Morgunblaðið - 12.02.1964, Blaðsíða 2

Morgunblaðið - 12.02.1964, Blaðsíða 2
2 MORCUN r> LADIÐ Miðvikudagur 12. febr. 1964 Mál Sigurbjarnar og gjaldkeranna dómtekið Mnnnlegar varnir fluttar í gær f GÆR voru fluttar munnlegar varnir í máli ákæruvaldsins gegn Sigurbirni Eiríkssyni, veitinga- manni. og tveimur fyrrverandi gjaldkerum Landsbanka fslands. Hinsvegar var *>kki flutt nein sókn af hálfu ákæruvaldsins, enda er það ekki regla sam- kvæmt íslenzkum rétti að slíkt sé gert, nema í nokkrum undan- tekningartilfellum (þegar brot getur varðað meira en átta ára fangelsi). Dómari í máli þessu er Halldór Þorbjörnsson, saka- dómari. Verjendur ákærðra, eru Jón Magnússon, hdl., skipaður verjandi Sigurbjamar Eiríksson- ar, og Örn Clausen hrl. og dr. Gunnlaugur Þórðarson, verjend- ur gjaldkeranna. í réttinum í gær var einnig viðstaddur full- trúi saksóknara ríkisins, Hall- varður Einvarðsson. Hér á eft- ir er stiklað á helztu atriðum málsvarna verjenda. Verjandi Sigurbjöms, Jón Magnússon, hóf mál sitt með því að fara fram á að skjólstæðing- ur hans yrði dæmdur í vægustu refsingu, og kæmi gæzluvarð- haldsvist hans til frádráttar hugs anlegu varðhaldi. Verjandinn sagði að skjólstæð- ingur sinn væri ákærður fyrir að hafa selt Landshanka íslands sex ávísanir, sam ekki var inn- stæða fyrir, að upphæð samtals 1,925,000 kr. Kvað hann það ekki hafa verið ætlun skjólstæð ings síns að fremja fjársvik að yfirlögðu ráði, þegar hann flæktist í net keðjuverkana. Hann hefði verið athafnasamur kaupsýslumaður, m.a. keypt bú- ið að Álfsnesi 1962, verið einn af hvatamönnum að stofnun Kaupsikips hf., og keypt Giaumbæ vorið 1963. Hefði skjólstæðingur sinn áformað að hagnast einkum á rekstri Álfs- nessbúsins, og raunar einnig Glaumbæ, en raunin hefði orð- ið önnur. Hefði hann ekki gætt sín sem skyldi, fjárfest of mikið og ört á of skömmum tíma. Sagði verjandinn að er skjólstæð ingur hans hefði gert sér grein fyrir því að hann hafði ekki nægi legt fé, hefði hann farið út í út- gáfu keðjuávísana í smáum stíl upphaflega en er draga hefði átt keðjuna inn hverju sinni, hefði þetta aukizt þar til keðjan loks slitnaði. Kvað verjandinn það ekkert launungarmál að útgáfa keðjuávísana hérlendis hefði átt sér stað mörg undanfarin ár, og kvaðst hann telja að bankarnir ættu hér verulega sök á. Sagði verjandinn að er fyrir nokkru hafi verið gerð atbugun hjá bönkunum varðandi keðjuávís- anir, hafi komið í Ijós að millj- ónir króna hafi verið í umferð á þennan hátt á einum og hálf- um degi. Væri þetta opinbert leyndarmál. Þannig hefðu það verið fleiri en skjólstæðingur sinn, sem hrasað hefðu, þótt hins vegar hafi þeir ekki flækzt 1 net réttvísinnar að þessu sinni. Verjandinn kvað skjólstæðing sinn vera fómardýr í þessum efnum. Hann hefði vænzt þess í lengstu lög að keðjan mundi stoppa, en slíkt hefði ekki verið mögulegt. Þær fullyrðingar að skjólstæðingur sinn hefði falið fé væm alrangar. Hefði hann gefið viðhlítandi skýringar á því hvað af fénu varð. Hefði hann greitt það inn á hlaupa reikninga í Samvinnubankanum og Útvegsbankanum, og sumpart til greiðslu innstæðulausra á- vísana. Vitnaði verjandinn síðan til bókana um framburð skjól- stæðings síns, Sigurbjarnar, við dómsrannsókn varðandi þessi efni, og kvaðst ekki í neinum vafa um að skjólstæðingur hans hefði notað peningana til þess að greiða inn á umrædda hlaupa reikninga. Þá kvað verjandinn skjólstæð ing sinn hafa gert allt til þess að verða sér úti um yfirdráttar- lán til þess að „dekka“. Hefði hann rætt við þrjá bankastjóra, í Samvinnubankanum og Útvegs bankanum í Reykjavík og í úti- búi Búnaðarbankans á Egilsstöð- um. Hafði hann m.a flogið til Egilsstaða rétt fyrir helgi til þess að gera ýtrustu tilraun til þess að geta greitt ávisanir, sem hann hefði vitað að myndu koma fram strax eftir helgina. Allar tilraunir í þessa átt hefðu þá verið árangurslaus ar. Verjandinn sagði að skjólstæð ingur sinn hefði þá, er öll sund voru lakuð, gefið sig fram sjálf ur af fúsum vilja, mánudaginn 23. sept., áður en misferlið hefði verið uppgötvað. Hefði hann þá gengið á fund aðalféhirðis Lands bankans og sagt honum hvemig komið væri. Síðan hefði hann farið á fund bankastjóra Lands- bankans ásamt aðalféhirði. Dag- inn eftir, 24. sept., hefði skjól- stæðingur hans farið af sjálfs- dáðum til lögfræðings Lands- bankans og rætt við hann um tryggingar vegna umræddra ávís ana. Sama dag hefði hann farið til borgarfógeta að eigin frum- kvæði ásamt lögfræðingi bank- ans með lista yfir muni m.a. sem hann hefði keypt til Glaum- bæjar. Hefði hann þar veitt fyllstu aðstoð við bókun löghalds gerðar. Kvað verjandinn það engu máli skipta þótt skjólstæð- ingur sinn hefði týnzt í tvo daga þar á eftir. Hafi hann verið nið- urbrotinn maður, og hefði hann reynt að flýja raunveruleikann með því að leita á náðir Bakk- usar þessa tvo daga. Kl. hálf sjö að morgni hins 27. september hefði hann gefið sig fram við rannsóknarlögregluna af sjálfs- dáðum. Verjandinn sagði síðan, að skjólstæðingur hans hefði ýmist greitt eða lagt fram tryggingar, sem væru samtals að upphæð langtum hærri, en ávísanimar í Land.sba nkanum næmu. Las hann síðan upp greinargerð um þessar greiðslur og tryggingar, sem hann taldi sanna það. Síðan sagði verjandinn að Landsbankinn hefði gert sitt ýtr asta til þess að fá rekstur Glaum bæjar stöðvaðan, og ætti hann, verjandinn, erfitt með að skilja það. Væri það undarlegt, að reynt væri að stöðva reksturinn með fjárnámi, sem vitað væri fyrirfram að einskisvirði væri fyrir bankann, sökum þess að fyrrum eigandi Glaumbæjar, Ragnar Þórðarson, ætti þar for- gangskröfu að upphæð kr. 1.7 milljónir. Krafa bankans um fjárnám í Glaumbæ væri eyði- legging verðmæta. Bankinn mundi ekkert fé fá út úr upp- boði, þar sem fé, sem þar afl- aðist, mundi renna til forgangs- kröfuhafa. Taldi verjandinn fjár námskröfu bankans í Glaumbæ eingöngu gerða í refsingarskyni, Til þess að stöðva fjámámið, kvað verjandinn kunningja Sig- urbjarnar hafa boðið fram hús- ið Dalbæ við Blesugróf. Væri það mjög gott hús, og bruna- bótamat þess á 5. hundrað þús. kr. Bankinn hefði krafizt þess að húsið yrði metið, og hefði það þá verið metið á aðeins 190 þúsund. Á sama hátt hefði farið um Álfsnesbúið. Það hefði ver- ið metið alltof lágt. Verjandinn sagði, að hringt hefði verið til sín kl. 2 e.h. daginn, sem mat fór fram á Álfsnesbúinu, og sér tilkynnt að búið yrði metið kl. 2 e.h. sama dag. Þessu hefði verið mótmælt með símskeyti, en ekk- ert tillit hafi verið tekið til þess. Alfsnesbúið hefði verið metið lægra nú en 1958, þnátt fyrir Vietnam Ný stjórn í Suður NGUYEN KHANH hers- höfðingi, sem stóð fyrir stjórnarbyltingunni í Suð- ur-Vietnam um síðustu mánaðamót, tilkynnti nú um helgina að mynduð hefði verið ný stjórn í landinu, og að Duong Van Minh, hershöfðingi, tæki við forsetaembætti lands- ins. En Minh var forsætis- ráðherra stjórnarinnar, sem Khanh steypti af stóli, og hafði sjálfur brotizt til valda með byltingu í nóv- ember sl. þegar Ngo Dinh Diem, þáverandi forseti, og bróðir hans, Ngo Dinh Nhu, voru drepnir. Minh hershöfðingi vildi í fyrstu ekki starfa með bylt- ingarstjórn Khanhs, en hefur stjórnina fulltrúar sem flestra hagsmunahópa og héraða landsins, og af nítján ráðherr- um eru aðeins þrír hershöfð- ingjar. Þegar Khanh skýrði frá stjórnarmynduninni, hét hann því að innan eins árs yrðu látnar fara fram kosningar í landinu, og að full áherzla yrði lögð á að sigrast á sveit- um Viet Cong kommúnista og tryggja öryggi þjóðarinnar. nú skipt um skoðun og tekið að sér forsetaembættið. Er það talinn mikill sigur fyrir Khanh, því Minh er í miklu áliti sem stjórnmálamaður. Ekki er þó talið að Minh fái mikil völd innan stjórnarinn- ar. Nguyen Khanh, forsætisráðherra (t.h.), tilkynnir stjórnarmynd unina í S-Vietnam. Til vinstri er Minh hershöfðingi, núverandi forseti landsins. Sjálfur verður Khanh for- sætisráðherra, með þrjá að- stoðarforsætisráðherra sér við hlið. Einn þeirra er þekktur stjórnmálamaður, Nguyen Ton Hoan, sem kom að lokinni byltingu til Suður-Vietnam úr útlegð í París. Annar er Nguyen Xuan Oanh prófessor, sem verður einnig fjármála- ráðherra. Þriðji aðstoðarfor- sætisráðherrann er Don Mau, hershöfðingi. í heild eru valdir í ríkis- lækkandi gervgi og viðbótarbygg- ingar á jörðinni síðan þá. Væri matið á búinu, svo og á jörðiwni sjálfri, hlægilega lágt. Verjandinn kvað Landsbadk- ann þannig hafa komið mati á eignir, að ekki dygði sesm fjár- námsandlag. Þá hefði kunningi skjólstæðings síns lagt fram hús- ið Melavelli. Það hús væri metið á 1,8 milljónir en á þvi hvíldu 650 þús. kr. Tryggingar og greiðslur næmu, þrátt fyrir lágt mat eigna, 4,2 milljónum kr. Verjandinn kvað því Lands- bankann fyrir löngu hafa fengið fyllstu tryggingar og greiðslur fyrir kröfum sínum. Þrátt fyrir það ætlaði bankinn nk. föstudag að þvinga fram nauðungarsölu á Álfsnesi, jafnvel þótt hann mundi ekki hafa eina krónu upp úr því. Verjandinn kvað Landsbank- ann einnig hafa komið fram hefndarráðstöfunum gagnvart Framh. á bls. 19 — Svíar saka Framh. af bls. 1. ástæða til að ætla að menn- irnir sex hafi verið teknir um borð í rússneskan kafbát, og jafnvel að kafbáturinn hafi sökkt skipi þeirra. — Birtu sænsku blöðin myndir af þess um sex mönnum. Þá var það að sjómaður einn frá Gauta- borg minntist skipstjórans, sem hann hafði séð í Riga fyr- ir tveimur árum, og skýrði frá því. Við nánari athugun kom í Ijós að hér mun hafa verið um Bertil Johansson, skip- stjóra á „Kinnekulle“ að ræða. Mál þetta hefur vakið mikla athygli í Svíþjóð. Meðal ann- ars minnist Stokkhólmsblaðið „Expressen“ á þetta í sam- bandi við ummæli Torstens Nilssons, utanríkisráðherra Svíþjóðar, á blaðamannafundi í Tókíó í gær. Ráðherrann sagði þar að Krúsjeff forsætis ráðherra væri alltaf velkom- inn til Svíþjóðar, og að „við- horf okkar“ væri óbreytt frá því Erlander forsætisráðherra bauð Krúsjeff til Svíþjóðar. „Expressen" segir að þessar hjartanlegu kveðjur komi sannarlega ekki frá sænsku þjóðinni. „Viðhorf okkar“ — það er viðhorf ríkisstjórnar- innar, en ekkert meir, segir blaðið í ritstjórnargrein. Það var ekki vegna viðhorfs sænsku þjóðarinnar að fyrir- hugaðri heimsókn Krúsjeffs var aflýst 1959. Og þetta er ekki viðhorf sænsku þjóðar- innar í dag eftir að ljóstrað hefur verið upp um stórfeng- legar njósnir Rússa í Svíþjóð og um grimmúðlegar árásir Rússa á sænsk skip í sænskri landhelgi á stríðsárunum, segir blaðið. Þessar hjartanlegu kveðjur koma sannarlega ekki frá sænsku þjóðinni, heldur blað- ið áfram. Þær koma frá for- sætis- og utanríkisráðherran- um. Þeir láta diplómatíska við kvæmni breiða yfir allar þær tilfinningar, sem þeim bæri að hafa framrrii fyrir heim- sókn sovézka einvaldsins. — S/r Alec Home Framihald af bls. 1. sem senda her til Kýpur, gætu gefið U Thant framkvæmdastjóra og Öryggisráðinu skýrslur um á- standið. Á þann hátt væri kom- izt hjá því að atkvæðagreiðsla færi fram í ráðinu um aðgerð- irnar. Frá Ottawa hélt Sir Alec Douglas-Home til Toronto. Þar kom hann fram í sjónvarpi og ræddi um skoðanaágreining Bandaríkjamanna og Breta að því er varðar viðskipti við komm únistaríkin. Sagði hann að Bret- ar gætu ekki fallizt á skoðanir Bandaríkjamanna varðandi bann við viðskiptum við þau lönd: „Því feitari og ánægðari sem Rússi eða Kínverji er, þeim mun minni líkur eru fyrir því að hann hafi í hótunum“, sagði ráðherr- ann. — Bretar hafa alltaf haldið fast við þá stefnu að banna út- flutning á hernaðarlega mikil- vægum vörum til kommúnista- ríkjanna, sagði forsætisráðherr- ann. Hvað aðrar vörutegundir snertir hafa Bretar fylgt þeirri stefnu að flytja út vörur til þeirra landa, sem vilja kaupa. Áður en hann fór frá Ottawa, sagði Sir Alec við fréttamenn að salan á brezkum strætisvögnum til Kúbu yrði tekin fyrir á fundi þeirra Johnsons forseta í Was- hington seinna í vikunni: „Við Bretar álítum að almenn og lög- leg verzlun, sem bætir lífskjör þjóðarinnar, muni með tímanum draga úr kommúnismanum“. Sir Alec flutti einnig ræðu í kanadiska klúbbnum í Toronto, og ræddi þar sambúðina við van- þróuðu ríkin. Sagði hann að mesta vandamál næstu ára væri hinn mikli munur, sem er á rík- um þjóðum og fátækum: „Þýð- ingarmesti skerfur, sem iðn- væddu ríkin geta innt af hendi, er að bæta eigin efnahag eftir því sem unnt er og auka markaðs- möguleika fyrir útflutningsvörur vanþróuðu landanna. í dag eru öll lönd heims hinum háð. Við getum borið mikið úr býtum ef við vinnum saman. Ef ekki, get- ur það leitt til þess að ekki verði lengur til lifendur til að safna uppskerunni". — Macmillan Framhald af 1. síðu. sem hafa haldið því fram í seinni tíð, að Macmillan myndi ekki gefa kost á sér til kjörs aftur, hafa jafnframt haldið því fram, að hann muni ekki ætla sér að verða jarl. Byggist sú skoðun m.a. á því, að sonur Macmillans, Maurice, situr á þingi. Færi svo, að hann erfði jarlstign föður síns, yrði hann að víkja úr Neðri málstofunni. Macmillan lét af embætti forsætisráðherra fyrir fjórum mánuðum, eftir að hann hafði gengið undir uppskurð. Eftir ákafar viðræður helztu ráðamanna Ihaldsf lokksi ns, sem stóðu I rúma viku, var Sir Alec Douglas Home, þá Lord Home, valinn í stað for- sætisráðherrans fráfarandi. Macmilaln hefur náð sér allvel eftir veikindin, og he£- ur nú tekið við stjórn Mac- millan & Co. útgáfufyrirtæk- isins. „Ég hef náð mér nokk- uð vel, eftir uppskurðinn, en samt þreytist ég mjög fljótt“, sagði hann nýlega í viðtalú „Ég var vanur að vinna í 15 stundir á dag, en það er eng- in leið fyrir mig að eiga svo langan vinnudag nú. Mér finnst ég ekki hafa starfs- krafta til að inna af hendl þingstörf, og ég tel heldur ekki, að það væri rétt af mér — þegar allt kemur til alls, þá hef ég nú setið á þingi í 40 ár, og það er allangur tími“. Ákvörðun Macmillana bindur því endi á fjölbreyti- legan og langan stjórnmála- feril hans.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.