Morgunblaðið - 26.09.1964, Blaðsíða 3

Laugardagur 26. sept. 1964
MORGU NBLAÐIÐ
3
NÁM hófst í gær í öllum gagn
fræðaskólum Reykjavíkur, —
fimom dögum fyrr en venja
hefur verið til. Ekki sýndist
blaðamanni Morgunblaðsins
þó neinnar óánsegju gæta
hjá nemendum Hagaskóla, við
setningarathöfnina í gærdag.
Nemendur skólans í vet-
ur verða á 8. hundrað, 8 deild-
ir. í 1. bekk, 8 í 2. bekk, 5 í 3.
bekk og 2 í 4. bekk, auk einnar
verzlunardeildar.
Árni Þórðarson, skólastjóri,
flutti setningarræðu, að við-
stöddum geysilegum fjölda
nemencTa. Hóf hann mál sitt
á því að ræða hina smávægi-
legu lengingu skólatímans.
Kvað hann unglingana verða
að hafa í huga, hversu mjög
skólatíminn í nágrannalönd-
um okkar væri lengri en hér.
Séð yfir hátíðasal Haga&kóla, meðan á setningarathöfninni stóð.
„Ágætt.“
„Hvernig eru kennararnir
ykkar?“
„Alveg agalega sætir og
góðir.“
Skólagangan hefst aftur
Þyrftu nemendur því ekki að
búast við að hljóta jafngóða-
menntun og erlendis gerist,
nema námstíminn sé lengdur,
þvi hvorki íslenzkir nemend-
ur né kennsluaðferðir væru
fremri því, sem erlendis
tíðkast.
Þá eggjaði Árni nemendur
sína á að vera stundvís í skól-
ann á morgnana. Var greini-
legt á áheyrendum, að þessi
áminning mundi ekki með
öllu ástæðulaus, því að sam-
bland af hlátri og andvörpum
kvað við um allan salinn.
Skólastjórinn benti nemend-
unum á það, að bezt væri að
ætla sér sérstakan tíma dags-
ins til heimanáms og fara
snemma að sofa, til þess að
vera móttækileg fyrir fræðslu
á morgnana. Þá bauð hann
nemendur velkomna til náms
og óskaði þeim allrar vel-
gengm.
Að setningu lokinni þustu
unglingarnir út í miklum
flýti, enda var veður mjög
gott, sólskin og blíða. Krakk-
arnir voru hinir prúðustu og
lítið virtist um „hrekkisvín“
meðal sterkara kynsins. Þó
gátu strákarnir ekki stillt sig,
þegar blaðamaður hafði gefið
sig á tal við fimm stúlkur úr
2. bekk og ljósmyndarinn
mundaði vél sína.
„Kallið þið þetta blóma-
rósir?“
„Það verður ljót mynd í
Mogganum á morgun?“
„Eru þetta bekkjarbræður
ykkar?“ spurði blaðamaður
stúlkurnar.
„Uss, já, því er nú ver og
miður.“
„Láta þeir alltaf svona?“
„Oftast.“
„Hvað gerðuð þið í sumar?“
„Ég lika,“ sagði Erna.
„Nema fyrst, þá var ég í
fiski.“
„Ég var í sveit," sagði Sig-
rún.
„Ég var barnfósta f Austur-
borg,“ sagði Hrafnhildur.
Ávni Þórðarson, skólastjóri, flytur setningarræðuna.
„Ég vann á Alþýðublaðinu,*
sagði Guðrún.
„Og ég var í fiskvinnu,"
sagði Steinunn.
„Hvernig þykir ykkur að
vera að byrja i skólanum aft-
ur?“
Talið frá vinstri: Guðrún, Erna, S igrún, Hrafnhiidur og Steinunn.
„Þær þora ekki að segja
annað,“ rumdi í einum bekkj-
arbræðranna, um leið og hann
hljóp út úr skólanum á eftir
félögum sínum.
Á þeim stutta tíma, sem
þetta samtal stóð yfir, hafði
skólinn tæmzt af fólki. Er við
gengum út um aðalanddyrið,
sáum við aðeins fjórar eftir-
legukindur. Þær voru greini-
lega efribekkingar. Þrjár
þeirra voru að reyna að fá
hina fjórðu með sér í göngu-
ferð um bæinn í góða veðrinu.
„Nei, það kemur ekki til
mála. Ég fer ekki niður í bæ
með rúllur í hárinu,“ sagði
hún og þar með skildust leiðir.
Samúðarkveðjur
og kransar til
forseta Islands
TIL viðbótar við samúðarkveðjur
til forseta íslands vegna andláts
forsetafrúar Dóru Þórhallsdóttur,
sem áður hefur verið tilkynnt
um, hafa borizt samúðarkveðjur
frá eftirfarandi þjóðhöfðingjum:
Charles de Gaulle, forseta
Frakklands.
Júlíönu, drottningu Hollands.
Ludwig von Moos, forseta
Sviss.
Adolfo Lopez Mateos, forseta
Mexíkó.
Eamon de Valera, forseta ír-
lands.
Konstantin, konungi Grikk-
lands.
Humberto de Alencar Castello
Branco, foiseta Brasilíu.
Ennfremur bárust samúðar-
kveðjur frá Torsten Nilsson, ut-
anríkisráðherra Svíþjóðar.
Auk kransa frá rikisstjórn fs-
lands, Alþingi og Hæstarétti bár-
ust kransar frá konungum Sví-
þjóðar og Noregs, ríkisstjóra Dan
merkur, forseta Finnlands, ríkis-
stjórnum Danmerkur, Noregs og
Svíþjóðar, sendiherrum Norður-
landanna og mörgum félagssam-
tökum og einstaklingum utan
lands og innan . — (Frá skrifstofu
forseta).
Samþykktu legu
umferðaræðar
Á FUNDI I gær, samþykkti
bæjarstjórn Kópavogs fyrir sitt
leyti legu vegar þess, sem skipu-
lag Stór-Reykjavíkur gerir ráð
fyrir að liggi upp úr Blesugróf
og yfir Digranesháls fyrir austan
núverandi byggða þar.
STAKSTEIHAR
„Hin borgaralega
Danmörk“
Kaupmannahafnarblaðið Ber-
lingske Tidende ritar forustu-
grein um úrslit dönsku kosning-
anna sJ. fimmtudag. Þar segir
m.a.:
„Hinir tveir stóru stjómarand-
stöðuflokkar (fhaldsflokkurinn
og Vinstri flokkurinn) gengu til
kosninga með það fyrir augum,
að fella meirihluta stjórnarinn-
ar (Jafnaðarmanna og Róttæka
flokksins) og hindra meirihluta
sósíalista (Jafnaðarmanna og
Sósialistiska þjóðarflokksins) á
þingi. Þeir náðu báðum þessum
áformum. Sem stjórnarandstaða
fengu þeir stuðning kjósenda við
þá stefnu, sem þeir hafa barizt
sameiginlega fyrir í nokkur ár.
„Hinir tveir stóru borgara-
flokkar hafa þannig sýnt, að þeir
eru vaxandi og njóta stuðnings
allra stétta. Kjósendur virðast
hafa verið sannfærðir um vilja
þessara tveggja flokka til þess
að koma fram stefnu, sem er
óháð sérhagsmunum og getur
safnað um sig frjálslyndum kjós-
endum. Hin frjálslynda Dan-
mörk, sem svo hressilega lét til
sín heyra í þjóðaratkvæða-
greiðslunni um jarðræktarlögin
i fyrra, sýndi enn á þriðjudag-
inn styrkleika sinn."
Sænskir kratar
ekki ósigrandi
Stokkhólmsblaðið Dagens Ny-
heter ritar um sænsku kosning-
arnar í forustugrein sJ. mið-
vikudag. Þar segir í fyrirsögn,
að „Medborgarlig samling“,
kosningasamvinna Svenska Folk
partiet og Miðflokksins, hafi gef-
ið árangur, sem ekki verði snið-
genginn.
Að ekki gekk betur þessu sinni
er skýrt með því, að þetta kosn
ingastarf hafi ekki boðið kjós-
endum upp á nógu skýra stefnu
og einbeitta baráttu gegn Jafn-
aðarmönnum. Úrslit kosninganna
sýni þó, að stjórnarflokkurinn sé
ekki ósigrandi.
Lífsbjörgin er nóg
Blaðið Vesturland á isafirðl
ritar forustugrein á dögunum nm
fólksfióttann frá Vestfjörðum. Er
þar rætt um aðgerðir Alþingis og
ríkisstjórnar, en fyrirsögnin er:
„Lífsbjörgun er nóg.“ I grein-
inni segir m.a.:
„Annars bendir margt til þess,
að þróunin í þessum efnum sé
að breytast, þótt í litlu sé. Fólki
fjölgar á ýmsum stöðum á Vest-
f jörðum, að visu ekki í réttu hlut
falli við almenna fólksfjölgun í
landinu, en þó miðar í rétta
átt. Þannig er stutt síðan íbúar
Patreksfjarðar komust yfir 1000
í fyrsta skipti og íbúar Bolung-
arvíkur á tíunda hundraðið.
En tiÞ þess að stöðva fólksflótt
ann frá Vestfjörðum eru ráðstaf-
anir ríkisvaldsins ekki einhlítar.
Vestfirðingar verða að líta í eigin
harm og gera jafn einarðar kröf-
ur til sjálfra sín og ríkisvalds
ins.
Fólkið á Vestfjöðum verður
sjálft að hafa trú á afkomumögu
leikum hér vestra. Að vísu drýp-
ur ekki smjör af hverju strái hér
um slóðir, en þó húum við Vest-
firðingar við einhver beztu fiski-
mið landsins. „Lífsbjörgin er
nóg í Eyjum“, segir valinkunn-
ur Breiðfirðingur í viðtali hér
í blaðinu, og sama á við um Vest
firði alla. En hann heldur áfram,
„en það er ekki vandamálið. Það
vantar eitthvað, sem fólkið held-
ur að sé eitthvað betra en annars
staðar."
Forystugreininni lýkur á því að
skýrt er frá ungum garðyrkju-
bónda, sem snúið hefur aftur til
átthaganna fyrir vestan. „Á
slíkri trú fremur en flestu öðru
mun stöðvun fólksflóttans byggj
ast“.