Morgunblaðið - 22.10.1965, Page 25

Föstudagur 22. október 1965
MORGUNBLAÐIÐ
25
Maður utan a£ landi kom í bæ-
ina og ætiaði að fara í Þjóð-
leikhúsið. Hann kom til þess að
kaupa aðgöngumiða seinni hluta
dags en áður en hann keypti mið-
.ana spurði hann afgreiðslustúlk-
una:
— Hvaða leikrit sýnið þið í
kvöld?
—• „Sem yður þóknast", svar-
aði stúlkan.
— Ja, þá held ég að mig myndi
mest langa til þess að sjá „Gullna
hliðið“.

Þegar söngleikurinn „My fair
lady“ var fyrst sýndur á Broad-
way var geysileg eftirspurn á
miðum og aetíð húsfyllir. Þó brá
|>að við á einni sýningunni, að
menn reittu því athygli að á
fremsta bekk var eitt laust sæti
en á hægri hönd við auða sætið
sat miðaldra kona. Þetta þóttu þá
hin mestu tíðindi, að laust sæti
skyldi vera í salnum, og gerðust
menn mjög forvitnir, hvað því
ylli. Loks spurði maður sem sat
nálægt konunni, hvort hún vissi
af hverju þetta sæti væri laust.
— Já, svaraði konan, ég pant-
aði miðana fyrir fimm vikum
en á meðan gerðist það að
maðurinn minn dó, og þess veéna
er sætið autt.
— Nú en gátuð þér ekki feng-
ið einhvern vina yðar til þess
að fara með yður?
— Nei, þeir eru allir í jarðar-
förinni.

Sagt er að Skoti nokkur hafi
fundið upp hinn vinsæla leik að
setja saman pússluspil. Hann
hafi fundið það upp, er hann
varð fyrir því óhappi að missa
pundseðii í hakkavél konu sinn-
ar og auðvitað hætti hann ekki
fyrr en hann hafði komið seðl-
inum aftur saman.
>f
Einu sinni er Rúdolf Axistur-
ríkiskeisari var á ferðalagi úti í
sveit, gaf hann sig á tal við
bónda einn og spurði hann, hver
væri munurinn á friði og stríði.
Bóndinn svaraði:
— Á friðartímum fylgja syn-
irnir feðrum sínum til grafar en
í stríði fylgja feðurnir sonum
sinum til grafar.
>f:
Kennarinn: — Hvað er vé-
fréLt?
Nemandinn: — Það er kven-
maður, sem situr á þrífættum
stól og segir tvíræð orð.
að auglýsing
i útbreiddasta blaðlnu
borgar sig besL
Þeir finna brátt menn að
máli og frétta, hvað títt er i
Iandi. Er þeim þá sagt, a8 Vikt-
or konungur af Spanía hafi kom
ið þar með óflýjandi her, hald-
ið bardaga við landsherinn og
drepið Telamon konung og
margt manna með honum, og
nú sé hann að inntaka borgina.
Við þessi tíðindi varð Sarpi-
don styggur og býður öllum sín
um her að flytjast í land. Og
er hann var allur á land kom-
JAMES BOND
inn, snýr hann með hraða heim
að borginni. Eru hinir þá í fasta
fari að ræna og myrða menn.
Jarlsson veður nú með öllu
liðinu inn í borgina. En er
Spánverjar verða þess varir,
snúast þeir til varnar, og verð-
ur hörð hríð og mikið blóðfall.
Grípur allur borgarlýður til
vopna og gengur í lið með
jarlssyni. Urðu Spánverjar loks
ins reknir á flótta úr borginni
og læst öllum hliðum. Tók þá
~>f~
að dimma af nóttu, og gengu
menn til náða.
Strax að morgni fór jarlsson
út með öllu sínu liði. Kom
Viktor konungur móti honum
með sínum her. Fylktu síðan
hvorirtveggju liði sínu. En áð-
ur orrustan tækist, gekk jarls-
son fram fyrir herinn og mælti:
„Þann kostinn býð ég þér,
Viktor konungur, að þú sættist
við mig og farir heim í ríki
þitt með friði, ef þú vilt taka
->f ~>f — Eftir
kristna trú og láta skíra alla
þína landsmenn".
Viktor konungur svaraði
mjög byrstur: „Fyrr munt þú
lúta lágt að jörðu eins og Tela-
mon konungur en ég fallist á
heimsku þína og höfuðóra“.
Jarlsson svaraði: „Vel er, þó
þú reynir, áður þessi dagur er
allur, hvort meira mega skurð-
goð þín eða Guð sá, sem eg
trúi á“.
IAN FLEMING
Næsta dag.
— llerra Bond er titbúinn að sjá yður
alveg stórkostlega út, þú hefur sloppið
vel!
uegi meðan þú hefur legið hér. Ég fann
dásamlega sandbreiðu niður við strönd-
nu, ungfrú.
Svo 8 dög'tim eftir hinar miklu raunir
í sumarhúsi Le Chiffre’s . . .
— Hvað er að sjá þig Vesper! Þú lítur
— Hvernig fórstu að því að verða svona
fallega sólbrún.
— bg hef mikla sektartiifinningu, en
ég hef verið á baðströndinni á hverjum
ina og ég tek hádegismatinn minn og fei
þangað hvern dag með bök og kem ekki
tii baka fvrr en á kvöldin.
J 0 M B ö —K— —'K— —-K— —-K— —'K— Teiknari: J. M O R A
COPENHftCEH
(fllfilllilll!
Það voru margir dagar liðnir frá.því,
er þeir félagar fóru inn í hafnarknæpuna
og þar til þeir vöknuðu. Hve margir dagar
vissu þeir ekki sjálfir, það eina, sem þeir
vissu var að þeim leið ósköp illa í höfð-
inu.
— Þetta hlýtur að vera af því að við
liöfum drukkið eitthvað, sagði Júmbó.
Ég er viss um, að það hefur verið svefn-
meðal í þessum gosdrykkjum, sem þjónn-
inn færði okkur. Prófessor Mökkur! Vakn-
ið! Við verðum að lieyra álit yðar á þessu.
Frófessorinn vaknaði, hnerraði nokkp
um sinnum, og sagði síðan formálalaust.
— Við verðum að halda áfram. Ekki dug-
ir að hanga hér. Það er heldur ekkert,
sem ég vildi frekar, sagði Júnvbó — en
ég hef lúmskan grun um að við séum
fangar hér inni.
KVIKSJÁ —X— —X— —X-~ Fróðleiksmolar til aaans oa aamans
R.HONECK
64 ÁR í FANGELSI. — Hinn
2. september 1899 fór hinn tví-
tugi Bandaríkjamaður, Richard
Honeck, ásamt vini sínum, Her-
man Hundhausen, til Chicago
til þess að heimsækja sameig-
inlegan vin þeirra, Walter Ko-
eller að nafni. Þegar á fyrsta
degi heinisóknarinnar byrjuðu
þeir Herman og Walter að ríf-
ast. Rifrildið varð að slagsmál-
um og þau enduðu með því, að
Richard tók upp hníf. Áður
en hann vissi af hafði
hann stungið hnífnum í
brjóst Walters, sem dó á auga-
bragði. Tveimur mánuðum síð-
ar var Richard dæmdur í lífs-
tíðar betrunarhúsvinnu. Árið
1949 voru sett lög í Illinois, sem
veittu öllum föngum, sem verið
hefðu í fangelsi í meira en 20
ár frelsi, en þar eð Richard átti
þá engan að, utan fangelsismúr-
anna var hann látinn vera á-
fram inni. í fyrra fékk blað vit-
neskju um manninn, sem hefði
setið í fangelsi síðan 1899. Það
kom í ljós. að hann átti frænda,
sem ekki var fæddur, þegar
Richard var settur inn. Hann
skrifaði því yfirvöldunum og
bauðst til þess að gerast ábyrgð
armaður gamla mannsins. Og
nú býr hinn aldni maður glað-
ur og ánægður á heimili frænda
síns í Kaliforníu, eftir að hafa
verið 64 ár i fangelsi.