Morgunblaðið - 28.01.1966, Blaðsíða 21

íostudagur 28. janúar 1966
MORGUNBLAÐIÐ
21
Á SUNNUDAG koma hingað 5
ungir menn, sem ætla að spila
og syngja fyrir bítilglaða íslenzka
æsku. Ungu mennirnir fimm,
sem nefna sig The Hollies, eru
ættaðir frá Englandi eins og aðr-
ir góðir bítlar og hefur tekizt á
undraskömmum tíma, að vinna
sig upp í efstu sætin á vinsælda-
listanum beggja vegna Atlants-
I>að var í háhýsi inni á Klepps
vegi.
— Fyrirgefið, ég á heima á
hæðinni hérna fyrir neðan.
Ekki mynduð þér vilja vera
svo elskulegur að lána okkur
útvarpið yðar í kvöld?
— Jú, jú, það skal ég gera.
Eigið þið von á gestum?
— Nei, við vorum nú bara að
hugsa um að sofa.
Mamma var búin að hátta
Mumma litla, og nú átti hann að
fara að sofa. Eftir litla stund
kallar hann:
—• Mamma, get ég fengið svo-
lítið vatn?
— Nei, nú áttu að fara að
sofa.
Mummi snöktir svolítið. Svo
kallar hann aftur:
— Mamma, get ég fengið svo-
lítið vatn?
— Nei, þú átt að fara að sofa,
strákur, annars kem ég og
flengi þig.
f>ögn.
Þá heyrist enn rödd Mumma:
— Mamma, þegar þú kemur
að flengja mig, viltu þá koma
með svolítið vatn handa mér?
Hann lá á litlu sjúkrahúsi
austur á Fjörðum. Vinur hans
kom í heimsókn og hlustaði á
harmatölur hans.
— Æ, ég er svo kvíðinn núna.
Læknirinn varð að skera sjúkl-
ing upp í annað sinn í vikunni
sem leið, af því að hann hafði
gleymt skærum inni í honum.
— En þarft þú nokkuð að
hafa áhyggjur út af því?
— Já, það var nefnilega sami
læknirinn, sem gerði uppskurð-
inn á mér, og í morgun heyrði
ég, að hann fyndi hvergi hatt-
inn sinn.
í>au voru í Nauthólsvíkinni á
heitum júlídegi. Bæði roskin.
Allt í einu fór hann að leita að
einhverju í sandinum.
— Að hverju ertu að leita?
spurði hún. — Hefur þú misst
eitthvað?
— Já, tyggigúmmíið mitt.
— Hvað er þetta, maður, það
er auðvitað orðið fullt af sandi
núna. Það tekur því ekki að vera
að leita að því.
— Jú, tennumar mínar voru
feistar við það.
Fjölskyldan var öll í sumar-
fríi í tjaldi austur í Hreppum.
Þau voru nú í kurteisisheimsókn
hjá bóndanum, sem seldi þeim
mjólkina. Bóndinn sýndi þeim
fjósið.
— Er það ekki skrítið eigin-
lega, sagði frúin, sem hafði alla
tíð alizt upp á malbikinu, — að
kýrnar skuli rata aftur á bás-
inn, þegar þær koma heim á
kvöldin.
— Nei, það er ekkert merki-
legt, anzaði eiginmaður hennar.
Þú sérð að nöfnin þeirra eru á
spjaldi yfir öllum básunum.
Þegar dýrin voru að ganga
út úr örkinni hans Nóa, sneri
fíllinn sér að flugunni, sem kom
á eftir honum, og sagði:
MÝttu ekki »vona á mig!“
hafsins. Telja bítilfróðir menn að
þeir standi næst The Beatles og
The Rolling Stones, og mun þá
mikið sagt. Vinsælasta lag þeirra
hér á landi hefur eflaust verið
I’m alive, sem mundi útleggjast
— Ég er í fullu fjöri — og það
eru þeir svo sannarlega, ef eitt-
hvað er að marka erlend bítla-
blöð.
Nú mun nýjasta lagið þeirra —
Look through any window —
vera á hraðri leið upp í efsta
sæti vinsældalistans í Bandaríkj-
unum. Piltarnir fimm, sem skipa
The Hollies, heita Graham Nash,
Allan Clark, Tony Hicks, Eric
Haydock og Bobby Eliot.
Héðan koma þeir 'frá Englandi,
eins og fyrr greinir, en héðan fara
þeir til Póllands og þaðan rak-
leiðis til Bandaríkjanna. Er þessi
Einn af fren.stu og þekktustu
fornleifafræðingum Frakk-
lands, Breuil ábóti, kom til
Lascaux níu dögum eftir að
drengirnir höfðu fundið þessar
einstæðu minjar um lif frum-
manna. Breuil sagðist seinna
hljómleikaför þeirra vafalaust
einn liður í margyfirlýstri stefnu
Bretlandsstjórnar, að bæta sam-
búðina milli austurs og vesturs,
hversu giftusamlega sem það
svo frá:
— Tveir drengjanna lágu
ætíð í tjaldi við hellismunnann.
Enginn fékk að fara þar niður,
án þess að einn drengjanna
fylgdi honum, og það er ár-
vekni þeirra að þakka, að eng-
um gafst ráðrúm til að eyði-
leggja neitt niðri í hellinum.
tekst. Að minnsta kosti er engin
hætta á því, að pólsk æska grýti
þá félaga, sem auðvirðilega út-
sendara vestræns kapítalisma, ef
pólskri æsku svipar eitthvað til
Enginn vafi lék á því, að
listaverkin í hellinum voru upp
runaleg og ófölsuð. Breuil
ábóti gizkaði á að þær væru
um 15—20.000 ára gamlar. All-
ur hinn siðmenntaði heimur
var furðu lostinn yfir því list-
ræna öryggi og tækni, sem
jafnaldra sinna, bítilæskunni á ía
landi.
Piltarnir margnefndu leika 1
Háskólabíói á mánudag og þriðju
dag, kl. 7 og 11:15 báða dagana.
frummennirnii höfðu beitt við
gerð myndanna. Bisonuxar,
villihestar og hreindýrahjarðir
virtust bráðlifandi á vcggjun-
um og menn höfðu það á til-
finningunni, að stóðið mundi
taka á rás hvenær sem væri.
JAMES BOND
James Bond
BY IAN FLEMIN6
BRAWINE BY JOHN MclUSXY
-Æ
■*- Eftir IAN FLEMING
Hlýt að hafa sofið í 4 klukkustundir
... klukkan er nærri því sjö. Ah, þú
ert vakandi James! Sjáðu! Ég var að
JÚMBÖ —K— —K
snyrta á mér neglurnar!
Nú skulum við mæta til kvöldverð-

--K —
ar hjá Dr. No. Og vertu ekki of virðu-
leg, Honey, það fer þér ekki vel.
Teiknari: J. MORA
Júmbó og Fögnuður gengu marga hringi
i kringum fallna trjástofninn. Þeir voru
sannfærðir um að Spori lægi þarna ein-
hvers staðar undir — en hvar? Svo heyrðu
þeir allt í einu veik hljóð . . . svo lág að
það var eins og sá sem gaf þau frá sér,
hefði korktappa í munninum.
— Þarna er hann, hrópaði Júmbó. — Ég
hef fundið hann — hann liggur þarna í
holu niðri í jörðinni. Ertu meiddur, Spori?
— Þ-það veit ég ekki, svaraði Spori rugl-
aður. — Ég er nýkominn hingað niður . . .
ég meina, hjálpið mér upp, þá skal ég
segja ykkur allt.
Holan var djúp, og Spori var allt of
máttfarinn til þess að geta hjálpað til
þegar vinir hans reyndu að toga hann
upp. — Vertu bara rólegur, sagði Júmbó,
við náum þér áreiðanlega upp, og ef það
gerist ekki í dag, þá áreiðanlega á morg-
un, þegar við höfum náð í prófessorinn.
K V I K S J A
*-K>
--K-

Fróðleiksmolar til gagns og gamans
ALDUR MYNDANNA
ÁKVEÐINN