Morgunblaðið - 05.01.1967, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. JANÚAR 1967.
t
Dóttir mín, systir ökkar og
mágkona
Vallý Mc Keen
andaðist í sjúkrahúsi í Fló-
nída 28. des. Jarðarförin hef-
ur farið fram.
Valdemar Gíslason,
Kristin Valdemarsdóttir,
Jón A. Valdemarsson,
Guðrún Sigurðardóttir,
Kolbrún Valdemarsdóttir,
Ólafur Jónsson.
t
Ég þakka innilega öllum
þeim, nær og fjær, sem sýndu
mér og fjölskyldu minni sam-
úð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns
Sigurhans Hannessonar
Valgerður Gísladóttir.
t
Jarðarför föður míns
Jóns Bjarnasonar
Þúfu í Kjós,
fer fram laugardaginn 7. jan.
kl. 2 frá Reynivallakirkju.
Ferð verður frá umferðamið-
stöðinni kl. 12.30.
Fyrir hönd aðstandenda.
Bjarni Jónsson.
t
Maðurinn minn,
Elías Lyngdal
kaupmaður,
verður jarðsunginn föstudag-
inn 6. jan. kL 1.30 e.h. frá
Dómkirkjunni. Þeir, sem
vildú minnast hans láti líkn-
arstofnanir njóta þess.
Fyrir hönd vandamanna,
Guðrún Lyngdal.
t
Kve'ðjuathöfn um manninn
minn
Halldór Jónsson
kaupmann, frá Seyðisfirði,
sem andaðist hinn 24. des. fer
fram frá Fossvogskirkj u föstu
daginn 6. þ.m. kl. 10.30. Út-
varpað verður frá athöfninni.
Sigrún Sigbjörnsdóttir,
Lagarfelli.
t
Eiginkona mín og móðir
okkar
Sigurborg Þórkatla
Jóhannesdóttir
Háteigsvegi 22,
verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju föstudaginn 6. jan.
kk 1.30.
Árni Sigurðsson,
Gestur Árnason,
Jóhannes Árnason,
Sigurður Ámason,
Guðriður Árnadóttir.
IVÍiiining:
Skúli Gunniaugsson bóndi
og oddviti í Bræðratungu
í DAG er kvaddur að Bræðra-
tungukirkju og til moldar bor-
inn einn ágætasti héra’ðshöfðingi
Sunnlendinga, Skúli Gunnlaugs-
son, bóndi í Bræðratungu, en
hann lézt á heimili siínu annan
jóladag.
Skúli Gunnlaugsson fæddist
að Kiðjalbergi í Grímsnesi hinn
11. septemlber 1888, og varð því
rúmlega 78 ára gamall. Foreldr-
ar hans voru merkishjónin Gunn
laugur Þorsteinsson, bóndi á
Kiðjalbergi, og Soffía Skúiadótt-
ir. Gunnlaugur var sonur Þor-
steins Jónssonar, sýslumanns Ár-
nesinga og Elísaibetar Gunnlaugs-
dóttur, dómkirkjuprests. Soffía,
Þakkarávarp
Hjartanlegar þakkir flyt ég
öllum vinum mínum og
venzlafólki, sem gladdi mig á
70 ára afmæli minu á nýárs-
dag með heimsóknum, skeyt-
um og gjöfum. Kvenfélaginu
á Flateyri færi ég einnig inni-
legar þakkir.
Ég óska ykkur öllum gæfu
og guðsbles'sunar á nýja árinu
og um al-la framtóð.
Jóna Á. Sigurðardóttir,
Flateyri.
Fanný Benónýs.
Jarðarför elsku litla sonar
okkar og bróðurs
Halldórs Guðjóns
sem lézt af slysförum þann
1. janúar, fer fram frá Dóm-
kirkjunni föstudaginn 6. janú-
ar kl. 10.30 f.h.
Margrét Hallgrímsdóttir,
Bjöm Jónsson
og systkini.
Móðir okkar
Guðrún Jónsdóttir
Ölduslóð 7, Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Fríkirkj
unni í Hafnarfirði laugardag-
inn 7. jan. kl. 2 e.h.
Reynir Guðmundsson,
Fanney Guðmundsdóttir,
Jón Ingi Guðmundsson,
Svava Guðmundsdóttir,
Hermann Guðmundsson,
Hjartans þakkir fyrir auð-
sýnda hjálp og samúð í veik-
indum og við fráfall mannsins
míns
Steindórs Hannessonar
Guðbjörg Gunnarsdóttir,
og vandamenn.
Hjartans þökk fyrir mér
sýnda vináttu og virðingu á 70
ára afmælisdegi mínum.
móðir Skúla í Bræðratungu, var
dóttir séra Skúla Gislasonar,
prófasts að Breiðabóhtað, og
Guðrúnar Sigríðar Þorsteins-
dóttur, prests frá Reykholti.
Skúli í Bræðratungu átti því til
góðra að telja og hlaut gott
upipeld:.
Skúli ólst upp í föður-
garði, Kiðjabergi í Gríms-
nesi, í hópi 6 systkina. Systirin,
Guðrún, var eizt, og var jafnan
mjög kærr me'ð henni og Skúla,
'bræðurnir voru 5. Eru systkini
Skúla öll á lífi og mikils metið
fólk. Skúli stundaði nám við
Flensborgarskóla í Hafnarfirði
1905—1907 og búfræðinám í 2 ár
að Hvanneyri og útskrifaðist bú-
fræðingur þaðan. Hann stundaði
framhaldsnám við búnaðarskól-
ann Dalum í Danmörku, og að
loknu því námi kom hann heim
til íslands og hóf mælingar á
jarðatoótum á Suðurlandsundir-
lendi. Skúli fluttist að Bræðra-
tungu 1924 og starfa'ði þár fyrst
sem ráðsmaður þáverandi eig-
anda jarðarinnar, Svend Poul-
sen, ritstjóra Berlingske Tidende
í Kaupmannahöfn, en hóf nokkru
siðar eigin búrekstur í Bræðra-
tungu, og bjó þar myndarbúi til
dauðadags, hin síðari ár ásamt
Sveini, syni sínum. Hefur Bræðra
tunga, sem kunnugt er, lengi ver-
ið höfðingasetur.
Hinn 12. júní 1926 kvæntist
Skúli Gunnlaugsson eftirlifandi
konu sinni, Valgerði Pálsdóttur,
Þorsteinssonar, hreppstjóra í
Tungu í Fáskrúðsfirði, hinni
mestu mannkostakonu, sem ver-
ið hefúr manni sínum samtaka
um að halda uppi gestrisni og
höfðingslbrag á höfuðlbólinu. Þau
eignuðust 3 myndarlega syni,
sem eru: Sveinn, bóndi í Bræ'ðra
tungu, Gunnlaugur, dýralæknir í
Laugarási, og Páll, sem stundar
lögfræðinám við Háskóla íslands.
Fljótt að námi loknu tóku að
hlaðast á Skúla Gunnlaugsson
margháttuð trúnaðarstörf. Hann
hafði hlotið góða menntun til
undirbúnings þeim störfum, sem
hann hugðist snúa sér að, og
maðurinn var með eindæmum
góður í viðkynningu og traust-
vekjandi. Hann var kosinn í
sveitarstjórn Biskupstungna-
hrepps og var oddviti þessarar
fjölmennu sveitar í áratugi. Var
Skúli jafnan endurkosinn með
slíkum einhug og við þær vin-
sældir sveitunganna, _ áð eins-
dæmi mun vera. Átti Skúli
manna mestan þátt í þeim fram-
fiörum, sem orðið hafa í Árnes-
þingí, hann var sýslunefndar-
maður um langt áralbil. Skúli
í Bræðratungu átti nokkur síð-
ustú æviár sdn sæti í stjórn
Kaupfélags Árnesinga, og lagði
hann þar, sem annars staðar,
mörgum góðum málum lið.
Skúli í Bræðratungu var vel
menntaður búfræðingur og góð-
ur bóndi. Hann hafði því góðan
skilning á íslenzkum landlbúnaði
og þörfum hans. Skúla var jafn-
an vel ljós þýðing þess, að ís-
lenzkir bændur gætu framleitt í
landinu góðar landbúnáðarafurð-
ir, og honum var eins vel ljóst
mikilvægi þess, að unnt væri að
koma afurðunum sem allra bezt-
um á borð neytendanna, og því
var hann áhugasamur um starf-
semi sölufélaga bændanna, sér-
staklega Mjólkurbús Flóamanna
og Sláturfélags Suðurlands. Það
var skoðun Skúla, að siík fram-
leiðendafélög bæri bændum að
efla sem mest til hagsbóta ís-
lenzkum landbúnaðL og að neyt-
endum yrði með starfsemi slíkra
fyrirtækja bezt séð fyrir hollum
og góðum matvælum. Skúli tók
því snemma virkan þátt í starf-
semi Sláturfélags Suðurlands.
Sveitungar hans kusu • hann
deildarstjóra félagsdeildar Slát-
urfélagsins í Biskupstungna-
hreppi skömmu eftir a’ð hann hóf
búskap. Biskupstungurnar eru,
I sem kunnug't er, ein mesta land-
l'búnaðarsveit á íslandi, og er land
búnaðarframleiðsla þar og í
Hrunamannahreppi einna mest
einstakra hreppsfélaga í land-
inu. Deildarstjórastarf Skúla
fyrir Sláturfélagið varð því þeg-
ar í upphafi umfangsmikið og
erilsamt, en því verkefni sem
öðrum hefur Skúli lokið með
sérstakri prýði. Síðan árið 1950
hefur Skúli verið endurskoðandi
Sláturfiélags Suðurlands. Vegna
þeirra starfa hefur hann dvalizt
í Reykjavík hálfs mánaðar táma
tvisvar á ári og lagt fram af al-
úð og samvizkusemi mikla vinnu
í því trúnaðarstarfL
Að eðlisfari var Skúli hlé-
drægur maður, en hann var
mjög greindur, manna skemmti-
legastur og fyndinn. Hann kunni
feikn af sögum og sagði oft svo
skemmtilega frá, að unun var á
að hlýða. Samferðamennirnir
munnu lengi geyma minninguna
um þannan mæta heiðursmannn.
Vinir og samstarfsmenn Skúla
Gunnlaugssonar í Bræðratungu
votta frú Valgerði og fjöiskyld-
unni dýpstu samúð.
Jón H. Bergs.
„Þar sem góðir menn fara
eru Guðsvegir“.
Þessi orð koma fyrir í einni
ágætustu bók Björnsons og ég
vil hiklaust leyfa mér að færa
þau yfir á Skúla í Tungu, eins
og sveitungar hans kölluðu hann.
Við mágafólkið hans kölluðum
hann fremur Skúla í Bræðra-
tungu, þar sem kona hans og
við systkynin voru frá Tungu í
Fáskrúðsfirði og kennum okk-
ur við þann stað. Já ég tel það
hiklausst að Skúli hafi verið góð
ur maður og þar sem hann er
horfinn af okkar sviði tel ég
fullvíst að hann nú sé á Guðs
vegum.
Það var meira en gaman að
kynnast Skúla Gunnlaugssyni
það var líka fróðlegt og stórkost
lega skemmtilegt. Ávalt var
Skúli mikill aufúsugestur hér á
Blikastöðum, maðurinn var skarp
greindur, hafði stálminni og fjöl
þætta frásagnargáfu. Þau voru
fljót að líða kvöldin þegar Skúli
var gestkomandi, og gaman var
þá ef svo hittist á að til var lítill
lögg í glasi þótt hann væri þar
miikill hófsmaður sem og á öðr-
um sviðum.
Skúli Gunnlaugsson gerðist
bóndi og reyndist þar trúr stöðu
sinni og stétt. Það var honum
mikið lán að hona hans var mik-
ið sveitabarn, mikil búkona og
gekk að því heils hugar að efla
mann sinn til dáða og athafna I
búskapnum, samfara því, sem
hún bjó manni sínum og sonum
hið ágætasta heimili. Greindur
bóndi í Bískupstungum sagði eitt
sinn við mig, er við ræddum ura
þau Bræðratunguhjón: „Hann
Skúli, hann býr nú ekki alveg
einn í Tungu, það munar um
hana Valgerði“ og er ég þeim
manni alveg sammála.
Bræðratunga er frægur staður
í sögunni. Þar bjó Ásgrímur
Elliðagrímsson, og þar var
Helga í Bræðratungu sú stór-
brotna kona í biskupstíð Bryn-
jólfs Sveinssonar, en í sögu stað
arins hafa skipzt á skin og skugg
ar. Þegar Skúli hóf þar búskap
árið 1924, þá fyrst í félagi við
Sven Paulsen ritstjóra, var þar
felst í niðurníðslu, en á þeim ár-
um sem síðan eru liðin hafa þar
öll hús verið byggð upp bæði
fyrir fólk og fénað, ásamt stór-
feldri túnræktun. Þar eins og
annarsstaðar hafa þó framfarirn
ar orðið örastar hin síðari ár,
enda var þá líka komin til þátt-
taka Sveins sonar hans, sem hef-
ir búið þar ásamt foreldrum sín-
um nú undanfarin ár.
Það má méð sanni segja, að
hjá þeim Skúla og ValgerSi í
Bræðratungu hafi ávallt verið
opið hús fyrir gesti og gangendi,
og æði mörg bæjarbörn og ung-
menni hafa notið þar sumar-
dvalar í faðmi hinnar fögru sveit
ar og mörg þeirra knýtt tryggða
bönd við húsbændurna.
Það lætur að líkum með jafn
fjölgreindan mann sem SkúJi
var að hann var kvaddur til
margra starfa fyrir sveitarfélag
sitt og bændasamtök héraðsins.
Tímafrekust hafa þar orðið odd-
vitastörf í hinu fjölmenna sveitar
félagi og endurskoðun reikninga
Sláturfélags Suðurlands.
Skúli hafði lifandi áhuga á
landsmálum, framan af var hann
Framsóknarmaður, en hin síðari
ár var hann það ekki, og á því
sviði lifði hann í skoðun er ekki
í trú.
Nú þegar leiðir skiljast vil ég
færa þér mágur hjartans þakkir
okkar systkina fyrir liðnar sam-
verustundir og bið þér systir
mín, sonum ykkar og fjölskyld-
um þeirra allrar Guðs blessunar.
Sigsteinn Pálsson.
STÓRT skarð er höggvið í raðir
Tungnamanna við frafall Skúla
Gunnlaugssonar, bónda og odd-
vita í Bræðratungu, en hann and
aðist að heimili sínu á annan
jóladag, eftir nokkurra mánaða
baráttu við mein, sem nú þjakar
einna mest mankyn allt og vís-
indin hafa ekki enn yfirunnið.
Skúli Gunnlaugsson fæddist að
Kiðjabergi í Grímsnesi 11. sept.
1888. Foreldrar hans voru, Gunn
laugur bóndi og hreppstjórí Þor
steinsson, kanselíráðs og sýslu-
manns á Kiðjabergi, Jónssonar
umboðsmanns á Stóra-Ármóti,
og Soffía Skúladóttir, prófasts
á Breiðabólsstað, Gíslasonar.
Þetta eru þjóðkunnar ættir, og
þar er að finna fjölfróða sagna-
ritara, þjóðskáld, stórbrotna em-
bættisimenn og héraðshöfðingj a.
Skúli Gunnlaugsson ólst upp
hjá foreldrum sínum, ásamt
bræðrum og systur. Kiðjabergs-
heimilið var rómað fyrir rausn
og prýði um Suðurland og langt
út fyrir takmörk' þess. Eins og
jafnan hefur verið um höfðingja
setur, var þar oft gestkvæmt,
bæði úr sveitinni sjálfri og hér-
aði og þangað lögðu einnig leið
sína ýmsir af fyrirmönnum
þjóðarinnar og setti það óneitan
lega svip sinn á staðinn. Gunn-
laugur hreppstjóri var hinn hóg-
væri höfðingi, skemmtinn í við-
ræðum og Ijúfmenni hið mesta.
Húsfreyjan, Soffía Skúladóttir
var höfðingsikona, fyrirmannleg
fríðleikskona og stjórnaði hinu
stóra heimili af rausn og ráð-
deild.
Börn þeirra Kiðj abergs'hjón-
anna, Gunnlaugs og Soffíu fengu
í sínn hlut góðar ættarenfðir og
heimilisbragurinn á Kiðjaibergi,
sem var rammíslenzkur og fyrir
mannlegur, setti vissulega svip
sinn á systikinahópinn. Þannig
Framhald á bls. 20.