Morgunblaðið - 23.11.1966, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ
1
Miðvikudagár 23 nóv. 1966
Erit Ambler:
Kvíðvænlegt ferðaiag
mundi þýða? Setjum svo, að
þér naeðuð konsúlnum strax í
símann og gætuð sannfært hann
um, að erindi yðar þyldi enga
bið. Þér yrðuð samt að bíða
hálftíma eftir honum. Ég get
fullvissað yður um, að þér hefð
uð minni möguleika á að lifa
þann hálftíma en þó að þér
drykkjuð saltsýru. Að drepa
vopnlausan og varnarlausan
mann er aldrei erfitt. Og innan
um alla skúrana á hafnarbakkan
um, væri það hreinn barnaleik-
ur. Nei, ég held ekki að Möller
»é neitt að gabba, þegar hann
segir, að sér sé innan handar að
koma yður fyrir.
— En hvað um þessa uppá-
stungu hans? Han virtist æstur í
að fá mig til að samiþykkja hana,
Kuwetli klóraði sér í hnakk-
anum. — Á því gætu verið marg
ar skýringar. Til dæmis sú, að
hann ætli að myrða yður, eftir
sem áður, en vilji bara gera það
með sem minnstri fyrirhöfn. í>ví
er ekki að neita, að það væri
auðveldara að framkvæma það
verk á leiðinni til Santa Marghe
rita en á hafnarbakkanum í
Genúa.
— í>að er skemtileg tilhugs-
«n, eða hitt þó heldur.
— Ég er tilleiðanlegur að trúa
að þetta sé rétta skýringin. Ku-
wetli hleypti brúnum. — Þér
sjáið, að þessi uppástunga lít-
ur afskaplega einfaldlega út —
þér. verðið veikur, lagt er fram
falsað læknisvottorð, yður batn
ar, þér farið heim. Voilá! Búið!
En hugsið yður líka raunveru-
leikann: Þér eruð Englendingur,
sem liggur á að komast til Eng
lands. Þér lendið í Genúa. Hvað
væri eðlilegast, að þér gerðuð?
Vafalaust það að taka lestina tii
Parísar. En hvað er nú nauðsyn-
legt að gera? Þér verðið af ein-
hverjum dularfullum ástæðum
að bíða í Genúa, nógu lengi til
að uppgötva, að þér séuð með
taugaveiki. Og þér megið ekki
gera það, sem hver maður mundi
gera eins og á stæði — fara i
sjúkrahús. En það megið þér
ekki gera. Þess í stað verðið þér
að fara í eitthvert einkasjúkra-
hús við Santa Margherita. Er
það hugsanlegt, að þetta þættu
ekki einkennilegar aðfarir heima
í Englandi? Ég er hræddur um
ekki. Ennfremur er nú tauga-
veiki sjúkdómur, sem skyldugt
er að tilkynna yfirvöldunum.
Það yrði ekki gert í þessu til-
felli, vegna þess að þarna er
ekki um neina taugaveiki að
ræða og heilbrigðisyfirvöldin
mundu fljótlega komast að því.
Og hugsum okkur, að aðstand-
endur yðar verði þess vísari, að
þetta hafi alls ekki verið til-
kynnt? Því að svo gæti farið.
Þér eruð áríðandi persóna og
brezki ræðismaðurinn gæti orð-
ið beðinn að rannsaHa málið. Og
hvað þá? Nei, ég get ekki hugs-
að mér, að hr. Möller leggi sig
í svo heimskulega hættu. Til
hvers ætti hann líka að vera
að því? Honum væri hægara að
kála yður.
— Hann segir, að sér sé illa
við að drepa fólk, og hjá því
verði kómizt.
Kuwetli skríkti. — Hann hlýt-
ur að telja yður býsna heimsk-
an. Sagði hann nokkuð, hvað
hann ætlaði að gera í sambandi
við mína nærveru hérna?
— Nei.
— Mig furðar ekkert á því.
Til þess, að þessi ráðagerð hans
tækist væri óhjákvæmilegt að
drepa mig. Og jafnvel dauður
gæti ég gert honum bölvun.
Haki ofursti mundi sjá um það.
Ég er hræddur um, að þessi uppá
stunga herrans sé ekki allskost-
ar heiðarleg.
35
— Hún leit nú samt trúlega
út. Ég get bætt því við, að hann
var reiðubúinn að láta frú Gall-
indo koma með mér ef ég kærði
mig um.
Kuwetli glotti, eins og ein-
hver skurfóttur skógarpúki í
flúnelsnáttskyrtu. — Og sögð-
uð þér frú Gallindo frá þessu?
Graham roðnaði. — Hún veit
ekkert um Möller. Ég sagði
henni frá Banat. Ég er hræddur
um, að ég hafði komið upp um
mig í gærkvöldi þegar Banat
kom inn í salinn. Hún spurði
mig, hvað væri að, og ég sagði
henni það. Og ef út í það er far-
ið, bætti hann við sér til varn-
SVONA AUÐVELT ER ÞAÐ
GOOD YEAR VINYL GÓLFFLÍSAR
hafa þessa eftirsóttu eiginleika
MALNINO&JARNVÖRUR
LAUGAVEGI 23 SIMI 11295
GOOD YEÁR VINYL - GÓLFFLÍSAR þarf ekki að
bóna það er nóg að hreinsa þær með rökum klút.
GOOD YEAR VINYL - GÓLFFLÍSAR endast mjög
vel og litirnir dofna ekki.
GOOD YEAR VINYL - GÓLFFLÍSAR eru heims-
þekktar fyrir gæði — spyrjið þá sem reynt hafa.
Verðið er mjög hagstætt, — Fjölbreytt litaúrval
AÐEINS GÆÐAVÖRUR FRA GOOD YEAR.
©PIB
BðPiNIU&{»

cc
COSPEft
— Heyrðu pabbi, það er einn í þan veginn að taka á hjá mérl
ar, en ekki alveg sannleikanum
samkvæmt, — þá þarfnast ég
hjálpar hennar. Það var hún,
sem tók að sér að halda Banat
uppi á snakki meðan ég leitaði
í káetunni hans.
— Já, með því að fá heiðurs-
manninn José til að spila við
hann? Já einmitt. En hvað snert
ir uppástunguna um að hún
kæmi með yður„ þá er ég hrædd
ur um, að það tilboð hefði orðið
afturkallað. Og vafalaust undir
því yfirskini, að erfiðleikar
hefðu komið í veginn. Vissi José
um þetta?
— Nei, ég held, að hún færi
aldrei að segja honum frá því.
Ég held, að hún sé trúverðug,
bætti hann við með öllu því
kæruleysi, sem nann gat hleypt
í sig.
— Engin kona er trúverðug,
sagði Kuwetli íbygginn. — En
ekki vil ég fara að telja eftir
yður skemmtanirnar yðar, hr.
Graham. Hann sleikti efrivörir.a
með tungubroddinum. — Frú
Gallindo er mjög snotur.
Graham stillti sig um svarið,
sem hann lagði mest til að gefa.
— Mjög svo, sagði hann stutt-
lega. — En nú höfum komizt að
niðurstöðu um, að ég verði drep
inn ef ég geng að uppástungu
Möllers og drepinn, ef ég geri
það ekki. Þá missti hann stjórn
ina á sjálfum sér. — í guðs
bænum, Kuwetli, sagði hann á
ensku, — haldið þér að ég hafi
gaman af að sitja hérna og
og hlusta á hve auðvelt það
mundi verða þessum mann-
skepnum að drepa mig? Ég vil
heldur heyra, hvað ég GET
GERT!
Kuwetli klappaði honum á
hnéð í huggunar skyni. — Góði
vinur, _ ég skil þetta fullkom-
lega. Ég var bara að reyna að
sýna yður fram á, að þér getið
alls ekki farið í land á venju-
legan hátt.
— En á Ihvaða annan hátt get
ég það þá?
— Það skal ég segja yður,
sagði Kuwetli rólega. — Það
er ósköp einfalt. Enda þótt
þetta skip leggist ekki upp að
bakkanum til að hleypa farþeg-
um í land fyrr en klukkan níu á
laugardagsmorgun, þá stanzar
það uti fyrir Genúa miklu fyrr,
líklega klukkan fjögur til
fimm. Næturvinna hafnsögu-
manna er mjög dýr, þessvegna
er það, að þó að það taki hafn-
sögumann um borð undir eins
og það fer að birta, leggst það
ekki upp að fyrr en við sólar-
uppkomu. Hafnsögubáturinn....
— Ef þér ætlið að stinga upp
á, að ég fari í land með hafn-
sögubátnum, þá kemur það ekki
til mála.
— Já, fyrir yður. En ekki fyr-
ir mig. Ég er með diplómata-
passa. Hann klappaði á jakka-
vasann. Klukkan átta get ég
verið kominn í tyrkneska konsú-
latið. Þar er hægt að koma því
í kring, að þér verðið fluttur á
flugvöllinn á öruggan hátt. Járn
brautarþjónustan er ekki eins
góð og á venjulegum tímum og
Parísarlestin fer ekki fyrr en
klukkan tvö síðdegis. Það, er
heppilegra, að þér standið ekkl
lengi við í Genúa. Við leigjum
bara flugvél til að flytja yður lil
Parísar tafarlaust.
Hjartað í Graham tók að slá
örar. Einkennileg léttleikatil-
finning greip hann. Hann lang-
aði mest til að hlæja. En hann
sagði dræmt: — Þetta virðist
vera allt í lagi.
— Það verður allt í lagi, en tU
þess að svo verði þarf ýmsar
varúðarráðstafanir. Ef hr. Möll-
er grunar, að nokkur möguleiki
sé fyrir yður að sleppa, getur
ýmislegt leiðinlegt komið fyrir.
Hlustið þér nú vandlega á mig.
Hann klóraði sér á brjóstinu og
benti síðan með fingri. — í
fyrsta lagi: Þér verðið að fara
til Möllers á morgun og segja
honum, að þér ætlið að sam-
þykkja uppástungu hans og fara
og dvelja við Santa Margherita.
— Hvað?
— Það er bezta ráðið til að
halda honum rólegum. Ég læt yð
ur sjálfan um að sæta færi. En
ég vil benda á eftirfarandi: Það
er hugsanlegt að hann snúi sér
til yðar aftur, svo að líklega er
bezt að gefa honum svigrúm til
þess. Bíðið þangað til seint um
kvöldið. Ef hann þá er ekki bú-:
inn að snúa sér til yðar þá snú-
ið yður til hans. Þér megið ekki
vera of einfeldningslegur, en
samþykkið samt það, sem hann
stingur upp á. Að því loknu far-
ið þér í káetuna yður, læsið að
yður og bíðið átekta. Farið þér
svo ekki út þaðan, hvað sem hó-
ar, fyrr en klukkan átta morg-
uninn eftir. Það gæti verið stór-
hættulegt.
— En nú kemur að mikilvæg-
asta hluta fyrirmælanna.
Klukkan átta að morgni verðið
þér að vera tilbúinn með allan
yðar farangur. Kallið á þjóninn,
stingið að honum skildingi og
segið honum að koma farangrin
um yðar í tollgæzluna. Þetta má
ekki bregðast. En það, sem þér
eigið að gera, er að bíða ura
borð þangað til ég kem og segi
yður, að ráðstafanir hafi verið
gerðar til að koma yður óhult-
um í land. Á því eru erfiðleik-
ar. Ef þér verðið kyrr í káet-
unni, lætur þjónninn yður fara
í land með hinum, þar með töld
um Banat, og Möller. Elf þér far-
ið uppá þilfar, fer eins. Þér verð
ið að sjá til þess, að þér neyðist
ekki til að fara í land fyrr en
öllu er orðið óhætt
— En hvernig fer ég að því?
I