Morgunblaðið - 07.01.1968, Blaðsíða 5

Morgunblaðið - 07.01.1968, Blaðsíða 5
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. JANÚAR 1968 5 Vetur í sveit GÖMLU augun hátta þegar fer að hægjast um á bænum, Þau Idta stundarkorn í bókina, sem liggur á borðsihorninU' en þau þola ekki mikinn lestur í einu og komast einhvern veg- inn ekki greiðlega fram úr efn inu, þó var tíðin, að þau voru taiin vel lesandd. Þegar þau hafa lagt frá sér bókina, fara þau með eitthvað gott. eins og þeim var kennt í bernsku, slökkva Ijósið og leggjast til svefns. Þá er að breiða sængina upp fyrir höf- uð og kúra sig niður í kodd- ann. Bezt að hraða sér að dyr- um svefnsins, því að oft kostar það andvöku. unz skammt láfir nætur, ef ekki tekst að kom- ast inn úr þeim í fyrstu at- rennu. Vísast gildir það raun- ar einu því að gömlu augun hrökkva oft upp við þögn myrkursins og kemur jafnvel ekki blundur á brá úr því fyrr en í morgunsárið. Það hefði verið sök sér að liggja svona einn í rúminu, ef myrkrið hefði ekki hvolfzt yf- ir eins og undirskál. Líka væri hægðarleikur að þreyja eina nótt. En gömul au,gu. sem verða að svolgra í sig skamm- þar. sem hann hafði hælana. Hvoru ykkar líkist afspreng- ið, sem ekki fór í hundana, og hvert sótti hinn hópurinn arf- inn sinn? Mistölk. afglöp, mis- tök, afglöp — — — eins og tif í klukku úti í botnlausum sortanum. Og gömlu augun spyrna af veikum mætti við holskeflu ömurlegra hugsama, sem rtíður yfir þau úr flóð- bylgju myrkursins. En það kemur fyrir ekki. Gömlu augunum finnst ó- ljóst með sjálfum sér. að þau eigi svar við flestum, ef ekki öllum ásökunum næturinnar. Þau minnir, að heiðarleiki og strit og umhyggja hafii fyrr- um verið aðalgildi langrar lífs baráttu. En til hvers er að klóra í bakkann. þegar enginn tekur í sama streng? Og fyrir hvern væri að berjast, úr því sem komið er? Og gömlu augun finna, að geigur myrkursins hefir drukk ið í sig lífsmagnan, sem óður var uppistaða allrair sóknar og varnar og framtaks. Og þau engjast vegna vanmáttar síns inni í þessu freyðandi myrkri. sem flæðir hvaðanæva. — — Hvílíkur munur væri að fá degi heils vetrar, fiá stærri skammt en þeim þykir gott, þegar þau stara stundum sam- an inn í hyldýpi næturmnar. PYrr meir settu gömlu aug- un tafLborð milli sín og myrk- ursins. því að gömlu augun eru eldri en tvævetur, og þeim datt ekiki í hug að hleypa myrkrinu að sér vafningalaust. Og myrkrið varð að láta sér lynda að setjast að þessari skáik með gömlu augunum. Nú orðið segir myrkrið gömlu augunum, að þeim far- ist ekki að setja sig á háan hest. Móðir ykkar var eins og aliir vissu. og þið áttuð aldrei neinn föðurinn. Auk þess vor- uð þið flutt hreppaflutningi æ ofan í æ, og allir höfðu á ykk- ur nokkurn óþokka. Enginn sóttist eftir svo auðvirðilegri nærveru sem ykkar var, enda voruð þið alltaf eins og rifin upp úr svelli. Og ekki man ég betur en það væri fyrir náð og misikunn,. að þið fenguð að ganga fyrir gafl með jafnöldr- um ykkar. — — — Ja, svei; þér ferst Flekkur að gelta. Ómagi að upplagi og hefir aldrei haft neinn dug til að vaxa frá lítiknenninu í sjélfum þér. — — — Þó rofaði til furðanlega fljótt. En það var ekki þér að þakka. Lífisförunauturinn stóð þér í öllu miklu framar, svo að þú komst ekki með tærnar notalegan draum í stað þess að vera fangi hugsunar, sem sveimar látlaust í hring — — hringinn í kringum sjálfa sig. Gömlu augun hafa lengstum fengið að vera óáreitt fyrir á- sökunum myrkursins. Það er ekki fyrr en seinustu misser- in, að það hefir gjörzt svo nær göngult, að hugarlheimur þeirra sten'Zt ekki áhlaup þess. Fyrr- um dirfðist það ekki að refca nefið í námunda við jafnvægi gömlu augnanna. Þá hélt hvað eina saimræmi sínu. og hugs- anaheimuirinn var eins og kart afla, sem flýtur hóglega í volg- um saltpækli. Þá var líka bú- ið að ylja upp rúmið, þegar gömlu augun háttuðu á kvöld- in. Gömlu augun óttast ekki myrkrið fyrst og fremst, sei. sei, nei, heldur miklu frernur kveikjuna sem í því dylst. Þau standa sig að því að eiga í fór urn sínum hugsanir. sem þeim hafa að kalla verið ókunnair til skamms tíma. Og þeim finnst, aö myrkrinu hafi tek- izt að vefcja upp drauga, sem þau vissu ekki fyrr, að ættu sér nokkurt griðland í hugar- fylgsnum sínum. Þair hafa óljósan hug um. að hér séu á kreiki hiugsanir annarra. Þær draga sig saman og smjúga eins og rafistraunv ur inn í það hugskot, sem er opið og óvairið vegna uppgjaf- ar og ótta. Á slíkum vígstöðv- um er ekki þörf langs umsát- urs. Það fer ekki á milli mála, sýnist gömlu augunum, að þessi magnan á sér mest oln- bogarýmd á dægri myrkursins. Og þau skynja. að hún finnur greiðustu leið að skúmaskot- um hugarheimsinis. Og gömlu augun nema, hvernig skugga- hnoðrar hugskotsinis rísa upp við dogg, eflast og færast í aukana við tilkom.u þessa.raT aðvifandi mögnunar. Og þau standa þá sjálf sig að hugrenningum, sem þau fyr irverða sig fyrir. og það niður fyrir allar heliur, frammi fyrir hugrenningum dagsins. Og þeg ar aðskotadýrin 'hafa farið hvimandi um króka og kima hugarheims gömlu augn- anna, sneypast þau á burt með þessu Mka félega föruneyti, sem hér hefir gengið í lið við þau. Og hersingin sveimar hindrunarlaust út í fjarskann. þegar Mður að óttu, og gömlu augun eru ekki í neinum vafa um, að hún haldi áfram að sækja heim og magnast á ný í huganheimi nýrra fórnarlamiba. Of af því fótataki, sem held- ur áfram að duna eftir að ganga þess hefir fjarlægzt. marka gömlu augun, að aðsókn in hafi skilið eftir spor, sem ekki veiti af heilum sólskins- degi til að afmá. Og a'ð enduðum stundarsvefni vakna gömlu augun við þá gleðifrétt morgunraddar út- varpsins, að í dag sé skemmst- ur sólargangur. VetrarsóLhvörf 1967. Bjarni Sigurðsson. r Yinningur hinnar nýiu kynslóðar CAMARO er nýtt na£n í heimi sportbifreiðanna — ein hinna glæsilegu Chevroletbifreiða. Camaro kom fyrst fram haustið 1967 í Bandaríkjunum; hann er 5 manna með aðgreindum framsætum, vélin 140 hestöfl, 6 sylindra. Gormar að framan, fjaðrir að aftan. Sjálfstillandi bremsur, tvöfalt bremsukerfi. Heildarlengd 4,69 m. Þessi glæsilega bifreið er aukavinningur í happdrætti SÍBS 1968 og verður dregið sérstaklega um hana í maí n.k. Freistið gæfunnar — dregið 10. janúar. Happdrætti SlBS 1968 v_____________________J ©AUGLÝSINI

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.