Morgunblaðið - 08.06.1968, Síða 3

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. JÚNÍ 1968
3
Sölustjórar Sölumiðstöðvar hraðfrystiihúsanna hér.
Sölustjdrar SH í
hér í heimsdkn
Rætt við einn þeirra,
Robert Roever
HÉR er staddur, með fleirum,
herra Rabert Roever, næst-
stærsti sölustjóri eða fiskmiðlari
Sölumiðstöðvar hraðfrystihús-
anna í miðvestur-ríkjum Banda-
ríkjanna. Hann gaf stutt samtal
í gærmorgun, og m.a. hafði hann
þetta að segja:
— Við höfum nú notið hinnar
orðlögðu gestrisni íslendinga und
anfarna daga, og eigum fá orð
til að lýsa hrifningu okkar yfir
rausn þeirri, er við höfum orðið
aðnjótandi hér, og þakklæti okk-
ar gagnvart forystumönnum Sölu
miðstöðvar hraðfrystihúsanna,
og því fólki, er okkur hefur gef-
izt kostur á að kynnast fyrir til-
hlutan þeirra, er ólýsanlegt.
— Hér er fagurt um að litast,
sagði hr. Roever, og þér skilið
það e.t.v. ennþá betur, er ég segi
yður, að í miðvesturríkjum
Bandaríkjanna, þar sem ég á
heima, er meira flatlendi en
minnzt er á að hann Nói hafi
munað eftir í syndaflóðinu. En
það er nú gott.
— Nújá, en þið framleiðið nú
eitthvað af bjór þarna í mið-
vestrinu, er það ekki?
— Jú, og það bætir okkur tals-
vert upp flatlendið, því að það
eru a.m.k. 5 helztu tegundir
Bandaríkjanna, sem við fram-
leiðum í Milwaukee og St. Louis.
—Nú, þá er það skiljanlegt
að þið séuð ekki mikið að kvarta
þar vestra.
— Já, okkur finnst ekki taka
því, svona yfirleitt!
— Eruð þér stærsti miðlari
okkar í fiski, hr. Roever?
— Við erum aðrir í röðinni,
Ameríku
frá Walter Meier Inc, en þeir
verzla víða í Bandaríkjunum.
Við miðlum svona milljón pund-
um af fiski á árL
— Hvaða fiskur er helzt keypt
ur af ykkur?
— Af venjulegum frystum
fiski, er það ýsa, þorskur, karfi,
steinbítur og humar og humar-
halar þegar slíkt er fáanlegt.
—En ef við eigum við fisk í
raspi, þá seljum við mest ýsu og
þorsk í 3ja og 4ra únsu bitum.
— Hvernig er mest fiskát al-
mennt í miðvestrinu, er erfitt að
selja framleiðsl'Una þar?
— Ja, sko, segir hr. Roever,
það er þannig, að það má ekki
vera annað en hvítur fiskur, og
beinlaus og svo auðvitað lyktar-
laus, því að fólkið okkar er ekki
alið upp við hafið og hefur
aldrei fiskskepnu fyrirhitt fyrr,
og því má ekki vera nein ,,fisk“-
lykt af matnum, ella er markað-
urinn ónýtur.
— En af hverju hafið þið þá
getað selt þessa framleiðslu okk-
ar?
— Ég skal nú segja yður það,
að á fimm árum, sem ég hef
verið að selja fiskinn ykkar, hef-
ur hann selzt mest af öllum þeim
fiski, sem ég hef selt í fjögur og
hálft ár.
—Nújá, viljið þér skýra þetta
nánar?
— Já, fyrst seldi ég fisk frá
Sölumiðstöðinni í hálf ár, síðan
kom seljandi, ónefndur, hér inn,
sem undirbauð markaðinn, og
við keyptum af honum í hálft ár,
en hann var nú svo óheppinn, að
við seljum fisk til skólanna, þar
sem börnin fá að sjá matseðilinn
fyrir vikuna á mánudögum, og
það get ég sagt yður, að þau
hiakka til hans, því að það voru
þau sem hækkuðu söluna hjá
okkur, og þegar þau máttu velja,
hvort þau færu heim á föstudög-
um eða borðuðu í skólanum, þá
völdu þau heldur skólamáltíð.
— Nú, en þegar þessi aðili,
sem ég ekki nefndi, en sem und-
irbauð verð Sölumiðstöðvarinn-
ar, var búinn að selja 'okkur fisk
í þetta hálfa ár sem um var sam
ið, þá vildu börnin heldur fara
heim, en að borða í skólanum,
því að þessi fiskur var svo vond-
ur, gulur, lyktandi, beinóttur, og
ég man nú varla hvað, ef ég ætti
að halda áfram — að við hætt-
um að verzla við hann, og síðan,
í fjögur og hálf ár höfum við
verzlað við Sölumiðstöð hrað-
frystihúsanna, með sívaxandi ár-
angri.
— Hafið þið verið með ein-
hverjar nýjungar í fiskkynning-
um þar vestra?
— Við höfum sýnt kvikmynd
frá íslandi um fiskveiðar og fisk
vinnslu og síðan höfum við haft
sýnikennslu í fiskréttum,
geymslu og síðan svarað fyrir-
spurnum.
— Heyrið þér, hr. Roever, haf-
ið þér nokkrar sérstakar hug-
myndir um, hvenig við mættum
í sameiningu staekka fiskmarkað
okkar vestra?
— Já, ég tel, að húsmæður í
Randaríkjunum mætti verða
reynslunni og fræðslunni ríkari,
ef þið vilduð t.d. taka saman litla
bók um fiskrétti, einfalda og
einnig samkvæmisrétti og reyna
að setja á markaðinn hjá okkur.
— Þegar bandarísk húsmóðir
fer út til að kaupa í matinn, þá
veltur hún oft hverjum skilding
tvisvar, áður en hún velur. Og ef
hún veit, hvernig hún má gera
góðan mat fyrir sín áttatíu og
sjö sent, úr fiski, þá er hún ekki
að spandera dollar og fimmtíu
fyrir kjöt.
Þing framhaldsskóla-
kennara hófst í gær
f GÆR setti Ólafur S. Ólafsson
þing Landssambands framhalds-
skólakennara, en hann er for-
maður þess. Síðan flutti ávarp
dr. Gylfi Þ. Gíslason, mennta-
málaráðherra, að því loknu tóku
til máls tveir norrænir fulltrúar,
formaður Sambands barnakenn-
ara, Skúli Þorsteinsson, formað-
ur BSRB, Kristján Thorlacius,
og formaður Skólarannsókna
menntamálaráðuneytisins, Andri
ísaksson.
Gíslason, menntamálaráðherra,
m.a., að sú breyting hefði orðið
á högum kennara, sem ráðnir
hefðu verið fyrir árið 1952, að
þeir myndu fluttir úr 16. launa-
flokki upp í 17. og 18. launa-
flokk.
Kosnir voru formaður og rit-
ari þingsins, en að því loknu
var þingfulltrúum boðið til kaffi
drykkju. Þar flutti ávarp Geir
Hallgrímsson, borgarstjóri, og
sagði hann m.a., að innra starf
Setning þings Landssambands framhaldsskólakennara.
t.d. væri óhægt um vik að sinna
jöfnum höndum góðum, afburða-
nemendum og lélegum, og þess-
um nemendum yrði ekki unnt að
si-nna nema með breyttum að-
stæðum, enda þótt það væri ósk
allra hlutaðeigenda, að þess væri
kostur. Hann sagði, að í fámenni
væri erfitt að sinna þessu, þar
sem fámennið ætti bágt með að
skapa jafn fjölbreyttar námsleið-
ir og fjölmemnari héruð.
Hann sagði og nauðsyn á því,
að Reykjavíkurborg og ríkið
annarsvegar og kennarasamtökin
hinsvegar sameinuðust um það
átak, sem til þess þyrfti að ná
nauðsynlegum árangri um
kennslumál, því átaki, sem svo
langan aðdraganda ætti, sem hér
væri um að ræða. Borgarstjóri
sagði að lokum, að hann vonaði,
að þing þetta, sem nú væri að
hefjast, mætti bera tilætlaðan ár
angur, og að allir hlutaðeigend-
ur mættu eiga ánægjulegar stund
ir á þinginu.
Fundur hefst í dag kl. 14.00 e.
h., og lýkur þinginu á sunnudag.
Merkilegt „Safn til
sögu Reykjavíkur"
í SUMAR kemur væntanlega út
fyrsta bindi að Safni til sögu
Reykjavikur. Er það upphaf á
mjög merkilegu og fróðlegu
safni, en þetta fyrsta bindi er á
fjórða hundrað blaðsíður að
stærð. Páll Líndal, borgarlög-
maður, hefur verið fulltrúi borg-
arráðs um útgáfu þessa og á sið-
asta borgarráðsfundi var honum
falið að semja við Sögufélagið
um útgáfu þess. Mbl. leitaði því
upplýsinga um þessa merkilegu
útgáfu hjá Páli.
Hann sagði, að í þessu fyrsta
bindi sé fornbréfasafn Reykja-
víkur miðað við árin frá 1786 til
1836. Geymir það ýmiskonar
frumgögn varðandi sögu Reykja-
víkur, sem að mjög litlu leyti
hafa komið á prenti áður og eru
þau unnin úr Skjalasafni Reykja
vikur. Þarna eru skjöl varðandi
landamerki Reykjavíkurborgar,
ýmislegt . varðandi borgara og
borgarabréf, töluvert mikið af
húsalýsingum, fundargerðir borg
arafunda og ýmislegt fleira.
Einnig er í bókinni mikið af
samtímamyndum. Mikið af þess-
um skjölum eru á dönsku, sem
var ríkjandi mál á opinberum
skjölum á þessum tima og þar
sem þau eru öll prentuð orðrétt,
er þarna mikil heimild um það
mál, sem notað var.
Lýður Björnsson, sagnfræðing-
ur hefur undirbúið þetta fyrsta
bindi að Safni til sögu Reykja-
víkur, í samvinnu við Lárus Sig-
urbjörnsson, forstöðumenn skjala
safnsins. Sérstök fjárveiting var
á fjárhagsáætlun Reykjavíkur sl-
ár og er unnið fyrir hana nú.
STAKSTEINAR
Kreml og
Tékkóslóvakía
f brezka tímaritinu „The Econ
omist“ er nýlega fjallað um erf-
iðleika leiðtoganna í Kreml
vegna þróunarinnar í Tékkóslóv
akíu, þar segir m.a.:
„Þróun mála í Tékkóslóvakíu
getur á tvennan hátt leitt til
þess ástands, sem rússneskir
gagnrýnendur Brezhnevs og Kos
ygins mundu skoða sem mikinn
ósigur þeirra. Annar er hernað-
arlegur. Fullvist má telja, að
Tékkar muni ekki reyna að slíta
tengslin við Varsjár-bandalagið;
en aðild þeirra kynni að verða
fylgt fram af svo litlum áliuga,
að þeir yrðu lítið annað en sof-
andi félagar. Slíkt myndi auð-
velda vestrænum hernaðarskipu-
leggjendum mjög störf sín, þar
sem þeir þyrftu ekki að stað-
setja líkt því eins marga banda-
ríska og þýzka hermenn í Bæj-
aralandi. Þessir hermenn kæmu
þá tii varnar á sléttu Norður-
Þýzkalands ....
Hinn hugsanlegur erfiðleiki
Rússa yrði sjómmálaiegur. Dub
cek reynir að leika mjög erfiðan
leik. Hann stefnir að þvi að
reyna að koma á einhverju raun
verulegu stjórnmálastarfi hjá
þeim flokkum í Tékkóslóvakíu,
sem ekki eru kommúnískir, án
þess að þeir verði það sterkir,
að þeir geti ógnað rétti kommún
istaflokksins til þess að taka þær
ákvarðanir, sem raunverulega
skipta máli. Honum kann að tak
ast: til þess getur komið að aðr-
ir flokkar en kommúnistaflokk-
urinn verði svo þakklátir að fá
einhverja breytingu á kosninga-
skipulaginu, að þeir láti sig engu
skipta, að samkvæmt því verði
þeir ávallt í minnihluta. Sá mögu
leiki er fyrir hendi. En enginn,
og sízt af öllum Brezhnev, mun
trúa því í einlægni, að þetta
verði þannig í reynd. Þegar líf
og fjör hefur aftur færzt í tékk-
nesk stjórnmál, verður fyrr eða
seinna einhver í kommúnista-
flokknum, sem sér hag sinn í því
að ganga feti framar. Vegna
þessa vilja hinir íhaldssamarl í
A-Evrópu fara að öllu með gát
um þessar mundir. Pólska ríkis-
stjórnin reynir undir því yfir-
skyni, að hún sé að berjast á
móti yfirgangi Gyðinga, að
þagga niður í þeim, sem kynnu
að vilja færa sér í nyt hugmynd-
irnar frá Tékkóslóvakíu. Sama
er að segja um Brezhnev. Á þessu
ári hafa gerzt þeir atburðir í
Rússlandi er hófust í janúar með
réttarhöldunum yfir ungu
menntamönnunum fjórum, sem
sýna, að í Sovétríkjunum ríkir
nú mesta kúgunarskeið frá dög-
um Stalíns".
Isveztia og
Þjóðviljinn
Ummæli málgagns sovézku
stjómarinnar, Isvestiu, um morð
ið á Robert Kennedy spegla bet-
ur en margt annað þann anda,
sem ríkir hjá stjórnendum Sovét
ríkjanna, en blaðið segir: „Til-
ræðið við Robert Kennedy er af-
leiðing af krabbameinsæxlinu,
sem étur sig æ dýpra inn í sam-
félag heimsvaldasinna." — 1
Bandaríkjunum eru menn mik-
illa hugsjóna myrtir á götum úti
af ofstækisfullum vesalingum.
I Sovétríkjunum eru menn
mikilla hugsjóna settir á geð-
veikrahæli að tilstuðlan stjórn-
valda og dómstóla, ef þeir eru
ekki sviptir lífinu. Hver og
einn verður að skera úr um
og meta, í hvoru þessara mestu
stórvelda heims æxlið er stærra.
Þjóðviljinn tekur að sjálf-
sögðu í sama streng og Isvestia
og segir í forystugrein: „Örðugt
verður að komast hjá þeirri á-
Iyktun, að það sé sjálft banda-
ríska auðvaldsþjóðfélagið sem
er sjúkt og hættulegt; morðin
sem skelfa heiminn séu árang-
ur af morðdýrkun þjóðfélagsins
sjálfs og öllu eðli þess.“