Morgunblaðið - 05.01.1967, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. JANÚAR 1967.
Minningarathðfn
um skipverja á Svan
Fer fram í Hnífsdals-
kapellu í dag
í DAG fer fram miningarathöfn
, Hnífsdalskapellu um þá sjó-
menn er fórust með m.b. Svan,
R.E. 88, en báturinn fórst í fiski
róðri 22. desember síðastliðinn.
Hafði Hraðfrystihúsið h.f.
leigt þennan bát aðeins yfir
haustvertíðina 1906 og átti bát-
urinn fáar sjóferðir ófarnar áð-
ur en honum yrði skilað, er hið
hræðilega slys átti sér stað.
Ég get ekki látið hina ný-
horfnu góðu drengi liggja
óbætta hjá garði, því svo mikil
eftirsjá er að þeim fyrir ástvini
og heimabyggð þeirra, sem að
eeint eða aldrei verður um bætt.
í sama mund og íslenzka þjóð-
in bjó sig udir jólahald, háðu
sex ungir og ötulir vestfirzkir
sjómenn fangbrögð við æðisgeng
inn storm og reiðar öldur úti fyr
ir Vestfjörðum á heimleið úr
fiskiróðri til vina og vanda-
manna . — En landtakan dróst,
sem olli óskaplegum kvíða
vandamanna og kvíðinn magn-
aðist er dagur var að kvöldi
kominn án heimkomu ástvin-
anna,
En margt gat hafa tafið heim-
för, og fátt segir af einum und-
irsvipuðum kringumstæðum, ef
eitthvað það gengur úrskeiðis,
sem sízt má án vera þegar mest
á ríður að dugi vel.
En vonin þvarr og vissa, að
ekki mundi allt með felldu með
heimkomu ástvinanna, varð að
veruleika, ekki sízt eftir að við-
tæk leit á sjó og í lofti bar
ekki árangur.
CÞennan dag, fimmtudaginn 22.
desember síðastliðinn, brast á
norðan áhlaup hér á Vestfjörð-
iun með fádæma veðurhörku og
mikilli snjókomu, en þennan eft
irminnilega dag var almennt ró-
ið frá öllum verstöðvum hér við
'Djúp og víðar á Vestfjörðum,
Á hafi úti geysaði æðisgeng-
Inn stormur allt að 13—14 vind-
stig, en það spurðist við heim-
komu bátanna hér og úr næstu
BiLAKAUR
söíu
í Vel með farnir bílar til
og sýnis í bílageymslu okkar
I að Laugavegi 105. Tækifæri
I til aS gera góS bílakaup.. —
I Hagstæð greiðslukjör. —
! Bílaskipti koma til greina.
Mercedes-Benz 220 S.
ÁrgerS ’60 og ’63.
Opel Caravan, árg. ’60.
Opel Kapitan, árg. ’59 og
’60.
Commer sendibílar ’64 og
’65.
Zephyr 4 ’66.
Taunus 12 M, árg. ’63.
Trader, 7 tonna vörubíll ’64
Rambler ’64.
Taunus 17 M, 2ja dyra ’63.
Taunus 17 M ’63.
Volkswagen ’60, ’65 og ’67.
Plymouth Belvedere ’54 og
’57.
Cortina ’65.
Rússajeppi ’67.
Opel Record ’64.
iTökum góða bíla í umboðssölu
I Höfum rúmgott sýningarsvæði
____________ innanhúss. ■
verstöðvum, sem sumir höfðu
hlotið áföll.
Enginn er til frásagnar um
það, hvernig bar að með báts-
tapann frá Hnífsdal, en geta má
sér til, að hann hafi orðið með
skjótum hætti, svo skjótum, að
engum bjargráðum hafi orðið
við komið eins og á stóð, og því
enginn tími gefist til þess að
komast í talstöð og biðja um að-
stoð. en víst er um það að sjó-
mennirnir (hafa æðrulausir
gengt skyldustörfum sínum þar
til yfir lauk.
Við þetta hörmulega sjóslys,
sem hér er orðið, hafa níu börn
orðið föðurlaus og þrjár konur
ekkjur, þar af tvær mjög ungar.
— Þá mátti og ung stúlka sjá
á bak ungum unnusta sínum og
er mikill harmur að henni kveð
inn.
Allt er þetta svo sviplegur at-
burður, að seint mun gróa um
heilt hjá harmi lostnum ástvin-
um og venzlafólki, sem mest
hefir misst.
í>á á heimabyggð hinna týndu
sjómanna um sárt að binda við
að sjá á bak þeim í hina votu
gröf, því miklar framtíðarvonir
voru tengdar við ævistarf þeirra
og framtíð fyrir þessa fámennu
byggð.
Hér hefur sá atburður gerst,
sem kannske á eftir að verða ör-
lagaríkur fyrir þetta byggðar-
lag um langa framtíð.
Mennirnir, sem fórust með
m.b. Svan R.E. 86, voru þessir:
Ásgeir Karlsson, skipstjóri, 25
ára, Einar Jóhannes Lárusson,
stýrimaður, 24 ára, Friðrik Vída-
lín Maríasson, L vélstjóri, 47
ára, Jóel Einarsson, matsveinn,
49 ára, Jón Hálfdán Helgason,
2. vélstjóri, 19 ára, Hermann
Lúthersson, háseti, 25 ára.
Allir voru mennirnir heimilis-
fastir í Hnífsdal og er því skarð
fyrir skildi alla vega séð.
Eins og hér kemur fram og
áður hefur verið skýrt frá, var
hér um unga menn að ræða, og
suma mjög unga, sem féllu í val
inn fyrir aldur fram og verða
því öllum harmdauði.
Guð blessi minningu þeirra
um aila framtíð og veiti eftir-
látnum ástvinum þrek og hugg-
un harmi gegn. /
Hnífsdal, 3. janúar 1967.
Einar Steindórsson.
Bjarni Beinteinssom
lögfræðingur
AUSTURSTRÆTI 17 (*ILU & VACDI*
SfMI 13536
Ásgeir Karlsson
Friðrik Maríasson
Einar Jóhannes Lárusson
Jón Hálfdán Helgason
Hermann Luthersson
Samúöarkveðja
SORGÁRSAGAN endurtekur
sig, að þessu sinni vestur í
Hnífsdal við ísafjarðardjúp.
Bátur heldur í róður til þess
að draga björg í bú, stormur
og stórhríð skellur yfir — og
'báturinn kemur ekki að landi.
Víðtæk leit er hafin og haldið
uppi sólarhringum saman. En
hún reynist árangurslaus. Sex
vaskir sjómenn á bezta aldri,
sumir kornungir, eru horfnir.
Eftir stendur harmþrunginn
hópur eiginkvenna, bama, for-
eldra og annara ástvina og
venzlamanna. Lítið byggðar-
lag drjúpir í sorg.
Svo miskunnarlaus eru ör-
lögin, svo óskorað er ógnar-
veldi Ægis, jafnvel á öld tækn-
ínnar.
Náttúruhamfarir á sjó og
landi hafa fyrr veitt því fólki,
sem byggir Hnífsdal þunga
áverka. Bátar hafa týnst, snjó-
flóð hafa fallið. En lifstoarátt-
an í Dalnum hélt áfram. Hið
þrekmikla fólk skorti að vísu
„sakarafl við sonarfoana“ eins
og Egil forðum. En eínnig það
hefur ort sitt Sonartorrek með
því að ráðast gegn erfiðleikun-
um, og sigra þá. Þess vegna er
Hnífsdalur í dag eitt af mynd-
arlegustu athafnabyggðalögun-
um á Vestfjörðum. Árin og
tíminn hafa lagt lífgrös sín við
hin djúpu sár. Góður Guð gefi
að svo megi einnig verða nú,
þótt ekkert fái bætt þann
mikla missi, sem ástvinir sjó-
mannanna á Svan standa í dag
frammi fyrir.
Minningin um góða og
hrausta drengi lifir áfram.
Heimabyggð þeirra og þjóð
þakkar þeim líf þeirra og starf.
Hljóðlát samúð streymir í dag
til fólksins í Hnífsdal, sem
sorgin knúði dyra hjá á jólum.
Drottinn minn, gefðu dlánum ró,
hinum líkn sem lifa.
Sigurður Bjamason frá Vigur.
RAGNAR JQNSSON
Lögfræðistörf
og eignaumsýsla.
hæstaréttarlögmaður.
Hverfisgata 14. — Sími 17752.
Bjorn Sveinbjornsson
hæstaréttarlögmaður
Sölvhólsgötu 4, 3. hæð
(Sambandshúsið).
Símar 12343 og 23338.
Friðrik Maríasson
UMBOÐIÐ
SVEINN EGILSSON H.F.
LAUGAVEG 105 SIMI 22466
Húsgagnasmiður
og lakkmaður
Viljum ráða húsgagnasmið, sem vanur er
vélavinnu og lakkmann í verksmiðju
okkar. — Upplýsingar hjá verkstjóra að
Lágmúla 7. — Ekki í síma.
Kristján Siggeirsson hf
F. 28. júlí 1919. D. 22. des. 1966.
„Að hryggjiast og gleðjast
hér um fáa daga
heilsast og kveðj ast
það er Rfsins saga.“
Þegar Hiddi vinur okkar kom
í síðasta S'kipti á heimili okkar
í des. sl., en þá var hann stadd-
ur á ísafirði, þeirra erinda að
huga að sínu siíðasta fari, „Svan-
inum“, var okkur siízt í huga áð
þetta yrðu okkar síðusitu sam-
fundir.
Friðrik Maríasson höfðum við
þekkt um 20 ára skeið og aldrei
foorið skugga á tryggð og vin-
áttu hans og elskulegrar eigin-
konu hans, Ingibjargar Hjartar-
dóttur.
í>að er vandi að velja látnum
orð, en okkur bjónin langar til
að færa þessum forna vini hinztu
kveðlju og þakkir, sömiuleiðis
skipsfélögum hans öllum. Hiddi
var perisónulega kunnugastur
okkur af þeim látnu vegna starfls
sína, svipaðs aldurs og fyrri
kynna miinna við konu hans frá
skólavist í húsmæðraskólanum
Ósík á ísafirði veturinn 1942—43,
bá ungar og lífsreynslulausar.
Alla tfð síðan hafa verið tengl
okkar á miLLi eftir ástæðum og
við heimili og börn þeirra hjóna,
sem þau stóðu saman um af mik-
iiH umhyggju og aivöru. Veit ég
að börnin bera þess merki, sem
sáð hefur verið tiil af hug og
hjarta.
Er við nú kveðjum þig Hiddl
minn er gott að minnast hversu
hógvær þú varst í allri fram-
komu, trygglyndur og traustur,
sem sagt drengur góður.
Sárastur er söknuðurinn hjá
eiginkonunni, börnunum fimm
og barnabarni, öldruðum og ias-
burða tengdaföður, syistkinum
þínum, tengdafóiki og vinafjöilda,
en æðri máttarvöld ráða. Því
verður ekki breytt.
Þið félagar kveðjið um léið og
hátíð friðarins fer í hönd; megi
sá friður búa í hjörtum ástvina
yikkar.
„Og vinir berast burt á tímans
straumi
og blómin fölna á einni hélunótt.“
Hafðu hjartans þökk okkar
hjóna er þú hverfur á fund for-
eldra þinna.
Inea Bjarna.