Morgunblaðið - 23.02.1966, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 23. febrúar 1966
---. : -.- 'i-r-'-j '-rÍ'r-l '^'’ÍTr-* “'•'T'r'r*? -■—
' - ■%; i^■■■■+■ -■
■

segja þeir í fréttum?
Starfsemi F.I.
í ðrum vexti
MORGUNBLAÐIÐ hitti a3
máli Öm Ó. Johnson, forstjóra
Flugfélags íslands, og ræddi
við hann um starfsemi Flug-
félagsins á sJ. ári og hvað
framundan væri:
— Öll starfsemi Flugfélags
íslands er nú í nokkuð örum
vexti, og voru flutningar - og
al'lt flug með mesta móti, enda
var þetta ár í heild mesta
flugárið í sögu félagsins, og
er það mjög í samræmi við
iþað, sem gerist erlendis — að
flugið verður stöðugt snarari
þáttur í samgöngumálunum.
Og það er ekki að sjá annað
en þessi þróun haldi áfram
hjá félaginu á þessu nýbyrj-
aða ári.
— Flutningar flugfélagsins
í heild jukust um 24% á s.l.
ári, innanlandsflugið jókst um
35% og utanlandsflugið jókst
um 21%. Hleðslunýtíng var
og hærri en hún hefur verið
áður eða 69%.
— Mesta breytingin á sl. ári
á innanlandsfluginu varð með
tilkomu Fokker Friendship-
vélarinnar, og er önnur slík
væntanleg um mánaðamótin
apríl-maí. Mun þá allur aðbún
aður innanlandsflugsins batna
enn meira.
— Helístu breytingar á sviði
utanlandsflugsins eru þær, að
við höfum ár frá ári unnið
að því að fjölga ferðunum, og
verður enn aukning á þessu
ári. Á næsta ári verða famar
16 ferðir á viku frá Reykja-
vík til útlanda. Utanlands
fljúgum við til Glasgow og
Lundúna, Bergen, Osló og
Kaupmannahafnar. í sumar
verða farnar 11 ferðir í viku
til Bretlands, 12 ferðir í viku
til Danmerkur, en þrjár til
Noregs. Auk þess verða farn-
ar tvær ferðir til Færeyja á
viku.
— Við ætlum að halda uppi
Færeyjaflugi, eins og við gerð
um í sumar, en ennþá stendur
á leyfum frá viðkomandi aðil-
um. Stendur til, eins og sjá
má hér að framan, að auka
ferðimar þangað, þ.e. ein
ferð í viku.
— En svo við víkjum ciftur
að innanlandsfluginu, þá hef-
ur það verið stefna Flugfélags
íslands að auka tíðni flugferða
Örn Ó. Johnson
frá aðalflugvöllum, og tengja
þá við bæi og byggðarlög
með áætlunarbílferðum sem
em samræmdar flugferðun-
um. Reynslan af þessu hefur
verið mjög góð, og auk þess-
ara áætlunarbílferða, hefur
Flugfélagið aukið verulega
þjónustu sína við flugfarþega.
Það hefur sýnt sig að þessi
þjónusta er vel metin, vegna
þess að með þeim hafa fengizt
reglubundnar ferðir milli
nærliggjandi byggðarlaga til
aðalflugvallarins.
— Flugvélakostur Flugfél-
lagsins á síðasta ári var til
millilandaflugs: tvær Cloud-
master-vélar og ein ViscOunt-
vél, en til innanlandsflugs:
ein Fokker Friendship-vél og
tvær Douglas DC-3. Svo höf-
um við eina Skymaster-vél
staðsetta að staðaldri á Græn-
landi til ískönnunar fyrir
stjórnina þar.
— Flugfélag íslands hefur
haft til athugunar endumýjun
á flugvélakosti félagsins til
millilandaflugs, og er það mál
enn í athugun.
— Félagið hefur alltaf á
hverju ári aukið iþað fjár-
magn, sem við eyðum til land-
kynningarstarfsemi, og er það
nú orðið mjög margþætt, og
þegar farið að bera árangur.
Ferðamannastraumurinn t i 1
landsins hefur vaxið ár frá
ári, og verður hann meiri á
næsta sumri en nokkru sinni
áður.
— Hjá Flugfélaginu starfa
nú 330 manns,en þó er venjan
að nokkru fleiri vinna hjá því
á sumrin, svo að í sumar má
reikna með að starfandi hjá
félaginu verði 360—70 manns.
Láta mun nærri að um 300
manns vinni hérlendis hjá
félaginu, en um 30 manns er-
lendis, en við höfum skrifstof-
ur í öllum þeim borgum, sem
við fljúgum til, og auk þess-
einnig skrifstofu í Frankfurt.
Miklar vonir bundnar viö
Loftleiöahöteliö
FRÉTTAMAÐUR Mbl. náði
tali af Alfreð Elíassyni, for-
stjóra Loftleiða, og spurði
hann tíðinda af starfsemi fé-
lagsins:
—■ Starfsemi Loftleiða var
mjög blómieg á s.l. ári. Við
vorum með fimm DC-6 og
um tíma þrjár Rolls Royce.
Flugvélar okkar flugu alls
8.379.000 km. á árinu, og er
það 11,6% aukning frá árinu
áður. Þær fluttu 141.051 far-
þega þetta ár, og er það 37,7%
aukning frá því árið áður.
Sætanýtingin var þó heldur
lakari en árið 1964, eða 75,7
en var 77,9. Loftleiðir skilaði
gjaldeyri fyrir rúmlega 132
milljónir (1964) og 236.670.000
(1965), sem er tæplega 104.
370 — krónum meira en 1964.
— Stærstu framkvæmdirnar
á vegum Loftleiða á árinu
voru án vafa við Loftleiða-
hótelið. Við bindum mjög
miklar vonir við það, því að
nú getum við tekið á móti
fanþegum, sem vilja dvelja
hér einn eða fleiri daga. Það
getur tekið á móti 216 manns,
en í því verða 108 herbergi
— flest tveggja manna. Þá
verða þar einir tveir eða þrír
matsalir, innisundlaug og gufu
böð. Láta mun nærri að starfs
lið við hótelið verði um 100
manns. Framkvæmdir við
bygginguna hófust í janúar-
byrjun 1965, og við höfum-
hugsað okkur að opna það
þann 1. maí n.k.
— U-m flugvélakostinn er
það að segja, að í sumar verð-
um við með fjórar Rolls Royce
vélar ,þrjár lengdar, sem taka
hver um sig 189 manns og
eina af venjulegri stærð, en
hún tekur 160 farþega. Þá
verðum við með fimm DC-6
flugvélar, en við þurfum tvær
eða þrjár þannig vélar til þess
að halda uppi ferðum til
Skandinavíu og Bretlands.
Svo höfum við hug á að
hafa u.þ.b. tvær vélar í leigu-
flugi og vöruflutningum, en
nú hefur það komið í ljós að
það er nokkrum erfiðleikum
bundið — hvað varðar fyrra
atriðið — því að við höfum
fengið fyrirskipun um að
hækka leigugjaldið. Sömu
sögu er reyndar að segja um
vöruflutningaina, þar hafa einn
ig ýmsir annmarkar komið í
ljós, þar sem innflytjendur
þurfa að borga toll af flug-
farmgjöldum, sem er æði
kostnaðarsamt. En á hinn
bóginn er það von okkar, að
það atriði fáist leiðrétt. Ánn-
ars má geta þess í þessu sam-
bandi, að við höfum mikinn
hug á að fara út í vöruflutn-
imga í stórum stíl, en eins og
ég sagði áðan, þá verður að
koma til gjörbreytinga á gjöld
um.
— Hvað varðar samkeppnis-
Alfreð Elíasson
aðstöðu Loftleiða við önnur
flugfélög á flugleiðinni yfir
Norður-Atlantishaf, er óhætt
að segja það að laun flugliða
hjá okkur eru hin sömu, eða
jafnvel hærri, en gerist hjá
öðrum flugfélögum í Evrópu,
en aftur á móti eru önnur
rekstrarútgjöld hjá okkur
mun meiri, en víðast annars
staðar, þar sem við verðum
að borga toll af öllum þeim
tækjum, sem á þarf að halda
við flugafgreiðslu o.fl., og eins
en- eldsneytið mun dýrara hér,
og t.d. um 78% dýrara en í
New York, og er það að lang-
mestu leyti vegna tolla og
flugvallarskattsins.
— Það sem einna helzt
hrjáir okkur nú, er mannekla,
og þá sérstaklega á flugliðum.
Loftleiðir hefur því farið inn
á þá braut að undanfömu að
aðstoða f lugvirk j anema til
náms í Bandaríkjunum, og
höfum við aðstoðað nú um
50—60 pilta. Við erum mjög
að íhuga það nú, áð leggja inn
á sömu braut með flugmenn.
— Loftleiðir hefur fest kaup
á ,,simultor“ eða„linktrainer“
í Bretlandi, en það er tæki
sem notað er við þjálfun flug-
manna, og er verð hans eitt-
hvað um fimm milljónir. Að
undanförnu hafa tveir menn
frá okkur verið á námskeiði
í Bretlandi til þess að kynna
sér meðferð þessa tækis, og
munu þeir í framtíðinni þjálfa
flugmenn félagsins ásamt flug
mannaJþjálfurunum þremur,
sem fyrir eru.
— Flugleiðir Loftleiða eru
ísland, New York og Luxem-
bourg, auk þess sem við fljúg
um til Skandinavíu, Bretlands
og Hollands. Við höfum stór-
ar og rúmar farmiðasölur í
New York og í Luxembourg,
en erum aftur á móti mjög
aðþrengdir í London, og erum
að leita þar fyrir okkur um
rúmbetra húsnæði. Láta mun
nærri að hjá Loftleiðum vinni
um 762 manns en þar af rúm-
lega 233 erlendis.
— Stefna Loftleiða í far-
gjaldamálum er nú sem fyrr
sú, að því lægri fargjöld sem
við getum boðið, þeim mun
fleiri farþega fáum við, og
það er trú okkar, að takist
okkur að fá fargjöldin lækk-
uð, mun ferðamannastraumur
inn til íslands aukast enn
meira.
— Að lokum vil ég segja
það, að ég tel tímabært fyrir
Loftleiðir að fá sér þotur árið
1970—1972, en áður en svo
getur orðið verðum við að fá
varaflugvöll norðanlands, t.d.
í Aðaldal í Þingeyjarsýslu.
— Eina lausnin
i
Framhald af bls. 17
þessara hálærðu garpa, sem þjóð
in kostar til náms, til að ráðast
gegn þeim óvini, sem mest og
ötulast hefir veitt börnum henn-
ar stærstu sárin. Nei, þá er bara
bindindismönnum brigslað um
úreltar bindindisaðferðir. Ósóm
inn hleður þannig reyk kringum
sig til að rétt eðli komi ekki í
dagsljósið. Enda mun það -sanni
næst að hinum lærðu. flestum
hverjum, hefir þótt annað betur
hlýða en byrja á byrjuninni.
Þeir sem komu bannlögunum
fyrir kattarnef á sínum tíma
lögðu drengskap við að með af
námi þeirra rynni upp gullöld á
íslandi. Allt smygl og brugg og
leynivínsala og öH þau leiðindi
og fals, sem í kringum þetta hafi
verið, myndi þurkast út með
frjálsri sölu áfengis Hvað segja
menn nú eftir reynslu ársins
1965 þótt ekki sé lengra farið.
Það var rétt að bannlögin voru
brotin og kannske helzt af þeim,
sem áttu að vera þeirra vörn, og
iþótt svo hafi verið, var ástandið
almennt hátíð hjá því sem nú er.
Þarf ekki annað en fletta adg-
blöðum þjóðarinnar til að sjá að
svo var og satt er frá skýrt. En
aldrei hefir það hvarflað að þingi
og stjóm að afnema lögin um
helgi eignarréttarins þótt þau
á degi hverjum séu brotin og rán
og gripdeildir birtar í hverju
fcölublaði dagblaða nú til dags,
síður en svo. Enda er ekki á-
stæðan sú að bannlögin voru af
numin heldur eins og hann Ragn
ar Bjarnason söng, það þegar ég
er þyrstur . . Við áttum nefni-
lega nokkuð mörg ég um það
leyti.
Pleiri og fleiri sjá það nú með
hverjum degi sem líður að eina
lausnin á þessu ófremdarástandi
sem ríkir á íslandi í áfengismál-
um er aðflutningsbann á áfengi.
Þó það væri ekki nema 3 til 4
ár yrði það mikill léttir. Það
hefir margoft verið bent á vinnu
tjón og í landi voru nú með alla
sina uppbyggingu má ekki án
neinnar vinnandi handar vera.
Aðflutningsbann er leiðin. Öll
takmörkun er til bóta þegar eit-
urnautnir eiga í hlut. öilum er
minnisstæð hin miklu og góðu
samtök þegar leitað var að flug-
vél Flugsýnar um daginn. Ekkert
var sparað og allir lögðu sig
fram. Hvað sú leit kostaði spyr
enginn um en vist er að hún
kostaði mikið.
Mér varð spurn: Hví leggur
þjóðin sig ökki eins fram til
björgunar þeim sem eru að far-
ast í áfengisflóðinu? Frá bam-
æsku minnist ég eins afcburðar
sem oft hefir komið í hug minn
í seinni tíð: Afi hafði beðið okkur
drengina að flytja menn sem
ætluðu til Reyðarfjarðar, yfir
Eskifjörðinn og stytta þeim
þannig leið. Við ýttum skekt-
unni á flot og héldum frá landi.
Þegar látið er liðið á róðurinn
tökum við eftir að sjór hækkar
í bátnum. Ég sé strax að negluna
hlýtur að vanta. Fata var til aust
urs og tekur einn farþeginn hana
og býst til að ausa. Ég segi að
við skulum heldur setja negluna
í en þá segir hann. Það er stak-
asti óþarfi, ég get svo vel ausið.
Er þetta ekki táknmynd um þjóð
lífið í dag. Ríkisstjórn og Al-
þingi vilja ekki setja negluna í
heldur láta fólkið ausa. Þetta
er hagfræði, sem gildir vel fyrir
Halldór verkfræðing og Magnús
bjórfélaga hans, en hún gildir
ekki fyrir æsku landsins.
Ámi Helgason.