Morgunblaðið - 03.10.1963, Qupperneq 6

6
MORGUNBLADID
Fimmtudagur 3. okt. 1963

Grasuppskera held■
ur betri en / fyrra
Korn lélega þroskað
BLAÐIÐ ÁTTI í gær tal við
Jóhann Franksson framkvæmda
stjóra heymjöls- og komræktar
búsins á Stórólfsvelli í Rangár-
vallasýslu. Honum sagðist svo
frá:
— Við höfum í sumar fram-
leitt 385 tonn af grasmjöli og
140 tonn af þurrheyi. í fyrra
voru hinsvegar framleidd 400
tonn af heymjöli en ekkert þurr
hey.
Framleiðsla þessi var í sumar
á sömu landstærð og í fyrra utan
hvað þá var fyrsta árs nýrækt á
allstórum hluta landsins og arður
af því landi betri í ár.
Grassprettan í sumar var frem
ur léleg, einkum var háarsprett-
an til lítils gagns. Er hér því
sömu sögu að segja og annars
staðar á landinu.
Alls voru 150 ha. lands undir
grasi.
Korni var sáð í vor á 120 ha.
lands og þar af á um 100 ha.
byggi, þremur tegunðum, Herta,
Mary og Union, en höfrum á 20
ha.
Kornið er linþroskað og er nú
verið að skera það upp og
þurrka. Tölur um uppskeru
liggja ekki fyrir enn, en við ger
um ráð fyrir að fáist um 10 tunn
ur af ha. sagði Jóhann að lok-
um.
Kornuppskeran verður Iéleg
því talið er að 15 tunnur þurfi af
ha. til að svari kostnaði og 20
tunnur til að mæta lélegum ár-
um.

Reikningsaðferð
fliótlegri en vélar
f GÆR komu út nokkrar bækur
á vegum bókaútgáfunnar Leift-
urs. Ein þeirra „Hraðreikningur"
kynnir nýja reikningsaðferð,
Trachtenberg-aðferðina, sem vak
ið hefur geysilega athygli. Með
Trachtenberg-aðferðinni er hægt
að margfalda saman margra
stafa tölur án þess að kunna
margföldunartöfluna. Er fullyrt,
að margfalda megi 10 stafa tölu
ineð 4 stafa tölu á einni mínútu.
Bandaríska stórblaðið Life,
sem út kom 29. júlí í sumar,
eyðir hálfri annarri blaðsíðu til
þess að kynna lesendum sínum
undraaðferð Trachtenbergs. Þar
segir meðal annars: „Nú geta
menn reiknað hraðar en vélar.
Það, sem áður var þraut, er nú
leikur. Þessi undraverði snilling-
Hættulegt
lyf?
Jóhannesborg, 30. sept. NTB
ÖNAFNGREINDUR vísindamað-
ur í Jóhannesarborg segir að lyf
nokkurt, mjög áþekkt lyfinu
Thalidomide, ógni nú lífi hundr
uða ófæddra s-afrískra barna,
þar sem mæður þeirra hafi not-
að lyf þetta yfir meðgöngutím-
ann.
Vísindamaðurinn upplýsir, að
lyfið hafi fengizt án lyfseðils
í átta ár og verði engar breyt-
ingar gerðar á þeirri tilhögun
fyrr en í ijós kemur, hvort það
hefur skaðleg áhrif. Segir hann
þetta í raun og veru þýða að
verið sé að nota börn sem til-
raunadýr.
ur, höfundur bókarinnar, hefur
lifað mikinn hluta ævi sinnar i
fangelsum Nazista og Rússa, en
er nú fyrir skömmu látinn í
Sviss. Þegar hann var að glíma
við lausnir þessarar reikningsað-
ferðar, varð hann að rita dæmin
með blóðugum nöglunum á gólí
og veggi fangaklefans“.
Reikningsbækur með aðferð
Trachtenbergs eru nú prentaðar
í milljónum eintaka í Bandaríkj-
unum, Englandi, Frakklandi,
Þýzkalandi, á Norðurlöndum og
um allan heim. í Danmörku
komu sjö útgáfur af „Hraðreikn-
Glæsilegt skip til Hafnarfjarðar
Hafnarfirði — Aðfaranótt
þriðjudags kom hingað nýr
bátur — Faxi — sem er eign
Einars Þorgilssonar & Co.
Hann er 212 smálestir og hinn
glæsilegasti í hvívetna. Var
hann smíðaður í Brattvág í
Noregi. Hingað heim sigldi
honum Bjarni Árnason en
skipstjóri verður Björn Þor-
finnsson, sem verið hefir með
Fák. 1. vélstjóri er Magnús
Kristjánsson, en hann fylgd-
ist með smíði bátsins síðustu
fjóra mánuðina.
í Faxa GK 44 er 450 hest-
afla Storkvél (hollenzk) og
er ganghraði rúmar 10 mílur.
Hann er búinn öllum full-
komnustu siglinga- og fiski-
leitartækjum. Vistarverur eru
sérlega vel úr garði gerðar,
frammi í tveir tveggja manna
klefar og einn þriggja og
aftur í eins manns klefar.
Er allur frágangur eins og
bezt verður á kosið og Faxi
eitt glæsilegasta fiskiskip,
sem smíðað hefir verið fyrir
íslendinga. — G.E.
ingi“ á tveimur mánuðum.
Aðrar bókanna eru „Ást til
sölu“, skáldsaga eftir Ingibjörgu
Jónsdóttur, „Síðustu sporin“,
ferðasaga og ljóð eftir Finnboga
J. Arndal, „Sagnir um slysfarir
í Skefilsstaðahreppi 1800—1950“,
eftir Ludvig R. Kemp, „Vigfús
Árnason og afkomendur hans“
ættartal skráð af Jóhanni Eiríks
syni, „Zorro berst fyrir frelsinu“,
eftir Walt Disney, „Fjársjóður
sjóræningjanna", eftir Henri
Vernes, „Kim og stúlkan í töfra-
kistunni", eftir Jens J. Holm,
og „Kata og Pétur“, eftir Thomas
Michael. Einnig kom út bækling-
urinn „Iceland’s Unique History
and Cultura“, eftir Hannes Jóns-
son, félagsfræðing, og loks Staf-
rófskver, eftir Egil Þorláksson.
Gunnar Einarsson, forstjóri
Leifturs, skýrði fréttamönnum
svo frá í gær, að væntanlegar
séu á næstunni tvær bækur, sem
Steinunn S. Briem hefur þýtt.
Eru það „Fullnuminn vestan-
hafs“, eftir Cyril Scott, og „Ástir
leikkonu“ (Theatre) eftir Willi-
am Sommerset Maugham.
• ÖKUMENN OG SÓL-
GLERAUGU
Eiginkona leigubílstjóra
hringdi til Velvakanda í vik-
unni og gerði það að tillögu
sinni, að allir ökumenn væru
skyldaðir til að aka með sól-
gleraugu. Kvað hún hörmulegt
til þess að vita, að æ ofan í æ
mætti lesa í blöðunum frásagn-
ir af árekstrum og slysförum,
„af því bílstjórinn var blindað-
ur af sól“, nú síðast þegar ekið
var á stúlku á Mýrargötunni og
hún stórslösuð.
Eiginkonan sagði:
— Á mánudag urðu 18 á-
rekstrar á götum Reykjavíkur,
enda göturnar eins og silfur á
að líta. Enginn hefur það góða
sjón, að hann geti treyst á hana,
hvernig sem skyggni er. Því
ætti að gera að lögum, að allir
beri sólgleraugu við akstur í
sólskini, og þá er að sjálfsögðu
sá maður í órétti, sem veldur
slysi „sökum sólblindu" gler-
augnalaus. Slysaorsakirnar eru
nógu margar að sólblindunni
frátekinni, og hana er hægt að
lækna með góðum gleraugum
með slípuðu gleri, og enginn
ætti að láta það læknislyf vanta
í bifreið sína.
Eiginkonan sagði ennfremur,
að margir leigu- og strætis-
vagnabílstj órar hefðu það fyrir
venju að aka aldrei gleraugna-
lausir, en nokkrir létu sig það
engu skipta.
• MINJASAFNIÐ
Á AKUREYRI
„Kæri Velvakandi!“
Þegar ég sá minnzt á Akur-
eyri í einu „hundabréfinu“ hjá
þér, datt mér í hug að minnast
á smá-atriði frá Akureyrardvöl
minni í sumar, sem var ekki
nema einn dagur. Ég varð ekki
fyrir árás hunds í Kringlumýri,
eins og bréfritarinn (eiga Ak-
ureyringar nú Kringlumýri
líka, eins og við Reykvíking-
ar?) Ég hafði því miður ekki
tíma til þess að dveljast i þess-
um fallega bæ nema einn dag.
Langaði mig til þess að skoða
Minjasafnið, og þegar ég sá
hvatningarorð til ferðamanna í
auglýsingu utan á Hótel KEA
um að heimsækja safnið, og að
opnunartíminn hentaði mér,
tók ég ákvörðun. Rölti ég því
af stað, en safnið er langt frá
miðbænum, syðst í útjaðri bæj-
arins. Ég er þarna ókunnugur,
en fékk greinargóðar upplýsing
ar og ekki er villugjarnt á leið-
inni: blátt strik inn með firðin-
um. Eftir 20 mín. — 30 mín.
göngu fann ég safngarðinn.
Hliðið var opið, ég gekk inn og
prílaði upp á háan hól með
minn þunga skrokk og veika
hjarta. Þar stóð safnhúsið. En
viti menn! Er þá ekki miði á
hurðinni: Lokað í dag! Ég mátti
því brötla til baka og iðraði
þess sáran að hafa ekki varið
þessum tíma til einhvers ann-
ars, því að þessa leið fer maður
og sér hvort eð er frá og til
flugvallarins. Hefði nú ekki
verið hægt, ferðamönnum tii
hægðarauka, að auglýsa lokun-
ina t.d. á hvatningarseðlinum I
glugganum hjá KEA?
— Sá, sem var að flýta sér“.
• KVIKMYNDIN UM
OSCAR WILDE
Háskólabíó virðist nú hafa
hætt sýningum á hinni frábæru
verðlaunamynd (Oscars-verð-
launin) um Oscar Wilde. Var
hún þó ekki sýnd nema tólf
sinnum alls, þ.e. tvisvar á dag
í fjóra daga og einu sinni á
dag í aðra fjóra.
Velvakanda hafa borizt bréf,
þar sem hann er beðinn að
koma þeirri beiðni áleiðis til for
ráðamanna Háskólabíós, að
myndin verði sýnd a.m.k. eitt
kvöld enn. Þessum tilmælum
er hér með komið á framfæri.
----
ÞURRHLÖDUR
ERU ENDINGARBEZXAR
BRÆÐURNIR ORMSSON hí.
Vesturgötu 3.
Simi 11467.