Morgunblaðið - 20.10.1965, Blaðsíða 15

Miðvilsudagur 20. oMð'ber 1965
MORGUNBLAÐIÐ
15
Björn Halldórsson verkstjóri
FREG'NIN um hið sviplega frá-
íall Björns Halldórssonar á
mánudaginn í fyrri viku laust
mig eins og alla aðra, sem
Iþekktu hann, sem reiðarslag.
ÍÞegar manni berast slíkar fregn-
ir, lamast maður gjörsamlega. í
©rvaentingarfullri gremju við al-
mættið er því mótmælt, að þetta
geti í raun og veru verið rétt.
IÞegar það er orðið ljóst, að mót-
mæli stoða ekki, þá bíðjum við
eilfaf ósjálfrátt um skýringu,
Ihvers vegna?
Hvers vegna eru þeir, sem
okkur eru kærastir teknir frá
©kkur?
Hvers vegna eru þeir athafna-
eömustu og dugmestu þegnar þjóð
féiagsins fyrirvaralaust teknir í
miðju uppbyggingarstarfinu?
Hvers vegna verða menn að
fara héðan úr heimi í blóma lífs-
ins?
Þessar og þvílíkar spurningar
eækja að manni fast, við slíkar
heifregnir sem þá, er okkur var
ílutt á mánudag í fyrri viku.
Ákveðin svör fáum við ekki við
epurningum okkar, því vegir
Guðs eru órannsakanlegir, og þó
er í rauninni ekki til nema eitt
ekynsamlegt svar við spurning-
■unni: Hann hefur verið kallaður
tourt, af því að það var meiri
þörí á starfskröftum hans að
eeðri verkefnum í betri heimi.
Þegar við nú í dag kveðjum
•vin okkar, Björn Halldórsson
ihinztu kveðju, getur ekki hjá
því farið, að í hugum okkar vina
bans, skjóti upp myndum af hon
um frá æviskeiði hans. Við þær
myndir er ókkur ljúft að dvelja.
Björn Halldórsson er fæddur
27. marz 1911 á Jörfa á Kjalar-
nesi, en han fluttist hingað til
Reykjavíkur árið 1916 með for-
eldrum sínum, Guðlaugu Jóns-
eióttur og Halldóri Halldórssyni,
bónda í ’Austurkoti. Þar ólst
Björn upp í fríðum systkinahópi,
en börn þeirra Guðrúnar og Hall
dórs voru ellefu. Voru þau öll
hið mesta mannkostafólk, eins og
foreldrar þeirra, heilbrigt á sál
©g hraust á likama. Samheldni og
gagnkvæm virðing, heiðarleiki,
prúðmennska og tillitssemi við
eðra, var það veganesti, sem
eystkinahópurinn íékk í föður-
húsum.
Það gat ekki farið hjá því, að
þessi systkinahópur setti svip
einn á bæinn, enda varð og sú
raunin á. Austurkotssystkinin
urðu brátt virkir þátttakendur í
©ppbyggingarstarfsemi vaxandi
borgar og þjóðfélags, hvert á
ein veg. En auk þess áttu þau
virkan þátt í uppbyggingarstarfi
beilbrigðra ilþróttamála bæjarins.
ÍÞað leiddi af sjálfu sér að þau
urðu KR-ingar af lífi og sál, og
KR varð þeirra félag. Hafa syst-
Ikinin og afkomendur þeirra ver-
ið mjög virkir þátttakendur í fé-
lagsiífi KR nú um 40-50 ára
ekeið. Hafa ekki aðrar fjölskyld-
ur lagt KR til fleiri liðsmenn
©g virka starfskrafta en Austur-
kotssystkinin.
Bjössi iék með öllum knatt-
spyrnuflokkum KR á árunum
1024 til 1939, en þá lék hann
siðast i meistaraflokki, en auk
þess var hann ágætur skíðamað-
ur og iðkaði mikið skíðaferðir,
eundmaður með afbrigðum, og
tók oftlega þátt í sundkeppnum,
íyrir KR, þegar sundkeppnir
voru þreyttar í sjónum við Ör-
íirisey.
Ég kynntist Bjössa fyrst árið
3933. Þá var ég 8 ára gamall.
Ég kom það sumar og' nokkur
ihin næstu á eftir hingað til
Reykjavíkur til ömmu minnar og
efa, Vilborgar og Sveins Árna-
eonar, sem þá voru flutt hingað
suður. Bjössi kom þá oft í heim-
sóknir á heimili þeirra. Fjarska
þótti mér gaman, þegar Bjössi
ikom í heimsóknir á Vesturgöt-
una. Hann geisiaði svo af lífs-
gieði og lífsfjöri, að hann hlaut
að hrífa alla með sér, þar sem
Ihann kom og áhrifin eru svo
sterk, að mér finnst nú, meðan
IHiitning
ég rita þessar línur,að ég heyri
ennþá hlátur hans, innilegan og
svo smitandi, að ég get ekki ann-
að en brosað með honum, þó að
mér sé ekki hlátur í hug. Þó að
úti væri drungalegt og kalt,
fannst manni alltaf bjartara og
hlýrra eftir að Bjössi var komin.
Þessvegna finnst mér heldur
ekki undarlegt, þó að það hafi
kólnað og orðið drungalegra síð-
an hann dó. Enda þótt Bjössi
kæmi ekki á Vesturgötuna til
þess að heimsækja mig, ófram-
færinn strákpjakk utan af landi,
þá virtist hánn hafa óþrjótandi
tíma til þess að sinna mér, leið-
beina mér og hjálpa. Hefi ég
aldrei kynnzt jafn barngóðum
manni og honum. Síðan hefi ég
veitt því athygli hversu mjög öll
börnin í fjölskyldunni hafa
hænzt að honum, elskað hann
og virt. Við fyrstu kynni mín
sem barns af Birni, vakti hann
hjá mér það traust og þá virð-
ingu, sem leitt hefur til æfin-
legrar vináttu okkar. Vegna þess
ara bernskukynna minna af
Birni, flyt ég honum fyrir hönd
barnanna í fjölskyldunni, alúð-
arþakkir fj'rir allar 'þær gleði-
stundir ,sem hann hefur gefið
okkur.
Björn byrjaði snemma að vinna
alla algenga vinnu, eins og títt
var um unga, efnilega menn, sem
þá voru að alast upp. Hann vann
um 10 ára skeið hjá O. Johnson
Sc Kaaber, en stundaði þó á því
tímabili um skeið sjómennsku og
siglingar. Hann var verkmaður
góður svo að af bar, ósérhlífinn
og ráðvandur, eftirsóttur af at-
vinnurekendum, en elskaður og
virtur af samstarfsmönnum og
þeim er hann hafði umsjón með.
Hann gekk röskur og ákveðinn að
hverju verki og var aldrei að tví-
nóna við neinn nlut. Hálfvelgja
var ekki til í fari hans.
Það má segja, að á kreppu-
árunum fyrir stríð hafi framtíð-
arhorfur og óonir ungra manna
ekki verið mjög glæstar. Það
þurfti þó nokkuð áræði til þass
í þá daga ,að láta sig dreyma
um aukna hagsæld og betri tíma,
og það þurfti heilmikið hug-
rekki til þess að trúa á þá
drauma. Hann var einn af þeim
mönnum sem átti þetta hugrekki.
Hann trúði á tæknilegar fram-
farir ,hann trúði því, að auka
mætti framleiðslu okkar og gera
hana fjölbreyttari, og finna
mætti nýja markaði til þess að
gera hana verðmeiri. Hann fyrir
leit kyrrstöðu og athafnaleysi (n
var sjálfur sívakandi og sístarf-
andi. Hann og félagi hans, Magn-
ús Jóhannesson, nú bóndi á Litlu
Drageyri, börðust í því að eign-
ast nýjan bíl, sem þá var mjög
fátítt meðal ungra manna, sem
ekki störfuðu beinlínis við bif-
reiðaakstur. Þeir fóru saman
fyrstu bílferðina, sem farin var
frá Reykjavík til Seyðisfjarðar.
Slík ferð þykir í dag ekki til-
tökumál, en í þá daga var hún
ævintýri líkust. Þeir höfðu verið
mjög lattir til þessarar farar og
sagt að ómögulegt væri að kom-
ast á svo litlum bíl ,sem þeir
áttu, svo langa leið um vegleysur
og yfir margar óbrúaðar ár. Á-
ætlanir um slíka ferð var algert
brot á þeim tíðaranda sem þá
var ríkjandi hér. Menn voru svo
vanir að láta nægja að yppta
öxlum ef eitthvað var álitið
óframkvæmanlegt. Þeir félagar
töldu hins vegar, að í þessu efni
væri ekki hægt að slá neinu
föstu að óreyndu. Þeir ræyndu
og þeir luku ferðinni eins og þeir
höfðu ætlað.
Á árunum 1937 og 1938 brauzt
Björn í því af eigin rammleik að
sigla til verzlunarnáms, og
dvaldi hann eitt ár í Englandi
og hugðist svo halda áfram námi
sínu suður á Spáni. En skömmu
eftir að Björn kom út til Spánar
braust þar út borgarastyrjöidin,
sem gerði það að verkum, að
hann varð, eftir að hafa verið
inni lokaður í borginni Vallado-
lid ,sem stöðugt var í miðri orra-
hriðinni og ýmist á valdi stjórnar
sinna eða uppreisnarmanna, að
hverfa frá námi sínu heim til
íslands.
Eftir heimkomuna starfaði
Björn fyrst að ýmiskonar verzl-
unarstörfum um skeið, en síðan
að verkstflórn í hinum ýmsu
greinum fiskiðnaðarins en nú
síðustu árin hjá íslenzkum Að-
alverktökum. Hvarvetna, þar
sem Björn hefur farið eða starf-
að, hefur hann unnið sér traust
og virðingu allra þeira, er .hann
hefur starfað fyrir eða með, enda
var hann slíkur mannkostamað-
ur, að hann verðskuldaði ekki
annað. Það veit ég líka, að sá
hópur samstarfsmanna er stór.
sem sendir Birni í dag þakkir
sínar fyrir samstarfið.
Skömmu eftir að Björn kom
hingað heim frá Spáni kvæntist
hann Nönnu Sveinsdóttur. Þau
stofnuðu heimili sitt hér í Reykja
vik. Það heimili hefur frá upp-
hafi verið þannig, að þangað hef-
ur verið gott að koma. Smekk-
vísi, fegurð og heimilisbragur
allur ber því bezt vitni, að sam-
hugur hjónanna hefur verið sá
hyrningarsteinn, er heimilið hef-
ur verið byggt á. Húsið þeirra og
garðurinn þeirra bera sérstakan
vott óeigingjarns og þrotlauss
samstarfs. Andrúmsloftið á heim
ili þeirra Nönnu og Bjössa hefur
æfinlega verið þannig, að þar var
gott að vera, því þar var maður
líka alltaf velkominn. Átti Björn
ekki minnstan þátt í að svo var.
Óeigingirni hans og hjálpsemi við
aðra var svo mikil, að þegar ég
fer að hugleiða það núna, hve
mikið hann hefur gert fyrir okk-
ur öll, sem honum voru tengd,
og hvernig hann var alltaf boð-
inn og búinn til þess að gera alit
fyrir okkur og virtist alltaf hafa
tíma til alls, enda þótt hann væri
að heiman vegna vinnu sinnar
frá 12 til 16 stundir á dag, þá
Kleifarvegur
Lindargata
Vesturgata I
Skólavörðustígur
Vesturg. II
skil ég ekki að hann hafi nokk-
urn tíma haft stund til þess að
hugsa um sjálfan sig. Hann var
alveg einstakur maður.
Björn og Nanna eiga einn son,
Svein, sem nú stundar nám í við
skiptafræðum við Háskólá ís-
lands. Áður hafði hann að dæmi
föður síns um eins árs skeið
stundað nám suður á Spáni í við
skiptafræðum og spænsku. Eðii-
lega hefur Sveinn verið eftirlæti
þeirra hjóna beggja, en eftirlætið
hefur ekki spillt honum, heldur
þriggja hefur einkennzt af gagn-
þvert á móti. Samband þeirra
kvæmu trausti og virðingu, og
svo mikil hefur vináttan verið
milli þeirra feðga, að ég hvgg að
fátítt sé. Missir Sveins og Nönnu
er mikill og harmur þeirra stór.
Það skarð, sem Björn hefur skiiið
eft.ir er vandfyllt. Það má þó
vera þeim nokkurs huggun, að
á móti öllu því ,er hann hefur
gert fyrir þau hafa þau lika
verið honum allt er hann helzt
kaus, hún sú eiginkona er hann
helzt gat kosið, og hann sá son-
ur er hann gat treyst bezt til að
fylla það skarð er hann skildi
eftir.
Bjössi minn. Við, systkini þin,
tengdafólk og vinir, kveðjum þig
og flytjum þér okkar innilegustu
þakkir fyrir allar samverustund-
irnar, sem okkur finnst nú að
hafi verið alltof fáar. Þú hefur
verið svo mikill hluti af okkar
lífi og við af þínu, að okkpr
finnst nú óbærilegt án þín. En
þú hefur skilið eftir þig siílía
mynd, sem aldrei getur horfið úr
minni okkar, og vegna þess-
arar myndar af þér, hugljúfum
drengskaparmanni, erum við rik
af endurminningum, sem ylja
okkur um hjörtun í hvert sinn
er við minnumst þín.
Hafðu þökk fyrir allt.
Sveinn Snorrason.
Þingholtsstræti
Tjamargata
Suðurlandsbraut
Sörlaskjól
Framkvæmdastjórostari
Bæjarútgerð Hafnarfjarðar óskar að ráða fram-
kvæmdastjóra. Umsóknir ásamt upplýsingum um
fyrri störf og menntun þurfa að hafa borizt útgerð-
arráði Bæjarútgerðinnar fyrir 15. nóv. n.k.
Bæjarútgerð Hafnarfjarðar.
Kerl eia kona
Heildverzlun óskar að ráða karlmann eða stúlku
til sendistarfa. Heils eða hálfsdagsvinna kemur til
greina. Viðkomandi þarf að hafa ökuréttindi.
Upplýsingar á skrifstofunni í Tjarnargötu 14.
Félag íslenzkra stórkaupmanna.
Veiksmiðjuvinna
Óskum eftir að ráða laghentan mann
til starfa í verksmiðju okkar.
Timburverzltmio Völuodur hf.
Klapparstíg 1 — Sími 18430.
Kaupmenn
Hausttíminn er lnmangstími.
Nýkomið hið þekkta hollenzka ekta
Bíflugu- og blómðhunang
í punds-glösum.
Sama lága útsöluverðið kr. 39.50
Heildverzlunin AMSTERDAM
Sími 31023.
Stúlka 'oskast
í þvottahús Siáturfélagsins. — Uppl. á
Hverfisgötu 62 og í síma 11249.
Bla&burðarfólk
vantar í eftirtalin hverfi: