirmanna
þinna, svaraði hún.
Og Horace gat ekkert sagt.
— Farman hefur ráð okkar í
hendi sér, hélt hún áfram. —
Skipstjórinn er fantur og hinir
yfirmennirnir eru ekki annað
en þý hans. Ef við þurfum að
setja þá alla í járn, er Farman
eini maðurinn um borð, sem
getur komið okkur heilum í
höfn.
Þau gengu svo lengi aftur
eftir, svo að ég gat ekki lengur
heyrt til þeirra,
Frú Storey átti í ströngu að
stríða, af því að Horace var
jafn þrár eins og hann var skap
illur. eins og aðrir af hans
teguna. í heila klukkustund
gengu þau fram og aftur um þil
farið, og skömmuðust í hálfum
hljóðum. Loks yfirgaf Horace
hana til að fá sér hressingu, sem
hann þarfnaðist mjög, en húsmóð
ir mín skellti sér niður í stól og
andvarpaði af létti.
— Guð minn góður, hvað það
tekur á taugarnar að berjast við
svona þverhausa!
— Og hvað kom út úr því
spurði ég.
— Horace hefur samþykkt að
tala við Les Farman, ef ég get
komið á fundi með þeim, að öll
um öðrum óvitandi. Hann hefur
lofað að rétta Les höndina og
biðja hann að gleyma því, sem
þeim hefur farið í milli.
— Það er mikill sigur fyrir
þig, sagði ég.
— Ekki nema hálfur sigur, leið
r.'tti hún dauflega. — Nú verð
ég að hitta hinn aðilann og róa
hann. En hann hefur raunveru-
lega ástæðu til fjandskapar....
Hvernig karlmennirnir geta eytt
fyrir okkur tímanum með þess-
um fjandskap sínum!
Það var komið fram yfir morg
unverðartíma, þegar tækifæri
gafst til að ná sambandi við
Farman. Við þurfum að fara
okkur mjög varlega, því að ef
fantarnir þarna um borð yrðu
þess vísari að við værum að
ná Les á okkar band, gat það
spillt öllu.
Þegar við komum út á þilfarið,
var Jim gamli þar við sitt eilífð
arstarf að þvo hvítu þiljurnar
með blautri tusku. Við höfðum
oft talað við Jim gamla, sem
gat verið skemmtilegur, án þess
þó að gleyma stöðu sinni. Hann
var augsýnilaga heiðarlegur mað
ur og við trúðum honum ósjálf-
rátt.
Við snerum okkur ekki beint
að honum, en settumst niður í
stóla, þangað til hann var kominn
móts við okkur við verk sitt. —
Jim, sagði frú Storey, — það er
eitthvert óstand þarna framfrá.
— Já, svaraði Jim, varfærnis-
lega. — Það getur víst ekki verra
verið.
— Hvernig kemur Les Farman
sér við mannskapinn?
— Hann er í miklu áliti þó að
hann sé kannski ekki það sem
maður kallar vinsæll, enda hefur
hann áður verið yfirmaður. En
hann lætur nú samt ekki á því
bera. Hann vinnur sitt verk eins
og hver annar, án nokkurra und
anbragða. Er nokkuð mikið út
af fyrir sig, ef ég mætti svo segja
en allir hásetarnir virða hann..
Að minnsta kosti eru þeir allir
með honum núna, bætti hann
við í þýðingarmiklum tón.
— Einmitt, sagði frú Storey.
— Til þess að varna því, að
ástandið versni enn meir, Jim,
þarf ég að geta náð tali af Far-
man, án þess að nokkur viti.
— Það verður nú ekki auðvelt
að koma því í kring, frú, sagði
Jim. — Les má ekki koma í
ykkar hluta skipsins og ef þér
færuð í okkar hluta þess, mundi
hver maður vita af því samstund
is.
— Hvar er hann núna? spurði
hun.
— Eg veit ekki, frú. En ég
get farið og fengið mér hreint
vatn í fötuna, og svipast um eft-
ir honum um leið.
— Gerðu það!
Jim kom eftir svo sem tíu mln
útur, með óræðan svip á hrukk
óttu andlitinu. Hann tók strax
til við verk sitt að baki okkar
og talaði út um annað munn-
vikið.
— Les svaf í kðjunni sinni, frú
Það var enginn þarna nærri svo
að ég vakti hann og sagði honum,
hvað þér höfðuð sagt/ og Les
sagði: „Ágætt“. Hann sagð;st
einmitt hafa svo gjarna viljað
tala við yður. Sagði, að þér vær
uð rólegasta manneskjan um
borð.
— Þetta er nú orlof, sagði frú
Storey og brosti.
— Les sagði, að það væri of-
mikil áhætta, að þér kæmuð til
hans, hélt Jim áfram. — Hann
sagðist ætla að sitja um tækifæri
a'’ komast til yðar. Hann getur
komizt inn í ganginn hjá yður
gegnum dyrnar frá lága þilfar-
inu. Hann sagði, að bezti tíminn
væri rétt eftir eitt, þegar allir
gestirnir væru í borðsalnum. Þér
ættuð að hafa dyrnar að setu-
stofunni yðar ólæstar, sagði hann,
svo að hann gæti skotizt þar inn
án þess að berja að dyrum, og
sagðist vona, að þér tækjuð það
ekki sem ókurteisi.
— AIls ekki, sagði frú Storey
með glettnisglampa í augunum.
XIII. Kafli.
Sjóræninginn var orðinn eins
og dauðaskip. Skuggi ótta og
kvíða hékk yfir öllu þar. Það
var svo erfitt fyrir okkur að vera
með látalæti hvert við annað, svo
að allir gestirnir héldu sig sem
allra mest í káetum sinum. Við
gengum til okkar káettu. Vistlega
stofan okkar var einskonar friðar
höfn, þar sem við gátum hvílt
okkur o,g sagt það, sem við vild-
um.
Um miðjan morgun, þegar við
sátum þar, var barið að dyrum
og þegar við höfðum svarað
komu þau inn, Celia og Emil.
Jafnskjótt sem þau voru komin
inn fyrir dyrnar, féllust þau í
faðma og kysstust, rétt eins og
við værum þarna hvergi nærri.
— Jæja, jæja, sagði frá Stor-
ey.
— Fyrirgefðu, sagði Celia o>g
brosti og roðnaði. — Getum við
verið hérna stundarkorn. Það
er svo vistlegt og þægilegt hérna
— Gerið þið svo vel!
í sama bili og leyfið var fengið
gleymdu þau okkur aftur. Þau
skelltu sér niður í litla legubekk
inn og kysstust aftur, svo frjáls
lega og sakleysislega, rétt eins
og Adam og Eva fyrir syndafall-
ið.
— Hvers vegna komið þið hing
að? spurði frú Storey þurrlega.
— Það er hvergi hægt að fini .
neinn stað annan, þar sem okk
ur er óhætt, svaraði Celia litla
barnalega.
— Já, en góða mín! sagði frú
Storey með uppgerðar harðn-
eskju. — Ekki get ég lánað stof
una mina fyrir leynilegt stefnu-
m.ót og ástarfundi.
Þau slepptu hvort öðru og
störðu á hana, hrædd.
— Þú hefur ekki staðið við orð
þín!
— Já, en ég gerði eins og þú
sagðir mér, sagði Celia með ákafa
— Eg sagði mömmu frá öllu sam-
an.
— Og hvað sagði hún?
— Hún tók því prýðilega.
Miklu betur en ég hafði búizt við
Hún sagði, að ef ég elskaði Emil
af öllu hjarta, væri hún viss um
að allt færi vel að lokum.
— Hvað segirðu? Viltu fá mi.g
til að trúa því, að Soffía hefði
kastað margra milljóna tengda-
syni fyrir borð, svona alveg orða
laust?
— Já, hún sagði ekki orð, sagði
Celia. — Hún sagðist aldrei
mundu standa í veginum fyrir
sannri gæfu barnsins síns.
— Hm, sagði frú Storey. —
Hvernig geturðu útskýrt svona
snögglegt hughvarf?
-— Jæja, mamma er nú góð í
sér, ef betur er að gáð.
— Hm, sagði frú Storey, og
enn þurrlegar en áður. Hún ef
aðist mjög um hjartagæzku Soff
íu og það gerði ég líka. — Hvað
sagði mamma þín fleira spurði
hún.
— Hún sagði, að við yrðum að
fara varlega með þetta og ekki
láta neinn gruna, að okkur þætti
vænt hvort um annað, fyrr en
hún hefði talað við Horace.
— Þú sagðir henni ekki, að ég
vissi það tók frú Storey fram í.
— Nei.
— Segðu henni það þá ekki.
— Það geri ég ekki .... Hún
lofaði að koma þessu öllu í lag
við Horace, en hún sagðist bara
verða að bíða þangað til hann
kæmist í gott skap. Og auðvitað
er hann ekki málum mælandi,
eins og hann er nú.
Frú Storey leit á mig. Við er-
um orðnar svo vanar hvor ann-
arri að við getum sagt talsvert
án allra orða. Og augnatillit
hennar nú þýddi: Það er eitt-
hvað grunsamlegt við þessi
snöggu sinnaskipti Soffíu. Það
KALLI KUREKI
-X —
TeiknarL Fred Harman
THERES A HOCSE TGACK WITH )
DlET STILL FALLIN' IN IT/ Á L-
TRAILS SETTIN' HOT, THUNPEgfJ
— Þarna er skeifufar, sem er ekki
enn þornað. Við erum að nálgast
bráðina, Þrymur.
— Það er eitthvað á hreyfingu
þarna niðri milli ásanna. Sé þetta
björn eða eitthvert dýr sakar ekki að
róta við þeim, en kannski er það
ekki það.
—Enginn skal ná mér til að hengja
mig fyrir að hafa drepið Sam Aikens.
verður maður að athuga nánar.
Nú hélt Celia, að hún hefði gert
næga grein fyrir máli sínu, og
lagði armana um háls Emils og
kyssti hann af miklum ákafa. —
— Er hann ekki sætur? sagði
hún.
— Bíddu andartak, sagði frú
Storey.
Þau litu bæði á hana, hrædd.
— Þú hefur enn ekki staðið
við loforð þitt, sagði hún og
reyndi að bregða ekki svip. —-
Horace hefur beðið Celiu og hún
hefur játast honum. Hún má
ekki elska annan mann fyrr en
Horace hefur leyst hana af lof-
orði hennar.
SHUtvarpiö
Föstudagur 21. júní:
8:00 Morgunútvarp
12:00 Hádegisútvarp.
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 „Við vinnuna", (tónleikar).
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Harmonikulög. — 18:50 Tilkynn*
ingar. — 19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir
20:00 Efst á baugi (Björgvin Guð«
mundsson og Tómas Karlsson).
20:30 Píanómúsik: Vladimir Horowitz
leikur lög eftir Chopin.
20:45 í ljóði: Dagur og nótt, — þáttur
í umsjá Baldurs Pálmasonar.
21:10 Tónleikar: Hornkonsert nr. 4 I
Es-dúr (K495) eftir Mozart
21:30 Útvarpssagan: „Alberta og Ja-
kob“ eftir Coru Sandel; VIII.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Keisarinn í Al-
aska“, eftir Peter Groma; III.
22:30 Á síðkvöldi: Létt Klassísk tón«
list.
23:15 Dagskrárlok

að augfýsing í stærsta
og útbreiddasta blaðinu
borgar sig bezt.
S— ÞJÓhlUSTA
FR ÖtíSK þjónusta
I andlitsböð
handsnurting
hárgreiðsla
CeiSteint mef i/a /
Snyrtivöru.
vaihöiiirss