Morgunblaðið - 09.04.1967, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. APRÍL 1967.
3
Sr. Jón Auðuns, dómprófastur:
EINN VEGUR AÐEINS ?
EITT guðspjal’la þessa sunnu-
dags geymir 'hina fögru líkingu:
„Ég er góði hirðirinn".
Mynd Krists sem hins góða
hirðis, er fer haettuferðir um
firnindi og fjöll og leggur að
lokum lífið í sölurnax fyrir sauð
ina, hefur orðið kristnum kyn-
Slóðum hugstæðari en flestar lík
ingarmyndir aðrar.
En menn hafa ekki verið eins
á einu máli um önnur orð, er
sama guðspjall leggur Kristi í
munn: „Enginn kemur til föð-
urins, nema fyrir mig“.
Þessi orð segja. að aðeins fyr-
ir Krist, og engan annan, kom-
ist maðurinn til Guðs. Kristur sé
vegurinn, og eini vegurinn Til
Guðs.
Eins og þessi orð hafa verið
túlkuð hefir verið á þeim byggð,
eða við þau studd, sú varhuga-
verða kenning, að velfarnað ann
ars heims og sáluhjálp geti eng-
inn h'lotið nema sá, sem á Krist
hefir trúað og fyrir þá trú feng-
ið hlutdeild í hjálpræðiisafreki
hans, blóði hans og friðþægingar
dauga, þessvegna hljóti heiðmr
menn að fara eiliflega illa og
raunar allir, sem ekki lifa og
deyja í trú, — og réttri trú á
Krist.
Ég get vel skilið karlinn, sem
sagði við prestinn sinn: „Ég þarf
að spyrja Guð um eitt og annað,
þegar þar að kemur, og meðal
annars um það, hversvegna
hann dró svona lengi að senda
frelsarann til mannanna og láta
al'lar þessar kynslóðir, sem lifðu
á undan Kristi, deyja án vonar
um sáluhjálp. Ef ég á ráð á með
ali, sem getur frelsað líf vinar
míns, dreg ég ekki að senda með
alið þangað til .hann er dáinn".
Gamli maðurinn trúði því,
sem honum hafði verið kennt,
að eftir dauðann kæmi hann fyr
ir Guð og fengi svar við spurn-
ingum, sem hann hefði glímt við
áðux árangurslaust.
Hver er Kristur, að um hann
megi segja, að hann sé eini veg-
ur mannssálarinnar til Guðs?
Naumast sá Kristur okkar vest
rænna manna, sem mikill meiri
hluti mannkyns hefir ýmist hafn
að eða aldrei heyrt nefndan á
nafn. Ef þessi Kristur er eini
vegurinn, þá hefur langsamlega
megnið af mannkyninu í 2000
ár glatazt, vonlaust um hjálp-
ræði, vítisbarn að eilífu. Og þá
væru endalausar fylkingar sam-
tíðarmanna okkar á jörðunni í
dag dæmdar til þessarar skelf-
ingar að eilífu.
Hver er sá Kristur, sem við
getum leyft okkur að tala um
sem eina veginn?
Um hann er í helgum fræðum
kennt, að frá hærra líífssviði
hafi hann komið til jarðar og
dvalizt þar um sinn. En áður,
eins og síðar, hafi hann starfað
í sannleiksleit kynslóðanna og
verið andinn, sem veitti mann-
kyni opinberun um Guð og eilíft
sannindi. Þannig sé sannleikurinn,
í allri trúspeki kynslóðanna og
öllum trúarbrögðum frá hinum
himneska Kristi kominn, frá 'hin
pn eina, mikla guðlausnara.
Með þessa Kristsmynd í huga
getum við skilið að hann hafi
um sig sjálfan sagt: „Enginn
kemur til föðurins, nema fyrir
mig“, eða: allar þær leiðir, sem
liggja til Guðs, éru mínar leiðir,
því að frá einni uppsprettu er
öl'l sannleiksopir.berun kynslóð-
anna komin.
Við játendur Krists lokum
hann inn í kenningakerfum, sem
við höfum búið til, og svo deil-
um við innbyrðis um, hvort þær
trúfræðikenningar sumar eigi sér
nokkurn stað í orðum hans. Við
einblínum á það litla, sem við
vitum um jarðlíf hans, en við
sjáum hann ekki sjálfan.
Hann er víðfeðmari, hærri.
stærri, en allar þessar þröngu
og barnalegu hugmyndir um
hann. Á bak við allt, sem er
göfugt, allt sem er satt, allt sem
er háleitt. allt sem er heilagt, —
er hann. Hvar sem það finnst,
hvar sem það kemur fram, þar
er hann, að verki Og þessvegna
gat hann sagt: „Enginn kemur
til föðurins, nema fyrir mig“.
Þessi orð styðja vissulega ekM
vítiskenninguna. Þau gefa okk-
ur ekkert leyfi til að miða sálu-
hjálp og eilífan velfarnað við þá
menn eina, sem bera kristið
nafn og eru meðlimir kristinnar
kirkju.
En þau minna okkur á að vald
hans nær víðar en maður vit,
og að spor hans liggja víðar í
sannleiksopinberun trúar’bragð-
anna en þröngar og takmarkað-
ar hugmyndir um hann gefa til
kynna.
Fleiri en þeir, sem kristið
nafn bera og rétttrúaðir eru
taldir, njóta leiðsagnar hans,
bæði hér á jörðu og síðar 1
þeim „mörgu vistarverum", sem
ég ætla að tala um við þig næsta
sunnudag.
UR VERINU
EFTIR EINAR SIGURÐSSON
Reykjavík.
AFLINN hjá stærri bátunum var
mest 30 lestir eftir 2ja sólar-
hringa útivist. Hjá minni bát-
unum var steindautt. Tíðin hef-
ur heldur ekki verið alltof góð
enm þá.
Flestir bátar stunda nú neta-
veiðar, enginn linu, en 2-3 troli.
Halda þeir sig fyrir sunnan
land.
Um síðustu mánaðamót voru
3 hæstu bátarnir:
Ásþór 492, Ásgeir 450 og Ás-
björn 425.
Sumir togaranna hafa vevið
að afla vel eins og Maí, sem
fyllti sig af karfa á skömmum
tíma á Nýfundnalandsmiðum.
Heima hefur verið sæmilegur
reytingur af karfa við Bjarg.
Þrír togarar lönduðu heima í
vikunni: Neptúnus 160 lestum,
Jón Þorláksson 160 lestum og
Úranus, sem kom inn vegna bil-
unar, 70 lestum.
Surprise seldi í vikunni i
Þýzkalandi, 115 lestir fjrrir
864 800 krónur, og var meðal-
verð kr. 7.52 kg.
Keflavík.
Róið var alla daga vikunnar
nema sunnudaginn. Á fimmtu-
daginn voru bátar í landi, m;k-
ið vegna pess hve afli er tregur.
Hjá netabátum var aflinn
eftir nóttina 6-7 lestir.
Á mánudaginn komu bárar
með 3ja nátta fisk og þaðan af
eldri, og voru þeir með afla frá
5 og upp í 20 lestir.
Heildarafli frá áramótum cg
fram að síðustu mánaðamótum
er 6731 lest (í fyrra 9237).
Loðnuafli frá áramótum er
14.000 lestir og síld aðeins 330
lestir.
Hæsti bátur frá áramótum er
Lómur með 362 lestir.
3 hæstu bátarnir sl. % mánuð
eru Lómur, (skipstjóri. Halldór
Brynjólfsson) 151 lest, Akurey
(skipstjón Sig. Brynjólfsson) 141
lest og Hamravík (skipstjóri
Magnús Bergmann) 129 lestir.
Akranes.
Róið var alla daga vikunnar,
en bátar komu þó ekki inn
nema með höppum og glöppum
vegna aflatregðunnar.
Netabátar hafa verið með
10-20 lestir eftir 2ja daga úti-
vist. Hjá bátum, sem eru á
grunnmiðum, er afli ekki nema
2-3 lestir eftir daginn.
Einn línubátux er gerður út,
og hefur hann aflað vel, 8-9 lest-
ir í róðri, þorskur og stórýsa.
Aflinn frá áramótum til síð-
ustu mánaðamóta var 3715 lestir
(í fyrra 3850 lestir). Tveir hæstu
bátarnir eru Sólfari með 500
lestir og Sigurfari með 376 lest-
ir.
Sandgerði.
Gæftir voru góðar síðustu
viku og róið alla daga.
Afli hjá netabátum er sem fyrr
mjög rýr á heimamiðum, 2-3
lestir, þegar dregið er daglega.
Bátar, sem sækja lengra, svo
sem vestur að Jökli og í Breiðu
bugtina, afla sæmilega. Þannig
kom Víðir með á þriðjudaginn
48 lestir eftir 3 daga.
Afli er hins vegar góður hjá
línubátum. Freyja frá ísafirði
fékk á mánudaginn 14 lestir á
línu og Gísli lóðs 16 lestir.
Jón Garðar kom á föstudag-
inn með 260 lestir af loðnu frá
Hrofla ugseyj um.
Afli frá áramótum fram að
síðustu mánaðamótum er 5300
lestir (í fyrra 7300 lestir).
Af loðnu hafa borizt að 8200
lestir á móti 6700 lestum í fyrra.
Það er dauft hljóðið í mönn-
um með, að úr rætist með ver-
tíðina.
Vestmannaeyjar.
Tíðin hefur verið dágóð undan
farið og alltaf róið. Afli glædd-
ist heldur í net síðari hluta vik-
unnar, og fegnu bátar þá upp' í
20 lestir í róðri. Fimmtudagur-
inn var bezti dagur vi'kunnar
fram að þessu, þá var nokkuð
almennur afli í net og eins á
föstudag og laugardag.
Mjög iítið var í þorskanótina
og tregt hjá tógbátum.
Sveltur sitjandi kráka, en fljúg-
andi fær.
Áberandi er, hve hratt þorsk-
urinn minnkar við ísland. Það
er eins og menn vilji ekki trúa
því, að um ofveiði sé að ræða.
Auðséð var í fyrra, að netaveiði
fór hratt minnkandi við Vest-
mannaeyjar, þessu elzta aðal-
netasvæði landsins áratugum
saman.
í ár hefur þetta komið enn
greinilegar í ljós. Nú stunda
þessa veiði aðeins 15-20 bátar.
Áður voru allir bátar, sem
gengu frá Eyjum, gerðir út með
net, 80-100 talsins. Netaveiðin
hefur enn sem komið er brugð-
izt gjörsamlega, vart sést þorsk-
ur í net nema í gær og fyrra-
dag. Hvað verða netabátarn-
ir margir næsta ár? Vart meira
en 5—10 (ef það verður nokk-
uð).
Lítill bátur, sem rær með línu,
kom einn daginn í vikunni með
1300 kg. af fiski, og voru einir
2 þorskar í aflanum, hitt var
langa og ýsa.
Netabátarnir við Eyjar hafa
enn varla fengið annað en ufsa
í netin og stundum 3-4 lestir af
ýsu, sem er alyeg óvanalegt.
Þorskur hefur hingað til verið
aðalnetafiskurinn. Mjög lítið af
þorski hefur einnig fengizt á
Selovgsbankanum og í Faxaflóa
og miðunum út af honum.
Ekki er hægt að fullyrða, að
ö'll nótt sé úti. Enn getur komið
ganga og kemur vonandi, en það
er heldur ekki nema Vz mánuður
til 3 vikur eftir af vetrarvertíð-
inni.
Eini staðurinn, þar sem veru-
lega hefur orðið vart við þorsk
í net, er á miðunum út af Jökli
og Breiðubugtinni. Þar hefur
þó rétt verið reytingsafli og mun
minni en í fyrra.
Eitt mesta vandamál, sem nú
blasir við, er, að unnt verði að
finna annað verkefni fyrir stóru
snurpubátana en að fara á net,
því að sýnilegt er, hvert stefnir
með þorskveiðina. Síldin end-ist
ekki nema fram að febrúar og
loðnan ekki nema í febrúar og
marz. Þá þarf að brúa bilið til
sumarsíldveiða. Nótaveiðin hef-
ur svo til alveg brugðizt í fyrra
og í ár, af því að þorskinn vant-
ar. En færu allir stóru bátarnir
á net, yrði öngþveiti á miðunum
og enn minni veiði hjá hverj-
um.
Það er því mjög mikilvægt, að
þessir bátar geti stundað síld-
veiðar, þar sem síld er að hafa.
Þetta urðu Norðmenn að gera
við ísland áratugum saman. Og
það skal enginn vera of viss um,
að veiðin við Austurland verði
endalaus.
Togararnir settu það ekiki fyr-
ir sig að fara fyrst, til Græn-
lands og síðan ti'l Nýfundna-
lands, þegar fiskur þvarr á
heimamiðum.
Nú hefur frétzt, að ógrynni af
síld sé við Nýfundnaland, en þar
sem síld í bræðslu er svo ódýr
vara, er ekki hægt að sigla með
hana þaðan alla leið til ísiands.
Karfinn er fjórum sinnum verð-
meiri og veiddur á stærri skip-
um.
Sá, sem þetta ritar, leitaði
upplýsinga um, hvort íslenzk
skip fengju að landa síld í Ný-
fundnalandi, en fékk það svar,
að til þess yrði skipið að vera
skrásett í Kanada.
Fá þyrfti vitneskju um, á
hvaða tíma síldin veiðist við Ný-
fundnaland og hvort íslenzk
stjórnarvöld gætu eikki samið
við þau kanadisku um löndunar-
rétt.
Svipað er ástatt með síldveið-
arnar í Norðursjó, sem eru nú
um það bil að hefjast. Þær voru
geysimiklar í fyrra. Þar væri
enn hægara fyrir fslendinga að
stunda þessar veiðar, þar sem
þeir eru öllu kunnugri, þótt það
sé kannski lítið styttra. Og þeir
hafa lítilsíháttar reynt það.
En þeir þurfa að fá löndunar-
rétt. Vegna reiðileysis snurpu-
skipanna, þegar hvorki fæst
síld, loðna né þorskur hér við
land, snéri höfundur þessa pist-
ils sér til framkvæmdarstjórá
Noregs sildesalgslag í Bergen,
Brynjulfsen, með fyrirspurn um,
hvort löndun fengizt á Norður-
sjávarsí'ld úr íslenzkum skipum.
Hann kvað svo miklar birgðir
af mjöli og lýsi í Noregi, að ekki
væri á bætandi með afla úr ís-
lenzkum skipum. Norðmenn eiga
sjálfir 460 snurpu'báta, íslend-
ingar 200.
Hér þarf sama að ske og (hvað
Kanada eða Nýfundnaland
snertir. Stjórnarvöldin íslenzku
þurfa að taka málið upp við
norsk stjórnarvöld og bjóða
Norðmönnum á móti upp á lönd-
un úr norskum skipum í síldar-
verksmiðjur í Vestmannaeyjum
og Suðvesturlandi og Norðúr-
landi, sem svelta heilu hungri
af hráefnisskorti.
Þriðja leiðin var svo að lolk-
um reynd í þessum efnum, og
það er að fá löndunarleyfi í
Framh. á bls. 10.