Morgunblaðið - 11.07.1964, Blaðsíða 13

Laugardagur II. Jólí 1964
MORGU HBLAÐtÐ

Einar Guðfinnsson:

Úshlíðarvegur og umferðaskilti
UM mánaðamótin maí-júní voru
sett upp ný umferðarskilti við
báða enda Óshlíðarvegar með svo
hljóðandi viðvörun:
ÓshlíS — Hætta á niður-
hruni á 6 km — Akið við-
stöðulaust.
Umferðarskilti þessi eru 6-
kunnugum hættuleg og umferðar
eftirlitinu til vansæmdar því þau
gefa ranga hugmynd um hugsan-
lega hættu, og skal ég leitast við
að rökstyðja það. Þau eiga að
vara vegfaréndur við niðurhruni
úr Hlíðinni og skal ekki gert lítið
úr því, en ókunnugir ökumenn,
*em í fyrsta sinn aka Óshlíð, og
sjá fyrir sér áðurnefnd umferðar-
merki, verða. skelfingu lostnir.
Þeim hættir þá til að aka hratt
og óvarlega og auka þannig stór-
lega á slysahættuna. Þess hef ég
sjálfur orðið var, en hins vegar
efa ég það ekki, að merkin hafi
verið sett upp í góðum tilgangi
með það í huga að vara menn við
•lysahættunni.
Við hér getum sagt frá ótal
dæmum um það, að slys hefðu
orðið, ef merkin hefðu verið tek-
in bókstaflega, eða hvernig eiga
bílar, sem halda sitt í hvora átt-
ina að aka viðstöðulaust á vegi,
(em er aðeins nógu breiður fyrir
einn? Auðvitað verður önnur bif-
reiðin að nema staðar á útskoti.
Þar af leiðir að setningin: ,,Akið
viðstöðulaust" er villandi. Á veg-
inum eru blindar beygjur, þar
sem gæta þarf fyllstu varúðar og
því hættulegt að hvetja ökumenn
til að aka þannig, að þeir missi
sjónar á þeirri hættu sem stafar
af blindbeygjum.
Við, sem daglega og jafnvel oft
á dag ökum Óshlíð, vitum, að
hætta er á niðurhruni á haustin
og veturna og þá er sjaldnast
hægt að aka viðstöðulaust vegna
þess að við verðum að stöðva bíl-
inn pg fjarlægja steina, sem fallið
hafa á hann og bílar fara ekki
yfir. Á sumrin er hins vegar lítil
hætta. Oft sjáum við steinkast
eða aurkast frarp og upp af bíl-
unum, og er þá betra að stanza
og bíða en aka beint í hættuna.
Umferðarskilti þessi á því tafar-
laust að taka niður. Hins vegar
er á því full nauðsyn að aukið
verði við umferðarskiltin á Ós-
hlíðarvegi, en það eiga fyrst og
fremst að vera staðbundin merki,
sem gefa réttar og nákvæmar
Hjarta- og æða-.
verndarfélag
Keflavíkur og
náíírennis
stofnað
FYRIR nokkru var stofnað i
Keflavík félagið Hjarta- og æða-
verndarfélag Keflavíkur og ná-
grennis. Á stofnfundinn, sem
haldinn var í Aðalveri mættu
milli 50 og 60 manns.
Á stofnfundinum flutti Snorri
P. Snorrason, læknir, mjög fróð-
legt erindi um myndun hjarta-
og æðisjúkdóma, einnig skýrði
hann það helzta, sem hægt væri
eð gera til varnar sjúkdómsmynd
un. Að lokum svaraði læknirinn
fyrirspurnum.
Stjórn sú, sem kominn var á
Stofnfundinum hefur skipt með
sér verkum og er þannig skipuð:
Formaður Kjartan ólafsson, hér
aðslæknir; gjaldkeri Fáll Jónsson
— ritari Sólveig Hannesdóttir. —
Meðstjórnendur Guðjón Klemenz
son og Jón Tómasson.
Til athugunar fyrir þá, sem
hun hafa á að ganga í félagið,
og teljast vilja stofnendur, þá
skal á það bent að listar liggja
*iú frammi á fjölmörgum stöðum
i Keflavík, Grindavík, Sandgerði
og Garði; ennfrem'ir hjá stjórnar
meðlimum.
upplýsingar um þær hættur, sem
fram undan eru hvérju sinni. '
Það er annars margt hægt að
gera til að minnka þá hættu, sem
af niðurhruni stafar, svo og af
bílaárekijtrum á blindum beygj-
um. Þar, sem aurskriður skaga
t.d. svo langt fram í veginn, að
vegurinn blindast og hætta er á
árekstri af þeim sökum, þarf að
fjarlægja aurinn með jarðýtu, það
er aðeins á fáum stöðum. Við-
haldsmenn, sem um veginn fara
þegar hætta er á því að falli á
hann, þurfa að fjarlægja steina,
sem sjá má að grafið hefur und-
an uppi í Hlíðinni og eru um það
bil að falla niður á veginn. Þetta
er mjög oft hægt að gera, enda
benda vegfarendur oft á steina,
sem eru um það bil að falla nið-
ur og bregzt það varla, að fljót-
lega eru þeir komnir á veginn.
Það þarf að gera tilraun með
að sá grasfræi í aurskriður ofan
til við veginn, enda líklegt að
það geti gert mikið gagn. Ég hef
tekið eftir því, að úr bökkum
þeim, sem mynduðust við „ruðn-
ingu“ vegarins, hefur verulega
minnkað steinkastið vegna þess
að í þeim er lítið eftir nema aur
og möl. Það fellur því minna á
veginn nú en á fyrstu árum hans.
Bakkar þessir eru í mörgum til-
fellum háir og eru það þeir, sem
ætti að reyna að sá grasfræi í.
Það er einnig rétt að benda á,
vegna ókunnugra vegfarenda, að
það sem á veginn fellur úr þess-
um bökkum veldúr fyrst og
framset farartálma, en er ekki
svo mjög hættulegt.
Það þarf að bera ofan í veg-
inn svo hann verði hæfur farar-
tækjum nútímans, en ekki getur
heitið, að það hafi nokkurn tíma
verið gert, og því ekki kleift að
hefla hann svo gagn sé að.
Það þarf að fjölga ræsum og
halda betur við vatnsrásum með
efri kanti svo að vatnið renni
ekki á veginn.
Það þarf að fylla dældir, lækka
hryggi og breyta legu vegarins á
nökkrum stöðum, en Óshlíðarveg
ur var upphaflega xuddur af
jarðýtum og lega hans valin með
tilliti til þess hvar hentugt var
að fara með ýtur, en ekki að
sama skapi hugsað um hvað bezt
hentaði umferðinni.
Allar þær umbætur, sem ég
hef nefnt horfa til bóta og nú er
miklu fjármagni varið til vega-
viðhalds. Vænti ég þess, að
vegamálastjórnin • bregðist nú
fljótt og vel við þeirri ósk okkar
Bolvíkinga, að í sumar verði gerð
ar aðkallandi umbætur á þessum
6 km vegarkafla um Óshlíð, sem
til viðhalds getur talizt. Ég vil
einnig skora á þingmenn Vest-
fjarðakjördæmis að vinna að því
að mælt verði fyrir veginum og
kostnaðaráætlun samin, að vinna
að því að hann verði tekinn inn á
vegaáætlun þá um byggingu og
endurbyggingu vega, sem vænt-
anlega verður samin á næsta
hausti. Vegur þessi er nú 12 ára
gamall og tel ég það ekki vanza-
laust, að ekki hafa verið gerðar
neinar varanlegar endurbætur,
jafn mikil sem umferðin á hon-
um er.
Við Bolvíkingar vitum bezt
hversu mikil samgöngubót Ós-
hlíðarvegur er byggðarlagi okk-
ar, þar sem hann tengir okkur
við ísafjarðarkaupstað og aðal-
vegakerfi landsins. Við treystum
því, að þessari málaleitan minni
GYANI HÆTTIR
Nicosia, Kýpur 9. júlí (AP)
PREM Singh Gyani, hershöfð
ingi, sem verið hefur yfirmað
ur eftirlitssveita Sþ. á Kýpur
lét af störfum í dag. Við tekur
annar Indverji, Kodendera Su
bayya Thimayya, hershöfð-
ingi. í Kýpursveitum S.þ. eru
nú sex þúsund hermenn.
um bráðabirgðaúrbætur og
framtíðaruppbyggingu vegarins á
næsta ári verði tekið með vin-
semd og skilningi.
ÞÆR fréttir hafa borizt hing
að frá Bandaríkjunum, að frú
Ragnheiður Jónsdóttir Ream,
sem búsett er rétt utan við
Washington D.C. í Maryland,
og sem Morgunblaðið hefur
áður kynnt lesendum sínum,
hafi hlotið vegleg verðlaun og
viðurkenningu fyrir málverk
á málverkasýningu, sem The
Baltimore Museum of Art hélt
fyrir skömmu. Var Ragnheið
Olíumálverkið „Inland“, sem Ragnheiður fékk verðlaun fyrir
á málverkasýningu listasaíns ins í Baltimore.
íslenzk konn hlýtur verðlaun
fyiir mólverk í Bnltimore
ur ein af þremur, sem hlutu
verðlaunin „Museum Prize“,
en það voru hæstu verðlaun,
sem listasafnið veitti að þessu
sinni.
Þetta var 32. málvgrkasýn-
ing safnsins. Þar voru ein-
göngu tekin ttl sýningar mál-
verk frá listamönnum, sem
- eru fæddir eða búsettir í Mary
landríki. Alls bárust til sýn-
ingarinnar 1400 málverk, en
af þeim voru aðeins 100 tekin
á sýninguna.
Ragnheiður sendi tvö mál-
verk og voru þau bæði tekin
til sýningar. Málverkið, sem
hún hlaut verðlaun fyrir nefn
ir hún „Inland“. Er það málað
í olíulitum og virðist hún hafa
haft í huga íslenzkt landslag
þegar hún málaði myndina.
Ragnheiður hefur stund-
að málaralist undanfarin ár
og tekið þátt í samsýningum,
t.d. í Corcoran-listasafninu,
Baltimore-listasafninu og á
vegum Félags listamanna i
Washington. í september 1962
hélt hún sjálfstæða sýningu í
The Washington Gallery of
Art og sýndi þá 18 myndir, að
allega landslagsmyndir.
Verðlaunaveitinguna til
Ragnheiðar á Baltimore-sýn-
ingunni má óefað telja henn-
ar stærsta lista sigur til þessa.
I þessu sambandi má geta
þess, að listasafnið í Baiti-
more gefur þremur listamönn
um kost á að halda einkasýn
ingar í salarkynnum safnsins
næsta vetur. 50 listamenn hafa
af þessu tilefni sent myndir
Ragnheiður Jónsdóttir Ream
. til dómnefndarinnar og er
Ragnheiður meðal þeirra. Enn
hefur ekki verið ákveðið hverj
ir heiðurinn skuli hljóta, en
Ragnheiður er meðal þeirra
sex, sem til greina koma.
Sigurður Jónsson, flugmaður:
La Guardia — Heykjavík
ÞRATT FYRIR þó enn vantaði
þrjú ár á, að „La Guardia" flug-
völlurinn við New York hefði
náð hinu 10 ára marki er sett
var til endurbyggingar hans,
var nýja flugstöðvarbyggingin,
sem kostar 36 milljónir $, vígð
um miðjan apríl mánuð í sam-
bandi við heimssýninguna í
New York.
Samtímis var hinn nýi flug-
turn vígður, sem kostar um
1,6 milljónir $, og er 150 fet á
hæð. '
Þessar framkvæmdir eru að
sjálfsögðu þær sem setja mestan
svip á þær 119 milljónir, sem
endurbygging flugvallarins mun
kosta.
Þetta mun hafa það í för með
sér ag starfslið allt mun hafa
þrefaldast árið 1970, um leið og
ný flugbraut hefir verið byggð
og gerbreyting og endurbygging
á gamalli braut verið fram-
kvæmd. Sömuleiðis ný flugvéla-
stæði og lendingasvæði fyrir
þyrlur. Nú þegar eru bílastæði
við flugvöllinn fyrir 3400 bif-
reiðar, og seinna á þessu ári
bætast við bílastæijj fyrir 1800
bifreiðar.
Flugstöðvarbyggingin er ná-
lega sjö sinnum stærri en sú
sem fyrir var. Hún er 1300 fet á
lengd 12i5 fet á dýpt og gólf-
flötur hennar er 650.000 ferfet.
Miðbyggingin er 4 hæða og 3ja
hæða hliðarálmur, og afgreiðslu-
stæði fyrir 36 flugvélar í einu.
Það var árið 1937 að borgar-
yfirvöldin byrjuðu byggingu
þessa flugvallar. Flugvöllurinn
var opnaður til afnota árið 1939,
og hafði þá kostað 40 milljónir
$ sem þótti að sjálfsögðu geysi há
upphæð.
Fljótlega varð La Guardia
flugvöllurinn umferðar mesti
flugvöllur í heimi, en með til-
komu hinna stærstu þota og
vegna hina miklu framkvæmda
hefir umferð um hann að nokkru
dregizt saman fram að þessu.
Leyft er nú að nota Boeing 727
þotur á flugvellinum (flugvél
þessi vegur 152.000 Ibs. og tekur
114 farþega).
Þrátt fyrir þetta veitti flug-
völlurinn- árið 1963 3862 mönn-
um atvinnu og greidd voru í
vinnulaun 33 milljónir $. Áætlað
er að árið 1970. muni um 11
þúsund manns hafa atvinnu við
flugvöllinn og kaupgreiðslur
verði um 106 milljónir $.
(Lauslega þýtt úr American
Aviation, júní 1964).
Hvað hefir nú skeð spyrja
menn, hversvegna er nú verið
að eyða þessum gífurlegu fjár-
munum til endurbyggingar
þessa gamla flugvallar, hafandi
„John F. Kennedy,, flugvöllinn
í svo að segja kallfæri við „La
Guardia"?
Svarið er ofur einfalt; því nær
sem samgöngutækin eru stór-
borgum því betra, og það er
þetta sem við íslendingar eigum
að læra af, að höfuðborg okkar
þarf sinn eigin flugvöll í kall-
færi við borgina, en getur aldrei
notað flugvöll í margra tuga km.
fjarlægð frá borginni, sem að-
eins var byggður á þessum eina
stað í þeim eina tilgangi að vinna
heimsstyrjöld, og hefði alveg
eins getað verið byggður á
Sprengisandi eða norður á Mel-
rakkasléttu ef það hefði henntað
betur því hlutverki sem honum
var ætlað.
Flug er nauðsyn, það hefir
sannast hér sem annars staðar,
og munu fáar þjóðir hafa tekið
þetta dásamlega farartæki eins
fijótt og í eins rí'kum mæli og
íslendingar, í þjónustu sína. Við
eignum nú, og höfum fullan
umráðarétt yfir einum flugvelli,
sem getur kallast því nafni.
Sláum vörð um Reykjavíkur-
flugvöll, sem sakir legu sinnar
tr einhver sá ákjósanlegast sem
hugsast getur. Gerum á honum
þær endurbætur að hann dugi
flugi okkar næstu áratugina, eða
ef betur þykir hennta, byggjum
nýjan flugvöll í kallfæri við
höfuðborging, en flýjum ekki
suður á heiðar.
Styrkja ljóða-
þýðin^ar Pauls
P. M. Pedersen
STJÓRN Dansk-íslenzka félags-
ins hefur nýlega ákveðið að
styrkja ljóðaþýðingar danska
skáldsins Pouls P. M. Pedersen
með framlagi að upphæð d. tor.
1.000,00. Poul P. M. Pdersen hef-
ur gefið út 2 ljóðabækur með
dönskum þýðingum á íslenzkum
Ijóðum, Fra hav til jökel (1961.),
sem er úrval ljóða Davíðs Stefáns
sonar, Tómasar Guðmundssonar,
Laxness, Guðmundar Böðvarsson
ar o.fl., og Rejse uden löfte
(1964), sem eru þýðingar á vöid-
um ljóðum Steins Steinars.
Síðari bókin er gefin út af
Heigafelli, og er hún 1. bindi í
safninu*„Moderne islandsk lyrik
bibliotek“ og verður því safni
haldið áfram með þýðingum á ísl.
Ijóðskáldum nútímans. Þykir öll
um dómbæirum mönnum þýðing-
ar þessar hafa tekizt fádæma vel
og er mikill fengur að þeim til
kynningar íslenzkra bókmennta
erlendis.