Morgunblaðið - 29.11.1964, Blaðsíða 23

Sunnudagur 29. nóv. 1964
MORGUNBLAÐIÐ
23
Biarni Sigurðsson
Ólafsvík — Minniug
í DAG, hinn 29. nóvember á einn
þekktasti borigari Ólafsvíkur 70
ára afmæli, og sá maður er
iBjarni Sigurðsson vélsmiðameist-
«ri.
Bjarni Sigurðsson er fæddur í
!Neðri-Lág í Eyrarsveit hinn 29.
tióv. 1894. Foreldrar hans voru
Ihjónin Sigurður Sigurðsson
bóndi og formaður í Eyrarsveit,
©g kona hans Guðrún Bjarna-
dóttir. Yoru þau hjón bæði ann-
áluð fyrir dugnað og atorku, eins
©g ættmenn þeirra í ættir fram.
Fyr á tímum höfðu sóknarprest-
»r þann sið, að skrifa í mann-
talsbók, eða sálnaregistur um-
eögn um fólkið. Sóknarprestur,
sem var á Setbergi í Eyrarsveit
ekrifaði um langafa hans þessa
umsögn: „Duglegur sæmdármað-
ur‘‘. Afkomendur þessa manns,
sem eru fjölmargir á Snæfells-
nesi hafa erft þetta, þeir hafa
verið duglegir sæmdarmenn. Gg
engin umsögn á betur við um
Bjarna Sigurðsson en einmitt
þessi. Og sama er að segja um
móður og móðurætt hans. Móð-
urbróðir hans Brandur Bjarna-
son hreppstjóri á Hallbjarnar-
eyri var talinn einn af dugleg-
ustu mönnum sveitar sinnar.
IMóðurættin var bæði af Snæ-
fellsnesi og úr Skagafirði. Mjög
ungur missti Bjarni Sigurðsson
föður sinn. Hann drukknaði í
fiskiróðri skammt frá heimili
eínu. Stóð ekkjan þá uppi með
7 börn ung í ómegð. Þá kom í
Ijós hinn framúrskarandi dugn-
«ður hennar. Öllum sínum börn-
um kom hún vel til manns.
Bjarni var næstyngstur syst-
kina sinna. Það sem einkenndi
mest Bjarna og bræður hans var
hin framúrskarandi hagleikur.
Þrír bræður urðu þekktir smið-
ir, Ólafur trésmiður, en Bjarni
©g Guðjón vélsmiðir. Heyrt hefi
ég mæta menn segja, að bræðr-
um Bjarna væri ekki gert rangt
— Karl príns
Framhald af bls. 8
þeir verðskulda, verða allir
fullorðnir landsmenn að hafa
möguleika og frjálsræði til að
kjósa þá, sem þeir álíta beztu
fulltrúa sína og líklega til að
ná sem flestum þeirra mark-
miða, sem þeir (kjósendur)
óska eftir. Því miður hafa
margir kjósendur nú til dags
■— hvort sem um er að ræða
álmennar kosningar eða auka-
kosningár — tilhneigingu til
að kjósa ákveðinn flokk frem-
ur en ákveðinn frambjóðanda,
vegna þess, að þeir fylgja
GARUÚLPUR
OC3
Y T RABYROI
MARTMIMl
Somkomur
Kristileg samkoma
verður í kvöld kl. 8 í sam-
komusalnum Mjóuhlíð 16. —
Allir eru hjartanlega vel-
komnir.
Almennar samkomur
Boðun fagnaðarerindisins
í dag (sunnudag) að Aust-
urgötu 6, Hafnarfirði, kl. 10
f.h. — að Hörgshiíð 12 Rvík,
ki. 8 e.h.
til, þó að Bjarni væri talinn
þeirra mestur og lagtækastur
smiður. Strax í æsku kom í ljós
hin einstaka smíðanáttúra, og
þá strax smíðaði hann gripi, sem
annálásverðir þóttu. Ungur að
árum hóf hann smíðanám hjá
Ólafi bróður sínum trésmiða-
meistara í Stykkishólmi. En
hann hafði meira yndi af járn-
smíði, og fór hann því árið 1919
til Þingeyrar við Dýrafjörð, og
hóf járnsmíðanám, hjá Guð-
mundi J. Sigurðssyni, sem þá
þótti einna mestur smiður á Vest-
urlandi, og vélsmiðja hans jafn-
vel víðfræg um land allt.
í vélsmiðju Guðm. J. Sigurðs-
sonar stundaði hann smíðar fram
til ársins 1943. Mörg voru þau
vandaverkin, sem húsbóndi hans
fól honum að vinna í þau 24 ár
er hann átti heima á Þingeyri.
Margir Vestfirðingar sáu eftir
Bjarna er hann fluttist til Snæ-
hinni p,ólitísku stefnu flokks-
ins. T.d. gæti frambjóðandi
V rkamannaflokksins í ein-
hverju ákveðnu ensku kjör-
dæmi verið ágætur maður, en
frambjóðandi íhaldsflokksins
'óviðfeldnasti maður, sem hægt
væri að hugsa sér. Eigi að síð-
ur gefur kjósandinn, ef til vill,
íhaldsmanninum atkvæði sitt,
vegna þess, að honum finnst
t.d. óæskilegt, að menntaskól-
arnir verði lagðir niður ög
iðnaðurinn verði þjóðnýttur.
Yfir höfuð getur maður sagt,
að sú staðhæfing sé rétt, að
lýðræðisland fái þá ríkisstjórn
sem það verðskuldar — og þó
getur ríkisstjórn eins verið
eitur í beinum annars“.
Karl prins og stéttar-
meðvitundin
„Stjórnarkerfi eins og það
enska, þar sem yfistéttirnar
annast oft kosningarnar (Hér
skrifaði kennarinn á spásíuna:
„Þetta er vitleysa!“) hefur
a.m.k. þann kost að verja land
ið fyrir illviljuðum ævintýra-
mönnum sem vinna kannske
eingöngu í eigin þágu, en hafa
engan áhuga á velferð lands-
ins, né vilja fórna nokkru
fyrir það....
„Þegar yfirstéttunum eru að
miklu leyti falin stjórnsýslu-
störfin þá er landið a.m.k. var-
ið fyrir þeirri hættu, sem gæti
stafað af spillingu í hinum
lægri þjóðfélagsstéttum. Enda
þótt yfirstéttina kunni einnig
að skorta dómgreind — hún
hefur verið staðin að stétta-
hlepidómum og gert sig seka
um mikla spillingu í sambandi
við pólitískar embættisveiting
ar — þá mun virðing hennar
og stéttarmeðvitund halda
henni frá dýpri spillingu, og
fulltrúar hennar bera eigin-
lega ávallt umhyggju fyrir
velferð lands síns“.
(Þýtt úr ,,Stern“)
fellsness aftur. En þá gerðist
hann meðeigandi vélsmiðjunnar
Sindra í Ólafsvík, ásamt Guðjóni
bróður sínum, en hann hafði í
mörg ár áður rekið litla járn-
oig vélsmiðju í Ólafsvík.
Er bátaútvegurinn óx eftir að
hraðfrystihús voru stofnuð í
Ólafsvík, var mjög mikil þörf
fyrir gott vélaverkstæði. Marga
vélaviðgerðina er Bjarni búinn
að leysa af hendi og handbragð-
ið og útlitið á viðgerðum og
verkum hans bar alltaf meist-
aranum vitni. Hjálpfýsi og hjálp-
sem hans var viðbrugðið. Þreytt-
ur eftir langt og strangt dags-
verk, lagði hann oft á sig að
vaka heilar nætur, til að gera við
vél, sem bilað hafði svo bátur
gæti róið næsta dag. O- eins ef
gera þurfi við vélar fiskvinnslu-
stöðvanna, var aldrei um það
spurt hve langur vinnutíminn
var. Hann vissi að það þurfti að
hjálpa og það þurfti að bjarga
verðmætum. Og aldrei hugsaði
hann um það, að alheimta dag-
laun að kvöldi. Mörgum voru
vinnulaunin lánuð langtímum
saman. Bjarni hefur því verið
vitur og dáður af öllum, sem
honum hafa kynnzt.
Hinn 22. okt. 1922 gekk hann
að eiga heitmey sína, Vigdísi
L. Sigurgeirsdóttur frá Ólafs-
vík. Þau giftust í Ólafsvík, en
hann hélt strax með hina ungu
brúði sína til Þingeyrar og þar
var heimili stofnað. Frú Viigdís
er annáluð dugnaðarkona engu
síður en hann. Hefur hún stjórn-
að heimili þeirra bæði á Þingeyri
og í Ólafsvík með rausn og skör-
ungsskap.
Þau hjón hafa eignazt 5 börn,
og eru-fjögur þeirra á lífi. Þrjú
búsett í Ólafsvík, en eitt í Reykja-
vík.
Þau eru: 1. Hrefna húsfrú í
Ólafsvík og verkstjóri, igift Ólafi
Kristjánssyni verkstjóra.
2. Gunnar, forstjóri Hrað-
frystihúss Ólafsvíkur, giftur
Herdísi Ólafsdóttur.
3. Sigurgeir, rennismiður í
Ólafsvík, giftur Sigurdísi Egils-
dóttur,
og 4. Guðrún, húsfrú í Reykja-
vífc, gift Herði Guðmundssyni,
vélstjóra.
Á sjötíu ára afmælinu, er
fjöldi barnabarna, sem fagur
sveigur í kringum ástsælan afa.
Vinahópurinn er stór, sem
sendir Bjarna hlýja kveðju á
þessu merkisafmæli.
Félagar í Sjálfstæðisfélagi
Ólafsvíkur og sjálfstæðismenn á
Snæfellsnesi heiðra og hylla
traustan og einlægan sjálfstæðis-
mann í dag.
Magnús Guðmundsson.
Jón Halldórsson
útg.m. — Minning
HVER hefði að óreyndu trúað
því á gamla jungherrann frá
Ólafsfirði, að hann væri orðinn
sjötugur að aldri? >En staðreynd
er; fæddur 29. dag nóvember-
mánaðar árið 1894, frammi í
Vémundarstöðufn. Þeir, sem bezt
þekkja til lífsfjörs hans og létt-
lyndis, myndu vafalítið gizka á
drjúgum lægri aldur.
Síðan Jón fluttist að norðan,
um fimmtugsaldur, hefir hann
að mestu haldið sig á þurru
landi, en á yngri árum og allt
fram að því, sté hann þar varla,
nema stund og stund. Þá var
hann víðkunnur sjóhundur og
aflakló, ötull og athugull glanni!
Farsæld fylgdi honum á fundi
alla við Ægi konung, því aldrei
hlekktist honum á langa skip-
stjórnartíð frá rúmlega tvítugs-
aldri fram yfir fimmtugt. Þar
fyrir utan þótti mönnum gott
með Jóni að vera sökum glað-
værðar hans og gáska, sem þó
alltaf var í fullum tengslum við
meðfædda góðvild hans og
græskuleysi. Jón hefir allajafna
verið svo miklu meiri drengur
en strákur. Hann er einn af
þeim, sem lyftir umhverfi sínu
í léttara andrúmsloft til ánægju
og gleði. Verður slíkum eðlilega
oft gott til vina, jafnvel þó sá
framgangsmáti verði stundum
nokkuð á kostnað beinustu
syllna og sperra!
Eftir að Jón kom hingað suð-
ur, lagði hann fljótlega stund á
útgerð og fiskverkun, unz hann
nú síðustu árin hefir eingöngu
sinnt fiskverzlun. Gekk á ýmsu
um afkomu útgerðarinnar hjá
honum sem fleirum, en fisk-
verzlunin á hinn bóginn hefir
reynzt Jóni tryggari til góðrar
afkomu. Jóni er það eiginlegt að
lifa og hrærast í starfi sínu
seint og snemma, nætur jafnt
sem daga — frár á fæti og léttur
í lund. Verða svo gerðir verka-
menn að teljast verðugir laun-
anna, hvar í sveit, sem standa.
Þeir eru smurningurinn á þjóð-
félagsmaskínunni. Hefir Jón
sem aðrir dugnaðarmenn oft
verið búinn að „auka degi í ævi-
hátt, aðrir þegar risu á fætur“
svo stuðst sé við víðfræg orð
Stephans G.
Þótt við Jón um allmörg ár
værum búnir að vera nokkrir
nágrannar nyrðra, var það ekki
fyrr en hann var orðinn roskinn
maður hér syðra, að fundum
okkar bar saman. Síðan hefi ég
átt við hann ýms samskipti,
bæði í alvöru og gamni, og líkað
hvort tveggja vel. Þótt stöku
sinnum hafi sletzt upp á vin-
skapinn í bili, hefi ég ávallt
fundið, hve grunnt var á því
mannlega, einlæga og góða hjá
þessum hjartahlýja og undir-
hyggjulausa manni. Það brást
ekki jafnvel, þegar hann á einn
og annan hátt og af ýmsum
ástæðum átti hvað bágast með
að „ná saman endum“ til efnda
öllum loforðum. Þessi gamli, ver
aldarvani víkingur — og dálitli
hrekkjalómur, að sumra dómi
— gat verið allt að því barns-
lega einfaldur í saklausustu
merkingu orðsins, þannig að
manni féllust allt í einu hendur,
þó mann gripi tilhneiging til að
berja hann! Slíkum hughvörf-
um held ég að valdi ekki nema
raunverulega góðir menn. Því er
mér Jón Halldórsson minnisstæð
ur.
Það var raunar mjög vonum
seinna, að vinur minn Jón fyrir-
hitti loksins þá konu á lífsleið
sinni, sem hann dæmdi þá einu
réttu til eignar, er hann gekk að
eiga ekkjuna Ástu Hannesdóttur,
greinda konu og góða, sem búið
hefir manni sínum hið glæsileg-
asta heimili. BörnUm hennar og
fleira ættfólki hefir Jón reynzt
traust hjálparhella í marghátt-
uðum erfiðleikum. Kom þar
fram enn sem fyrr, hve mikill
vinur vina sinna hann er. Barn-
góður er Jón með afbrigðum og
má ekkert aumt sjá.
Nú á þessum tímamótum í
ævi Jóns Halldórssonar, þakka
ég honum vinsemd, tryggð og
marga fyrirgefningu! Og af
sama tilefni óska ég þeim hjón-
um á Framnesvegi 27 ánægju-
legrar siglingar —/bæði nú um
borð í Gullfossi og að öðru leyti
framvegis, hvar sem verður á
sjálfum lífsins ólgusjó!
Baldvin Þ. Kristjánsson.
- Churchill
Framhald af. bls. 10
um herbúðimar. Voru þeir
sýnilega ailir í sólskinsskapu
Þatna voru flugmenn frá
Bretlandi í meirihluta, en að
rir frá nýlendunum víðs </eg-
ar að úr heiminium, frá Carta
da til Nýja Sjálands Og
þaina voru m.a. Hollendingar.
Nokktxr bið var á því, að
forsætisráðherrann kæmi.
fóru nokkrir bilar um vegmifi
í millitíð, bæði íslenzkir og
brezkir, og fengu sinar kveðj
ur írá hinum glaðværu ungu
möonum. En mest voru fagn
aðarlætin, er svo bar við, að'
eftir veginum fóru ístenzk
brúðhjón, brúðurinn með
Siæðu sína og brúðarskart.
Nú kom Mr. Churcnili
Hann gekk meðtfraim röðum
flugmannanna og heilsaði
þeim, með þeim hlýleik og
innileik, sem einikeranir við-
mót hans. Að endingu sreri
hann sér til þeirra aillra í eou
er hann hafði farið fram með
röoum þeirra, og sagði: „Guð
blessi ykkur aíLla“.
Að Reykjum.
Þá fór hann að Reykjum í
Mosfellssveit. Þar hatfði hann
æðilanga viðdvöil. Staðnæmd
ist hann stundarkorn vió
fyrstu hveralækina, til þess
eins og að fullvissa sig um
hve hiti er þarna mikill. Hann
brá hendi niður að himu sjóð
heita vatni hvað etftir annað
og iitaðist síðan um, til að fa
yfirlit yfir, hve mikið kynni
að vera af þessum jarðar-
auð. Hann hatfði orð á því,
hve mikils mætti vænta í
frumtíðinni af þessuim si-
stroymandi hita ...“.
„Þessa stund, meðam Mr.
Churchili gekk um þarna á
Reykjum, kom það greim-
lega í ljós, hve alþýðiegur
maður hann er í framgöngu
Þegar ungar stúlkur komu
o>g béðu hamn að rita nafn sict
í eiginhandarbækur þeirra,
var það sjálfsagður hlutur.
Og þegar verbamaður, sem
var að verða of seinn, ktom
með myndavél sína, sneri Mr.
Churchill sér við, svo verka
maðurinn fengi mynd sína“.
Churchill kvaddur.
Scðar sama daginn kvaddi
mikill mannfjöldi Churchili
við Gróf arbryggj u. Laust
fó;k upp miklum fagnaðar
hrópum, þegar sást til bif-
reiðar hans, og síðan var
fagnaðarlátunum ekki linnt,
en Ghurehill veifaði húfu
sinm og brosti til hægri og
vinstri.
„Þegar skip Churchills lét
úr höfn, hófu skip á höfninni
blásvur í pípum sinuim,, og
loftskeytailærðir memci
greuidu, að skipin flautuðu
stafinn V með morse-merkja
máli, en það þjýðir sigur
(Victory).
Það síðasta, sem Mr. Churc
hill sa,gði, áður en hanm sté
á skipofjö!, var:
„Hamingjan fylgi ykkur.
Guð blessi ykkur öll“.
V-merkiff víðfræga.
Þeiss má geta hér að lokum
til gamans og fróðleiks, að
þegar Churchill . gekk upp
Grófarbryggj u við i(omu sína
til Reykjavíkur, notaði bann
hið þekkta sigurnnerki sitt (V
merkið, sem táknaði victory
eða sigur) á nýjan hátt í
fyrsta sinn, þ.e. á e.k. fingra-
miáli. Brá hann vísifingri ðg
löngutöng hægri handar
glenr.tum á loft, svo að fing-
urnn mynduðu bóksbafinn V.
Þótti frétt um þetta merk i
Bretlandi, enda fór svo, að
Churchill átti eftir að nota
þetta fingramál mjög mikið.
Sagði hann víst aldrei „Vee.
vee for viotory“ eftir þettia,
án þess að spretta fingruinum
þannig upp.