Morgunblaðið - 20.08.1967, Síða 27

Morgunblaðið - 20.08.1967, Síða 27
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. ÁGÚST 27 Hver hefði trúað þvi fyrir 20 ár- um að hægt yrði að aka bíl fyrir Búlandshöfða Afmœlissamtal við Ágúst í Mávahlíð ÞAÉ er á morgun, sem sá ágæti haiðursmaður, Ágúst í Mávahlíð undir Búlandshöfða á Snæfells- nesi heldur upp á sitt' sjötugasta ár. Mér fannst rétt að láta þenn- an merkisdag í lífi þessa góða snæfellska bónda, ekki fara fram hjá mér, svo ég tók mig til og heimsótti hann í vikunni og hafði af því bæði gagn og gaman. Hann Ágúst er hress í m/áli. Hefir lengi staðið framarlega í fylkingu snæ fellskra sjálfstæðismanna ein- arður o.g ákveðinn í skoðun, málafylgjumaður góður og ein- lægur hverjum góðum málstað. Auk þess að vera góður bóndi, var hann lengi póstur víða um Snæfellsnes í erfiðum veðrum og vegleysum. Kom honum þá, sem oft síðar róleg yfirvegun og yfir lætisleysi vel að notum. Eins og áður er getið er Mávahlíð við rætur Búlandshöfða og þegar þar var farið um, voru Höfða- skriðurnar erfiður faratálmi, og var því oft leitað fylgdar Ágúst- ar, hvort um sumar eða vetur var að ræða. Það hefir hann sagt mér, að otft hatfi verið erfitt að koma ferðamönnum yfir skrið urnar, sérstaklega er svellalög voru. Voru þá spor höggin í svell in og munaði þá oft mjóu því fyrir neðan er hyldýpi, klettar og sjór. En alltaf var hamingj- ain með í för. Eitthvað það erfið- ásta, sem Ágúst komst í þegar um skriðurnar var farið, var þeg ar hann þurfti að sækja bygging- arefni að Bryggju, þar sem Tang og Riis höfðu útibú, þá varð Ihann að reið efnið allt á klökk- um og það var snilld segir Ágúst að sjá hversu vel og gætilega hestarnir þræddu nauman veg inn. Það eiga margir leið að Máva- hlíð og gott að koma þangað. Menn fara þar jafnan „glaðari á svipinn” eins og í kvæðinu stendur. Frá mörgu er að segja, og þótt Ágúst finnist það ekki í frásögur færandi er margt þann ig, sem hann segir frá, vel þess •virði að þögnin taki ekki á móti því til ævarandi geymslu. Ágúst er fæddur að Stakk- hamri í Miklaholtshreppi. Þar bjuggu rausnarbúi foreldrar •hans Lilja Benjamínsdóttir, ætt- uð úr Staðarsveit og óli Jóns- son, sonur Jóns í Borgariholti 'Jónssonar. Óii var dugnaðarmað- úr að hverju sem hann gekk, >svo sem hann átti kyn til. Ein- ton bróður Óla kynntlst ég, EHn- íusi, sem lengi var formaður, Verzlunar- og kaupfélagsstjóri í ’Ólafsvík og gegndi þar auk þess tnörgum trúnaðarstörfum. EUn- íus var traustur og ábveðinn mað iur, vinfastur og mikill baráttu- Imaður alls þess er hann taldi Ihorfa til heilla landi og lýð og á samtíð hans svipmiklar mynd ir frá kynnum við hann. — Ég var á Stakkhamri til 1921, segir Ágúst. Þá giftist ég konu minni, Þuríði Þorsteins- dóttur. Hún er ættuð af Suð- umesjum, en alin upp í Hól- koti í Staðarsveit. Við fluttum áð Ingjaldshóli. Pétur föðurbróð ir minn bjó þar og vildi hann að ég kæmi og byrjaði búskap hjá sér og var hugmynd hans að ég tæki við jörðinni af honum, en þegar til kom gat hann ekki ráðið því og fór ég þaðan eftir rúmt ár. Þá vildi svo til að ég gat fengið Mávahlíðina keypta, en hún var þá í eigu tveggja manna. Var ég ekki lengi að hugsa mig um. Síðar fékk ég svo hinn helminginn keyptan. Hér hef ég svo búið í 45 ár. — Margt hefur breyst síðan þú hófst búskap? — Já, framfarirnar hafa verið stórstígar og kannski mestar sfð astliðin ár. Það var ekki beint áð laðandi að koma hér fyrst að hálfföllnum húsum, þýfðu túni og litlu. Ég held ég hafi feng- ið rúm tvö kýrfóður fyrsta árið af hálflendunni. Svo var ekkert ánnað að gera en hressa við bæ- inn svo hægt væri að hýrast í honum. Seinna byggði ég svo þetta íbúðarhús og enn síðar gripahúsin eins og þau eru nú. í dag á ég gott bú. Fæ ca. 1200 hesta af túninu, og nú í sumar hefir heyskapur gengið með af- brigðum vel hér, tíðin góð og ég geri ráð fyrir meiri og betri heyjum en í fyrra. Nú er túnið slétt og vélakostur ágætur. Ég hefi við þetta notið styrks minn ar ágætu konu, og ekki má ég gleyma bömunum, en þau áttum við sex. Fjögur eru farin frá okkur, gift, en tveir drengirnir em heima og vinna á búinu og þegar ég tala um það sem gert hefir verið eiga þeir sinn bróð- urpart í því. — Þú ert þá ekki svartsýnn? — Síður en svo. Ég tel mig hafa verið gæfumann í lífinu. Starfið hefur haft heillarík áhrif á mig, og þótt þáð hafi verið strangt á köflum hefur ánægj- an aukizt við að sigrast á erfið- um viðfangsefnum. Menn eiga að stækka en ekki minnka í baráttu við erfiðleikana. Það er undrunar og gleðiefni hversu þjóðin hefur lyfst til bjargálna á nokkrum árum, og hversu allt er auðveldara í dag, ef manndómur er fyrir hendi til að komast áfram. Tækifærin eru á hverju strái. Hver hefði t.d. - EVROPA SYNGUR Framhald af bls. 12. lands og Frafcklands er sam- evxópsk tónlist a rst a rfserni svo til natfnið tómt, þar eð þessi tvö lönd Mjóta að vera þeir máttar- stólpar, sem mest rnæðir á. Það var því engin tiiviljun, að þegar Samlbandið réðst í að halda Evrópiu syngur 1, þá varð þýzfca borgin Paissau fyrir vaHnu sem mótsstaður. Evrópa syngur I. var haldið árið 1961 og mótið sóttu um 2000 gestir. Árið 1964 var Evrópa syngur II. svo haldið í frönsfcu borginni Nevers rrieð þátttöfcu hátt á þriðja þúsund manns. Samlbandið hetfur einnig geng- izt fyrir svonetfndum söngviknm i hinum ýrneu löndum og var sú fyrsta haldin í Nevers árið 1966. Hyggst Samibandið leggja aukna áherzlu á þennan þátt starflsemi sinnar. Árið 1966 í júnímánuði var vegur Samjbandsins orðinn það mifcill að það var tekið inn í fyrir 20 árum trúað því, að hægt yrði áð aka eftir góðum vegi um Búlandshöfðann í dag. Samgöng urnar hafa batnað og vegakerf- ið orðið með því bezta á land- inu. Ég held að engum manni sé eins að þakka hversu vel er komið í vegamálum og sam- göngumálum okkar Snæfellinga og Sigurði Ágústssyni, þeim öt- ula og ósérhlífna manni. Sam- göngurnar létta okkur búskap- inn. Það er talað um dýrtíð, og auðvitað er meiri kostnáður við framleiðsluna í dag en var fyrir nokkrum árum, en hinu má þá ekki gleyma, að það kemur líka mikið í aðra hönd fyrir afurð- irnar, og myndi samanburður nú og fyrir 25 árum verða mik ill plús fyrir daginn í dag, að ekki sé talað um hversu vélarn- ar hafa tekið af manni erfiðið. — Þú varst var við í kosn- ingunum í sumar að Framsókn- armenn töldu allt á niðurleið? — Já, maður heyrði þetta vol og væl þeirra, en þjóðin sýndi þann þroska, að láta slíkt sem vind um eyru þjóta. Hún hefir annað að gera í öim uppbygg- ingar en að hlusta á harmagrát þeirra sem hafa orðið af strætis vagninum og reyna allt til að hindra eðlilega uppbyggingu, menn sem telja betur varið pen ingum í byggingu og rekstur veitingahallar í Reykjavík en í sameiginlegan bjargráðasjóð bændanna, en þáð tel ég stofn- lánadeildina vera og hvern eyri sem í hana kemur. Sl. 8 ár. eða tímabil Viðreisnarstjórnarinnar tel ég hafa verið bændastéttinni þau hagstæðustu, og mikið happ var það ísl. bændastétt að fá Ingólf Jónsson fyrir landbún- aðarráðherra. Hann hefir frá fyrstu tíð sýnt það að hann er dugmesti og hagsýnasti maður í þeirri stöðu, sem landið hefir eignast, það er ekki ofmælt enda fékk hann ver'ðugt traust í sein ustu kosningum. Ég á þá ósk bezta ísl. bændastétt til handa, að hún megi njóta hans sem lengst. Að lokum vil ég segja, að mér finnst gaman, að sú kynslóð sem ég tilheyri skuli hafa öðlast þá hamingju að skila í hendur æsk unnar betra landi og fleiri tæki færum en við okkur blöstu í æsku. Ég vona bara að hún reyn ist landi og þjóð þannig að á- framhaldandi sókn verði á öll- um sviðum, en um leið og hún tapi engu af þeim manndómi og því trausti sem við, þessir eldri menn berum til hennar, heldur bæti þar við og minnist lengi þeirra or'öa að maðurinn lifir ekki af einu saman brauði. A. H. „Conseil in'ternational de la musique“ sem fullgiMur meðHm- ur þessa merfca ráðs, sem sjálft er meðLimur í UNESCO. Um Evrópa syngur 111 í Nam- ur sagði Bourel, að forstöðumenn mótsins væru mjög ánægðir xteð hina miifclu þátttöku og þau verk, sem þarna væru filutt. Aðalmark miðið væri að treysta tengslin miili þjóðanna og einstakling- anna og Sairrubandið vissi ekkert öruggara merki til að starf und- ir en einmitt tóhHstina. Aðspurður um þátttöfcu köra utan Evrópu sagði Bourel, að Evrópa syngur yrði alltatf fyrst og frernst evrópsk en það væri álit Samibands ungra kóra í Evrópu, að álfan mætti efcki ein- amgrast. Hún yrði að standa xp- in öllum, sem þangað vildu saekja og tafcmarkinu yrði bezt náð með þátttöku allra þjóða. Evrópa syngur IV verður hald ið árið 1970 í borg af svipaðri stærð og Namur. Hvar sú borg verður er efcki enn átoveðið. -fj. Þuríður Magnúsddttir frá Súðavík 75 ára I DAG, 20. ágúst, er frú Þuríð- ur Magnúsdóttir frá Súðavík 75 ára. Munu hinir mörgu vinir hennar samfagna henni á þess- um merkisdegi. Frú Þuríður er Árnesingur að ætt. Foreldrar hennar voru þau hjónin Magnús Símonarson í Þor lákshöfn og kona hans Helga Jónsdótfir. Þegar frú Þuríður Magnúsdóttir var að alast upp, gat ekki verið um jafn fjöl- breytt tækifæri til menntúnar að ræða og nú. Hitt er óhætt að fullyrða, að þau fáu tækifiæri, sem gáfust, voru nýtt þeim mun betur. Frú Þuríður átti þess kost í æsfcu að sækja námskeið í bóklegum greirium á Éyrar- bakka. En bezta vegarnestið hygg ég að hún telji sjálf dvöl á fyrirmyndarheimilum bæði á Eyrafbakka og víðar. Svo mikið er víst, að frú Þuríður hefur ávaxtað sitt pund vel og margur hlotið blessun af lífsstarfi henn- Þuríður giftist 22. des. 1918, Grimi Jónssyni, útvegsbónda og kaupmanni í Súðavik. Bjuggu þau hjón á hinu forna höfuðbóli, Súðavík, við mikla rausn og höfðingsskap, unz þau fluttu til Reykjavíkur haustið 1951. Áttu þau lengst af heima þar á Reyni mel 50, í sama húsi og frú Sigur jóna, systir Þuríðar, og maður hennar Magnús Jónasson, hús- gagnasmiður. Síðustu árin hafa þau heiðurshjón, Þuríður Magn- úsdóttir og Grímur frá Súðavík, dvalið að Hrafnistu. Frú Þuríður Magnúsdóttir á langa og merka sögu að baki. Er þess enginn kostur og rekja hana í stuttu máli. Þuríður minn ir um margt á hinair rammís- lenzku höfðingskonur, sem uppi hafa verið á öllum öldum sögu vorrar. Þær virðast hafa verið beinir arftakar kvenskörung- anna, sem skipa öndvegi í bók- menntum vorum fornum við hlið hinna ágætu kappa. Grímur Jónsson, maður Þur- íðar, rak lengi mikinn útveg í Súðavík, auk þess sem hann var hreppstjóri, hreppsnefndar- oddviti og gegndi ýmsum öðr- um opinberum trúnaðarstörfum. Það kom því í hlut frú Þuriðar að stjórna landbúskapnum, jafn framt því, sem hún var húsmóð- ir á hinu stóra heimili. Öll þessi vandasömu störf leysti frú Þuríður af hendi með miklum sóma. Hún er kona ágæt- lega gefin, fljóthuga og snar- ráð. Sópaði jafnan að henni og þótti muna um hana, þar sem hún beitti sér. En þrátt fyrir mikil umsvif vegna búsins og heimilitsanna, gaf hún sér einnig tóm til að sinna ýmsum málefnum sveit- unga sinna. Var líka oft til henn ar leitað, þegar vanda bar að höndum. Hvort heldur voru veik indi eða önnur áföll, sem að steðjuðu, þá var frú Þuríður jafnan boðin og búin til að rétta hjálparhönd og lét engan bág- staddan synjandi frá sér fara, enda vor-u þau hjón bæði sam- hent og samtaka í því, sem öðru. Frú Þuríður hafði fongöngu um stofnun kvenfélags í hreppnum og vann þar, ásamt mörgum öðr um góðum konum, ómetanlegt starf. Þau hjón, Grírnur í Súðavík og frú Þuríður, eiga einn son barna, Magnús Grímsson, skip- stjóra. Magnús og kona hans eiga hins vegar sex börn, sem nú eru flest upp komin, myndar- legt og vel gefið fólk. Hafa börn Magnúsar reynzt miklir náms- menn og getið sér hið bezta orð. Á ævikvöldi frú Þuríðar blas- ir við henni frá Hrafnistu út- sýni vítt og fagurt yfir hina ís- lenzku höfuðborg. En þegar henni, andspænis hinu fagra sól arlagi, verður litið í eigin barm, heim minninga, minninga um at hafnasama ævi og farsælt hjóna band, getur hún einnig glaðzt við fagurt útsýni í andanum. Allir hinir mörgu vinir þeirra heiðurshjóna, frú Þuríðar Magn úsdóttur og Gríms Jónssonar frá Súðavík, árna þeim heilla við þessi tímamót um leið og þeir þakka þeim ógleymanlega sam- fylgd á liðnum árum. J.G. VÉLSKIPIÐ Arnfirðingur frá Reykjavík lét veðurstofunni í té eftirfarandi upplýsingar um hatf ís í gær: „Komum að ís á 68 gráðum og 5 minútum norður og 18 gráðum og 20 mínútum vestur. Lá hann þaðan eins langt og sást í norð- ur og norðaustur." Arnfirðingur fylgdi ísnum 1 suður og suðaustur að stað 67 gráður 59 mínútum norður og 18 gráður og 5 mínútur vestur. Virtist þá, sem komið væri fyrir norðausturhorn íssins. Stutt athugasemd vegna Kirkjubrúðkaups í Arbæ ÞEGAR forstöðumaður svokall- aðs Bahaí-safnaðar óskaði leyf- is til að fá inni fyrir kirkju- brúðkaup í Árbæjarkirkju og lagt fram skilríki sín frá kirkju- málaráðuneyti tjáði hann mér að hann hefði fyrst leitað til sr. Bjarna Sigurðssonar á Mosfelli sem sóknarprests, en hann tal- ið þetta afskiptaiaust af sinni hálíu. Þá benti ég forstöðumanni á, að kirkjuleg athöfn yrði að geta samræmzt hans trúarbrögð um, en um það var mér alsendis ókunnugt, Hann sagði að athöfn þeirra gæti alveg eins farið fram á kristilegum helgistað, auk þess hefði brúðurin óskað að eiga góða stund í kirkjunni, áður en hún yfirgæfi land sitt fyrir fullt og allt. Árangurslaust leitaði ég sambands við biskupsskrifistofu, sem mun hafa verið lokuð, og til biskups sjálfs, sem var ekki heima, um eðli og samxíman- ieika hins nýja trúarflokks, en brúðkaupið bar brátt að, þar sem brúðhjónin voru á leið til lands ins frá ftalíu og ætluðu degi síð ar að hverfa aftur, varð að taka skjóta ákvörðun. Annað mál er það að flugvélarbilun tafði brúð hjónin í Róm, svo brúðkaupið frestaðist frá laugardegi til mið vikudags, en mér þótti ekki ástæða til að bregða veittu leyfi. Til að spilla ekki góðum minningum kristinnar sálar um bernskutrú sína, þó um stund ráfaði inn á villigötu, sem ég raunar er ekki dómbær um, opnaði ég á eigin ábyrgð dyr kirkjunnar í Árbæ. Mjegi hún hafa átt þar góða stund. Lárus Sigurbjörnsson.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.