Morgunblaðið - 11.07.1964, Blaðsíða 11

Laugardagur 11. júlí 1964
MORGUNBIAÐIÐ
11
Þórunn Jónsdóttir
Ijósmóðir frá Ey
fíristófer Kristófersson
J>ÖRUNN Jónsdóttir, Ijósmóð-
ir frá Ey í Vestur-Landeyjuim,
lézt í Borgarsjúkrahúsinu þann
2. þ.m.
Hún var fædd í Sieif 27. júlí
1876 og var því naer 88 ára
gömul. Foreldrar Þórunnar voru
flijónin Sigríður Srgurðardóttir
og Jón Nikulásson bóndi á Áltf-
flróluim. Þóru.nn óist upp hjá for
eldrum s-ínum, í fyrstu að
Sleif en siðan að Álflhólum.
Hún giftist Jóni Gíslasyni, síð
»r oddvita í Ey. í>au byrjuðu
biiskap í Sleif, en sú jörð er nú
í eyði. Síðar fluttust þau að
Ey, og bjugigu >þar í rúma hálfa
«i!d við rausn og myndarskap.
Árið 1900 lærði Þórunn ljós-
mæðrastörf og var ljósmóðir
fyrir Vestur-Landeyjar til árs-
ins 1956. Var hún ávallt reiðu-
búin til hjálpar langt umfram
ekyldur, þegar til hennar var
leitað.
Þórunn var myndarleg kona,
greind og dugleg, enda sýndi
heimili hennar að húsmóðurinn
kunni vel til verka.
Jc«i Gíslason, maður hennar,
liafði mörgum opinberum störf-
um að gegna og þurfti oft að
vera fjarri heimilinu. Þórunn
gegndi þá húsmóður-og hús-
bóndastörfum.
Þau hjónin eignuðust 12 mann
vænleg börn og eru 9 þeirra
é ífi, 5 synir og 4 dætur.
Það var almælt að hjónin í
Ey væru mjög samhent. Þrátt
tfyrir bamahópinn og í fyrstu
eð ýmsu leyti ertfiðar ástæður,
voru þau alltaf veitandi og til
hjálpar nágrönnum og sveitung
um.
Þórunn minntist otft liðins
tíma og hinna miklu breytinga
eem orðið hafa á lífskjörum
almennings. Hún minnist þess
að þeir tímar komu árlega á
riörgum heimilum að fó!k hafði
ekki nægilegt til matar eða
klæða. Húsakosturinn var einn-
ig bágborinn þegar Þórunn var í
blóma lífsins. Þórunn var þakk-
lát öllum þeim sem gerðu veJ,
hvort heldur það var til hennar
ejálfrar, vina hennar eða ann-
arra samferðamanna. Hún
kunni vel að meta allar þær
breytingar sem Orðið hafa til
batnaðar í þjóðlífinu og vildi að
»nenn gerðu sér grein fyrir mik
ilvægi þeirra. Hún vildi að sam
tíðarfólkið væri þakklátt for-
ejóninni fyrir þá velgengni sem
þjóðinni hefur hlotnast í seinni
tíð. Sveitungar Þórunnar og
eýslungar ásarnt mörgum fleir-
um, minnast ágætrar konu með
þakklátum huga.
Margir munu bera þó ósk í
brjósti, að islenzkar konur lík-
ist Þórunni í flestu og leysi
störf sín af hendi af jafn mikiUi
óeigingirni og velvilja eins og
hún gerði.
Útför Þórunnar fer fram frá
Akureyjarkirkju í dag. Er ekki að
efa að þar verði fjölmenni, sem
vottar henni hinnztu kveðju
með þök.k fyrir langt og giftu-
samt lifsstarf.
Sveitungi.
FAGUR, annasamur og langur
dagur er liöinn. Starfinu hér á
jörðu er lokið og eilífðin tekin
við. Því er gott að taka í háum
aldri þegar iifað hefir verið og
starfað í ást og kærieika til
hins góða og sanna. Kærleiks-
þjónusta til Guðs og manna er
sá grundvöliur sem byggja skal
á, til að geta öðlast sanna •lífs-
j hamingju í þessu Hfi og uppskor-
ið trúrra þjóna verðlaun, um
eilífð, í öðrum heimi.
Þórunn Jónsdóttir, ljósmóðir
frá Ey í Vestur-Landeyjum and-
aðist hér á Borgarspítalanum 2.
þ.m. eftir skamma iogu.
í dag verður hún jarðsungin
að Akureyjarkirkju í Landeyj-
um.
Þórunn Jónsdóttir var fædd í
Sleif í Vestur-Landeyjum 27.
júlí 1876. Foreldrar hennar voru
hjónin Jón Nikulásson og Sig-
ríður Sigurðardóttir er hófu bú-
skap í Sleif, en fluttu þaðan
eftir fá ár að Álfhólum og voru
þar búendur tii æfiloka. Voru
þau hjón afburða dugleg og hag
sýn. Hafa þeir eiginleikar þótt
mjög fastir í ættinni auik mikill-
ar og óbrigðuJar hjálpsemi, sem
margir hafa notið. Áttu þau 9
börn og var Þórunn þeirra elzt.
Ólst Þórunn upp hjá foreldrum
sínum, lengst í Álfhólum, unz
hún 5. október 1895 giftist Jóni
Gísiasyni frá Sigluvík í sömu
sveit og var hann fædd-ur 5. okt.
1871.
Höfðu þau þá um vorið hafið
búskap í Sleif og var Þórunn þá
aðeins 18 ára gömul. Á Jón hlóð-
utst brátt miki! störf í þágu sveit
arinnar. Var hann mjög lengi
oddviti og sýslunefndarmaður
yfir 30 ár og ýmsum öðrum störf
um gegndi hann lengi.
Fáum árum eftir giftinguna
hóf Þórunn ljósmóðurnám og
gegndi hún ljósmóðurstarfi yfir
50 ár. Fór henni það starf, sem
önnur vel og farsællega úr hendi.
Naut hún trausts og virðingar
almennings fyrir vel og dyggi-
lega unnin störf. Var hennar oft
vitjað út fyric umdæmi sitt.
Verkefnin voru þó bæði stór
og mörg heima fyrir. Börnin
urðu 12 og komust 10 þeirra til
fullorðins aldurs.
Má því nærri geta hve verka-
hringur hennar hefir verið mik-
ill og margbrotinn, en hún.lauk
öllum síhum störfum með prýði
og það sem meira var, það virt-
ist ekki sjá á henni, hve störfin
voru mikil.
Þórunn var glæsileg kona og
fyrirmannleg og dugnaður henn-
ar og myndarskapur var alkunn-
ur. Voru þau hjón mjög til fyrir
myndar í sveit sinni og höfðu
þar mikla mannhylli. Alúð þeirra
og góðsami náði til hjartans og
ég held einmitt, að ást og ein-
drægni hjónanna hafi ieitt til
þess, að þau urðu bæði enn betri
og meiri menn. Því eins og skáld
ið segir:
„Maður einn er ei nema hálfur,
með öðrum er hann meiri en
hann sjálfur.“
Árið 1925 fluttu þau hjón að
Ey í sömu sveit og þar ráku þau
búskap til vors 1956, en Jón
Gíslason andaðist þar 27. apríl
1956, eftir rúmlega sex áratuga
farsælan búskap. Eftir það
dvaldi Þórunn að mestu hjá
börnum sínum, bæði í Ey og hér
í bænum.
Það er fagurt í Landeyjum og
útsýnið þaðan dásamlegt enda
mun Þórunni hafa þótt vænt um
það og notið þess. Svo er Ey
í þjóðbraut og margir komu þar
og nutu góðgerða og hins hiýja
og góða viðmóts hjónanna.
Farsælu starfi, sem biessaðist,
er lokið. Sáð var í kærleika til
Guðs og mdíir.a svo uppskeran
hlaut að ávaxtast og bleseast.
Drottinn blessi þig og varð-
veiti þig.
Steindór Gunnlaugsson.
í DAG verður borinn til grafar
að Biönduósi einn af eiztu og
merkustu íbúum þess staðar,
Kristófer Kristófersson. Hann
var fæddur í Köldukinn á Ás-
um 6. júní 1885, elztur sona, er
á iegg komust, hjónanna Kristó-
fers Jónssonar og Önnu Árna-
dóttur, sem þar bjuggu góðu búi
í meira en fjóra áratugi. Ætt
þeirra beggja er rakin í Föður-
túnum og vhrður það ekki endur
tekið hér. Eina alsystur átti
Kristófer, honum eldri, og var
það Margrét, móðir Baldurs
Páimasonar útvarpsfulltrúa.
Kristófer útskrifaðist af Hóla-
skóla og hóf síðan búskap í
Köldukinn ásamt Jóni bróður
sínum, síðar umsjónarmanni
Sjálfstæðishússins í Reykjavík,
en fékk litlu síðar mænusótt,
lamaðist við það á fæti og gekk
síðan ávallt nokkuð haltur. Það
mun hafa orðið til þess að hann
hætti búskapnum um þrítugt og
réðist til Jóns læknis Jónssonar
á Blönduósi sem afgreiðslumað-
ur i iyfjabúð hans. Það starf
stundaði hann í nokkur ár, en
rak siðan fyrir eigin reikning
verzlun í smáum stíl og síðustu
áratugina eingöngu með muni,
sem hann hafði smíðað úr tré
og skreytt, því að hann var hag-
ur vel og hinn mesti iðjumaður.
Aðalstarf hans áratugum saman
var þó vinna við Sparisjóð Hún-
vetninga sem bókhaldari og var
hann mikill reglumaður við það
sem annað.
Kristófer heitinn var hlé-
drægur maður og hóglátur, en
kíminn og glaðvær, er svo bar
undir. Hann hélt sér litt fram, en
gegndi þó ýmsum trúnaðarstörf-
um, var lengi í hreppsnefnd
Blönduóshrepps og varasýslu-
sýslunefndarmaður um skeið,
atti lengi sæti í sáttanefnd og
sóknarnefnd og var allmörg ár
meðhjáipari í sóknarkirkju sinni.
Síðari árin átti hann við van-
heilsu að stríða, einkum eftir
slæmt höfuðhögg, er hann fékk
við byltu úr stiga. Eftir það
mátti hann heita óvinnufær með
öliu, en naut þá ásamt konu
sinni umhyggju og góðs aðbún-
aðar á heimili Sverris sonar síns
og tengdadóttur sinnar, frú Elsu
Sigurgeirsdóttur.
Kristófer kvæntist fyrir rúm-
lega hálfri öld eftirlifandi konu
sinni, Dómhildi Jóhannsdóttur,
ættaðri úr Hjaltadal, kvenskör-
ungi ágætum, sem um áratugi
var formaður Kvenfélags Blöndu
óss og vann ótrauðlega að því að
styrkja með fjárframlögum
byggingu Héraðsspítala Austur-
Húnvetninga. Börn þeirra eru
þrjú: Skafti, bóndi í Hnjúkahlíð,
Jóna Sigríður, handíðakennari
Kleppsspítala, og Jóhann Sverrir
starfsmaður Búnaðarbankans
sð Blönduósi.
Kristófer heitinn var maður
góðviljaður og er það höfuðkost-
ur í fari hvers manns. Með hon-
um er vammiaus maður og virt-
ur farinn af þessum heimi.
Páll G .Kolka.
UM FRÆNDA minn Kristófer
er ekkert nema gott að segja,
svo ég til viti, og margt gæti
það verið af minni hálfu, jafn
vel og hann reyndist mér ævin-
lega. Öll framganga hans ein-
kenndist af hógværð og velvilja,
og er það ekki einmitt þetta
tvennt, sem heitir einu nafni
göfugmennska? Lundin og hönd-
in voru hans aðalsmerki, bið
hljóða og góða lundarfar h
og höndin hjálpsöm og hög.
Aldrei vanstilling, önuglyndi,
styggðaryrði, — heldur hlýleik-
ur og glaðsinni. Höndin sívinn-
andi til heilla og þarfa, og hví-
lík hagsleikshönd. Að þar íór
iistaskrifari og listasmiður tala
hvað skýrustu máli bækurnar í
sparisjóðnum og smíðisgripirnir,
sem prýða mörg heimili um
sýsluna og enda miklu víðar.
Nú þegar Kristófer Kristó-
íersson er allur, hygg ég að
margur honum kunnugur gangi
þess ekki dulinn, að hann setti
svip á kauptúnið litla við ósinn,
svip sín sjálfs, hreinan og hýran.
Ég votta Dómhildi, Skafta,
Jónu og Sverri og öllum nákomn
um innilega hluttekningu mina
við fráfall ástrí'ks heimilisföður.
Við Köldukinnarkvistir hörmum
hvarf þeirrar greinar, sem elzt
var orðin á ættarmeiðnum hérna
megin grafar, en við megum
vera þess viss, að hún er vaxin
í himininn inn.
Baldur Pálmasoa.
BiNDINDIS- OG UMFERÐARMÁLASÝNINGIN 1964
verður haldin í og við Góðtemplarahúsið laugardaginn 11. júlí fró kl. 14 til 22 og sunnudaginn 12. júlí frá kl. 10—22.
Sýndar verða nýjar bifreiðar á bifreiðastæðinu og ýmislegt viðkomandi bifreiðum umferð og ferðalögum inni í húsinu.
Á laugardag og sunnudag kl. 15—16 leikur Lúðrasveit Reykjavíkur við húsið og á sunnudag kl. 16 skemmtir
ÓMAR RAGNARSSON. —
Aðgangur ókeypis.
Sýningarnefnd BFÖ og IUT.
STÁLGRlNDARHÚS
Tiiboð óskast í nýbyggt 1000 ferm hús, ásamt 600 0 ferm. lóð. Húsið er mjög hentugt fyrir
ffiskvinnslu, iðnað, vörugeymslur. o. ffl. — Upplýsingar í síma 50157 frá kl. 17—20. — Tilboð
skilist fyrir 16. þessa mánaðar.