Morgunblaðið - 08.01.1964, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 8. jan. 1964
GAVIN HOLT:
25
ÍZKUSÝNING
— Nei þakka þér fyrir, vinur. Ég má ekki vera að því að aka
með þér, ég er að ílýta mér.
um framkomu Linu. Er það ekki
satt, að þér hafði raunverulega
haít í hótunum við Linu?
— Hótunum? át hann eftir. —
Hvernig það?
— Hér eru orðin, sem höfð
voru eftir yður, sagði ég, og
las síðan um minnisgreinina, sem
ég hafði hraðritað: „Einhvern
daginn drep ég þessa kellingar-
norn. Eg skal kyrkja hana með
þessum tíu fingrum mínum, og
hafa ánægju af“. Viðhöfðuð þér
þessi orð?
Það var móðgunarsvipur í
augnaráðinu. — Hefur Sally ver
ið að hafa þetta eftir mér? >ó að
ég segi hitt og þetta, sem ég
meina ekkert með, þegar ég verð
reiður. Eg er enn reiður. Hald-
ið þér, að ég færi að segja ann
að eins og þetta, ef ég meinti það
í raun og veru? Haldið þér, að ég
sé morðingi?
— Það getið þér kannski vel
verið, ef þér reiðist illa, sagði
ég ásakandi. — Og þegar mann
eskjan, sem hefur orðið fyrir
hótunum, er myrt, er erfitt að
réttlæta slík orð. Þið Thelby
gangið heldur langt í þessari
gamansemi ykkar.
— Já, sagði hann. — Eg skil
það núna.
Hann hélt áfram að afsaka sig,
en ég var hættur að hlusta. Eg
var að hlusta á nokkuð annað.
Eg heyrði fótatak á gangstétt-
inni fyrir utan opinn gluggann.
Þetta fótatak var eitthvað ein-
kennilegt og lét kunnuglega í
eyrum. Mér fannst það skrltið,
að fótatak skyldi geta verið
svona persónulegt, og vera þekkj
anlegt, án þess að sjá eiganda
þess. Eg gæti gengið með mann-
eskju eða séð hana ganga, án
þess að taka eftir fótatakinu, en
þegar ég aðeins heyrði það, tók
ég miklu betur eftir því. Ein-
kennilegt það. Gat ég þekkt
stúlkuna aftur á fótatakinu einu
saman?
Eg minntist fótataksins, sem
ég heyrði úti á Dallysstræti, sem
dó út og hvarf að lokum. Og nú
heyrðist sama fótatakið hér
lengst úti í Whitechapel. Það
kom fyrir hornið, leið fram hjá
glugganum . . . og stanzaði. Og
svo heyrðist í dyrahamrinum.
Gat það verið Sally?
Nei, vitleysa, sagði ég við
sjálfan mig . . . þetta var ekki
annað en ímyndun. Hvernig gat
Sally verið hérna? Hún var hjá
Clibaud. Líklegast var Burchell
einmitt nú að spyrja hana spjör
unum úr, hægur og rólegur, eins
og hann var vanur áð vera. Ef
ég ætlaði að fara að heyra til
hennar í hverju hljóði, sem að
eyrunum barst, og sjá hana í
hverjum skugga, ætti ég heldur
að flýta mér að láta verða úr
því að ganga í klaustur.
Schlussberg virtist ekki hafa
heyrt' barsmíðina á dyrnar. Hann
var að hugsa upphátt um líf og
dauða frú Thelby. Konan hans
fór fram og opnaði.
— Þú hér! sagði hún og kenndi
hvorki ánægju né óánægju í
röddinni. Svo bætti hún em-
hverju við á jiddisku eða þýzku,
einhverri hversdagslegri setn-
ingu, sem átti að tákna einhvers
konar hrifningu, rétt eins og hún
væri að segja: „Gaman að sjá
þig, en hversvegna léztu ekki
vita, að þú værir væntanleg?"
Eða það hefði getað þýtt: „Það
var heppilegt, að það skyldi vera
nóg súpa til“.
Hælarnir skullu á gólfdúknum
á leiðinni til eldhússins. Dyrnar
voru lokaðar, svo að ég heyrði
ekki meira.
Sally? Nei, þetta var bara ein
hver Rosie eða Lea úr nágrenn-
inu, sem hafði rekizt inn til að
fá sér svolítið slúður. Ef tólf
hælar heyrðust ganga á slétt-
inni, myndi ég áreðianlega ekki
þekkja þá í sundur. Eg var ekki
blindur. Ekki í þeim skilningi,
að minnsta kosti.
Schlussberg fór að verða gyð-
ingslegur í tali sínu og minnti
mig helzt á Grátmúrinn. Það
var komið eitthvert sálmasöngl
í harmatölur hans, og ég bjóst
við, að hann færi þá og þegar
að berja sér á brjóst.
Eg sagði: — Eg verð að fara
að koma mér af stað. Þér ættuð
að ljúka við að borða. Það er við
búið, að þeir vilji tala við yður
hjá Clibaud.
— Já, sagði hann. — Þér fáið.
yður bita með okkur?
— Þakka yður fyrir, sagði ég
— Eg kysi einskis heldur, en ég
hef bara engan tíma. Matarilmur
inn barst að vitum mínum, en ég
var staðfastur. — Þér afsakið
mig við konuna yðar, en við
sjáumst seinna.
Á horninu rakst ég á Jim
Bede. Hann var eins og hálfvis-
inn og ofurlítið manneksjulegri
en hann var vanur.
— Hvað er þetta? Hvað varð
af þér. Schlussberg er alltaf að
bíða eftir þér.
— Segðu ekki orð við mig. Eg
hef verið að elta hann um allt
hverfið og meira til. Konan hans
vísaði mér til Blum. Blum vís-
ar mér á aðra krá. Einhver sér
hann með náunga, sem heitir
Levine. Levine segir, að hann
sé farinn heim til sín. En ég held
nú, að hann hafi verið á flótta
allan timann. Eg hringi til Bur-
chell og bið hann að senda út
neyðarkall, og hann ætlar að
drepa mig. Þú hefðir gott af að
vera lögreglumaður, einstöku
sinnum.
— Eg slyppi aldrei gegnum
læknisskoðunina. Eg er ekki
nógu flatfættur. — Við skulum
fá okkur einn lítinn.
Hann hristi höfuðið og full-
yrti, að hann væri strangur bind-
indismaður við starf og nú væri
hann heldur betur við starf.
Eg dáðist að staðfestu hans, en
hann var ekkert hrifinn af því.
Þegar ég kom fyrir hornið leit
ég inn til Mike Blum, en þar var
allt fullt, svo að ég hvarf frá aft
ur. Eg fór út með þurra tunguna,
en hugsaði með mér, að það væru
þá til fleiri staðir. Eg tók leigu-
bíl til Liverpoolstrætis og komst
svo þaðan inn í miðborgina. En
hvar sem ég kom í krá, var þar
mesti annatíminn og ég hafði
ekki tíma til að standa í biðröð.
Eg sá í anda menn, sem. voru að
deyja úr þorsta í eyðimörkinni.
XV
Þetta fótatak hafði komið róti
á huga minn og alla leiðina til
Clibaud var ég að hugsa um
stúlkuna, sem hvarf út í myrkr-
ið. Eg horfði á höndina hennar
á skrifborðinu hennar Selinu,
og ég starði á ógreinilega skugga
myndina af henni í dyrunum.
Og því meira sem ég hugsaði um
þetta atvik, því sannfærðan
varð ég um, að það stæði í nánu
sambandi við morðið á Selinu.
Skjalið, sem tekið var af borð-
inu gat haft inni að halda tilgang
inn með morðinu og gat orðið
lokasönnun gegn morðingjanum.
Hann hafði sent stúlkuna til að
ná í blaðið og í framhaldi af því
hafði hann ákveðið að fremja
morð.
En sú ályktun, að morðinginn
hlyti að hafa verið karlmaður,
hafði engar sannanir sér til styrkt
ar, nema þá nokkur atvik, og i
rauninni var ekkert algjörlega
því til fyrirstöðu, að kona hefði
getað framið morðið. Að vísu
hafði snúran verið hert þann-
ig, að það hafði krafizt tals-
verðra krafta, ef ekki mikilla, en
mér fannst líka, að stúlkur, sem
eru vanar að ganga frá bögglum
— búðarstúlkur og jafnvel sýn
ingarstúlkur — hefðu líka krafta
til að hnýta hnúta og sérstaklega
þó lag, sem gæti þarna komið í
krafta stað.
En hvað það snerti að færa til
svona þungt lík eins og Selinu,
var nokkru öðru máli að gegna,
en þá var heldur ekki sannað,
að hún hefði verið færð til, dauð
og máttlaus. Eg hallast helzt að
því, að ráðizt hefði verið á hana
aftan frá, meðan hún var að taka
kjól út úr skápnum, og snaran
hefði verið hert að hálsi hennar,
áður en hún fékk svigrúm til
að veita mótstöðu. Þessi snögga
árás hafði dregið úr henni allan
mátt, og hugsanlegt var, að hún
hefði misst meðvitund samstund
is. Þá dugði að ýta henni inn í
skápinn, og jafnvel kraftaminnsta
stúlkan hjá fyrirtækinu hefði
verið nógu sterk til að bregða
snúrunni upp yfir stöngina,
draga hana upp og hnýta hnút-
inn fast, svo að líkið héngi að
nokkru leyti uppi.
Hver stúlknanna sem var
hefði getað komizt óséð úr búð
inni og áftur þangað. Hver sem
væri hefði getað tekið snúruna
úr skúffunni í verkstæðinu, áð-
ur en Schlussberg kom þangað
inn. Sally hafði farið út í verk-
stæðið til að máta hreysikattar
kápuna. Schlussberg hafði ein-
beitt sér að því að laga gallann á
kápunni. Það hefði ekki tekið
nema andartak að opna skúffuna
og loka henni aftur. Sally . . .
aiíltvarpiö
Miðvikudagur 8. janúar
7.00 Morgunútvarp (Veðurfregnir
Tónleikar — 7:30 Fréttir — Tón-
leikar — 7.50 Morgur.leikfimi
8.00 Bæn — Veðurfregnir — fón-
leikar 8.30 Fréttir — Tónleikar
9.00 Úrdráttur úr forustugrein-
um dagblaðanna — 9.10 Veður-
fregnir — 9.20 Tónleikar — 10.00
Fréttir).
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna“: Tónleikar.
14.40 „Við sem heima sitjum": Ragn«
hildur Jónsdóttir les söguna
„Jane“ eftir Somerset Maugham
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla í dönsku og
en&tou.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Dísa og
sagan af Svartskegg“ eftir Kára
Tryggvason; II. (Þorsteinn Ö,
Stephensen).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Lög leikin á sláttarhljóðfæri.
18.56 Tiíkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð flutt af Lárusi Þor»
steinssyni starfsmanni Slysavarna**
félags íslands
20.05 Létt lög sungin af Harry Bela-
fonte
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Gunnlaugg
saga ormstungu; I. (Helgi
Hjörvar).
b) íslenzk tónlist: Lög eftir Jón
Leifs.
c) Arnór Sigurjónsson rithöfund-
ur flytur erindi: Glælogns-
kviða Þórarins loftungu.
d) Jóhannes Jósefsson spjallar
við Stefán Jónsson um Matt-
hías Jochumsson, Runeberg
og upphaf ungmertnafélags-
hreyfingarinnar.
21.46 íslenzkt mál (Ásgelr Blöndal
Magnússon cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir
22:10 Lög unga fólksins (Bergur
Guðnason).
23.00 Bridgeþáttur (Hallur Simonar-
son).
23.25 Dagskrárlok.
í þessi blaðahverfi vantarM I
Morgunblaðið nú þegar ungl-l I £> | » ■ .
inga, röska krakka eða eldral i4i£Íc§C|í8Ícl
fólk til að bera blaðið til kaup
enda þess.
— Grenimelur
Grettisgata II. — Sogaveg
Laugaveg neðri
Gjörið svo vel að tala við afgreiðslu blaðsins eða
skrifstofu.

Sími 22 4 80
KALLI KUREKI
-X—•

-X—•
Teiknari; FRED HARMAN
KtflTHBAZT 3R0MLEY ANP BUNKEB. BEWMP BAZS, /ZBP g/DES
y.fíf 1s''P05Eydu'ee/ N)0T JOSTYET,OL’-TIMER?
CTlOU.PE&.LE'S EIDE
TOTH’EANCHAb'FETCH
AWASOU T’TAI
50 BLINKER WAS JUST A STUPIO ]
HlEEP &UNÍ I THiNK &EOMLEV .
/S TEW TIMES WORSE/ HOW
COULP HE HAVE HlS FRIEWDS
^AND WEIGHBORS SHOTDOWWly
Im
JS'WL
w.
Fyrst glæpamennimir sem Kalli
Kúreki átti síðast í höggi við eru nú
báðir bak við lás og slá tekur Kalli
hest sinn og ríður til kofa Petru ....
Berti Bromley — getur það verið
satt?
í-ú ætlar þá sennilega að eyðileggja
þetta allt saman fyrir mér og drösla
mér aftur til vinnu.
Ekki alveg, gamli minn góður, taktu
þessu með ró. Komdu Petra, við
skulum ríða upp að búgarðinum og
ná í vagn til að flytja hann heim á.
fívo Blinker var þá bara heimskur
ieigumorðingi. Bromley er tíu sinn-
AW, LE'S TALR ABOUT
’SOMETHIN’ PLEASAOT
l F0R A CHAW&E LIKE
f YOU VISITIW’ USATTH1
. J RANCHTILL SCH00L ,
STARTS UP A&AIW/

um verri. Hvernig gat hann viljað
láta skjóta vini sína og nágranna?
Við skulum tala um eitthvað
skemmtilegt, svona til tilbreytingar
..... eins og til dæmis það að þú
heimsækir okkur á búgarðinn þang-
að til skólinn byrjar aftur ....