Morgunblaðið - 26.09.1964, Blaðsíða 20

20
MORGU N B LADIÐ
Laugardagur 26. sept. 1964
HERMINA BLACK:
Eitur og ást
inn hérna, mundi ég hafa tekið
boðinu með þökkum. Seyyid
Ibramin gerði mér mjög freist-
andi tilboð. Þeir eru byrjaðir
að grafa upp eitthvað, sem þeir
halda að sé sandkafin borg, og
hana hefði ég gaman af að skoða.
Corinna hló. — Mér finnst svo
skrítið þegar þér eruð að taia
um fornleifagröft. Það virðist svo
einfalt — eins og ekki væri ann-
ar vandi en taka sér skóflu í
hönd og fara að moka. Voruð
þér vanur að grafa eftir fjár-
sjóðum þegar þér voruð dreng-
ur?
— Jiá, í rauninni gerði ég það.
— En það er langt — langt síð-
an. . . Hvað skyldi Sandra
segja við þessari uppástungu?
— Þér skuluð spyrja hana.
Mér finnst þetta anzi spennandi.
— Já, það er töfrandi hluti
af heiminum, sagði hann og stóð
upp. — Ég verð líklega að fara
niður og tala við gestina.
Corinna fékk samvizkubit.
Lediard gerði sjáifsagt ráð fyrir
að hún yrði með í ferðinni, ef
eitthvað yrði úr því að hann færi
með Seyyid Ibramin. Og fyrir
nokkrum vikum hefði hún verið
ólm í að komast í svona ferð.
Eftir dálitla stund fór hún nið-
ur og út í garðinn. Hún heyrði
óm af danslögum í útvarpinu.
Henni fannst þessi ómur ekki
samrýmast austurlandanóttinni.
Hún kveikti sér í vindlingi og
gekk upp í blómagarð frú Gleni-
ster, sem var girtur háum múr-
vegg. Grasið var flauelsmjúkt og
fölvi á rósunum í tunglsljósinu.
Corinna nam staðar þegar hún
sá að ljós var í stofunni hjá frú
Glenister. Og nú kom maður út.
Hann gekk hratt til hennar.
— Ég trúi á heilladísir, sagði
Blake. — Ég bað þær innilega
um að láta þig koma hingað.
— Blake! Ertu kominn? Og
eftir sekúndu var hún í faðmi
hans.
34
— Af hverju léztu mig ekki
vita að þú værir kominn? sagði
hún með öndina í hálsinum.
— Ég var ekki viss um að ég
kæmist hingað í kvöld. Og þegar
ég kom, sá ég að fullt var af
gestum hjá ykkur, og vissi líka
að þú hafðir mikið að gera. Ég
var að hugsa um að gera þér orð
um að við skyldum fara í reið-
túr í fyrramálið. Ég veit að
Josephine frænka hefur ekki
sent hestana okkar burt.
— Segðu mér eitthvað af
heilladísunum þínum, sagði hún.
Hann hló. — Ég var að biðja
þær um að lokka þig út í tungls-
ljósið — en ég gerði mér ekki
von um að það tækist.
Hann tók um herðarnar á
henni og þau fengu saman inn
í húsið.
— Josephine frænka er farin
til Cairo, sagði hann. — Og svo
strýkur hún með Seyyid Ibra-
min! Þau hafa alltaf verið mikl-
ir mátar, eins og þú veizt. Hún
skildi eftir bréf til mín, með
kynstrum af fyrirmælum og
heilræðum, sagði hann.
Corinna hefði gjarnan viljað
vita hvað stóð í þessu bréfi —
hún var farin að þekkja frú
Glenister.
— Hefðir þú gaman af að sjá
Arabíu? spurði hann.
— Mjög gaman — svona einu
sinni, sagði Corinna.
— Það væri hægt að eiga
ágæta hveitibrauðsdaga þar,
sagði hann lágt. — Það væri
miklu skemmtilegra en að hrað-
rita. . . .
— Ó, Blake, sagði hún hlæj-
andi. — Prófessorinn hefur ekki
hugmynd um að við erum trú-
lofuð.
— Hvað ertu að segja?
— Hann kom ekki heim fy-rr
en í kvöld.
— Og þú sagðir honum ekki
gleðiboðskapinn
— Nei, ég vissi ekki hvernig
ég ætti að koma orðum að því.
Mér þykir hálf leiðinlegt að
þurfa að valda honum vonbrigð-
um.
Hann þrýsti henni að sér. —
Þér hefur vonandi ekki snúizt
hugur, elskan mín
Hann þurfti ekki annað en líta
í augun á henni til þess að sjá
svarið, og svo kyssti hann hana
aftur og aftur.
Það var yndislegt að hann
skyldi vera kominn, en næsta
hálftímann óskaði hún innilega,
að hún þyrði að segja honum
frá Söndru og Robin Wrayman.
En þetta var ekki hennar
leyndarmál, og þó hann yrði
gramur, mundi hann líklega
segja, að þau hefðu engan rétt
til að skipta sér af því. Og Wray-
man hafði lofað að fara — ja,
kannske var hann farinn.
— Það er framorðið, sagði
Blake. — Þú verður líklega að
fara að hypja þig heim. -
Hún hallaði höfðinu að öxl-
inni á honum. — Ég hefði yfir-
leitt alls ekki átt að fara hingað.
— Nei, þú hegðar þér skamm-
arlega, sagði hann og hló. — Að
BLAÐADREIFING
FYRIR !
Morgunblaðið þarf þegar í stað að ráða fólk til blaðadreifingar
í þessi blaðahverfi:
Skerjafjörður, sunnan Reyk javíkurflugvallar.
★ Lynghagi — Hagamel — Fálkagata.
★ Suðurlandsbraut 23—118 — Laugarásvegur — Sólheimar.
'k Skólavörðustígur — Meðal holt.
'k Gjörið svo vel að hafa samband við afgreiðslu
Morgunblaðsins.
sími 22480.
— Þér trúið ekki á hafmevjar.
sjóinn.
Þá hlýtur kona að hafa dottið í
hugsa sér þetta — laumast út
um miðja nótt til að hitta karl-
menn!
— Ég laumaðist alls ekki út
— og það er alls ekki mið nótt.
— Klukkan er þó orðin ellefu,
og þá eiga allar litlar stúlkur
að vera sofnaðar!
— Þú hefur rétt að mæla,
sagði Corinna. — Ég verð að
fara.
En samt sat hún kyrr með
hálflokuð augu og naut þess að
vera nærri honum.
— Ég elska þig, sagði hann.
— Ertu sofandi?
— Ég er að hugsa.
— Um hvað?
— Um þig. Mundirðu elska
mig hvað sem ég gerði?
— Hvað ertu að segja, elskan
mín. Honum brá við.
— Ég mundi að minnsta kosti
elska þig þó að þú gerðir eitt-
hvað illt af þér.
— Ég get öruggur sagt þér, að
ég elska þig alla mína æfi. Og
ef þú giftist mér ekki bráðum,
þá flý ég út í eyðimörkina og
lifi þar sem einbúi í tjaldi. Vel
á minnst — þegar ég fór um
eyðimörkina í dag, rekst ég á
svoleiðis einbúa — Robin Wray-
man. . . .
Hann þagnaði snöggvast, því
að hann tók eftir að hún hrökk
við þegar hann nefndi nafnið.
— Hvað er að, elska mín?
— Ekkert — ekki neitt. En nú
verð ég að fara.
Hún stóð upp og lagaði á sér
hárið. — Svo að Wrayman hefur
þá lent úti í eyðimörkinni? Hann
hvarf fyrir nokkrum dögum.
Kannske hann sé að vinna að
nýrri bók — ljóðasafni?
— Ég hef ekki hugmynd um
það. Hann var skelfing ræfils-
legur, sagði Blake og yppti öxl-
um. — Þetta er skrítinn náungi
— þegar við vorum saman í
Oxford hvarf hann oft og fór þá
einförum. Það amar líklega eitt-
hvað að honum.
— Það er ekki gott að vita,
sagði hún. — En nú verð ég að
hlaupa, Blake. Þú skalt ekki
fylgja mér, ég fer.um bakdyrn-
ar — sömu leið og ég kom.
En hann fylgdi henni samt og
bauð henni góða nótt með kossi.
— Á morgun, elskan mín,
sagði hann. — Ég sæki þig eins
og venjulega. . . . Hvað amar að
KALLI KUREKI

Teiknari; J. MORA
þér Corinna? spurði hann svo
allt í einu.
— Ekkert, sagði hún. — Ekk-
ert getur amað að mér núna.
— Ertu hamingjusöm?
— Hamingjusamari en mig
hafði nokkurntíma dreymt um
að verða.
Hann þrýsti henni að sér stutt
augnablik. Og þegar hún var
horfin inn, gekk hann fram og
aftur og hugsaði. Hann þóttist
viss um, að eitthvað mæddi
þungt á henni. Tvisvar eða þrisv-
ar hafði það verið komið fram
á varirnar á henni — en svo
hafði hún hætt við að segja hon-
um það. Líklega hafði hún
áhyggjur af prófessornum.
Næstu daga átti Corinna mjög
annríkt, en henni leið mjög veL
Hún reið út með Blake á hverj-
um morgni, og svo vann hún
fyrir prófessorinn og hjálpaði
Söndru til þess að undirbúa há-
tíðina. Hún hafði lítinn tíma til
að hugsa um Wrayman. Prófess-
orinn minntist á það af tilvilj-
un, að hann væri að vinna við
uppgröftinn, svo líklega hafði
hann tjaldað þar út frá. Hann
sást aldrei í húsinu.
Corinna hafði sent boðsbréfin,
og nú raðaði hún svörunum jafn-
óðum og þau komu. Hús frú
Glenister var mjög stórt, og búið
var um mörg herbergi, handa
þeim sem urðu að gista.
Blake var mjög óánægður með
þennan aðsúg, sem í vændum
var, og honum gramdist hve lítið
hann gat verið með Corinnu.
Bráðum varð hann að leggja i
ferðalag aftur, og nú voru lítil
líkindi til að hann kæmi aftur
í bráð. Corinna og hann mundu
ekki hittast fyrr en hún kæmi
til Kairo til að giftast honum.
Og hvað sjálfan hann snerti
vissi hann harla lítið um fram-
tíðina.
Philip Lediard varð glaður
þegar hann frétti um trúlofun-
ina. Hann bauð Corinnu að hún
gæti hætt undir eins, en hvorki
hún né Blake tímdu að nota sér
það boð. Þau vissu að honum
veitti ekki af allri þeirri hjálft
sem hann gat fengið.
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í\
Kópavogi er að Hliðarvegi 61, (
sími 40748.
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsinsj
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vifilsstaðaveg, simi ]
|51247.
Hatnarfjörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins]
I fyrir Hafnarf jarðarkaupstaðl
I er að Arnarhrauni 14, sími (
!50374.
Keflavík
Afgreiðsla Morgunblaðsinst
fyrir Keflavikurbæ er aðj
Hafnargötu 48.
Enginn kallar mig svindlara.
í>ér er of laus hnefinn og byss-
an. Mig íci* að verkja í hnefana. Næst
skaltu fá byssuna mina 1 hausinn.