Morgunblaðið - 24.07.1963, Blaðsíða 16

16
ItfORCVHBLAÐlÐ
Miðvikud^ur 24. júlí 1963
William Drummónd: MARTROÐ
2
inguna utan um húsið, sem verið
var að reisa við hliðina á númer
219. Hvað þau Tony höfðu bölvað
þ.ssu húsi, fyrir hávaðann, sem
byrjaði þar eldsnemma á morgn
ana. En nú gladdi það hana að sjá
það. Ög merkið HÆTTA, sem
stóð á grindinni, þýddi nú sama
sem ÖRYYGGI fyrir hana. Hún
hefði næstum getað klappað því!
Og þarna kom loksins fram-
hliðin á nr 219, og ljósið út úr
dyrunum, eins og viti í dimmunni
Hún hljóp upp tröppumar og það
var næstum eins og að vakna af
martröð. Hún leit aftur fyrir sig
til að sjá hvort hún væri ekki
elt. En þarna var enginn á eftir
henni. Ekki enn, að minnsta
kosti.
Hún hljóp að lyftudyrunum.
Lyftan var á fjórðu hæð — henn
ar hæð. Hún þrýsti á hnappinn
beið eftir lyftunni, sem kom nið
ux, hægt og sígandi. Hún hélt
áfram að horfa á útidyrnar. Ef
þær nú opnuðust og þessi mann-
skepna kæmi inn? í>á skyldi hún
þjóta yfir í íbúðina hennar Pegg
yar, hringja bjöllunni og hamast
á dyrahamrinum. Og æpa á No-
akes dyravörð, sem átti heima í
kjallaranum við hliðina á mið-
stöðinni.
En röddin hafði sagt „ekki enn“
og lyftan stanzaði og hún reif
upp hurðina, hoppaði inn, skellti
hurðinni aftur og studdi á hnapp
inn fyrir fjórðu hæð.
Meðan hálfdimma lyftan steig
hægt og hægt fann hún lykilinn
sinn og leit um leið á andlitið á
sér í litla speglinum, það var fölt
og skelft — ekki nema skuggi af
hinni réttu Kit Newton.
Hönd hennar skalf þegar hún
reyndi að stinga lyklinum í skrá
argatið, en loks gat hún þó opnað
dymar á íbúðinni, og þarna fyr
ir framan hana var heimilið henn
ar, litla forstofan með fataskáp
num og gamla þekkta setustof-
an með barnum í horninu, sem
Tony var svo hreykinn af, og
svo gluggadyrnar. sem vissu út
að garðpallinum, þaðan sem
henni þótti svo gaman að horfa
á garðinn — en mundi hún nú
nokkurntíma gera það framar
Og svo stiginn sem lá til svefn-
herbergis hennar á hæðinni fyrir
ofan.
En þá greip hana nýr ótti —
hræðslan við að vera nokkurs-
staðar ein. Hún heyrði lyftuna
fara niður og hún skellti aftur
gangdyrunum og setti öryggis-
keðjuna á.
Þetta var ekki annað en vit-
leysa. Ljósin loguðu í eldhúsinu,
en það þýddi aftur það, að hún
Nora gamla, tryggðablóðið, var
enn ekki farin, þrátt fyrir kvefið
sitt. Kit hafði sagt henni að fara
srax þegar hún væri búin að
strauja, og reyna að fá úr sér
kvefið. Hún fór að hugsa um,
hvort það mundi vera hlægilegt
ef hún bæði hana nú að /era
kyrra, þangað til Tony kæmi
heim úr skrifstofunni. Hún ætlaði
«8 hringja í hann tafarlaust.
— Hæ. Nora! sagði hún um
leið og hún kveikti í setustofunni
— Eg er fegin, að þú skulir vera
hérna enn.
Síminn var á litlu borði við
arininn. Hún ætlaði að fara að
hringja, en þá opnuðust eldhús
dyrnar og hún leit upp.
Þetta var Tony. Hann var
snöggklæddur og hafði þurrku á
c'T-um handleggnum og skál með
ísmolum í hendinni. — Afsakið
frú! Nora er búin að vinna í happ
drættinu og bað mig taka að mér
verkin sín. Hann hneigði sig. —
Eg heiti Jeeves, frú.
— Æ, Tony! Hún lagði frá sér
.símann. Henni létti svo við að sjá
manninn sinn, svona fallegan, vel
búinn og traustvekjandi á svip-
inn. — Eg ætlaði að fara að
hringja í þig!
Tony gekk yfir að barnum og
var enn að leika þjóninn, er
hann setti frá sér bakkann. Síðan
leit hann betur á hana. — Hvað
er að, Kisa? Þú ert eins og þú
hafir séð draug!
— Nei, sagði hún. — Eg hef
ekki séð neitt. Hún breiddi út
faðminn. — Komdu og kjysstu
mig!
Hann gekk til hennar og kraup
á kné fyrir framan hana. — Það
g-ngur nú samt eitthvað að þér.
— Haltu mér! Haltu mér fast,
Tony!
Hann hélt fast um hana Og
vaggaði henni til beggja hliða, —
Kvað er það, Kisa?
— Það var svo hræðilegt. Eg
bara hljóp og hljóp. Þú getur
ekki ímyndað þér, hvernig það
var.
Hann sveigði hana aftur á bak
og strauk hárið á henni, með
hendinni og horfði framan í hana
hálf-gletninslega. — Flýttu þér
ekki svona! Eg er enginn hugles
ari.
— Tony! sagði hún og horfði
á andlitið, sem henni þótti svo
v .nt um. — Hann sagðist ætla
að drepa mig!
— Hver sagðist ætla að drepa
þig? spurði hann tortrygginn.
— Það var maður! Hún þrýsti
sér að honum Og lagði hendurn
ar um hálsinn á honum. — Rétt
áðan. Úti á torginu.
— Maður? Það var eitthvað
ekk gott samhengi í þessu —
Hvernig leit hann út?
— Það veit ég ekki.
Tony sleppti henni og stóð upp
— Það er nú lítið á. þessu að
g.æða.
— Eg gat ekki séð hann, Tony
— Það var bara þessi draugalega
rödd, sem kom utan úr þokunni.
Fyrst á einum stað. og svo allt
öðruvísi á öðrum stað. Hann
sveimaði þarna kring um mig.
Og þetta var ekki almennileg
rödd. Það var líkast og í brúðu-
leikhúsi. Kit var hætt að skilja
þetta sjálf.
Tony, sem samkvæmt eigin um
sögn „gæti verið nógu gam-
all til að vera faðir Kit, ef hann
hefði verið nógu bráðþroska",
leit nú glettnislega á konuna
sína.
— Hann gat séð mig, sagði Kit.
— Og hann þekkti mig. Hann
kallaði mig frú Newton. Og hann
vissi meira að segja, að ég var
amerísk.
— Var hann þá amerískur sjálf
ur? spurði Tony.
— Þetta var ekki eins ■ og
mannsrödd, sagði hún. — Eg var
að reyna að segja þér það. Það
var eins og í dúkku. Há.... og
njó.... og eins Dg sönglandi.
Hún fékk hroll af að hugsa til
þess. — Hún var hryllileg.
— Kisa! sagði hann blíðlega og
hristi höfuðið með uppgerðar
hátíðleik. — Lofaðu mér að berja
mig ekki, ef ég segi þér nokkuð.
— Hvað?
— Eg er hrædd um, að þú haf
ir verið að láta plata þig.
— Þetta var maður. Eg heyrði
til hans.
— Ef þú segir það, rengi ég
það auðvitað ekki, elskan mín.
Það var maður. Með misheppnaða
gamansemi. Kannski eitthvert
sírkusfífl. Þau eru nú brezkt fyr
irbæri, sem ég er sannast að
segja ekkert hrifinn af. Þessar
glettur. Kippa undan manni stóln
um og svo situr maður á gólfinu
og allt þessháttar. Ha-ha!
— En þetta voru engar glettur
sagði Kit.
— Þú átt við, að það hafi ekk
ert gaman verið að því. það er
það heldur ekki þegar maður
rennur á bananabörk, en það er
nú hlegið að því samt....
Kit stóð upp og gekk yfir gólf
ið. — Nei, sagði hún. Eg trúi
því ekki. Það er ekkert gaman að
því að hræða stúlku hálfvitlausa
í þokunni.
— Ekki frú þínu ameríska
sjónarmiði, sagði Tony, — og
heldur ekki frá mínu. En svo er
heldur ekkert gaman að ykkar
amerísku gamansemi. Hann rétti
henni glas. — Líttu bara á blöð
in í fyrramálið og þá skaltu sjá
þess getið að einhver hrekkjalóm
ur hafi hvolft næturgagni á höf-
uðið á Eros á Piccadilytorginu,
eða sett upp pálma á Pall Mall,
eða hrætt einhverja gamla konu
í skemmtigarðinum með því að
látast vera afturganga Viktoríu
drottningu. Skilurðu?
—■ Ertu viss. Kit hafði dvalið
alfarið í Bandaríkjunum, allt þar
til hún giftist. Enda þótt þessir
Englendingar töluðu í aðalatr.
sama málið og Bandarikjamenn,
kom það illa við hana, að þeir
voru henni alveg eins miklir út-
lendingar og Frakkar eða Þjóð-
verjar. Svona illyrmislegar glett
ur voru henni óskiljanlegar. En
ef til vill var þetta eitt af því,
sem amerísk stúlka várð að gera
sé. að góðu, ef hún giftist Evrópu
manni.
— Láttu þetta ekki á þig fá,
Kisa mín, sagði hann. — Eg er
ekki hrifnari af því en þú. Hann
klingdi glösum við hana. — Eg
hef að minnsta kosti fréttir, sem
geta fengið þig til að gleyma
þessum áhyggjum.
— Hvað er það? .
— Þú manst. að ég skulda þér
enn brúðkaupsferð.
— Eg hélt að þessir fimm dag
ar, sem ég var að kúgast um borð
í „Queen Elisabeth" hefðu átt að
vera brúðkaupsferð.
Tony lyfti hendi í gamni, rétt
eins og hann ætlaði að berja
hana. Það eina, sem Kit hafði að
kvarta yfir hjónabandi sínu var
það, að Tony þrælaði of mikið.
Það var líklega refsingin fyrir að
giftast ríkri stúlku, útskýrði hann
Maður varð að vinna eins og
skepna til þess að hafa það ekki
á samvizkunni að vera ómagi.
Mundi þig langa að vera þrjár
vikur í Feneyjum?
— Þér er ekki alvara, Tony!
Og hvenær?
— Eg er búinn að panta í
Doge-gistihúsinu frá fyrsta mán
aðarins. Líður þér nú betur?
Hún brosti. — Eg mundi jafn-
vel ganga aftur yfir torgið, ef þú
óskaðir þess.
Tony hafði enga hugmynd utti,
hvílík þrekraun þetta hafði ver-
ið fyrir hana. Hann sagði: —
Veiztu hvað kom fyrir þegar ég
var að fara út úr skrifstofunni?
í þokunni. Einhver götudólgur
reif af mér hattinn, Og slapp
meira að segja burt með hann.
— Þú átt nóg af höttum, sagði
hún. — En ég er ekki nema ein.
Tony lyfti glasinu sínu. — Skál
upp á það!
Þau kræktu saman örmum Og
drukk-u bróðurskál, og horfðu
hvort á annað, stúlkan ekkert
nema ástin og blíðan, en maður-
inn ekkert nema styrkleikinn,
sem Kit fannst líka full þörf á,
sér til verndar.
2. kafli. z z
Þetta Lundúnaveður var alveg
stórfurðulegt. Næsta morgun var
öll þoka horfin eins og ljótur
draumur. Vorsólin skein í heiði
Kit fór út á svalir og horfði yfir
torgið, en handan við það hékk
Bandaríkjafáninn við dyrnar á
sendiráðisbyggingunni. Það var
erfitt að hugsa sér, að hún skyldi
hafa verið svona dauðskelfd
þarna í garðinum, þar sem hetju
myndin af Franklin Delano Rosse
velt hélt vörð yfir blómunum.
Tony hafði farið snemma í
skrifstofuna, en þau höfðu af-
talað að borða hádegisverð sam
an í Les Capuchins, sem var upp
áhalds veitingastaður þeirra og
var rétt hjá Newton-byggingunni
Kit valdi borð úti á garðpallin-
um, því að þangað var opið út
á góðviðrisdögum. Síðan fór hún
í óhófslegt búðaráp, til þess að
birgja sig upp fyrir þessar þrjár
vl :ur í Feneyjum. Það var ekki
nema hálft ár siðan hún hafði
erft eignir föður síns, og ennþá
fannst henni einhvernveginn, að
peningarnir væru eign Cyrusar
Z. Colemans, og að hún yrði að
standa honum reikningisskap,
eins og þegar hann var enn á
lífi. Aldrei hafði hann að visu
kvartað, en hún fann alltaf ein
hverja þögla van1-"...... ’”ns á
óhófsemi.
ÍHlItvarpiö
MIÐVIKUDAGUR.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 „Við vinnuna:“ Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Lög úr söngleikjum. — 18:50 Til«
kynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Léttir söngvar eftir
Cole Porter.
20.30 Visað til vegar: Um Kelduhverfl
(Einar Guðjohnsen).
20:30 Píanótónleikar: Kínverski pían«
óleikarinn Fu Ts’ong leikur lög
eftir Chopin.
21:00 Alþýðumenntun; III. erindi: Um
lýðháskóla og lýðmenntun (Vil«
hjálmur Einarsson kennari).
21:25 Frönsk Ijóðalög: Gérard Souzay
syngur við undirleik Jacquelino
Bonneau.
21:45 Upplestur: Daníel Benediktsson
frá Kirkjubóli í Önundarfirði
flytur frumort kvæði.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: ..Keisarinn í Al-
aska eftir Peter Groma; XVI.
(Hersteinn Pálsson).
22:30 Næturhljómleikar: Sumarmúsik.
a) .Sumarkvöldí eftir Deiiua
(Konunglega fílharmoníusveitin
í Lundúnum leikur; Sir Thomaa
Beecham stjórnar).
b) .Sumarkvöld* og Skógar-
kyrrð* eftir Edvard Grieg
(Walter Gieseking leikur á
píanó).
c) „Söngur plægingarmannsins**
og „Sumarsöngur4* eftir Carl
Nielsen (Aksel Schiötz syngur).
d) „Miðsumarsvaka" eftir Hugo
Alfvén (Hljómsveit Covent Gard
en óperunnar í Lundúnum leik-
ur; John Hollingsworth stj).
23:06 Dagskrárlok.
FIMMTUDAGUR.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 „Á frívaktinni**, ajómannaþáttur
(Sigríður Hagalín).
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Danshljómsveitir leika. — 18:50
Tilkynningar. — ly:20 Vfr.
19:30 Fréttir.
20:00 íslenzkur kórsöngur: Gunnar
Guðmundsson kynnir nýja
hljómplötu karlakórsins „Fóst»
bræðra.
20:30 María Curie; III. erindi: Framaa
af starfsævi (Sigurlaug Árna*
dóttir).
20:50 Létt klassísk tónlíst:
a) Tveir rússneskir dansar efttr
Béla Bartók (Ungverska fílharm
oníusveitin leikur. Stjórnandi:
Antal Dorati).
b) Klassíska sinfónían op. 25 efU
ir Sergj Prokofjeff (Sinfóníu-
hljómsveitin í Pittsburgh leik-
ur. Stjórnandi: William Stein-
berg).
21:15 Raddir skálda:
Ljóð, smásaga og ljóðaþýðingar
eftir Guðmund Frímann. Skáld-
ið sjálft, Jón Aðils og Andrés
Björnsson lesa.
22:00 Fréttir og veðurfregnlr.
22:10 Kvöldsagan: „Keisarinn í Al
aska“ eftir Peter Groma; XVII.
(Hersteinn Pálsson).
22:30 Ný lög á nikkuna (Henry Juul
Eyland).
23:00 Dagskrárlok.
KALLI KUREKI
- * - *
Teiknari: Fred Harman
YIPPEE? SHE
ANSWEREP' X
BETTER G-IT
OUTA TOWW
T’READ
— I>á fer hann í bæinn rétt einu
sinni. Hann er barasta farinn að fara
í pósthúsið á hverjum degi.
— Já, og ég spurði hann áðan hvaða
erindi hann ætti, en hann sagði mér
að ég skyldi reyna að hugsa um sjálfa
mig.
— Er bréfið mitt komið?
— Já, og alla leið frá Connecticut.
Nú fæ ég kannski einhvern frið íyrir
þér.
— Húrra, hún svaraði mér. I>á er
betra að komast út úr bænum til að
lesa það. í>að er eins gott að engina
setji mig í samband við þessa ekkju,
ef það skyldi koma í ljós að hún sé
eitthvað skass.