Morgunblaðið - 17.11.1965, Page 28

28
MORGU N BLAÐIÐ
Miðvikudagur 17. nóv. 1965
Langt yfir skammt
eftir Laurence Payne
Maður dæmir nú oftast fólk
eftir því hvernig það kemur
fram við mann sjálfan.
— Einmitt. En vel á minnzt
. . . vitið þér, hvort hann hef-
ur nokkum kvenmann..............
sem til dæmis kemur og gerir
í stand hjá honum og þesshátt-
ar?
— Já, ég held hún komi þrisv
ar á viku. Við hittumst oft hjá
ruslakössunum.
— Þér vitið náttúrlega ekki,
hvað hún heitir eða hvar hún
á heima?
—Nei, því miður.
Ég reis á fætur og Saimders
fór að dæmi minu. Hann gekk
að búrinu og skoðaði fuglinn og
var næstum búinn að hræða úr
honum líftóruna.
— Þér hafið hjálpað okkur
mikið, frú Bates, sagði ég. Allt
sem þér hafið sagt okkur, verð-
ur farið með sem trúnaðarmál,
skiljið þér.
Henni létti sýnilega er hún
fylgdi okkur til dyra, og við
vorum aftur komnir fram á
ganginn og störðum hugsandi á
nr. 7, og veltum fyrir okkur,
hvort við ættum að reyna aftur
við bjölluna. Ég ákvað að hætta
ekki á það og við vorum að snú-
ast til að fara, þegar frú Bates
skaut höfði út 'um dyrnar og
hvíslaði: — Hann er nýkominn
heim — en hvarf síðan eins og
dauðhrædd kanína.
Ég skellti hendinni á bjöll-
ima hjá David Dane og stóð
svo og horfði eins og bjáni á
Saunders, en inni í búðinni hóf
hundurinn hið venjulega leik-
atriði sitt. Mér datt í hug, að
það væri hreinasta tímaeyðsla
að vera að fara út að ganga með
þennan hund, því að David
Dane gæti eins vel greitt ein-
hverjum nokkra skildinga fyrir
að hringja bjöllunni nokkrum
sinnum á dag, og þá fengi hund-
urinn alla þá hreyfingu, sem
hann hefði gott af. Við stóðum
þama með mesta sakleysissvip,
þegar David Dane kom í ljós.
Hann var nú ekkert beinlínis
hrifinn af að sjá okkur — svo
rnikið var víst.
— Ég bjóst við, að þér væruð
á ferðinni, fulltrúi. Ég sá bíl-
inn fyrir utan.
Ég lyfti hattinum kurteislega.
— Það er eins og við höfum
ónáðað hundinn yðar, sagði ég,
enda þótt hann hefði nú senni-
lega þegar getið sér þess til.
-□
29
Við gengum allír upp stig-
ann, og þegar Snooky gelti fjand
samlega að okkur, var honum
sagt að þegja, og honum var
gefið í skyn, að við værum vin-
ir — sem var nú annars hálf-
gerð móðgun við sannleikann.
Við fengum okkur sæti í þess-
ari villimannlegu stofu og þeg-
ar Dane hafði komið sér fyrir
á legubekk við gluggann, sagðist
hann vona, að við hefðum ekki
þurft að bíða og við fullviss-
uðum hann um, að við hefðum
ekki beðið nema tvær mínútur.
Saunders hélt tveim höndum
um hattinn sinn. Snooky stökk
upp til Dane, þefaði ánægjulega
af hendinni á honum, hringaði
sig upp og sofnaðL
— Við höfðum ástæðu til að
halda, hr. Dane, að yður hafi
ekki komið sem bezt saman
við ungfrú Twist.
— Hver hefur sagt yður það?
— Ungfrú Twist, sagði ég, en
það þýddi, að ég ætlaði ekki að
fara að segja honum það.
— Hann yppti öxlum og bauð
okkur venjulega sígarettu, sem
við afþökkuðum báðir.
— Þetta er ekki nema satt . . .
ég var ekkert hrifinn af henni.
— Nokkur ástæða?
— Hún var mér ekki að skapL
— Og samt hittuð þér hana
talsvert oft?
— Nei, ekki oft.
Ég starði lengi á hann þegj-
andi.
— Hvernig kynntust þér
henni fyrst?
— Það var sameiginlegur
kúnningi, sem kynnti okkur.
Ég beið. Hann líka. Ég sagðg
þolinmóður:
— Væruð þér að ljóstra uþp
ríkisleyndarmáli ef þér segðuð
mér, hver sá kunningi var?
— Jimmy Bernard.
— Ég er nú litlu nær fyrir
það,
Hann brosti með íbyggni, sem
fór í taugarnar á mér.
— Það var einmitt það, sem
ég bjóst við. Enda engin ástæða
til að segja yður það.
— Hver er Jimmy Bernard?
—- Eigandi kaffistofu, sem heit
ir Totem og er við Bayswater-
veginn.
Saunders skrifaði hjá sér.
— Hvað er langt síðan?
— Ég býst við, að ég hafi
þekkt hana í ein tvö ár.
— Og var það hrein tilviljun,
að þið áttuð heima hvort við
hliðina á öðru?
Augun litu sem snöggvast und
an. — Alls ekki. Það var verið
að breyta þessu húsi í leigu-
íbúðir, og það var hún, sem
sagði mér af því. Ég er búinn
að búa hér í rúmt ár.
Ég horfði á þurrkaða hausinn
í lampagrindinni, — Og hvar
bjugguð þér áður?
— Við 3ayswaterveginn.
— Hafið þér nokkurtíma far-
ið til útlanda?
— Nokkrum sinnum.
HIÍSIVIÆÐtR
JÓLIINI INIÁLGAST ÓÐIIM

DRAGIÐ EKKI
AÐ SENDA
Gardínurnar
OG
Jóladúkana
í þvott eða hreinsun
VIÐ ÞVOUM
Frágangsþvott
Blautþvott
Stykkiaþvott
Vinnuföt
Sloppa o.fl.o.fl.
SUPA-MATIC
HANDKLÆÐA
ÞJÓNUSTA
ÞURR-
HREIIVir M
OG PRES8LM
FÖTIIM
Sækjum hesm og seudum
Borgarþvottahúsið M,
BORGARTÚNI 3 — SÍMI 10135 3 LÍNUR.
— Hafið þér fengið þetta í
útlöndum?
Hann horfði órólegur á haus-
inn, og var sýnilega að velta því
fyrir sér hvað ég væri að fara
með þessum spurningum. Ég
var líka dálítið ringlaður sjálf-
ur.
— Nei, þetta gaf einn kunn-
ingi minn mér. Finnst yður það
ekki skrítið?
— Jú* sprenghlægilegt, svar-
aði ég ólundarlega. — Mig hefur
einmitt alltaf langað að eiga
svona. Þér vitið, að þetta varðar
við lög, er ekki svo?
Hann leit niður fyrir sig. —
Það skyldi ekki koma mér á ó-
vart. í þessu bölvaða landi
varða allir skapaðir hlutir við
lög.
— Eins og til dæmis mariju-
ana, sagði ég.
Augun litu á mig aftur: —
Marijuana?
— Já, það voru mín orð. Og
þér skuluð muna það hr. Dane.
Ég lofaði honum að melta þetta
stundarkorn, áður en ég bætti
við: — Má ég skoða handlegg-
inn á yður?
Honum varð hverft við. —
Handlegginn? Til hvers það?
— Bara til að svala forvitni
lögreglumanns.
— Hvað eigið þér við? Reiði
hans fór sýnilega vaxandi, og
föla andlitið fölnaði enn meir.
— Yður væri nú ráðlegt að
gera eins og ég bið yður. Það
gæti sparað yður mikið ómak
síðar meir.
— Hann stóð önugur upp, fór
úr skinnjakkanum, og spurði
stuttaralega: — Hvorn handlegg
inn?
— Báða.
Hann bretti upp erminni á
silkiskyrtunni og beraði sléttan
handlegg. Ég athugaði hann
vandlega og síðan hinn, en hann
stóð á meðan, eins og píslarvott
ur á svipinn.
— Þakka yður fyrir, hr.
Dane sagði ég og sleppti hægri
handleggnum. — Ég er yður
mjög þakklátur.
Hann setti upp hæðnisvip. —
Þér hafið vonandi fundið það,
sem þér voruð að leita að?
Ég horfði fast á hann. — Til
allrar hamingju fyrir yður, fann
ég það ekki. En það líður allt
af stundarkörn á milli þess, að
snaran er komin um hálsinn
þangað til stólnum er sparkað
burt.
Mér fannst þetta vel að orði
komizt, en hann horfði bara á
mig skilningslaus. Saunders
skildi heldur ekkg hvað þetta
átti að þýða.
Dane leit laumulega á arm-
bandsúr sitt.
— Erum við að tefja fyrir
yður?
— Nei. ég var bara að athuga,
hvort við hefðum tíma til að fá
okkur eitt glas — annað var það
ekki. Má bjóða ykkur það?
Við afþökkuðum það, en hann
ákvað að fá sér hressingu sjálf-
ur og gekk að einhverjum skáp
úr krómi og gleri og fór að
glamra eitthvað í flöskum og
glösum.
— Fannst yður, hr. Dane, að
ungfrú Twist væri við góða
heilsu í seinni tíð?
— Eigið þér vð, hvort hún
hafi verið veik?
— Já, ég átti við það.
— Ég gat ekki betur séð en
hún væri við fulla heilsu;
kannski stundum dálítið dauf í
dálkinn, en erum við það ekki
öll, ef út í það er farið? Stund-
um í góðu skapi en hitt veifið
í vondu skapi.
— Haldið þér, að hún hafi
beitt einhverjum ráðum til að
komast í gott skap?
— Hvernig það?
— Með eiturlyfjum til dæmis.
Hann bar glas með einhverjum
ljótum vökva í að sætinu sínu
við gluggann, og smakkaði á þvi
með svip þess, sem þekkir
drykki.
— Eiturlyf? Hann setti upp
umburðarlyndisbros. — Hér í
Futney!
— Ef Putney er nógu heilsu-
samlegt fyrir morð, fæ ég ekki
skilið hversvegna þar ætti ekki
einnig að vera einhver smá-
krókur fyrir eiturlyf. En látið
þér nú ekki svona. hr. Dane,
þér vitið mætavel, að hún var í
eiturlyfjum. Það eina, sem ég er
hissa á, er, að þér skylduð ekki
fara að dæmi hennar, eða gaf
kannski yðar eigin hófsemi yður
einskonar vald yfir henni?
Hann saup á drykknum.
— Ég vildi bara að ég vissi,
hvað þér eruð að fara, herra
fulltrúg sagði hann með súru
brosi.
— Hvað segið þér um smá-
fjárkúgun, til dæmis?
— Svei mér ef þér eruð ekki
eins og þessar barnalegu sjón-
varpsmyndir, sem ég neyðist til
að leika í. Ég er leikari og vinn
mér nægilegt inn handa sjálf.
um mér. án þess að þurfa að
grípa til fjárkúgunar. Ef hún
hefur neytt eiturlyfja, er ’ það
hennar mál og til hvers ætti ég
að reyna að fara að hindra
hana?
SÚPUR S E
ITOLSK
GRÆNMETISSÚPA
GRÆNMETISSÚPA
BAUNASÚPA
TÓMATSÚPA
M S E G J Á
SPERGILSÚPA
VORSÚPA
KJÖTSÚPA
FISKISÚ PA
SVEPPASÚPA
PÚRRUSÚPA
ÁVAXT ASÚPA
SVESKJUSÚPA
APRIKÓSUSÚ