Morgunblaðið - 04.01.1966, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 4. janftSr 1966
MORCU NBLAÐIÐ
3
fyrir nokkrum árum.
— Ég held að það sé mjög
svipað að styrkleika núna og
það var fyrir í fyrra. Við höf-
um að vísu misst Kristján
Stefánsson, sem verður að öll
um líkindum ekki með núna,
en yngri menn hafa komið í
staðinn, sem eru í stöðugri
framför, svaraði Birgir.
— Já, ég er þessu alveg
sammála, sagði Ragnar, yngri
mennirnir eru í geysilegri
framför, og ég held að það
FH-ingar í stdrræðum
Litið inn á æfingu hjá FH og rabbað við nokkra
leikmenn um fyrirhugaða leiki við Fredensborg
sé mjög svipað að styrkleika
og í fyrra.
— Hafið þið jafngaman af
handknattleiknum núna og
fyrir um áratug?
— Já, ég er nú reyndar
orðinn hálfþreyttur, svaraði
Ragnar.
— Ekki vil ég segja það,
sagði Birgir þá, ég hef alltaf
ánægju af honum, enda þótt
að geti orðið talsvert arg og
þvarg, þegar maður er þjálf-
ari líka.
— Hvað viljið þið segja um
handknattleikinn í dag. Telj-
ið þið hann eins góðan núna
og þegar við urðum í sjötta
sæti í heimsmeistaraíkeppai-
inni?
— Ég vil meina, að honum
fari stöðugt fram, svaraði
Birgir. — Það hefur skap-
ast meiri breidd í honum, og
svo eru félögin farin að leggja
meiri rækt við yngri flokk-
ana.
— Ég er þessu alveg sam-
mála, sagið Ragnar. — Það er
kannski ekki eins mikill kraft
ur í strákunum núna og var,
en þeir ráða yfir miklu meiri
leikni.
— Og að lokum, hvernig
leggjast þessir leikir í ykkur.
— Ég held, að við eigum
möguleika á að ná sigri, enda
þótt við gerum okkur grein
fyrir því, að Norðmennirnir
eru miklu sterkari núna, en
fyrir nokkrum árum, svaraði
Birgir, og undir það tók Ragn
ar.
Yngsti leikmaður FH er
Geir Hallsteinsson, 1S ára að
aldri, sonur Hallsteins Hin-
rikssonar, sem við röbbuðum
við hér að framan, og bróðir
Arnar og Silvíu, sem bæði
eru þekkt handknattleiksfólk.
— Hvað er langt síðan þú
fórst að iðka handknattleik,
Geir?
— Ætli ég hafi ekki verið
svona sex eða sjö ára, og hef
síðan verið ákafur handknatt-
leiksmaður. Reyndar er mað-
aður alinn upp við þetta, því
að það má segja að hver ein-
asti í fjölskyldunni sé hand-
boltamaður, nema móðir mín,
enda þótt hún lifi og hrærist í
þessu.
— Og þú hefur í hyggju að
halda handknattleiksiðkunum
áfram?
— Já, áreiðanlega, maður
mun halda áfram meðan þeir
geta notað mann, enda tel ég
þetta skemmtilegustu íþrótta
grein sem völ er á. Aftur á
móti hef ég að undanförnu
ekki 'getað æft með liðinu
sem skyldi, þar sem ég er í
íþróttakennaraskólanum á
Framhald á bls. 21
Myndirnar hér á síðunni eru allar teknar á æfingu landsliðs-
ins og FH. Hér sést hvar Örn Hallsteinsson skorar af línu, en
Gunnlaugur Hjálmarsson reynir að hindra árangurslaust.
skiptið sem það kemur hing-
að. Það kom hér í boði Víkings
vorið 1964, og þá sigruðum
við það í litla salnum á Há-
logalandi með 32—19.
— En þið tjaldið nú Mka
nokkrum landsliðsmönnum?
— Já, hjá okkur hafa báð-
ir markverðirnir leikið í lands
liði, og svo Birgir, Ragnar, Örn
og Fáll, og auk þess þrír ung-
lingalandsliðsmenn.
— Hverju viltu svo spá um
leikinn.
— Eg vil helzt engu spá
um úrslitin — þetta verður
eflaust hörkukeppni, og get-
ur farið á hvorn veginn sem
er.
Þá röbbuðum við líka stund
arkorn við þá félaga, Birgi
Björnsson og Ragnar Jónsson,
sem eru báðir meðal annál-
uðustu handknattleilksmanna
okkar. Birgir er núna jafn-
framt þjálfari FH-liðsins. Þeir
eiga báðir langan feril að
baki — Ragnar hóf að leika
með meistaraflokk FH fyrir
12 árum, en Birgir ári fyrr, og
báðir hafa leikið yfir 20 lands
leiki.
— Hafið þið æft vel fyrir
þessa leiki? spurðum við
Birgir fyrst.
— Já, það má segja það.
Við hófum undirbúning fyrir
leikina fyrir um fjórum mán-
uðum, og höfum notað þennan
tíma til þess að byggja upp
þrek leikmannanna, og æfa
sóknar- og varnarleik vand-
lega. Við höfum bæði æft hér
í Reykjavík og í íþróttahús-
inu á Keflavíkurflugvelli, og
yfirleitt verið allvel mætt á
æfingar.
— Haldið þið að FH-liðið
sé eins sterkt nú og það var
FIMLEIKAFÉBAG Hafnar-
fjarðar hyggur á stórræði
núna næstu daga, eða nánar
tiltekið dagana 7. og 9. jan-
úar, en þá munu þeir heyja
tvo kappleiki gegn Noregs-
meisturunum í handknattleik,
Fredensborg. Eru þessir leikir
liður í 1. umferð Evrópubik-
arkeppni meistaraliða í hand-
knattleik. Fram hefur tvisvar
áður tekið þátt í slíkri keppni,
en FH tekur nú þátt í henni í
fyrsta skipti. Þar sem okkur
lék nokkur hugur á að vita,
hvernig þessir leikir leggðust
í FH-inga, brugðum við okk-
ur kvöld eitt fyrir skömmu
í íþróttahöllina í Laugardal,
og hittum þar að máli nokkra
af leikmönnum og forvígis-
mönnum FH.
Fyrst náðum við tali af Hall
steini Hinriksson, sem hand-
knattleiksunnendur kannast
við. Hann er einn af frum-
herjum handknattleiksins hér
á landi, og á ekki hvað
minnstan þátt í þvií, hve langt
handknattleikurinn hefur’ náð
hér. Hann var þjálfari ís-
lenzka landsliðsins, sem náði
sjötta sæti í heimsmeistara-
keppninni í handknattleik í
Tékkóslóvakíu fyrir fáeinum
árum, en nú hefur hann að
mestu látið af þjálfarastörf-
um, enda þótt hann fylgist
Hér tekur Guðjón Jónsson allhraustlega í handlegg Ragn-
ars Jónssonar, sem kominn er í dauðafæri, og auðvitað er
dæmt vítakast.
með handknattleiknum í Hafn
arfirði, já, og reyndar hér
í Reykjavík, af sama áhuga og
fyrr. ,
— Hvemig lýst þér á mót-
herjana, Hallsteinn?
— Ég held að þetta sé al-
Guðlaugur Gíslason leggur
alla sína orku í skotið, eins
og sjá má á andliti hans, og
knötturinn þcytist framhjá
varnarleikmanninum og í
mark. Skyldi þetta verða al-
geng sjón í leiiknum gegn
Fredensborg?
(Ljósm.: Sv. Þorm.),
veg tvímælalaust bezta liðið
í Noregi núna, hafa átt mjög
góða leiki núna að undan-
förnu. Fimm leikmenn liðsins
leika í landsliðinu, en allir
fyrir utan varnarmarkvörð-
inn hafa einhvern tímann
leikið í landsliði.
— Fredensborg hefur kom-
ið hingað áður.
— Já, þetta er í annað
STAKSTFIMAR
Sjávarútvegurinn í
hættu vegna
verðbólgunnar
Emil Jónsson, utanríkisráð-
herra, formaður Alþýðuflokksins
skrifaði athyglisverða áramóta-
grein í Alþýðublaðið, og ræddi
þar m.a. um verðbólguþróunina
og komst svo að orði:
„Verðbólguna hefur ekki tek-
it að stöðva. Og afleiðingarnar
komu í Ijós, bæði við samninga
verkalýðsfélaganna * júlímánuði
síðastliðnum og við ákvörðu*
búvöruverðsins sáðastliðið haust.
Er þó athyglisvert, hversu verka
lýðsfélögin stilltu kröfum sínum
í hóf m.a. að ég ætla vegna
víðtæks samkomulags við rákis-
stj. um sérstakar og umfangs-
miklar aðgerðir í húsnæðismál-
um. Vísitala framfærslukostnað-
ar var 1. nóv. 180 stig móti 167
stigum í ársbyrjun, og hafði því
hækkað á árinu um 13 stig, eða
tæp 8%. Er augljóst, að aðal-
útflutningsatvinnuvegur okkar,
sjávarútvegurinn, er í mikilli
hættu vegna þessarar sífelldu
verðbólguþróunar. Það sem hefur
bjargað honum hingað til og forð
að þvi, að þurft hafi að gripa til
róttækra ráðstafana, er mjög
hækkandi verðlag á söluvörum
okkar á erlendum markaði, eins
og áður hefur verið að vikið“.
Sameiginlegt ótak
„Vanidamálið verður sjálfsagt
ekki leyst nema með sameigin-
legu átaki ríkisstjórnarinnar og
verkalýðssamtakanna og naunar
fleiri aðila. Þær tilraunir, sem
gerðar hafa verið í þessa átt,
hafa meira og minna mistekizt
vegna þess, að samvinna hefur
ekki verið nægilega mikil. Þó
má á það benda, að stunidum
hefur tekizt að stemma stigu fyrir
verðbólguvextinum um stuttan
táma, eins og þegar framfærslu-
vísitalan hækkaði aðeins um tvö
stig frá miðju ári 1952 og til árs-
loka 1954, og hún hækkaði að-
eins og 4 stig frá apríl 1959 til
miðs árs 1961. Þetta er því hægt
að gera ef vel er að því staðið,
og það verður með einhverjum
hætti að gerast.“
Nýr og styrkur
þáttur í atvinnu-
lífi okkar
Emil Jónsson ræddi einnlg
fyrirhugaða Búrfellsvirkjun og
alúmínbræðslu í sambandi við
hana og sagði:
„Stórfelld raforkuvirkjun er nú
í undirbúningi, í sambandi við
byggingu allstórrar verksmiðju
til alúmíníumbræðslu, og er þeim
unidirbúningi nú það langt komið
að ákvarðanir geta orðið teknar
fyrrihluta næsta árs. Hér er um
að ræða stórfelldari verksmiðju-
rekstur og stærri virkjun en áð-
ur hefur verið stofnað til á ís-
landi. Með svo stórri virkjun
sem hér er fyrirhuguð fæst raf-
magnið fyrir lægra verð en unnt
mundi að fá það á nokkurn ,ann-
an hátt með smærri virkjunum,
og alúmíníumbræðslan á að geta
orðið nýr og styrkur þáttur í at-
vinnulífi okkar íslendinga. Þó að
sjávarafli verði væntanlega í
framtáðinni, eins og hingað til,
aðaluppistaðan í atvinnulifi þjóð
arinnar, er að því ómetanlegur
styrkur að nýjar atvinnugreinar
komi einnig til, er geri afkomu-
möguleikana fjölbreytilegri.“