Morgunblaðið - 13.10.1964, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐID
Þriðjudagur 13. okt. 1964
r
"N
JENNIFER AMES:
Hættuleg forvitni
V..
J
— Allir eru hrifnir af hinu nýja hátalarakerfi mínu nema konan mín.
Það var ðfundarhreimur í
röddinni, enda var það mála
sannast að Mildred öfundaði
GaiL
— í rauninni er það aðeins
einn vinur, sem ég kæri mig
um að hitta í Hong Kong, svar-
aði Gail fastmælt, og hún sagði
,orðið „vinur“ með svo einkenni-
legum hreim og áherslu, að
Mildred starði á hana.
— Er það alvara að þú eigir
sérstakan vin þar? spurði hún
áköf. Og Gail skildi vel hvað
hún átti við — karlmann, sem
gæti dregið hug hennar frá Rae-
burn lækni.
— Já, sérstakan vin er rétta
orðið! sagði Gail. — Og ég hefði
gaman af að hitta hann, þó ég
viti ekki hvernig ég á að fara
að því.
— Hefurðu ekki heimilisfang-
ið hans?
— Nei, því er nú ver? .svaraði
Gail. — En ég skal komast að
því, þú skalt reiða þig á það.
Það var áformað að þau flygi
til Hong Kong síðasta fimmtudag
næsta mánaðar, og eftir langan
og kaldan vetur fannst þeim öll
um það draumi likast, að eiga
að komast í sólskin og hita. Gail
hafði hlaupið í útsölur og keypt
sér eins marga létta sumarkjóla
og henni fannst hún hafa efni á.
Undir venjulegum kringumstæð
um hefði frænka hennar saumað
kjólana heima, en nú gat hún
það ekki. Heilsan var alls ekki
góð, og Gail hafði áhyggjur af
Helen frænku. Jean frænka var
komin til London frá Birming-
ham og svaf fyrst um sinn á dív
an í stofunni. Síðar átti hún að
fá herbergi Gail, og hún lék á
als oddi yfir að vera komin
til London. Hún trítlaði um eins
og þúfutitlingur, og það mun-
aði minnstu að hún tísti ekki
líka. Gail og Helen drápu titlinga
hvor framan í aðra, en vörðust
að láta hana sjá það.
Tveimur dögum fyrir burtför
ina veiktist Helen frænka um
miðja nótt. Gail símaði til lækn
is, og meðan þær biðu eftir
honum reyndi hún að hjúkra
sjúklingnum. Það kom á daginn
að uppskurð varð að gera um-
svifalaust — og það var um líf
eða dauða að tefla. Gail fannst ó-
hugsandi að fara frá London
fyrr en frænka hennar væri úr
hættu, og Raeburn læknir var ó-
trúlega nærgætinn og hjálpsam
ur, þó hann væri önnum kafinn
við undirbúninginn undir fecð-
ina. Var afráðið að Gail skyídi
koma til Hong Kong á eftir, und
ir eins og Helen frænk" væri
komin á ról.
— Ég sakna yðar, systir, sagði
Grant Raeburn. — En ég skil
yður fyllilega. Það er sjálfsagt,
að þér verðið hjá frænku yðar
þangað til henni batnar.
Gail fór um borð í flugvélina
sína þremur vikum síðar ■— til
Hong Kong. Hún rétti flugfreyj
unni ferðakápuna sína og
5
hlammaði sér í stólinn. Hún hélt
á nýju vikublaði í hendinni, en
hirti ekki um að líta í það, —
ekki ennþá. Allt sem kringum
hana var, var henni svo nýtt,
svo stórfenglegt og furðulegt.
Hún beygði sig og leit út um
gluggann. Húsin fyrir neðan hana
voru eins og barnaglingur. Akr-
arnir og engin eins og smá tusku
pjötlur, eveitabæirnir eins og
brúðuhús. Hún var svo hrifin af
þessu öllu, að hún tók ekki eftir
að maðurinn, sem sat við hliðina
N. Oswald var útlærður sem
skarpskytta í landgöngusveitun-
um, með M-1 riffli. Marina Os-
wald vitnaði, að maður hennar
æfði sig í að draga upp riffilinn.
Ennfremur hafa kunnáttumenn
vottað, að kíkirinn væri gott
hjálpartæki til að geta skotið
títt og nákvæmlega. Nefndin
ályktaði, að Oswald hefði nóga
leikni sem riffilskytta, til þess
að geta framið morðið.
T. Nafnið á rifflinum, sem
morðið var framið með, stóð á
honum sjálfum. Því hefðu leita-
armennirnir, sem fundu riffilinn
uppi á 6. hæð í húsinu, átt að
geta þekkt hann rétt eftir nafn-
inu.
N. Rannsókn á rifflinum leiði
ekki í ljós verksmiðjunafnið. Á-
letrun á honum sýnir, að hann er
smíðaður í Ítalíu. Hann var fyrst
þekktur af Fritz höfuðsmanni
og Day lautinanti, sem voru fyrst
ir til að hafa raunverulega hönd
á honum.
T. Riffillinn, sem fannst á 6.
hæð í Bókhlöðunni var þekktur
af manninum, sem fann hann,
lögreglufulltrúa Seymour Weitz
man, sem 7,65 Mauser.
N. Weizman frumheimild að
þeirri tilgátu, að riffillinn væri
Mauser, og Eugene Boone, vara
lögreglustjóri, fundu riffilinn.
Weitzman handfjatlaði ekki riff
L.an og skoðaði hann heldur
á henni, var að tala við hana.
Hann varð að endurtak spurning
un áður en hún áttaði sig og
sneri sér að honum.
— Þetta er líklega fyrsta skipt
ið sem þér fljúgið, sagði hann
vorkunnsamlega. Röddin var
þægileg og glaðleg, og það var
bros í bláum augunum og munn
vikunum. Jafnvel þegar hann var
alvarlegur, var líkast og hann
gæti farið að hlæja þegar minnst
varði.
— Já, svaraði hún. Þetta er
fyrsta flugferðin mín. Hvernig
fóruð þér að geta þess til?
— Þér lítið svo hátíðlega á
þetta, svaraði hann. Þér eruð
svo fljót að gegna öllu því, sem
flugfreyjan segir. Og þér hirðið
ekki um að lesa, til þess að fara
ekki á mis við neitt af því, sem
hægt er að sjá. Og svo framveg-
is . . .
Gail gat ekki annað en roðnað.
— Já, ég er líklega ósköp barna
leg, svaraði hún. — Og þér ferða
vanur, býst ég við?
— Ég verð líklega að telja mig
það, svaraði hann. — Þó ég sé
ekki viss um, að ég geti nokk
urntíma vanizt fluginu. Það er
alltaf einhver ónota fiðringur í
mér þegar ég flýg. Maður sit-
ur hér uppi í skýjunum og á allt
undir einum einasta manni, flug
stjóranum. Það er vafalaust lítil
ánægja að hrapa til jarðar.
Óhugur fór um Gail. Var þetta
einskonar fyrirboði?
— Þér eruð líklega að reyna
að hræða mig, sagði hún.
— Nei, það vildi ég sízt af
öllu gera, sagði hann. — En ég
ekki á stuttu færi. Hann gerði
lítið meira en sjá hann í svip, og
hélt, að þetta væri Mauser, þýzk
ur stangarriffill, sem líkist mjög
í útiiti Mannlicher-Carcano.
Tæknimenn í rannsóknastofu
lögreglunnar, komu seinna á vett
vang og þekktu vopnið réttilega
sem 6:5 ítalskan riffiL
T. Vitneskja hefur komið fram,
að annar riffill hafi fundizt á
þaki Bókhlöðunnar eða á brúnni.
N. Enginn annar riffill hefur
5
fundizt, hvorki á þessum stöð-
um né annarsstaðar. Skotin, sem
hittu Kennedy, forseta, komu úr
rifflinum, sem fannst á 6. hæð í
Bókhlöðunni margnefndri.
T. Það er hugsanlegt, að ann-
ar Mannlicher-Carcano-riffill
hafi komið við sögu við þetta
morð. Sportvöruverzlun Irvings
setti kíki á riffil þrem vikum
fyrir morðið.
N. Dial D. Ryder, starfsmað-
ur í nefndri verzlun hefur bor-
ið það að hann hafi fundið á
vinnuborðinu sínu þann 23. nóv
ember, ódagsett vinnuspjald með
nafninu „Oswald“ á, sem gaf til
kynna, að einhverntíma á fyrstu
tveim vikum þess mánaðar hafi
er dálítið hræddur sjálfur, en
það er léttara, ef tveir eru um
það. Ekki sízt þegar þér eruð
hinn aðilinn.
— Ég heiti Brett Dyson, sagði
hann svo. — Og ég er að koma
frá Cambridge að afloknu prófi.
Að vísu veit ég ekkert til hvers
ég á að nota þetta próf. Mig
langar ekkert til að kenna krákka
tossum — reyndar langar mig
ekki til neins annars heldur. Ég
gæti hvorki verið læknir né lög
fræðingur. Ég segi yður alveg
verið boruð þrjú göt á riffil og
kíkir festur á hann og prófað-
ur. Samt mundu Ryder og hús-
bóndi hans, Charles W. Greener,
ekkert eftir Oswald, né heldur
Mannlicher-Carano-rifflinum
hans, né verkinu, sem vinnu-
spjaldið gaf til kynna, né nein-
um manni, sem slíkt verk hefði
verið unnið fyrir. Riffillinn, sem
fanst á 6. hæð hafði tvær bor-
holur vegna kíkis og það var
gert áður en riffillinn var send-
ur Oswald í marz 1863. Nefndin
ályktaði það mjög vafasamt, að
spjaldið, sem Ryder kom með,
væri ósvikið. Öll framkomin vit
neskja sannar, að Oswald átti
ekki nema einn riffil — þenn-
an Mannlicher-Carcano — og
hafi hvorki komið með hann né
neinn annan riffil í búðina til
Irving.
T. Skotfæri í riffilinn, sem
fannst á 6. hæð Bókhlöðunnar
höfðu ekki verið framleidd síð
an í lok annarrar heimsstyrjald
arinnar. Því hafi þau skotfæri,
sem Oswald notaði, verið að
minnsta kosti tuttugu ára gömul,
og því mjög óáreiðanleg.
N. Skotfærin, sem notuð voru
í riffilin voru amerísk, framleidd
af Western Cartridge Co., sem
býr til slík skotfæri að staðaldri
satt, að mér liggur við yfirliði
hvenær sem ég sé blóð.
Þetta var svo spaugilegt, að
Gail varð að skellihlæja.
— Það er skrítið að fullorðinn
maður skuli ekki þola að sjá
blóð sagði hún.
— Hvað finnst yður skrítið
við það? Ætlið þér kannske að
halda því fram, að þér þolið að
sjá blóð? Ég gæti alls ekki hugs
að mér það. Þér eruð svo fín-
gerð, eins og brothætt postulín
— eins og blóm, sem verður að
nostra við.
nú á tímum. Kunnáttumenn
skutu samskonar skotfærum úr
riffli Oswalds, án þess að nokk
urt hundrað skota mistækist.
T. Sú fullyrðing, að lófafar
Oswalds hafi verið á riffiinum,
er röng. FBI sagði blaðamönn-
um á einkafundi, að engin lófa-
för hefðu verið á rifflinum.
N. FBI staðfesti, að lófafarið,
sem Dallaslögreglan tók af riffl-
inum, sem fannst á 6. hæð í Bók
hlöðunni, væri Oswalds. FBI til
kynnti nefndinni, að enginn.
þeirra maður hefði látið nokkuð
uppi við blaðamenn, því viðvíkj
andi, hvort þessi lófaför væru
til eða ekki til.
T. Ef Oswald hefði verið ber-
hentur, hefði hann skilið eftir
fingraför á rifflinum, af því að
hann hefði engan tíma haft til
að þurrka þau af, eftir að hann
skaut.
N. Fingrafarafræðingur FBI
vottaði, að hinn lélegi málmur
og tré í rifflinum ylli því, að
hann tæki við raka frá hörund-
inu og torveldaði því skýrt hand
arfar. Ekkert hefur vitnazt, að
Oswald hafi verið með hanzka
eða þurrkað för af rifflinum. Hul
in för fundust á rifflinum, en
þau voru of ógreinileg til þesa
að verða þekkt.
T, Gordon Shanklin, fulltrú-
inn, sem stendur fyrir FBI-
deildinni í Dallas, staðfesti, að
paraffínprófunin á andliti og
höndum Oswalds hefði verið já
kvæð og sannað, að hann hefði
skotið úr riffli.
Kópavogur i
Afgreiðsla Morgunblaðsins í %
Kópavogi er að Hlíðarvegi 61.41
sími 40748. í
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vífilsstaðaveg, sími .
51247.
Hafnarfjörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins ^
fyrir Hafnarfjarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, sími
50374.
Keflavík J
Afgreiðsla Morgunblaðsins í
fyrir Keflavíkurbæ er að l
Hafnargötu 48. *
KALLI KUREKI
->f- -■X-

Teiknari; J. MORA
COUPLE O' BOYS (N TOWM
FRESH FROM SIX MOMTHS OU
1. Hvaða vandamál eru það?
I>að eru nokkrir strákar nýkomnir
í bæinn eftir að hafa verið í naut-
griparekstri í sex mánuði. í>á lang-
[ ar í eitthvað spennandi og eru á-
kveðnir í að koma því af stað.
2. Þeir eru ekki að leika sér með
byssur og þeir hafa ekkert gert, sem
ég get tekið þá fasta fyrir, þeir eru
bara að skermmta sér á sinn hátt og
mér líkar ekki hvemig þeir fara að
því.
3. Þama eru þeir að velta fyrir
sér hvaða óskunda þeir geti nú gert.
Mokkur atriði úr Warren-skýrslunni