Morgunblaðið - 12.02.1964, Blaðsíða 19

Morgunblaðið - 12.02.1964, Blaðsíða 19
Miðvikudagur 12. febr. 1964 MORGU N BLAÐID 19 —Mál Sigurbjarnar Framh. af bls. 2 þeim manni, sem síðast hafi lagt fram fjárnámsandlag fyrir um- Ibjóðanda sinn. Hefði yfirdráttar- heimild manns þessa í bankanum verið sagt upp. Sagði hann að tækist einum bamkastjóra Lands bankans að kama fram hefndar ráðstöfunum, mundi hann þar irneð sjá til þess að aðrir kröfu hafar yrðu fyrir tjóni. ' Verjandinn kvaðst síðan vísa á bug þeirri staðhæfingu að skjól stæðingur sinn hefði greitt gjald kerum Landsbankans fé. Hann hefði hinsvegar viðurkennt ávís anamisferli sitt. Krafðist verjand inn síðan fjársekta eða skilorðis bundins dóms, og lagði mál sitt i dóm. bá tók til máls Gunnlaugur Þórðarson, verjandi Marinós H. Sveinssonar, áður gjaldkera, og flutti varnarræðu sína. Krafðist hann algjörrar sýknu í máli skjólstæðings síns. Kvað hann skjólstæðinginn hafa fengið ófull komin fyrirmæli í gjaldkera- stúku sína á sínum tíma um að ekki mætti innleysa ávísanir frá Sigurbirni Eiríkssyni. Kvað hann skjólstæðing sinn ekki hafa tek ið við 350.000 kr. ávísun frá Sig urbirni 21. september fyrr en hann hefði verið búinn að sjá 3ja millj. króna yfirdráttarheim ild, sem Sigurbjörn hafi sýnt hon um. Sagði verjandinn að hefði skjólstæðimgur sinn ekki greitt ávísunina að þessu séðu, hefði það nánast mátt telja móðgun í starfi. Sagði hann síðan, að þessi ávísun hefði legið í Útvegs bankanum í fjóra daga, og er Sigurbjöm hefði komið með næstu ávísun, hafi skjólstæðing ur sinni ekki vitað annað, en að sú fyrri hefði verið í lagi. Kvað hann síðan aðalféhirði Lands- bankans hafa orðið tvísaga í vitn isburði sínum í dómsrannsókn. Sagði verjandinn síðan að vitn- um, sem bera rangt, væri trú- andi til þess að lauma skjali í gjaldkerastúku. Þá sagði verjandinn, að er hann, verjandinn sjálfur hefði verið staddur fyrir utan skrif- stofudyr í Landsbankanuim þeirra erinda að sækja þangað eintak af starfsreglum bankans vegna máls þessa, hefði aðaifé- hirðir bankans komið þar að, og ausið yfir sig svívirðingium í álheyrn annarra. Kvaðst verjand- inn hafa kært aðalféhirði vegna þessa. Er verjamdi hafði sagt þetta, áminnti dómarinn hann uim að halda sig við efnið. Verjandinn sagði að eklkert Ihefði fram komið um að skjól- etæðingur sinn hefði misnotað aðstöðu sína í eiginhagsrouna- skyni, og væri það álkæruatriði því út í hött. — Þá sagði verj- andinn að tilmæli aðalféhirðis um að greiða ekki tékka Sigur- bjarnar hefðu horfið úr gjald- Ikerastúlku áður en umræddar avisanir hefðu verið greiddar, og Ihefði þvi skjólstæðimgur sinn Ihaft fulla ástæðu til þess að gera ®vo, samkvæmt venju, og telja að fyrirmælin hefðu verið aftur- köliuð. Þá ræddi verjandinn það atriði hvort starfsmenn Lands- bankans skyldu teljast opinberir etarfsmenn. Taldi hann svo ekki vera. Starfsmenn Landsibankams hefðu t d. ekki sömu réttindi og opimberir starfsmenn, þeir væru ekki taldir í kjaradómslögum. Kvað hann réttlátan dóm í máli ekjólstæðings síns vera sýknu- dóm. Þá flutti öm Clausen, verjandi i Garðars Siggeirssonar áður gjald j kera, vörn sína. Kvað hann skjól! stæðing sinn hafa keypt ávísanir af Sigurbirni fyrir 26. júlí, er fyrinrmæli aðalféhirðis voru gef- in. í>að hefði hann hinsvegar ekki gert frá þeim degi, er fyrir- mælin voru sett upp í gjaldkera- stúbu, og þar til þau hiurfu það- an. Kvað hann eimn gjaldkera bankans hafa verið í sumarfríi 26. júlí, er fyrirmælin voru gef- in, og komið aftur síðari hluta ágústmánaðar. Hafi þessi gjald- keri skýrt frá því, að hann hafi aldrei orðið var við þessi fyrir- mæli né verið sagt frá þeim. Verjandimn sagði að skjólstæð- ingur sinn hefði vitað að Sigur- björn væri umfangsmikiil fé- sýslumaður. Nefndi verjandinn að Sigurbjöm hefði kamið til skjólistæðings síns með 475.000 kr. ávísun. Hefði skjólstæðingur sinn verið tregur til þess að greiða þessa ávísun, og spurt hvers vegna hann færi ekki með hana í Samvinnubankann, en á þann banka var ávísunin stíluð. Sagði verjandinn að Sigurbjörn hefði þá sagt skjólstæðingi sin- um, að hann hefði átt leið í Landsbankann, síðan sýnt honum yfirdráttarheimild frá Egilsstöð- um og loks fullvissað sikjólstæð- ing sinn um að til væri fyrir ávísuninni. Hefði hann þá keypt hana, enda annað verið dóna- skapur. Þá veik verjandinn að fyrir- mæluim aðalféhirðis. Kvað hann ýtarlega leit hafa verið gerða að þeim 23. september, en þá hefðu þau ekki fundizt- Hinsvegar hefðu þau fundizt nokkxum dög- um síðar í gjaldkerastúfcunmi. Hvaðan skjalið hefði þangað bor- izt kvaðst verjandinn ekki vita, en ljóst væri að hvorugur gjald- keranna ætti þar hlut að máli. Þá kvað hann einnig eitt vitnið hafa borið rangt fyrir rétti, en af hveriju kvaðst hann ekki vita. Hinsvegar kvaðst verjandinn lýsa þyngstu ábyrgð á hendur þessu vitmi. Að lokum kvaðst verjandimn verða undrandi, ef dómsniðurstaða yrði ekki sýkna, þar sem hann kvaðst vera sann- færður um sakleysi gjaldker- anna. Þeir hefðu keypt umrædd- ar ávísanir í góðri trú. Lagði hann síðan rnálið í dóm. Dómur í máli þessu er vænt- anlegur inrnan skamms. — Ný öskjugerð Framh. af bls. 20 „Það er fyrst og fremst tækn in og fjöldaframleiðslan, sem lækkað hefur framleiðslukostnað inn — með enn fleiri tækni- nýjungum gerðum við ráð fyrir að geta lækkað vissar öskju- tegundir enn í verði á næsta hausti. Ef hér eiga hins vegar að standa tvær kassagerðir hlið við hlið er ég hræddur um að út- flutningsatvinnuvegirnir þurfi að borga meira fyrir umbúðirnar en nú er“. „Árið 1961 gerðum við t.d. sam anburð á verði á okkar öskjum og sambærilegum bandarískum og var okkar verð 20%—40% hagstæðara og var munurinn raunverulega meiri, því þá var óreiknað flutningsgjald og ann ar kostnaður við flutning ame- rísku umbúðanna frá New York. Þá kostaði punds askja frá okk ur 60 aura, þær bandarísku 72 aura. Tíu punda öskjur kostuðu hjá okkur kr. 2,55, en þær banda rísku kr. 3,57. Verð á okkar fram leiðslu var svo óbreytt til síð- ustu áramóta, en þá varð óhjá- kvæmilega nokkur hækkun“. /na f ftnúfcr] yT * SV50hnútsr X Snjék* • Úi! <■ 17 Skirir S Þrumur V/uráli JS. KMorkH ^ HihtU H.Hmt 1 Maðurinn minn BJÖEGVIN MAGNÚSSON frá Klausturhólum andaðist þriðjudaginn 11. þ.m. — Jarðarförin auglýst síðar, Guðný Friðbjarnardóttir Skilin, sem sjást á kortinu, fóru yfir Reykjavík milli kl. 9 og 10 í gærmorgun. Lægði þá suðaustanáttina, rigning- una stytti Upp, og hæg SV- átt tók við með skúraveðri, en skein upp á milli áleið- inga. Hitinn komst í 9—10 stig á undan skilunum, en sið an kólnaði heldur. Suður í hafi var ný bóla, og von á henni norður á bóginn með regni. — Veðurblíða Framh. af bls. 20 hér gefuim fé inni þar til kemur lengra fram á, en á stöku bæ, eins og Svúnafelli og Skaftafelli, er beitt. BORGAREYRI, Eyjafjalla- !hreppi. — Einmuna tíð er, og slær grænum lit á tún. XJm mánaðamótin gerðj snjó og frost- ið komst upp í 19 stig eina nótt- ina, en snjórinn hlýfði jörðinni og brátt brá aftur til austanátt- ar og snjóinn tók upp. Þorrablótin eru haldin núna um hverja helgi hér. Þá er borð- aður algengur íslenzkur matur, hangikjöt, brauðmatur, hvalur og hákarl. Setið er að sameigin- legu borðhaldi í 2-3 tíma og skemmtiatriði fara fram á með- an. Ýmislegt meinlaust grín er haift uppi, fluttur annáll ársins, ýmsir smáþættir, sungið miikið og skálað í hófi og dansað fram eftir nóttu. Um næstu helgi verður þorrablót hjá okkur Ey- fellingum að Heimalandi, sam- komuhúsi ungmennaifélagsins. Milli jóla og nýjárs fæddist folald hér í sveitinni, á bænum Ysta Bæli undir Eyjafjöllum. Það er óvanalegt að folald fæð- ist á þessum tíma, en það er sprækt — M. J. GELDINGARHOLTI — Hér I Hreppunum eru tún farin að grænka. í allan vetur hefur ver- ið góð tíð, en úrkomusamt og er því mjög blautt um. Frost var þó í tvo daga. Hrunamenn og Gnúpverjar hafa farið með leiksýningar um héraðið að undanförnu, Hruna- menn sýndu 10 sinnum Gift eða ógift og Gúpverjar 7 sinnum Húrra krakki — J. Ó. SELJATUNGU — Hér hefur verið afbragðs veðrátta nema hvað nokkuð úrkomusamt hefur verið. Aðeins fáa daga í byrjun febrúar gerði nokkurn gadd og frostið fél’l niður í 17-18 gráður. Fénaðarhöld eru ágæt, þó enn sé alltof snemmt að segja hvað endist úr heybirgðum bænda, því bændum í lágsveitum Árnessýslu nýtist lítið af góðri tíð til beitar útifénaðar, þar eð því tiltölu- lega fáa sauðfé sem þeir eru með er ekki haldið til beitar nema af tiltölulega fáum mönn- um. Félagslí'f er með venjulegum hætti í minni sveit. Ungmenna- félagið hefur nýverið staðið fyrir skemmtun þriggja ung- mennafélaga, í Gaulverjabæjar, — Villingaholts — og Hraun- gerðishreppi, og hefur samkom- an gegnum árin hlotið hefðar- nafnið Samigleðin. Hinn nýi for- maður Ungmennafélagsins Sam- hyggð stjórnaði samikomunni, er haldin var í Félagslundi sl. laugardag. Þar var m. a. til skemmtunar ræða skólastjóra alþýðuskólans á Laugarvatni, Benedikts Sigvaldasonar, kvart- ettsöngur, leiksýning og þjóð- dansasýning. Um næstu helgi er hin árlega hjónaskemimtun Gaulverja- hrepps. Þar verður sittihvað fyrir unga og aldna. — G. S. — Lárus Pálsson Framh. af bls. 8 síðan hann réðist til Þjóðleik- hússins og ekki dettur mér í hug að ætla, að þau hafi öll tekizt jafn vel, né að hvergi hafi mátt að finna. En þegar litið er á fjöl- breytileik viðfangsefnanna verð- ur þetta ofur eðlilegt. Sérhæfing í meðferð stórra viðfangsefna, eins og tíðkast hjá mikilsháttar leikhúsum, er ennþá að miklu leyti framtíðardraumur íslenzkr- ar leiklistar. Ég nefni af handa- hófi aðeins örfáa leikritahöfunda, sem Lárus Pálsson hefur sett á svið, en það ætti að nægja til þess að sýna til hve mikils hef- ur verið ætlazt af framherjum og brautryðjendum leiklistarinn- ar á íslandi á síðustu áratug- um. Fyrir mér verða þá svo ólík- ir höfundar og fjarlægir hver öðrum í tíma sem Shakespeare, Holberg, Strindberg, Somerset Maugham, Anohuil, Sartre, Davíð Stefánsson og Halldór Laxness, svo fáir einir séu nefnd ir. Mér er það ekkkert efamál, að leikstjórn Lárusar á verkum sumra þessara höfunda á sviði Þjóðleikhússins var frábær. Ég leyfi mér í því sambandi að nefna þau, sem mér eru minnis- stæðust, svo sem Islandsklukk- una, Flekkaðar hendur (Sartre), Æðikollurinn (Holberg), Gullna hliðið, Faðirinn (Strindberg), Július Sesar (Shakespeare). Hér mætti svo sem bæta við afbragðs sýningum eins og „Júnó og pá- fuglinn", „í deiglunni“ og „Töfra flautunni", en hvar myndi sú upptalning enda? Með þessum orðum geri ég vitanlega enga kröfu til þess, að leikdómarar og leikhússgestir séu mér sammála í einstökum atriðum. Ég segi þetta aðeins, eins og það blasir við í endurminningu minni. Og er þess fullviss um leið, að ég hef þá fellt undan annað, sem ýms ir vildu fremur hafa nefnt til. Ég á einfaldlega við það, að þeg ar litið er yfir listamannsferil Lárusar Pálssonar, þá dylst það engum sanngjörnum manni, að hann hefur verið afreksmaður á sínu sviði, snillingur sem á beztu stundum hóf verk sitt upp á hin háu svið stórrar listar og maður sem af djúpri ást á köllun sinni hefur átt verulegan þátt í því að lyfta óg fága íslenzka leikhús- mennt um sína daga. Þetta er gott verk og mikilla launa vert. V. Lárus Pálsson er orðinn fimm- tugur. Þetta gefur mér tilefni til þess að drepa á mál, sem Þjóð- leikhúsið verður nú að fara að gefa gaum. Leikhúsið er nú kom- ið svo til aldurs, að það má gera • ráð fyrir að hafa senn hvað líð- ur á sínum snærum roskna snill- inga, sem ættu að vera að miklu leyti undanþegnir vinnuskyldu umfram það, sem þeim sjálfum hentar, en héldu áfram að vera prýði leikhússins með ráðum sín- um og reynslu og leika við sér- stök tækifæri. Þjóðleikhúsið nýt- ur svo mikilla forréttinda, að því ætti að vera meira en vorkunn- arlaust að hafa að minnsta kosti þrjá slíka heiðursleikara á starfs- mannaskrá sinni — og verða vit- anlega fleiri með tímanum — og almenningur sættir sig ekki við að slíkir menn verði hraknings- menn á efri árum, hvorki um sæmd eða laun, enda nóg komið af slíku volæði í fyrri kynslóð- um. Ég heiti á þjóðleikhúsráð. menntamálaráðherra og fjár- veitingavaldið að koma skjótri skipan á þetta mál, því það má ekki seinna vera. Ég vil benda á það í leiðinni, að þannig hefði vitanlega átt að gera til Harald- ar Björnssonar áður en skiptum hans við Þjóðleikhúsið lauk — og væri auðgert enn. Nú kann margt að valda því, að mönnum endist ekki fullt starfsþrek til sjötugs og það er vinum Lárus- ar Pálssonar kunnugt, að heilsa hans hefur um skeið ekki verið svo traust, sem þeir hefðu ósk- að. í tilefni af fimmtugsafmæli hans og minnugur þess, að það eru nú liðin 30 ár frá því, er hann fyrst kom á leiksvið í Reykjavík, vil ég einnig leyfa mér að nefna hann til þessarar sæmdar. Það mundi þykja mak- legt af öllum, en öfundað af engum og sízt þeim, er bezt kunna skil á. Læt ég svo þessu afmælisrabbi lokið með venjulegum heillaósk- um til hans og fjölskyldunnar — en framar öllu aðdáun og þökk. Sigurður Einarsson í Holti. Félagslíl Aðalfundur Félags austfirzkra kvenna, verður haldinn fimmtudaginn 13. þ.m. að Hverfisgötu 21, kL 8,30. Til skemmtunar: Mynda sýning. Mætið vel og sfcuind- víslega. Stjórnin. vBLAÐBURÐAFÓLK \ ÓSKAST t þessi blaðahverfi vantar Morgunblaðið nú þegar unglinga, röska krakka eða eldra fólk, til þess að bera blaðið til kaupenda þess. Barónsstígur, lægri tölúij Lindargata Gjörið svo vel að tala við afgreiðslu blaðsins eða skrifstofu.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.