Morgunblaðið - 23.02.1966, Side 17

Miðvikudagur 23. febrúar 1966
MORGUNBLAÐIÐ
1?
i
Magnea Sigþórsdóttir
Hfinning
Sveinn Vigfússon
Minning
Fædd 9. ágrúst 1962
Dáin 13. janúar 1966.
Ó faðir ger mig lítiS ljós,
um lífs mins stutta skeið,
til hjálpar hverjum hal
og drós,
sem hefur villzt af Ieið.
Matth. Jochumsson.
Að afstaðinni jólahátið Frels-
•rans, þegar ljósgjafinn er aft-
ur farinn að þoka sér upp á
himinskautið, og vonin hefur
enn fengið vængi að lyfta sér
til betra og fegurra lífs, kom
Drottinn himnanna og flutti til
*ín litla stúlku frá yndislegu
heimili, foreldrum, systkinum,
afa og ömrnu, frændfólki og
vinum. Þá gekk kall dauðans
eem reiðarslag yfir alla hennar
ástvini. Sá er oft háttur hins
mikla sláttumanns.
Þessi litla stúlka átti heima
1 Litla-Hvammi hjá foreldrum
sínum Sigþórt Sigurðssyni og
Sólveigu Guðmundsdóttur og
hét Magnea, fædd 9. ágúst 1962.
Útförin var gerð frá heimili
hennar miðvikudaginn 19. f.m.
að viðstöddu óvenju miklu fjöl-
SVO MARGT er sinnið sem
skinnið, segir gamalt máltæki.
En óskiljanlegir eru mér þeir,
menn, sem í blákaldri alvöru
halda því fram að áfengisneysla
mundi minnka og alls ekki vaxa
ef leyft yrði að brugga í landinu
sterkan bjór til sölu. Það er ekki
ósvipað og að segja manni að
öruggasta ráðið til að kæfa eld
sé að ausa bara nægilega mikilli
olíu á hann, og þá mundi hann
kafna. Ég hefði haldið að reynsla
undan farinna ára og daga sýndi
hverjum vitibornum manni það
svart á hvítu að eftir því sem
meira er selt og neytt af áfeng-
um drykkjum því meiri verður
drykkjuskapurinn og óreglan
Slík sannindi eru svo augljós að
jafnvel smábörn eru þar í eng-
um vafa.
Þrátt fyrir þessi augljósu sann
indi eru þeir fleiri en mann grun
ar sem sjá enga aðra leið, eða
þykjast ekki sjá, út úr áfengis-
vandamálaógöngum íslenzkrar
þjóðar en að veita bara, meiru
áfengi inn í umferðina og ef
ek'ki er nóg af brennivíni. Þá
tojór. Það á að vera skaðminna
er sagt (en þó skaðlegt?) Þegar
ég er þyrstur, söng hann Ragnar
Bjarnason í sumar, þegar ég er
þyrstur þá þarf ég annan til . . .
já annan til. Það er sagt að
forennt barn forðist eldinn, en
þessu er öðruvísi farið með vín-
dýrkendur því þótt þeir brenni
sig á brennivíninu, þá eru þeir
komnir í það eins oig skot eftir
iitla stund, margir hverjir, því
miður alltof margir.
Þeir eru ekki fáir, sem undr-
andi eru yfir þeim þingmönnum,
sem að bjórfrumvarpi því sem
nú liggur fyrir Alþingi, standa.
Sýnist mönnum að þeir gætu eitt
hvað þarflegra gert börnum landis
í lífshamingjuleitinni t.d. með
því að efla manndóm, árvekni
og reglusemi þar sem hún ekki
er fyrir. Ef þeir gengju ötullega
fram í því að minnka drykkju-
skapinn, beittu sér fyrir aðflutn-
ingsbanni á áfengum drykkjum
menni, jarðsett var í Skeiðflat-
arkirkjugarði.
Nærri hálft fjórða ár er ekki
langur tími í venjulegri manns-
ævi, en oft svo óumræðilega
dýrmætur, þegar barnið er að
vitkast og þrozkast, umvafið
ást og umhyggju foreldra Og
annarra ástvina. Elskan verður
þá svo sterk og gagnkvæm, að
ekkert fær henni grandað. Þá er
svo létt og ljúft að gleyrna og
fyrirgefa, lífið sjálft svo unaðs-
legt.
Magga eins og hún var venju-
lega kölluð heima, var skýr-
leiksbarn, tápmikil og síslsöm
við sín störf, hugarheimurinn
fagur, barnssálin óvenjulega
opin fyrir því, sem hún heyrði
og sá. Fullorðinsleg var hún
stundum í tilsvörum, svo að eft-
ir var tekið. Ég, sem festi þessi
fátæklegu orð á blað, átti þess
oft kost að koma inn á hennar
dýrmæta og elskulega heimili.
Mætti mér þá oft lítil frænka
í anddyri með athygli í svip, til-
búin að reyna að leysa úr því,
er spurt var um. Þá var líka
fóturinn kvikur, ef hún hélt, að
aðrir vissu betur. Var þá nær-
og bægðu þannig frá þeirri hættu
sem af áfenginu stafar, þá
skyldi maður taka ofan fyrir
þeim. En því er nú ekki að
heilsa. Helsti bjargvættur í dag
í þeirra augum er bruggun og
sala bjórs. Þar eiga unglingarnir
að láta fé sitt renna. Það er ekki
verið að minna á banka og spari
sjóði til að ávaxta fé sitt, held-
ur hitt að eyða þeim í hít áfeng-
isgróðamanna, enda sjá um leið
margir sér leik á borði með að
opna bjórstofur og brugghús.
Þar er þessi gróði fljótunninn og
ekki spurt þótt hann sé á kostn-
að veiklyndis meðbræðranna né
hvort aðrir fari flatt, bara ef
sjónarmið , áfengisgróðamanna
fær að njóta sín. Ég skyldi því
ekki kippa mér upp við það þótt
þessir sömu héldu fyrirlestur
um það á næstunni að betri fjár-
festingu en bjórinn væri ekki
unnt fyrir íslenzka æsku að fá,
það væri rökrétt áframhald fyrri
iðju.
Glöggt dæmi um nytsemi bjórs
ins hafði ég og ýmsir aðrir
Stykkishólmsbúar fyrir framan
okkur nokkrum dögum fyrir jól,
en þá bárust í plássið nokkrir
bjórkassar, sem sumir bæjarbúar
tóku „fegins hendi“ sjálfsagt
búnir að lesa skrif verkfræðings
ins um gildi og gagnlegheit
þessa holla drykkjar. Af ein-
•hverjum ástæðum hefir svo
gleymst að bjóða honum þ.e.
verkf. til þess að horfa á vígsl-
una. En þar hefði hann fengið
hollan lærdóm, ef hann þá hefði
e* *kki eins og áður talið hvítt
svart og svart hvítt. En þeir,
sem í bjóröldu þessari lentu,
voru ekki beint tilkippilegir til
síns starfa daginn eftir og dag-
ana eftir og það eftir „saklausan
bjór“, eins og það er orðað.
Þetta eru nýjustu kynni mín af
sterkum bjór. Víst var hann
sterkur og velgdi sumum vel.
En mér varð hugsað til þess, ef
birgðirnar hefðu verið miklar
hvað þá? Sem betur fer, þraut
þær og þar með var draumurinn
búinn.
tækast að hlaupa til mömmu,
er kom stúlkunni sinni til hjálp-
ar, og kom þá venjulega barns-
lega blítt og saklaust bros bland-
að ljóma fegurðar,, þegar þrautin
var unnin.
Pabbi var hennar traust ag
athvarf. Hana langaði sem oft-
ast að vita af honum, finna
hendina hans traustu nærri sér.
Það var næmleiki stúlkunnar
hans, sem skynjaði þar föður-
elskuna til barnsins síns.
Hún átti stóra systur, sem
þótti svo undur vænt um litlu
systur sína, enda var einatt til
hennar leitað, ef eitthvað amaði
að eða koma^t þurfti stuttan
Framhald á bls. 19
áfengi
Um áfengismálin mætti margt
ræða. Þegar andstæðingar okkar
bindindismanna eru komnir í
rökþrot, er þeirra seinasta vörn:
Það er ekki hægt að ræða við
ykkur þið eruð svo fanatískir.
Þetta er ósköp eðlilegt. Því ég
held að það þurfi nokkuð kjark-
mikla menn til að halda því
fram að í áfengisdrykkju og
tótoaksnotkun og þvíumlíku
liggi lífshamingja þjóðarinnar.
Það er erfitt að sannfæra heil-
brigða menn um slíkt. En áfeng
ispúkinn á sterka líðsmenn. Það
erum við bindindismenn áþreif-
anlega minntir á hvern dag. Það
er hægra að rífa niður en reisa
og Bólu Hjálmar sagði í sinni
ágætu stöku: Hæg er leið til
Helvítis, hallar undan fæti.
En þeir sem halda því fram að
það sé hollara fyrir íslenzka þjóð
að eyða í tóbak og áfengi 707
milljónum. (sjá fjárlög 1966) en
kaupa arðvænleg atvinnutæki
eru skrítnir. Búrfellsvirkjun sem
er dýrasta fjárfesting sem nok-k-
urntímann hefir verið hugsuð
á landi voru er sama og 3 til 4
ár í brennivíni og tóbaki og þyk
ir fáum mikið. Öll fræðslumál
landsins eru áætluð á fjárlögum
rúmar 500 milljónir. Það er 200
milljón meira en áfengis og
tóbakssalan. íslendingar verja
þannig meiru til niðurrifs en upp
byggingar og svo er talað um
menningu og menntun og ég
veit ekki hvað og hvað. Það er
talað um að háski stafi af því
að BandaKkjamenn leyfi lands-
mönnum að sjá sjónvarp og
fjöldi manns rís í mikilli vand-
lætingu gegn slíkum „háska“,
jafnvel skrifar Alþingi stórt og
vandað skjal. Ég veit ekki hvern
ig á að fara að þegar sjónvarp
berst milli landa, og eins veit
ég ekki betur en kvikmyndir
sömu tegundar og sýndar eru í
bandaríska sjónvarpinu séu í
hverju bíóhúsi á landinu og er
enginn hræddur um vönkun ís-
lenzka þjóðernis af því. En það
eru ekki margar undirskriftir
Framhald á bls. 10
F. 2.4. 1894. — D. 24.1. 1966.
SVEINN Vigfússon, Melabraut
51, Seltjarnarnesi, iézt eftir
stutta legu í Landsspítalanum
þann 24. janúar og var jarð-
sunginn frá Fossvogskapellu
þann 1. febrúar sl.
Foreldrar Sveins voru hjónin
Gíslína Jónsdóttir o.g Vigfús
Benediktsson, sjómaður, og fædd-
ist Sveinn á heimili þeirra að
Oddakoti á Álftanesi.
Sveinn stundaði framan af sjó-
mennsku sem og faðir hans, og
var sjómennskan starf hans, aðal-
lega á togurum þar til árið 1940
að hann réðst sem verkstjóri
Vikurfélagsins hf. að Arnarstapa
á Snæfellsnesi, og stundaði hann
jafnframt með konu sinni mynd-
arbúskap á nýbýlinu Felli.
Sveinn kvæntist árið 1928 eft-
irlifandi konu sinni Sveinínu
Jórunni Loftsdóttur, og eignuðust
þau einn son, Loft, er þau misstu
á barnsaldri, og eru slík harma-
sár síðgróin. Sveinn bjó búi sínu
að Felli á Arnarstapa allt til árs-
ins 1955, er þau hjónin fluttust
alfarin til Reykjavíkur, og var
flestum íbúum Breiðuvíkur-
hrepps mikil eftirsjá að þeim
hjónum, slíkra vinsælda og
virðingar sem þau höfðu notið
öll sín búskaparár.
Sem verkstjóri Vikurfélagsins
hf. hafði Sveinn oft margt manna
í vinnu, sumar og haust, og naut
þá oft mikillar reynslu sinnar
sem sjómaður í baráttu sinni við
höfuðskepnurnar, jafnt uppi á
Snæfellsjökli sem við erfið út-
skipunarstörf í fjöruborði, oft í
stórviðrum og hausth.örkum. —
Aldrei brást Sveini þó æðruleys-
ið á erfiðisstundum, og rólyndi
hans og jafnframt hæfileika hans
til skjótra og réttra ákvarðana á
hættustundum var viðbrugðið,
enda hlekktist aldrei neinu flutn-
ingaskipi á undir hans verk-
stjórn þótt útskipun færi fram
undir opnu hafi og oft í veðra-
ham hausts og vetrar. Oft var þá
unnið, þar sem aðrir hefðu frá
horfið, enda hafði hann undir
sinni stjórn hrausta og vinnu-
harða menn þar sem Snæfelling-
ar voru. Þó urðu aldrei slys á
mönnum undir hans stjórn, og
eru vinnuveitendur hans þakk-
látir honum fyrir hin mörgu
starfsár hans, er þeir voru svo
gæfuríkir að njóta.
Sveinn hélt áfram að starfa hjá
sama fyrirtæki eftir að hann
fluttist til Reykjavíkur, og starf-
aði við ábyrgðarstörf allt til
dauðadags. Sumarið 1964 tók
harm að kenna veikinda og var
þá fluttur á Landsspítalann til
rannsóknar og uppskurðar. —
Nokkrum mánuðum síðar mætti
Sveinn svo aftur til vinnu, og
lýsir það einstæðri seiglu Sveins
og meðfæddum lífskrafti betur
en nokkur orð.
Eftirlifandi eiginkonu votta ég
dýpstu samúð við fráfall síns
trygga og trúa lífsförunautar, og
jafnframt þeim mörgu ungling-
um, er áttu sér jafnan fast at-
hvarf á heimili þeirra hjóna, og
þau ólu upp að nokkru leyti.
Blessuð sé minning Sveins Vig-
fússonar.
L. J.
>ó að fundum fækki,
er fortíðin ekki gleymd.
í mínum muna og hjarta
þín minnig verður geymd.
Heima í húsi þínu
hvíldi sálin min,
ég kem nú, kæri vinur
með kveðjuorð til þín.
K.N.
ÞRIÐJUDAGINN 1. febr. s^ var
jarðsunginn frá Fossvogskapellu
frændi minn og vinur, Sveinn
Vigfússon Melabraut 51 Sel-
tjarnarnesi. Sveinn var fæddur
2. apríl 1894 að Oddakoti á
Álftanesi. Hann missti móður
sína 14 ára gamall og hóf það
ár að stunda sjómennsku svo
ungur að árum og var við þau
störf allt til ársins 1940, lengst
af matsveinn hjá Þórarni Ol-
geirssyni.
Sveinn kvæntist Sveinínu
Loftsdóttur árið 1928 og eign-
uðust þau einn dreng, sem þau
misstu ungan. Árið 1940 fluttust
þau hjónin að Felli á Arnar-
stapa í Breiðavíkurhreppi. Tók
Sveinn þá að sér verkstjórn fyr-
ir Vikurfélagið h.f. og gegndi
því starfi um 15 ára skeið. Naut
hann óskoraðs trausts forráða-
manna Vikurfélagsins og ekki
síður sveitunga sinna og vinnu-
félaga, og gegndi Sveinn mörg-
um trúnaðarstörfum fyrir sveit
siína.
Sveinn Vigfússon var einn
samvizkusamasti maður, sem ég
hef haft kynni af. Vann hann
aldrei neitt verk smátt eða stórt,
án sérstakrar alúðar og vand-
virkni, en mér er hann þó minn-
isstæðastur sem drengskapar-
maður, sem tók mig á heimili
sitt, fóstraði mig og agaði í 314
ár og skildi eftir í mér svo mik-
ið af sjálfum sér, að ég hefði
mjög gjarnan viljað eiga hann
að rauniverulegum föður. Ég
veit að það eru fleiri, sem bera
svipaðar tilfinningar til hans,
því að fleiri unglingar en ég
nutu Skjóls á heimili þeirra
hjóna, margir svo að árum
skipti. Fyrir dvöl mína á heim-
ili Sveins er ég honum þakk-
látur alla ævi, og frá móður
minni flyt ég þakkir fyrir ómet-
anlega hjálp á erfiðum tímum.
Jórunni, ekkju Sveins, og öðru
vandafólki flytjum við innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð veri minnig þessa
mæta manns.
Kjartan Kristofersson.
Múnchen, 11. febr. NTB.
• Formaður þingflokks
Kristilegra demokrata í Vest
ur Þýzkalandi, dr. Rainer
Barzel, hefur lýst því yfir, að
hann sé fús að bjóða sig fram
til kjörs formanns flokksins,
— en formannskosning á að
fara fram í marz nk. Er talið,
að dr. Barzel geti orðið dr.
Ludwig Erhard hættulegur
keppinaut'ur.
Dr. Rainer Barzel er 41 árs
— og telja margir hann líkleg
an sem næsta forsætisráð-
herraefni Kristilegra demo-
krata.
Salsbury, 11. febr. NTB.
• Stjórn Ians Smiths i
Rhodesíu hefur tilkynnt, að
hún muni setja sérstakar
hömlur á Afríkumenn frá
öðrum löndum en Rhodesíu,
sem þangað koma í atvinnu-
leit. Hefur Smith áður sagt,
að komi til atvinnuleysis í
landinu vegna efnahagsráðstaf
ana brezku stjórnarinnar
muni það fyrst bitna á erlend
um Afríkumönnum.
*
Arrsi HeSgeson, Sfykkishólmi:
Eina lausnin er aö
flutnir,gsbann á