Morgunblaðið - 07.09.1966, Blaðsíða 16

18
MORCU NBLAÐID
Miðvikudagur 7. sept. 196<5
Útgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Þorbjörn Guðmundsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 105.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 7.00 eintakið.
makavali Mar
i
Danmörku
ÓMENNING
að var kommúnistum líkt
að kenna einhver mestu
skrílslæti, sem um getur í
veraldarsögunni, við menn-
ingu. Nokkrir drættir í að-
gerðum kínversku Æskulýðs-
fylkingarinnar, sem ráða-
menn þar í landi nefna
„menningarbyltinguna“, eru
á þennan veg:
„Rauðu varðliðarnir“, en
svo nefnir Æskulýðsfylking-
in í Kína sig, hafa ruðzt inn i
heimili borgarbúa og flutt á
brott þaðan allt, sem sagt
var vera af vestrænum upp-
runa. Þeir, sem ekki voru
nægilega fylgispakir við
æskumennina, voru látnir
ganga um götur úðaðir t
hveiti til að sýna að þeir
væru ekki nógu „rauðir“.
Skríllinn hefur ráðizt á
kirkjur, klaustur og musteri,
haft frammi skemmdarverk
og misþyrmt starfsfólki.
Læknar, sem aðstoðað höfðu
útlendinga, voru dæmdir til
að ganga á hnjánum í rennu-
steinunum, og í Pekinghá-
skóla voru nemendur hvatt-
ir til að hrækja á kennara
sína.
Meðlimir kínversku Æsku-
lýðsfylkingarinnar hafa lok-
að útlendingakirkjugarði í
Peking, og á skiltinu, sem
þeir hafa sett upp yfir kirkju-
garðinn, stendur: „Við vilj-
um fjarlægja öll spor eftir
heimsvaldastefnu og endur-
skoðunarstefnu í landi
okkar“.
Og uppeldisaðferðirnar lýsa
sér t.d. í því, að nemendur
eru látnir ráðast á myndir af
Bandaríkjaforseta, ýmist með
grjótkasti eða byssustingjum,
sem börnum eru fengnir i
hendur.
Vissulega er von að fólk
spyrji, hvort heil þjóð — og
það hin stærsta í veröldinm
— sé að brjálast, og hvað
valdi. En menn ættu ekki að
þurfa að spyrja. Áður hafa
menn horft á Rússland Stal-
ins og Þýzkaland Hitlers, þar
sem skrílsæðið var tignað.
Menn hafa áður kynnzt of-
beldisstefnum; og ofbeldið í
Kína er ekki annað en skh-
getið afkvæmi kommúnism-
ans, þeirrar stefnu, sem er í
fyllstri andstöðu við það, sem
við nefnum menningu, en
kennir sig samt við hana,
stefnunnar, sem ógnar friði,
þótt fylgjendum hennar sé
fyrirskipað að hafa það orð
stöðugt á vörum.
En hvernig víkur þvi þá
við, að þrátt fyrir alla glæpi
kommúnismans í hverju því
landi, þar sem glæpaverkun-
um hefur verið unnt að koma
við, skuli héi á íslandi vera
til heill stjórnmálaflokku:-,
sem styður ofbeldisöflin?
Þeirri spurningu er vandsvar
að, en hitt er þó enn furðu-
legra, að menn, sem í hjarta
sínu eru andvígir kommún-
isma og starfsaðferðum
kommúnista, skuli ánetjast
alþjóðakommúnismanum, hve
nær sem kall kemur.
KOMMÚNISTAR
OG SAKLEYS-
INGJARNIR
ÞEIRRA
r|agana, sem „menningar-
** byltingin“ stóð sem hæst
í Kína, var hér uppi á íslandi
haldin „friðarráðstefna“
hinna svokölluðu „samtaka
hernámsandstæðinga“.
Kommúnistar eru sem
sagt hvarvetna að verki, og
hér á landi hafa þeir við hlið
sér hóp nytsamra sakleys-
ingja, sem þeir reyna að skýla
sér á bakvið í baráttunni fyr-
ir framgangi kommúnismans
og andstöðunni við vestrænt
lýðræði.
í ályktun þessara samtaka
segir:
„Á vettvangi alþjóðamála
og Sameinuðu þjóðanna sæm
ir íslendingum það eitt að
vera málsvarar friðar og und
irokaðra þjóða“.
Víst er þetta fagurlega
mælt, enda ekki vitað til þess,
að aðrir en kommúnistar hafi
hér á landi viljað segja öðr-
um stríð á hendur, né heldur
að nein rödd íslenzk, önnur
en raddir kommúnista, hafi
lofsungið kúgun nútímans og
frelsissviptingu þeirra þjóða,
sem eru undir járnhæl komm
únismans. Það er þess vegna
ekki að furða, þótt íslenzkur
almenningur fái velgju, er
hann heyrir slík orð af munn
um kommúnista. Og vissu-
lega fyllast menn vorkunn-
semi yfir þeim fylgisveinum
kommúnista, sem ár eftir ár
láta teyma sig. á asnaeyrun-
um og gera samþykktir við
hlið umboðsmanna kúgunar-
og glæpaafla.
Það er líka táknrænt, að
málgagn Sovétríkjanna á Is-
landi skuli eitt dagblaða lof-
syngja gerðir þessara sam-
taka, en stinga undir stol
fregnum af afrekum kín-
versku Æskulýðsfylkingar-
innar. Sjálfsagt hefur enginn
af sakleysingjum kommún-
ista haft uppurð í sér á ráð-
stefnunni í Bifröst til að
spyrjast fyrir um afstöðu
manna til þeirra skrílsláta,
þótt samtökin séú nú farin að
gera ályktanir um fleira en
varnarmál íslendinga, sem
þau þó einu sinni þóttust
ætla að einskorða áróður sinn
við-
Henri greifi myndarmaður og vel
menntaður — Langafi hans sænsk-
ur — Fjölskylda hans fjölmenn —
var lengi búsett í Indó Kina
NÆREI má geta, aff fregnin
um trúlofun Margrétar, ríkis-
arfa í Danmörku, hefur vakið
feikna athygli — ekki sizt í
heimalandi hennar, enda prins-
essan vinsæl mjög og hefur
hvarvetna veriff landi sínu og
þjóff til sóma. Makaval hennar
virðist eiga miklum vinsældum
að fagna, bæði meffal fjöl-
skyldu hennar og almennings
og stafffestu það þúsundir
Dana, er fögnuðu þeim viff
komu franska greifans til Dan-
merkur sl. laugardag.
Ekki varð þó sagt, að veður-
Henri — unglingur í Indó Kína,
þar sem hann lærði vietnamsku
Hann hefur líklega ekki óraff
fyrir því á þessum aldri, aff
hann ætti eftir aff eignast prins
essu.
guðirnir hafi heilsað Henri de
Laborde de Monpezat, greifa,
af neinni blíðu, er hann steig
út úr flugvélinni á Kastrup-
flugvelli. Það hellirigndi og
gekk á með þrumum og eld-
ingum. Broshýr og elskandi
unnustan bætti honum það þó
upp — og blaðamenn og ljós-
myndarar hafa um það mörg
og fögur orð, hversu ástfangin
þau hafi verið. Ekki fengust
þau til að svara neinum spurn-
ingum blaðamanna, en myndir
voru teknar og bað margar —
og tók Margrét því með mestu
þolinmæði um hríð, en sagði
svo vinsamlega en afdráttar-
laust: „Nú held ég við ættu.n
að fá að fara heim“. Virtu ljós-
myndarar það og þau óku burt
í bifreið Margrétar —- og hún
sjálf við stýrið. Segja dönskr
blöðin, að þar með hafi hún
viðhaldið gamalli venju —
móðir hennar hafi einnig ekið
sjálf bifreið sinni, er hún tók
á móti unnusta sínum, er bá
var — Friðrik Danaprins, er
hann kom í heimsókn til Stokk
hólms í fyrsta sinn, eftir að
þau bundust heitum.
— ★ —
Þegar bifreið Margrétar nálg
aðist Friðriksborgarhöll var
þar fyrir gífurlegur mann-
fjöldi og varð að kalla út -íf-
varðarsveit til að ryðja prins-
essunni og greifanum braut.
Greinilega féll fólkinu útlit
greifans vel í geð, enda maður-
inn hinn laglegasti og hýrleg-
ur mjög, með djúpa spékoppa
og fjörlegt augnaráð, að blöðin
segja. Haft var eftir ‘einni
unglingsstúlkunni, er sá hann
— „Nei, hvað hann er þó
flott“.
Heima í höll Friðriks kon-
ungs var þeim vel tekið, sem
vænta mátti — og þar tóku þau
þátt í dansleik miklum, sem
haldinn var til heiðurs konungs
hjónunum frá Thailandi. Átti
dansleikurinn að standa til kl.
2 — en þar sem þetta var nú
stór dagur hjá dönsku konungs
fjölskyldunni leyfði Ingrid
drottning, að dansleiknum yrði
framlengt um hálftíma.
— ★ —
Og hver er hann svo þessi
greifi, sem væntanlega verður
drottningarmaður' Danmerkur?
Hann heitir fullu nafni Henri
Marie Jean André de Laborde
de Monpezat og er 32 ára að
aldri, fæddur 11. júní 1934.
Hann er réttur meðalmaður a
hæð, 185 cm — nokkru hærri
en Margrét, en þó virkar hún,
að sögn dönsku blaðanna _____
heldur hærri en hann, þegar
hún er á háhæluðum skóm.
Greifi er hann að tign, en
notar sjaldnast þann titil.
Hann stundaði háskólanám i
París og London, m.a. í Sor-
bonne og The School of Econo-
mics, en í báðum háskólunum
hefur Margrét verið við nám.
Frá Sorbonne tók hann próf í
sígildum bókmenntum og hóf
síðan störf hjá franska utan-
ríkisráðuneytinu. Jafnframt
var hann áfram við nám í L’-
Ecole de Langue Orientale og
lauk þáðan prófi í víetnömsku
og kínversku. Árið 1963 var
hann skipaður til starfa við
franska sendiráðið í London og
hefur að undanförnu starfað
sem annar ritari sendiráðsins
og fyrst og fremst fjallað um
mál, er varða Asíuríkin. f
London hefur hann haft íbúð á
leigu við Bryanston Square,
skammt frá Marble Arch og er
þess getið, að þar skammt frá
búi bítillinn Ringo Starr.
Fjölskylda greifans er geysi-
stór og á miklar landareignir í
suðvesturhluta Frakklands.
Faðir hans, André de Laborda
de Monpezat, sem er 59 ára og
móðirin, greifynja de Monpez-
at, fædd Renée Doursenot, búa
í svokallaðri Cayrou-höll í Ai-
bas í Lot. Sjálfur er greifinn
ungi fæddur í Talance í Gir-
ondei, nágrenni Bordeaux —
fjórða barn foreldra sinna af
níu og elzti drengurinn. Tvö
systkini hans eru dáin.
Cayrou kastalinn, þar sem fjölskylda Henris greifa býr.
— ★ —
Frönsk blcð leggja á það
áherzlu, að greifinn eigi til nor
Á leiff til Friðriksborgarhallar ... Margrét viff stýrið.