Morgunblaðið - 22.05.1968, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. MAÍ 1968.
Guðmundur Magnús
Sigurgeirsson
Minningarorð
GUðMUNDUR var fæddur 15.
júlí 1938 og var því tæplega
þrítugur í blóma lífsins er''hann
lézt 14. maí síðastliðinn. Ég ætl-
aði varla að trúa orðum Lár-
usar bróður hans, þegar hann
kom og tilkynnti mér lát Munda,
en það var hann kallaður á með-
al vina og kunningja. Mundi
var stór og þrekinn maður og
hinn hraustlegasti, og hefði það
þá ekki komið nokkrum manni
t
Eiginmaður minn,
Ágúst Bjarnason,
Njálsgötu 62,
andaðist í Landspítalanum 21.
þ. m.
Helga Guðjónsdóttir.
t
Maðurinn minn,
Bóas Sigurðsson Eydal,
fyrrv. bóndi í Njarðvík, Borg-
arfirði (eystra), andaðist í
Landakotsspítala að morgni
20. þ.m.
Fyrir hönd bama og tengda-
bama.
Anna Ármannsdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar og
amma,
Lúvisa Henrietta Denche,
til hugar að Mundi yrði ekki
langlífari en raun varð á. En
dauðinn spyr ekki um, hvort
menn eru ungir eða gamlir,
hraustir eða veikbyggðir. Nei,
allir verða að koma, þegar Guð
kallar, þótt manni virðist oft
erfitt að skilja það kall. Áður
en Mundi lézt hafði hann legið
um viku í inflúensu, en upp úr
henni fékk hann heilablóðfall,
sem dró hann svo til bana.
Mundi var stakur reglumaður,
hafði aldrei bragðað tóbak, og
ekki bragðað vín nema við sér-
stök tækifæri. Mundi hafði
stundað ýmsa algenga vinnu
bæði til sjós og lands. Hann
hafði siglt á millilandaskipum
til fjölmargra landa. Einnig
hafði hann unnið við bifreiða-
akstur og viðgerðir svo oig ýmsa
aðra vinnu hér í borginni, en
alltaf var landbúnaðurinn hans
aðaláhugamál. Hann vildi eiga
sitt heimili í sveit, enda var
hann oft við bústörf og var að
miklu leyti alinn upp í sveit, þótt
hann hafi verið mörg af sínum
uppvaxtarárum hér í borginni
líka. Síðast þegar ég hitti
Munda, rétt áður en hann dó,
sagði hann mér að nú væri hann
að fá jörð og ætlaði að fara að
búa í sveit, en sá stærsti draum-
ur hans rættist aldrei. Mundi
lætur eftir sig tvo drengi,
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar
Ólafur Hallgrímsson
Öldugötu 11,
andaðist í Landakotsspítala
21. maí
Vandamenn.
lézt á Elliheimilinu Grund að
faranótt 20. þ.m.
Fyrir hönd aðstandenda.
Elísabet D. Edilonsdóttir.
t
Maðurinn minn,
Oddur Jónsson,
Hliðarvegi 146, Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju, föstudaginn 24.
maí. Blóm afþökkuð.
Fyrir hönd vandamanna.
Ágústa Jónsdóttir.
t
Eiginkona mín, móðir og
tengdamóðir,
Magný Kristjánsdóttir,
Snorrabraut 79,
verður jarðsett frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 24. maí,
kl. 3 e. h.
Arni Ingólfsson,
Vigdís Arnadóttir,
Ingólfur Árnason,
Margrét Ingvarsdóttir,
Jóhanna Amadóttir,
Jóhannes Pálmason.
t
Hjartans þakkir færum við
öllum fjær og nær, sem sýnt
hafa okkur samúð og vinar-
hug, við andlát og jarðarför
eiginmanns míns, föður okkar,
sonar, bróður og tengdasonar,
Jóhanns Gíslasonar,
deildarstjóra.
Vilborg Kristjánsdóttir,
Jóhann Gísli,
Heiða Elín,
Guðrún,
Kristján,
foreldrar, systkin
og tengdamóðir.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vinarhug við
fráfall og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
Sigurlaugar Jónasdóttur,
frá Hróarsdal.
Kristján Theodórsson,
Þórdís Aðalbjörnsdóttir,
Anna Theodórsdóttir,
Zophanías Jónsson,
Elísabet Theodórsdóttir,
Rögnvaldur Bjarnason,
Hjálmar Theodórsson,
Stefanía Jónsdóttir
bamaböm
og barnabarnabörn.
heita þeir Björn og Þórir og
foreldra, þau Hildi Magnúsdótt
ur og Sigurgeir Bjarnason. Fyr
ir nokkrum árum skruppum við
Mundi austur að Kirkjubæjar-
klaustri, Mundi ætlaði að heim-
sækja pabba sinn, sem býr þar
rétt hjá. Við komum þangað
rétt eftir miðnætti og voru all-
ir á bænum farnir að sofa.
Mundi vildi þá ekki vekja upp
og sváfum við í hlöðunni um
nóttina. Þetta lýsir bezt hæv-
ersku Munda, hann vildi ekki
láta neinn neitt fyrir sér hafa.
Annars var Mundi mjög róleg-
ur og dulur maður, þótt hann
væri samt alltaf hress og glað-
ur í vina hópi, sérstaklega, þeg-
ar hann var kominn út í sveit-
ina. Þar undi hann sér og þar
vildi hann vera. Ég votta að-
standendum mína innileg-
ustu samúð.
Kristján.
Mig lát, Jesú, með þér ganga,
mega rekja fótspor þín,
svo í lífsins stríði stranga
styttist þrautasporin mín.
Lát mig ganga á ljósum degi,
lát mig ganga á kærleiksvegi,
gakk þú æ á undan mér,
ég svo megi fylgja þér.
t
Innilegar þakkir færum við
öllum þeim sem sýndu okkur
samúð við fráfall,
Marínar Pétursdóttur.
Helga Guðmundsdóttir,
Pétur Ágústss#n
og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum af alhug auðsýnda
samúð við andlát og jarðarför
litla sonar okkar og bróður,
Hjálmars Þorbjörns
Hjálmarssonar.
Foreldrar og systkin.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við fráfall og jarðar-
för fö'ður okkar, tengdaföður
og afa,
Gunnars Erlendssonar,
Lokastíg 20.
Sérstakar þakkir færum við
læknum og öðrum starfsfólki
Borgarspítalans fyrir frábæra
alúð og umhyggjusemi á
síðustu ævistundum hans.
Hildigunnur Gunnarsdóttir,
Gunnar Sigurjónsson,
Jónas Gunnarsson,
Sigríður Þórarinsdóttir,
Sylvía Sigfúsdóttir?
Sigurður Jóhannsson,
og barnabörn.
SJÖTUG:
Sigurlína B jörnsdóttir
Hofi ó Höfðaströnd
f DAG er húsfreyjan á Hóli
á Höfðaströnd Sigurlína Björns
dóttir, sjötug.
Sigurlína giftist Jóni Jónssyni
í Stkagafirði 22 maí 1968, dóttir
hjónanna Björns Bjamaoonar,
bónda þar, og síðari konu hans,
Stetfaniu Ólafsdóttur. Þeiim hjón
um varð 7 bama auðið, sex dætra
og eins sonar Andrésar Björns-
sonar útvarpsstjóra. Aður hafði
Bjöm eignast tvö böm, Andrés
skáld og Sigurbjörgu húsifreyju
í Deildarbungu.
Þrátt fyrir þröngan kost á
æskuheimilihiu komust öll börn-
in til góðs þroska og urðu hið
mestia gáfu- og dugnaðarfó'Lk.
Sigurlina giftist Jóni Jónssyni
frá Nautabúi í Skaigaifirði 1921
og hófu þau þegar búskap að
Hofi á Höfðaströnd, sern verið
hefur eitt af höfuðbóiLum Skaga
fjarðar um iangt skeið. Er
skemmist frá því að segja að í tíð
Sigurlínu og Jóns á Hofi, varð
Hof á Höfðaströnd stórbýli. þar
sem mörg mikilsverð mál fyrir
sveit og sýslu voru rædd og ráð-
in. Var Jón á Hofi milkill félags
maður, oddviti sveitar sinnar og
sýsLunefndarmaður um áratuigi,
sem lét sig skipta ölil þau máþ
er máttu verða Skagaíirði til
heilla og hagsbóta.
Á Hofi á Höfðaströnd var því
um langt skeið miðstöð rök-
ræðna og fundarhalcia og bar
margt manna að garði, bæði úr
héraði og utan. Þessi gömul höf-
uðból sveitanna, sem nú era því
miður víðaist hvar að þoika um
set, voru „á hvers manns vegi“,
þar sem skyldir og óskyldix
fengu beina og gistingu án end-
urgjalds- Það hefur oft gleymst
að minnaist og þakka, sem veirt
er, hlutverk húsfreyjanna í sveit
um landsiins, og þá ekki sízthús
freyjanna á stórbýlunum, sem
voru hálfgerð félagsheimili á
sinni tíð.
Ein þessara kvenna er Sigur-
Mna á Hofi. Ung að árum tók
hún við húsfreyjuistörfum á stór
býli, með öllum þeim umsvifum
sem því fylgdi, er margt vinnu-
fólk var á heimilunum auk sjálfr
ar fjölskyldunnar. En þar voru
oftaist þrjár eða fjórar kynslóð-
ir undir sama þaki.
Þarnnig var þetta á Hofi á
Höfðaströnd. Með Sigurlínu
fluttu að Hofi foreldrar hennar,
Bjöm og Stefanía, með yngsta
bara sitt Andrés og þar andað-
ist Bjöm nokkrum árum 3Íðar.
Þá vora tengda foreldrar Sigur-
línu Sólveig og Jón Pétursison,
á Hofi í fjölda ára og önduðust
þau bæði þar. Þessu aldraða
fólki reyndist Sigurlína afburða.
vel Þau hjóniin, Sigurlína og Jón
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda vináttu og samúð vfð
andlát og útför mannsins
míns, fósturföður, tengdaföð-
ur og afa,
Guðvarður Sigurðsson.
Málfríður Sigurðardóttir,
Sigurður Benediktsson,
Norma Nordahl
og börn.
á Hofi, eignuðust þrjú börn.
Stúlkubarn, sem andaðist á fyTsta
ári og tvíburasysrtikinin Sólveigu
sem gift er Ásbergi Sigurðssymi
sýsliuimanni á Patrefcsfirði og
Pálma, lögfræðingi, eiganda fyr
irtaekisins Hagkaup í Reykjavilk
sem kvæntur er Jónínu GísOa-
dóttur.
Aufc barna sinna ólu þau hjón
in upp að mestu leyti fraenda
Jóns, Friðrik og son hans, Sigurð.
Siðair komu svo barnabörnin til,
sem oft dvöldu sumarlangt að
Hofi.
Þessu stóra heimili stjónnaði
Sigurlína mildri móður hendi,
hægliáit en þó föst fyrir. Öll
framkoma- hennar hefur mótast
af ljúfmennsku og rósemi, þann
ig að ölílum hefur liðið vel í ná
vist hennar. Sigurlína hafði gieði
af þvi að taka á móti gestum
og láta þeim líða vel. Varð hún
oft að leggja nótt við dag, er
frændur og vini bar að garði, sér
staklega að sumrinu, og varð
þá oft að koma heimafálfci fyrir
í tjöldum eða hlöðu.
En Sigurfána var ekfci aðeins
dugleig og verklagin húsmeðir.
Hún hafði yndi af að ræða við
gesrti sína, enda bráðgreiind, víð
lesin og fjölminmug. Sérstaklega
er hún ljóðelsk og kann feikn
af kvæðum höfuðskálda þjóðar-
innar og þær munu ekfci margar
laiuisavísurnar í Skagafirði, sem
ortar hafa verið á þessari öld,
sem hún ekki man og kann. Er
mifcilfl skaði að því, að sh'kar
konur skuli ekki hafa tíma til að
koma þessum fróðleik á blað og
varðveita þannig frá glötuin.
Fyrir tveim árum missti Sigur
lína mann sinn. Hjónabamd
þeirra hafði verið ástúðlegt svo
af bar og þau samhent í öllu.
Við búinu á Hoíi hefur nú tefcið
uppeldissonur þeirra hjóna Sig-
urður Friðriksson en jafnframt
býr Sigurlína þar áfram með móð
ur sinni.
í dag dveist Sigurfína hér 1
Reykjavik hjá Pákna, syni sín-
um. Hugur hennar mun þó leita
heim að Hofi og til sveitunga
og vina sinna í SkagafirðL
Ég vil á þessum tímamótum
óska tengdamóður minni alls hina
besta á komandi áram um leið
og ég þafcfca henni umhyggju
hennar fyrir mér og fjölskyldu
minni á liðnum tíma.
ÁSberg Sigurðsson.
t
Innilegt þakklæti til allra
þeirra, sem sýndu fósturmóð-
ur minni,
Ólöfu frá Rauðamel,
hjarthlýju og vinarþel, bæði
lífs og liðinni.
Ingibjörg Friðgeirsdóttir,
og aðrir vandamenn.
t
Þökkum innilega aúðsýnda
samúð og hlýhug við andlát
og jarðarför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
frú Lilju Guðmundsdóttur,
frá Litla-Kambi.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og
barnabarnaböm.