Morgunblaðið - 11.09.1964, Blaðsíða 6

6
M 0 RG UN BLAÐIÐ
r
Föstudagur 11. sept. 1964
Bræðurnir Ormsson
Vesturgötu 3. — Sími 11467.
Rafhlöiurnar
fyrir transistor viðtæki.
Hvað dugar bezt?
Mér hefur borizt bréf frá
einum, sem daglega ferðast meS
Hafnarfiarðarvagninum. Segir
hann, að ferðirnar séu það fáar,
að vagnarnir séu meira en yfir-
fullir á mesta annatimanum.
Spyr hann, hvort forstöðumenn
Landleiða vilji ekki reyna að fá
einhverja vélþjöppu til þess a3
þjappa farþegunum betur sam-
an í vögnunum.
Mér finnst þetta ekki vitlaus
tillaga — og veit, að Hafnar-
fjarðarvagnarnir mundu anna
enn meiri flutningum, ef far-
þegarnir yrðu fluttir í sam-
þjöppuðu formi. Og ekki er
annað að skilja á bréfritara, en
farþegarnir mundu sjálfir blása
sig út, þegar komið er út úr
vagninum — Landleiðum að
kostnaðarlausu. Kannski dugar
þessi margumtalaða blástursað-
ferð einmitt bezt á Hafnarfjarð-
leiðinnL
Tónleikar Serkins
ÞAÐ ER mála sannast, að sam-
jöfnuður listaverka og lista-
manna er oftast marklítill og
út í hött, og niðurstöðurnar sem
hann leiðir til geta einatt orðið ó
sanngjarnar eða villandi. Þó leit
ar slíkur samanburður stundum
næsta fast á hugann, og er ekki
fyrir það að synja, að hann geti
Rudolf Serkin
einstöku sinnum verið réttlæt-
anlegur eða að minnsta kosti af
sakanlegur.
Á síðustu árum og áratugum
hafa Reykvíkingar átt þess kost
að hlýða á marga ágæta píanó-
leikara, innlenda og erlenda, og
ef til vill er píanóleikur sú grein
tónlistar, sem flestir geta dæmt
af nokkurri þekkingu og skyn-
semi. Dómarnir láta heldur ekki
á sér standa, og satt að segja eru
það ekki alltaf þeir orðhvötustu,
sem birtast á prenti.
En svo getur komið fyrir, að
dómurunum verði orðfall, og þá
er gripið til samanburðarins:
Annað eins hefir ekki heyrzt;
lengra verður ekki komizt.
Þetta mun hafa verið hið al-
menna álit áheyrenda á tónleik-
um Rudolfs Serkins í Austurbæj
arbíói sl. laugardag, og treystir
undirritaður sér ekki til að bæta
miklu við það. Séu einhver orð
til, sem hér hefðu getað átt við,
er hætt við að þeim hafi áður
verið „eytt“ þar sem síður skyldi
og þau þannig glatað nokkru af
merkingu sinni og þunga. Tækni
listamannsins er hér orðin slíkt
aukaatriði, að áheyrandanum
verður naumast hugsað til henn
ar meðan á hann er hlýtt, og með
ferðin er svo rík af vitsmunum,
hita og spennu, að hver nóta virð
ist vera þrungin merkingu. Mér
er nær að halda, að enginn, sem
blýddi á þessa tónleika af al-
hug, geti nokkru sinni orðið al-
veg samur maður síðan.
Stundum er Látið að því liggja,
að Tónlistarfélagið sé að slaka
á klónni, það sé ekki lengur sá
aflvaki í tónlistarlífinu sem áður
var og tónleikahald þess með
minni glæsibrag. En þess er að
gæta, að fleiri eru nú um þessa
hitu en lengst af hefir verið, og
því hlýtur framlag hvers einstaks
að sýnast minna en áður. Og
vera má, að á viðskiptavinum
Ágæt héraðsmót
TVÖ HÉRAÐSMÓT Sjálfstæðis-
manna voru haldin á Vestfjörð-
um um síðustu helgi. Var hið
fyrra þeirra á ísafirði á laugar-
dagskvöld. Frú Geirþrúður
Charles, formaður Sjálfstæðis-
kvennafélagsins á ísafirði, setti
mótið og stjórnaði því. Ræður
fluttu Jóhann Hafstein, dóms-
málaráðherra, og Sigurður
Bjarnason, alþingismaður.
Guðmundur Jónsson, óperu-
söngvari, söng einsöng. Undir-
leik annaðist Carl Billich, píanó
leikari. Ennfremur fóru leikar-
arnir Róbert Arnfinnsson og Rú-
rik Haraldsson með skemmtiþátt
Bæði ræðumönnum og listamönn
unum var vel tekið. Að lokum
var dansað fram eftir nóttu. Fór
mótið ágætlega fram.
Fjölmennt héraðsmót
HÉRAÐSMÓT Sjálfstæðismanna
á Akureyri og í Eyjafirði var
haldið í Sjálfstæðishúsinu á Ak-
ureyri sl. sunnudagskvöld. Mótið,
sem fór hið bezta fram, var mjög
fjölsótt og kom á það fólk víða
að úr sveitum Eyjafjarðar.
Samkomuna setti og stjórnaði
Halldór Blöndal, erindreki. Dag-
skráin hófst með einsöng Guð-
Héraðsmótið á Súðureyri.
Á sunnudagskvöld efnlu Sjálf
stæðismenn í Vestur-ísafjarðar-
sýslu til héraðsmóts á Suðureyri.
Samkomuna setti og stjórnaði
Óskar Kristjánsson, framkvæmda
stjóri, formaður Sjálfstæðisfé-
lags Sugandafjarðar. Ræður á
þessu móti fluttu Jóhann Haf-
stein, dómsmálaráðherra, og
Matthías Bjarnason, alþingismað
ur. Sömu listamenn og komu
fram á mótinu á ísafirði fóru
með skemmtiatriði á þessu móti.
Var ræðumönnum og listamönn
unum mjög vel fagnað. Héraðs-
mótinu lauk svo með því að stig
inn var dans fram eftir nóttu.
Mót þetta var fjölsótt og fór
fram með mestu prýði.
Ævintýrin gerast enn
Fólk virðist hafa mikinn
áhuga á væntanlegu brúðkaupi
Önnu-Maríu Danaprinsessu og
Konstantíns Grikkjakonungs.
Enda þótt kóngafólkið sé ekki
jafnatkvæðamikið nú orðið í
heiminum og áður var, virðast
sögurnar um „kóng og drottn-
ingu í ríki sínu“ jafnan hitta í
mark, ekki sízt meðal kven-
þjóðarinnar, sem er þyrst í all-
ar myndir og frásagnir af
kóngafólki.
Og væntanlegt brúðkaup í
Aþenu er í rauninni eins og
klippt út úr ævintýrum, göml-
um ævintýrum. Þegar öllu er á
botninn hvolft er það í raun-
inni ánægjulegt, að þrátt fyrir
alla breytinguna, sem orðið hef-
ur á veröldinni, geta prinsess-
umar enn hitt prinsinn (eða
kónginn) sinn — alveg eins og
mundar Guðjónssonar, óperu-
söngvara, en undirleik annaðist
Skúli Halldórsson, tónskáld. Þá
flutti Jónas G. Rafnar, alþingis-
maður ræðu. Síðan söng Sigur-
veig Hjaltested, óperusöngkona,
einsöng. Þessu næst flutti Bjarni
Benediktsson, forsætisráðherra,
ræðu. Að ræðu ráðherrans lok-
inni skemmti Ævar Kvaran, leik
ari. Að síðustu sungu þau Guð-
mundur Guðjónsson og Sigurveig
Hjaltested, tvísöngva. Var ræðu-
mönnum og listafólkinu vel fagn
að. Að dagskránni lokinni var
dansað fram eftir nóttu.
ungu stúlkurnar, sem ekki hafa
blátt blóð í æðunum, finna sinn
„prins“ fyrr eða síðar.
Leggizt ekki í dvala
Það hlýtur að vekja at-
hygli allra þeirra, sem aka um
þjóðvegi landsins, hve öll mann
virki rafmagnsveitnánna bera
af hvað varðar snyrtingu og
gott útlit. Það er í rauninni
sama hvar komið er. Stöðvarhús
og íbúðarhús starfsmanna við
raforkuverin eru vel máluð og
hirt — og ekki er fyrr búið að
taka stöðina í notkun en búið
er að þekja og rækta umhverfið.
Margir mættu af þessu læra.
Því miður virðist það vera meg-
inreglan á íslandi að slappa af
og fara að taka það rólega um
leið og búið er að taka ný húsa-
kynni í notkun, enda þótt allt
sé ófrágengið að utan: Hús ó-
pússuð, eða ómáluð — og allt
umhverfið eitt moldarflag.
í gær minntist ég á Valhöll á
Þingvöllum að gefnu tilefni. Ég
er viss um að þar breyttist eitt
og annað til batnaðar, ef raf-
magnsveiturnar væru beðnar
um aðstoð, eða a.m.k. góð ráð.
Ég veit, að af hálfu borgar-
yfirvalda í Reykjavík hefur ver
ið lögð vaxandi áherzla á að fá
menn til að ganga frá öllu utan
húss eins fljótt og auðið er eftir
að raunverulegri byggingu er
lokið. Byggingaframkvæmdum
er hins vegar hvergi lokið fyrr
en búið er að ganga frá húsum
að utan og fullgera lóðirnar.
Hin stóraukna malbikun
gatna og lagning gangstétta
hvetur fólk vonandi til þess að
leggjast ekki í dvala um leið og
teppin eru komin út í horn.
Sjóstangaveiðimótið, sem
Sjóstangaveiðifélag Akureyr-
ar gekkst fyrir, var haldið um
sl helgi. Hér með fylgir mynd
af verðlaunahöfunum, talið
frá vinstri:
Hákon Jóhannsson, Edda
Þórs, Halldór Snorrason, Jó-
hannes Rristjánsson, Matthí-
as Einarsson og formaður Sjó
stangaveiðifélags Akureyrar,
Steindór Steindórsson, sem
heldur á Skipstjórabikarnum, f
sem Jóhann Jónasson hlaut, V
en hann gat ekki verið við- \
staddur verðlaunaafhending- x
una. A
Á minni myndinni sést for T
maður Sjóstangaveiðifélags ú
Akureyrar, Steindór Stein- w
dórsson, afhenda Jóhannesi r
Kristjánssyni Björgvinsbikar- k
inn fyrir mestan einstaklings y
afla. Z
Tónlistarf élagsins sannist hið
fornkveðna, að „gleymt er þá
gleypt er“.
í efnisskrá þessara síðustu tón
leika félagsins er rifjað upp tón-
leikahald þess á þessu ári og það
sem í vændum er til áramóta, og
er síður en svo, að þar sé valið
af verri endanum.
Glassilegri byrjun á vetrar-
starfi féjagsins en tónleikar
Serkins var vart hugsanleg, og
er félagið ekki á fallandi fæti,
meðan slíkt er í pokahorninu.
Jón Þórarinsson.

ei ?a