Morgunblaðið - 22.05.1968, Side 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. MAI 1SCT8.
M. Fagias:
FIMMTA
KOIXAN
í gangi. Balint prófessor var að
gráti kominn, þegar hann aleppti
símanum. Ég hef aldrei vitað
hann svo auman.
— Gott, Edna. Ég kem strax,
sagði Halmy.
— Hann er í skrifstofunni
sinni æpti hún til hans gegn um
ailan hávaðann í forsainum. En
hann var þegar kominn upp í
stigann.
— Það er enginn tími til
neinna umræðna nú, sagði Jord-
an, taugaóstyrkur. — Ég þarf
að flýta mér afskaplega mikið.
Ég á enn eftir að ná í tvö pör.
— Já, en ég kemst ekki af
stað í dag, sagði Halmy. —
Kannski í næstu viku eða í
lok hennar.
Ungi maðurinn klóraði sér í
hárinu með gremjusvip. — Heyr
ið þér nú, læknir. Hvernig veit
maður, hvernig þetta verður í
næstu viku. Kannski verðum við
þá ellir steindauðir. Hann hugs-
aði sig ofurlítið um. — Honum
Lori þykir þetta afskaplega leitt,
ef þér bregðizt honum. Eg spyr
þá í síðasta sinn: Komið þér eða
ekki?
— Ekki núna.
— En daman,
— Hún má fara, ef hún vill.
Hamley leit spyrjandi á Alexu.
— Daman óskar ekki eftir að
fara, sagði hún.
— Jæja, þá er það ákveðið,
sagði Halmy.
Jordan starði á hann. — Ég
er nú búinn að eyða heilum
klukkutíma til einskis, yðar
vegna. Hef staðið hér fyrir utan
síðan klukkan fimm.
— Ég var ekkert að biðja yð-
ur að koma, sagði Halmy. Lori
sagði, að þér kæmuð milli átta
og ellefu. Hann sneri sér og
gekk í áttina að stiganum.
Ungi maðurinn elti hann yfir
forsalinn. — Ef þér skylduð sjá
yður um hönd, er betra að þér
fáið heimilisfangið mitt. Beke-
63
^ ^ ^ •
vegi 120. Þegar þér eruð tilbú-
inn, látið þér mig bara vita. Ég
veit, hvernig ég get náð sam-
bandi við Lori. Ég er að minnsta
kosti viss um, að hann getur
komið yður yfir landamærin. Það
stenzt ekkert gegn honum ef
hann tekur eitthvað í sig á ann-
að borð.
— Gott, gott, sagði Halmy ó-
þolinmóður. — Segið þér hon-
um Lori, að mér þyki þetta leitt,
en að það hafi ekki orðið hjá
því komizt Og þakka yður svo
sjálfum.
— Gleymið ekki, herra: Beke-
vegi 120.
— Viltu skrifa það niður,
sagði Halmy og leit um öxl til
Alexu, og síðan þeyttist hann
upp stigann— þrátt fyrir allan
farangurinn.
— Getið þér ekki komið vit-
inu fyrir hann, ungfrú? Sagði
Jordan í rellutón. — Hann sér
hvort sem er eftir því seinna að
hafa sleppt þessu tækifæri.
— Það veit- ég vel, sagði Al-
exa og yppti öxlum. — En ég
get bara engin áhrif haft á hann.
— Lori þykir þetta afskallega
leitt, andvarpaði Jordan. Síðan
lagði hann hikandi og hægt af
stað áleiðis til dyranna. Á miðri
leið leit hann við, en þá voru
bæði læknirinn og unga stúlkan
horfin sýnum.
Halmy fann Balint prófessor
við útvarpið, þar sem hann var
að fitla við hnappana á tækinu.
Þegar það tók við sér, heyrðist
þreytt og vonlaus rödd. Þetta
var Nagy forsætisráðherra, sem
var að tala til þjóðar sinnar.
— . . . .í dögun hafa sovézkar
hersveitir hafið áhlaup á höfuð-
borgina, sýnilega í þeim tilgangi
að kollvarpa hinni löglegu lýð-
ræðislegu ungversku ríkisstjórn
Hermenn vorir berjast. Ríkis-
stjórnin stendur á sínum verði.
Það tilkynni ég hérmeð þjóð
minni og svo öllum heiminum.
— Jæja, þá er það komið,
sagði prófessorinn og lækkaði í
útvarpinu. — Ég hef sent alla
langlegusjúklinga burt, til þess
að hafa rúm fyrir særða. Og
samt sem áður höfum við ekki
nærri nógu mörg rúm. Næstu
dagar verða verri en allt, sem
v.ið höfum hingað tifl. haft af að
segja, að umsátinni meðtalinni.
Hefði Hodossy bara sloppið
gegn. Það er hræðilegt, að Rúss-
arnir skylidu ekki geta beðið
einum degi lengur. Vel á minnzt,
hvað eigið þér að varnarlyfjum
í yðar deild?
—Við erum allvel birgir,
sagði Halmy, — en ef við fáum
eins marga særða til okkar og
í vikunni eftir 23. október, þá
verður ástandið ekki sem be/'
— Þér skuluð nota eins lítið
og þér komizt af með, og það
sama gildir róandi meðöl. Próf-
essorinn stóð upp og tók að
ganga um gólf. — Og svo höfum
við heldur ekki nóg starfsfólk.
Ef bara Lendevai hefði svo mikla
sómatilfinningu að hann kæmi
aftur. Hann er að vísu klaufi,
en við þurfum á öllum að halda,
sem við getum náð í. Ég yrði
jafnvel feginn að sjá hann dr.
Forster aftur.
— Við komumst einhvernveg-
inn af, sagði Halmy. — Við höf-
um gert það fyrr.
Prófessorinn klappaði honum
vingjarnlega á öxlina. — Þakka
yður fyrir, sagði hann, en bætti
síðan við: — Ég veit vel, að það
er mikil fórn, en ég neyðist samt
til að biðja yður að fresta þessu
ferðalagi, sem þér höfðuð í huga.
— Það hef ég þegar gert, sagði
Halmy.
Nemezt bafði vaknað við fall-
byssudrunurnar, en hann fór
ekki að heiman fyrr en ræðu
Nagys forsætisráðherra var lok-
ið. En áður var Otto Koller bú-
inn að hringja nokkrum sinnum
og segja honium nýjustu fréttirn-
air.
Svo virtist sem þingmenn og
þar á meðal forsætisráðherrann,
þyrðu ekki lengur að vona, að
Maleter herShöfðingi kæmi aftur
frá Tölköl.
— Þessir djöflar hafa lagt ein
hverja gildru fyrir hann, fnæsti
Koller. Og svo hreytti hann út
úr sér straumi af svo mögnuðum
blótsyrðum, að engir nema Asíu
menn hefðu getað látið út úr sér
önnur eins.
— Farðu eftir hliðargötunum,
þegar þú ferð í skrifstofuna,
ráðlagði hann Nemetz. — Skrið-
drekarnir Rússanna hafa brot-
izt í gegn á mörgum stöðum og
nálgast Dóná. Þeir ryðjast skipu
lega fram, stríðsvagnar, skrið-
drekar, stórskotalið. .Þeir hefðu
varla getað safnað meira liði, þó
að þeir hefði ætlað að ráðast á
NATO. Enn bölvaði hann og síð
an formælti hann Krúséff,
mömmu hans og langömmu og
öllium rúissneskum konum. — Ég
er alvarlega hræddur um, að
þeir verði búnir að taka mest-
alla borgina fyrir hádegi, bætti
hann svo við í vesældarlegum
uppgjafartón.
Nemetz lagði frá sér símann.
Þegar hann ætlaði að standa
upp, fann hann, að hann hafði
skjálfta í hnjánum, svo að hann
varð að leggja sig aftur. Svitinn
spratt út á enni hans og hendiurn
ar skullfu. Andartak lá hann,
eins og dofinn, og nú var hann
í fyrsta sinn á ævinni lamaður
af ótta. Hann hafði getað lifað
af fyrsta þátt þessa sorgarleiks,
kaldur og rólegur, en nú var
eins og hann dytti allur í sund-
ur, jafnskjótt sem tjaldið vair
dregið upp fyrir annan þátt.
Þetta var í senn skammarlegt og
hlægilegt, en það þýddi ekki
annað en bíða, þangað til kastið
væri liðið hjá.
— Er það ekki hræðilegt, gal-
aði Lilla, án þess að bjóða fyrst
góðan daginn. — Rússarnir komn
ir aftur. En ég er svo sem ekkert
hissa á því. Ég vissi alltaf, að
svo mundi fara. Ég var búin að
segja það — Manstu það ekki?
Hún hafði nú reyndar aldrei
sagt neitt í þá átt, en honum
fannst það bara tímaeyðsla að
fara að leiðrétta þetta.
— Þú verður að drekka kaff-
ið svart, sagði hún. — Við erum
orðin mjólkurlaius. Og enigiin búð
opin í dag, enda sunnudagur. En
kannski kemst ég bakdyramegin
hjá Frank. Ég reyni það að
minnsta kosti.
— Nei, það gerirðu ekki, tók
hann fram í fyrir henni. í dag
fór hún meir í taugarnar á hon-
um en nokkru sinni fyrr —
kannski vegna þess, að þún virt
ist alls ekkert vera hrædd, en
það var hann sjálfur. — Þú klæð
ir krakkana og ferð með þá nið-
ur í kjallara. Og verður þar hjá
þeim. Næstu daga, eða meðan á
þessu steradiur, verðum við að
láta okkur nægja það, sem við
höfum.
Hann lagði af stað klukkan
rúmlega sjö. Þá þegar voru komn
ir uipp almargi'r eldar í Buidapest.
MIG-flugvélar, sem líktust mest
hópi æðandi ránfugla, köstuðu
sprengjuhleðslu sinni yfir virki
uppreisnarmanna í áttunda
hverfi, ef til vill á Kilian-her-
búðirnar. Þegar Nemetz kom á
lögreglustöðina, skutu Rússarnir
á Buidapest frá hinum bakka Dón
ár. Klukkan átta höfðu þeir náð
brúnum og gengu yfir ána. Þeir
geistust fram eftir breiðgötunum
tóbu þing'húsið og umikringdu
útvarpsstöðina. Þegar Nemetz
leit út um gíliuggann klukkan náu
var krökt af hermönnum á torg-
inu fyrir framan lögreglustöðina.
Innan veggja var kyrrð, sem
líktist helzt dvala. Jafnvel Otto
Koller varð að viðurkenna, að
öll mótstaða væri tilgangslaus.
Byggingin var erfið að verja og
skotfæri voru líka af skornum
skammti, og svo mannafli.
Skömmu seinna blakti hvítur
fáni yfir hliðinu, án þess að
nokkur maður vissi, hver hefði
fyrirskipað hann eða jafnvel
hengt hann upp.
Nemetz stóð kyrr við glugg-
ann. Frá torginu beindust að
minnsta kosti einar tíu 75 mm.
skriðdrekafallbyssur að honum,
en nú var hann ekki lengiur neiltt
hræddur.
Rétt eins og eftir skipun,
stukku áhafnir nokkurra stríðs-
vagna niður á götuna og stik-
uðu áleiðis að dyrunum, með vél
skam.mibyssur í höndium. Und-
ir forystu eins höfuðsmanns, nálg
uðust þeir varlega, en litu öðru
hverju á hvíta fánann.
Til lei«u
Þriggja herbergja íbúð við Kleppsveg til leigu um
óákveðinn tíma. íbúðinni fylgja öll gluggatjöld og
ljós, sjálfvirk þvottavél í eldhúsi.
Uppýsingar i síma 38363 milli kl. 8—10 á kvöldin.
I O G T
Vorþing Umdæmisstúkunnar
verður háð í Bindindishöllinni við Eiríksgötu —
fimmtudaginn (uppstigningardag) 23. þ.m. og verð-
ur þingið sett kl. 10 f.h.
U.T. U.R.
Tilboð
óskast í að mála háhýsi að utan, sem miðist við:
1. Eitt háhýsi. 2. Tvö háhýsi.
Ennfremur tilboð í að ganga frá baklóð. — Tillaga
um greiðslukjör fylgi. — Tilboðum sé skilað til hús-
varðar, Austurbrún 4, fyrir 1. júní n.k. — Réttur
áskilinn til að taka hvaða tilboð sem er eða hafna
öllum.
Hússtjórnin, Austurbrún 4.
Fjölskyldur — skiptinemur
American Field Service á fslandi óskar eftir sam-
bandi við fjölskyldur er vildu taka að sér banda-
ríska skiptinema á aldrinum 16—18 ára, sem koma
20. júní og dvelja í 8 vikur. Aðeins einn skiptinemi
er á hverju heimili. Viss skilyrði eru höfð í huga við
val fjölskyldna: Foreldrar orðnir 35 ára, unglingur
sé á heimilinu og að fjölskyldan geti boðið gott
íslenzkt heimili þannig að skiptineminn finni að
hann sé einn af fjöskyldunni.
Allar upplýsingar veitir Jón Steinar Guðmunds-
son, Grundargerði 8, .sírni 33941.
Frumreiðslumenn —
mutreiðslumenn
Viljum ráða strax umsjónarmann (inspektor) með
veitingarekstri hótelsins.
Starfið krefst meistararéttinda í framreiðslu.
Viljum ennfremur ráða matreiðslumann til starfa
frá og með 1. júní næstkomandi.
Upplýsingar veitir hótelstjórinn í síma 22 3 22.
HÓTEL LOFTLEIÐIR.