Morgunblaðið - 17.08.1967, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. AGUST 1967
Maja Eggertsson
Minning
DAGARNIR eru fljótir að líða.
Þegar lát frú Maju Eggertsson í
Winnipeg spurðdst hingað til
lainds, kom mér þegar í hug, að
hennar væri verðugt að minnast
í reykvísku blaði, en þá átti ég
mjög örðugt með að stinga niður
penna. Síðan er þó nú orðið
lengna liðið en ég hafði hugsað
mér.
Dagarnir eru fljótir að líða. Á
hverju ári heyrum vér nöfn ein-
hverra Vestur-íslendimga, sem
eitt sinn stóðu framarlega í röð-
um þeirra, sem af trúmennsku
og prúðmennsku báru merki hins
íslenzka þjóðernis vestan hafs, en
nú hafa kvatt fyrir fullt og allt,
— ekki aðeins land sitt, held.ur
og þann jarðneska heim, er vér
byggjum. Og þeim, sem eitt sinn
átti heima fyrir vestan, og hafði
þao- einhver kynni af mönnum
og málefnum, mun óhjákvæmi-
lega finnast, að með hverjum,
sem kveður, fari eitthvað af
sjálfum sér — og það rifjast upp
þættir gamallar sögu, sem ekki
hefir átt sér nákvæma hliðstæðu
í sögu þjóðarinnar heima á ætt-
jörðinni.
Dagarnir eru fljótir að líða. —
Þegar við hjónin áttum heima
í Wynyard í Saskatohewan-fylki,
voru þau um skeið meðal nán-
ustu granna, Árnd lögmaður
Eggertsson og Maja. Þau áttu sér
fal'tegt heimili, þar sem dyrnar
voru opnaðar gestum og gang-
andi atf gestrisni og hlýleik, og
auk þess tóku þau hjónin þátt í
íslenzku félagsstarfi í bæ og
t
Móðir og tengdamóðir okkar,
Guðrún Bjarnadóttir,
verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju 19. ágúst ki. 10.30
fyrdr hádegi. Blóm og kransar
atfþakkað, en þeim sem vildiu
minnast hinnar látnu er bent
á Barnaspítalasjóð Hringsins.
Atlhötfninni verður útvarpað.
Dóra Halldórsdóttir,
Einar Þorsteinsson.
t
Hugfheilar þakkir færum við
hinum mikla fjöldia vina sem
sýndu okkur alúð og samúð
við andlát og útför,
Jónasar Sveinssonar,
læknis.
Guð blessi ykkur öll.
Ragnheiður Hafstein,
börn og tengdabörn.
t
Þökikum innilega auðsýndan
vinarhug við andlát og jarðar-
för.
Sigríðar Jónsdóttur,
Hrafnistu.
Vandamenn.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vináttu við andlát
og jarðarför móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
Jakobínu Þorbjargar
Ágústsdóttur.
Börn, tengdabörn og
barnabörn.
byggð. Maja Eggertsson var ein
þeirna, sem gerði sér far um að
laða saman til samstarfs ýmsa þá
krafta, sem áður höfðu verið á
öndverðum meiði í kirkju- og
félagsstarfi. Hún var yfirlætis-
laus, stillt og prúð, glaðleg í
al'lri framkomu. Hún stóð fram-
arlega í stjórn annars hins
kirkjulega kvenfélags í Wyny-
ard og átti hún áreiðanJega sinn
þátt í því, sem fram að þeirn
tíma var einsdæmi meðal Vest-
ur-íslendinga, að tveir söfnuðir,
hvor í sínu kirkjufélagi, samein-
uðust um að ráða sama prestinn
til starfs. Og víst er um það, að
eitt „smáatvik", sem mér er
minnisstætt, sýndi svo að ekki
varð um villzt, að Maju var um-
hugað um að þessari hugsun yrði
fylgt fram í fuHri alvöru og ein-
lægni. Hirði ég ekki að greina
hér nánar frá þessu, enda myndi
fl'estum þykja það lítt i frásögur
fænandi. En smámiunirnir geta
stundum sýnt djúpt inn í viitund
fólksins, og Maja stendur mér
þannig fyrir hugskotssjónum, að
hún hafi verið ein þeirra, sem
virti af heilhuga annarra stefn-
ur og sjónarmið, og ætlaðist til
þess, að aðalatriðin sætu í fyrir-
rúmi fyrir léttvægari hlutum,
sem stundum hömluðu góðri sam
vinnu áður fyrr meðal landa
vorra í Vesturheimi, ekki síður
en hér heima.
Maja hlaut að verða minnis-
stæð. Hún var fríð sýnum, svip-
urinn glaðlegur og hlýr, hlátur
hennar græzkulaus og gaman-
semin aildrei blandin neinu mis-
jöfnu. En meist var um það vert,
að hún var góð kona. Eitt sinn
bar svo við, að veikindi kornu
upp á heimili okkar hjónianna,
þegar við bjuggum i Wynyard.
Aldrei höfum við orðið vör við
það, fyrr né síðar, að jafnmangt
fólk léti sér annt um líðan okk-
ar eða bama okkar. Heillbrigðis-
yfirvöldin töldu nauðsynlegt, að
heimilið væri sett í sótbkví um
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför móður okkaT,
tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
Sigurlínar
Benediktsdóttur.
Börn, tengdabörn, barnabörn,
og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát og jarðariför
Ólínu Jónsdóttur
frá Skógarkoti.
Börnin.
skeið, en svo vildi til, að vafi
lék á því, hvort nauðsynlegt
væri að yngsta barnið, nokkiurra
mánaða gamalt, þyrfti að lokast
inni, ásamt okkur, og þá hringdi
Majia og bauð hvíbvoðungnum
hekn á sitt beimili og undir sína
umsjá — og það drengskapar-
bragð sýndi hennar innri miann,
hugsunarhátt hennar og trú með
þeim hætti, að enigin trúarjátn-
img verður betur orðuð.
Maja hét fulilu nafni Maja
Guðjeihnsen Laxdal, fædd á
Húsavík í S.-Þingeyjarsýslu 3.
apríl 1898. Foreldrar hennar
voru Grímiur Laxdal verzlunar-
maður og kona !hans Sveinbjöng
Laxdal. Með þeim fluttist hún til
Vopnafjarðar, þar sem faðir
hennar var verzlunarstjóri um
skeið, og loks til Akureyrar. Síð-
an lá leiðin til Vesturlheims árið
1908. Foreldnar hennar tóku land
í Siaskatdhewan-fyiki, og var til
þess tekið, með hve miiklum
dugnaði þau hefðu komið undir
sig fótum. Börnin voru mörg, og
á lítfi' eru nú tveir bræður og
þrjár systur, búsett víðsvegar í
Ganada og Bandaríkjum. Kunn-
ust þeirra hér á landi er frú
Marja Björnsson, kona Sveins
læknis Björnssonar, en þau hjón
in vor.u einmitt stödd hér á ís-
landi, er lát systfur hennar bar að
hönd'um. Þó að Maja væri barn
innan við fermingaraldur, er
hún fór til Ameríku, varðveitti
hún íslenzkuna vel, jafnframt
því, sem hún af heilum huga og
á sinn látlausa hátt tók þátt í
uppbygginigu hins nýja lands.
Maja gifitist ung Áma Eiggerts-
syni lögfræðingi, og eftir langa
búsetu í Wyn-yard fluttust þau til
Winnipeg árið 1039. Þau eignuð-
ust fjögur börn, tvo syni og eina
dóttur og barnabörnin sjö að
tölu. — Maja var jarðsungin frá
Fyrstu Lúithersku kirkju í
Wimnipeg. Við jarðartfördina töl-
uðiu dr. Valdimar Eyftands og
síra John Arvidson.
Skömmu eftir að þa.u Maja og
Árni fluttu til Wmnipag, fórum
við hjónin heim til fslands, og
hér n.Uitum við einu sinni þeirr-
ar gleði að fá hana í heimsókn.
Diagarnir er-u fljótix að líða. En
þagar þeir eru að ful'lu taldÍT hér
á jörð, tekur eilífðin við. Við
vin-ir Maju Eggertsson erum
þa.kiklátir fyrir 'tönigu liðna sam-
venudaga og biðj.um henni bliess-
unar í eilífðinni og ástvinum
hennar og skyldifólki vottum við
samúð okikar.
Jakob Jónsson.
Kvenfélagið Einingin
HöfiakaupstaÖ 40 ára
Fri vinstri, fremri röð: Helga Berndsen, Soffía Lárusdóttir og
Margrét Konráðsdóttir. Að baki þeirra, frá vinstri: Gnðríður
Valdimarsdóttir, Dómhildur Jónsdóttir og Björk Axelsdóttir.
ÞANN 27. 3. 1967 var Kvenfélag
ið „Eining“ í Höfðakaupstað 40
ára.
Félagið var stofnað 27 . 3. 1927.
í fyrstu stjórn þess voru þessar
konur: formaður, Emma Jóns-
dóttir, Spákonufelli, ritari, Björg
Berndsen, Skagaströnd og gjald-
keri Karla Helgadóttir, Skaga-
strönd.
Ávallt hefur félagið haft á
stefnuskrá sinni að vinna að
framfara-, menningar- og líknar
málum hér heima fyrir og víð-
ar. Fyrstu árin náði félagssvæð-
ið yfir 2 hreppa, Skagaströnd
og Vindhælishrepp. Var þá oft
langt að sækja á fundarstaði,
en konum í þá tíð hraus ekki
hugur við þótt þær þyrftu að
gamga allt að 10 km. vegalengd
ef mannúðarmálefni var á dag-
skrá. Félagið stóð fyrstu árin fyr
ir lestrarkennslu smábarna og
saumanámskeiðum stúlkna hér
í kauptúninu meðan ekki var
annað en farkennsla á boðstól-
um og var hvort tveggja unnið
af félagskonum endurgjalds-
iaust. Nú síðustu árin hafa ver-
ið haldin námskeið fyrir konur
og ungar stúlkur í sauimim, mat
reiðslu og vefnaði. Á námskeið-
um þessum hafa kennt hæði kon
ur hér heima og aðfengnir kenn
arar og húsrúm lánað endur-
gjaldslaust fyrir námskeiðshald-
ið. Sama árið sem kvenfélagið
var stofnað var byrjað á að reisa
kirkju hér í kauptúninu. Var
hún fullgerð 1928. Áður var hún
að Spákonufelli. Ávallt hefur
kirkjan verið eftirlætisbarn
félagsins og hefur það fært henni
margar nytsamar og fagrar gjaf-
ir, sem þó skal ekki talið upp
hér. Fyrir sl. jól gengust félags-
konur fyrir því að kirkjan var
máluð og gengu stjórnarkonur
um og söfnuðu fé. Er því kirkj-
an orðin bæjarprýði; okkur
félagskonum og öðrum til mikill
ar gleði. Einnig hefur félagið
styrkt mjög fyrirtæki með pen-
ingagjöfum svo sem Kristnes-
hæli, Hallveigarstaði, Björgunar
skútu Norðurlands, Kvennafikól
ann á Blönduósi, Héraðshælið á
Blönduósi o.fl. Árið 1946 stofn-
aði félagið sjúkrahússjóð og
margar góðar gjafir hafa borizt
sjóðnum. Stæsta gjöfin er frá
Árna Sveinssyni, er dvaldist hér
um tíma, kr. 5.000.00. Þá gaf
hann kr. 10.000.00 minningargjöf
um látna konu sína. Er það Ingi
bjargarsjóður.
Hugmyndin var, þegar sjúkra-
hússjóður var stofnaður, að hér
yrði starfandi iæknir í framtíð-
inni og hér væri sérstakt læknis-
hérað. Læknir var svo settur hér
árið 1953, en fór eftir 11 ára
dvöl. Síðan hefur verið hér lækn
islaust, og hefur það valdið
miklum erfiðleikum. Sama ár og
læknir kom hér keypti Kven-
félagið gegnumlýsingartæki, sem
kostuðu rúmar 30.000.00 kr.
Sjúkrahússjóður greiddi tækin
að mestu. Einnig gaf félagið
sjúkrakörfu og ijóslampa, Há-
fjallasól, og hefur hann verið í
starfrækslu fyrir börn staðarins
áriega. Ýmislegt fleira hefur
félagið gefið, svo sem jólagjaf-
ir, farið með eldra fólkið í
skemmtiferð o.fl. o.fl. Til fjár-
öflunar fyrir félagið hafa verið
farnar ýmsar leiðir, s.s. skemmti
samkomur, leiksýningar, hluta-
velta, þorrablót, kaffisala, úti-
sala á heimaunnum munum
(basar) sem konur hafa unnið
og gefið, merkjasala árlega fyrir
sjúkrahússjóð o.fl. Að öllu þessu
starfa félagskonur og sýna með
því mikla fórnfýsi og dugnað.
Fyrir alla hjálp, vinarhug og
gjafir, erum við félagskonur
mjög þakklátar og metum mikils
það tnaust sem okkur hefur ver-
ið sýnt. Eins og áður segir varð
kvenfélagið 40 ára sl. vor. Var
þá áður haldinn fundur og rætt
um hvernig minnast skyldi þessa
afmælis. Útkoman varð sú, að
gleðja konu x kauptúninu með
peningagjöfum. En hún varð fyr
ir stórri sorg er fullorðinn son-
ur hennar drukknaði á sL vori.
Lét hann eftir sig 2 ung hörn.
Jafnframt er eiginmaður áður-
nefndrar konu sjúklingur.
Margar ágætis konur hafa
starfað í félaginu frá byrjun og
fram á þennan dag. Þær hinar
eldri mörkuðu leiðina með fórn-
fýsi og áhuga í starfi. Nokkrar
af þeim konum eru nú horfnar
yfir móðuna miklu. Við minn-
umst þeirra með virðingu og
þakklæti. Aðrar standa enn í önn
dagsins og lífið heldur áfram.
Nú eru félagar 34 og 4 heiðurs-
félagar. í vörzlu félagsins eru
þessir sjóðir: kvenfélagssjóður,
Ingihjargarsjóður, Félagsheimilis
sjóður og Gullbrúðkaupssjóður,
sá síðastnefndi að upphæð 10.000
krónur, var gefinn í tilefni 40
ána afmælis félagsins.
Stjórn félagsins skipa nú:
form. Soffía Lárusdóttir, ritari
Margrét Konráðsdóttir, gjald-
keri Heiga Berndsen og með
stjórnendur: Dómhildur Jónsdótt
ir, Björk Axelsdóttir og Guðríð-
ur Valdemarsdóttir.
Skagasrönd, 3. 8. 1967.
Margrét Konráðsdóttir.
Hjartenlega þakka ég börn-
um mínum, tengdaborrvum og
barnabörnum og öðrum vin-
um, sem heimsóttu mig og
glöddu með gjöfum, blómiuin
og sikeytum á 80 ára afimæiis-
daginn 12. ágúst s.l. ag gierðu
daginn ógieymanlegan. Giuð
btlesisi ykkur ölL
Hagerup Isaksen,
Ásvallagöbu 63.
Hjartans þakkir tiil allra,
bæði skyldra og vandalausra
fjær og nær, er á einn eða
anrxan hátt glöddiu okkiur og
auðsýn du okkur hlýftiug í til-
efni af 70 ára afmæli okkar
hjóna þann 9. júlí sl. Lifið
heift.
Guðlaug Ólafsdóttir og
Sigurður Guðmundsson
Bakkatúni 18, Akranesl
Innilegar þakkir til barnia
og tengdabarnfl, samstarfs-
manna og alílra þeirra, er
hexðruðu mig og glöddu með
gjöfum og skeytum í bundniu
og óbundnu máli á sjötíu og
firnm ána atfmælinu.
Jón Grímsson
Laugarnesveg 118
Reykjavík.