Morgunblaðið - 08.06.1968, Síða 22

MÖRftrfNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUH 8. JÚNI 1968
Jóhanna Sigurðar-
dóttir frá Fossi
Útför Jóhönnu Sigurðardóttur
frá Fossi fer fram frá Fossvogs-
kirkju í dag. Hún lézt á hvíta-
sunnudag 2. júní í Borgarspít-
alanum, eftir stutta legu 88
ára.
Jóhanna fæddist að Breiðaból
stað á Síðu 21. október 1879 og
ólst þar upp. Foreldrar hennar
voru Sigurður Sigurðsson, snikk
ari og Guðríður Ólafsdóttir,
ljósmóðir, mikils metin hjón, kom
in af hraustum skaftfellskum
bændaættum, bæði háöldruð er
þau létust.
Þau eignuðust 14 börn og kom
ust 10 þeirra upp, allt dugnaðar
og myndarfólk. — Tvö þeirra
eru á lífi, Margrét í Reykjavík
og Jón í Las Vegas í Banda-
ríkjunum.
Jóhanna giftist Sveini Sveins-
syni í Ásum í Skaftártungu 1903,
24 ára gömul. Sveinn lézt í
Reykjavik 14. janúar 1965, 89
ára. Hann var sonur séra Sveins
Eiríkssonar og Guðríðar Páls-
dóttur, prófasts í Hörgsdal.
Sveinn og Jóhanna hófu bú-
skap 1903 að Leiðvelli í Meðal-
landi, en fluttu að ári liðnu að
Eyvindarhólum undir Austur-
Eyjafjöllum og bjuggu þar í
fjögur ár. — Þegar faðir Sveins
lézt árið 1908 fluttu þau að Ás-
um, en draumur þeirra var að
búa þar. — Þau bjuggu á prests
jörðinni Ásum til 1923, en víkja
þá fyrir presti og fluttu að Fossi
í Mýrdal með flest börnin í ó-
megð. Tveimur árum síðar tóku
þau við Ásum aftur og nýttu
jafnhliða Foss næstu 20 árin.
Bú þeirra stækkaði og blómg-
aðist ört á þeim tíma með að-
stoð dugmikilla barna sinna.
Foss var rýr jörð en með auk-
inni ræktun varð jorðin ein sú
bezta í sýslunni.
Sveinn og Jóhanna hættu bú-
skap að fullu og flutti 1949, og
fluttust þá til Reykjavíkur. Jó-
hanna eignaðist 15 börn, 3 dóu
í bernsku, 12 komust til fullorð-
insára, öll mannvænleg og mikils
virt. Synirnir 7 voru: Sigur-
sveinn, óðalsbóndi að Fossi, Run
ólfur, skólastjóri að Hvanneyri,
síðar sandgræðslustjóri, lézt af
slysförum 1954, Kjartan iðnfræð
ingur, Sveinn, skrifstofumaður,
Guðmundur vélfræðingur, Pál]
landnámsstjóri og Gísli, fram-
kvæmdastjóri. — Dæturnar 5
eru: Guðríður, forstöðukona,
Róshildur frú, Ingunn frú, Sig-
ríður frú, allar í Reykjavík.
Auk eigin barna dvöldu lang-
dvölum nokkrir unglingar á
heimili Sveins og Jóhönnu.
Barnabörn Jóhönnu eru 24 og
7 barna-barna-börnin.
Jóhanna frá Fossi er þeim,
sem kynntust henni minnistæð-
ur persónuleiki fyrir styrk og
góða gerð. Hún var síung í anda,
óvenju starfsöm alla tíð og af-
t
Við þökkum innilega auð-
sýnda samúð við fráfall og
jaröarför móður okkar,
Guðrúnar Haraldsdóttur,
sem andaðist 27. maí. Einnig
er þakkað læknum og hjúkr-
unarliði á sjúkradeild Hrafn-
istu.
Þorbjörg Líkafrónsdóttir,
Guðbjörg Guðleifsdóttir,
Guðfinna Guðleifsdóttir.
kastamikil, en hlédræg.
Myndarskapur og kunnátta Jó
hönnu til verka var viðbrugð-
ið og handbragðið á handavinnu
hennar frábært að smekkvísi.
Hún saumaði lengi vel fötin á
bónda sinn og barnahópinn og
annaðist skógerðina úr skinni,
á fjölskylduna alla, að hætti
þeirrar tíðar.
Auk umfangsmikillar hús-
stjórnar mæddi á Jóhönnu mikil
gestakoma, einkum í Ásum,
sem voru í þjóðbraut. Gestrisn
in var rómuð, þeim sem leið áttu
hjá Ásum var jafnan boðinn
beini, endurgjaldslaust, að hefð-
bundnum, fornum íslenzkum sið,
og var ég einn þeirra, fyrst 12
ára, og oft síðar.
Fólki, sem býr við nútíma þæg
indi er ekki auðvelt að sjá
hvernig húsfreyjur, eins og Jó
hanna gátu áður fyrr, afrekað
svo miklu við þægindaskort,
hlóðir til eldamennsku, vatns-
burð í hús fyrir tíma vatnsleiðsl
anna — og annað eftir því.
Enda fannst Jóhönnu heimilis-
störfin leikur þegar rafmagn
kom að Fossi, vatnsleiðslur og
önnur nútíma tæki.
Jóhanna var oft ein með
barnahópinn því Sveinn var ó-
sjaldan á ferðalögum, lengri eða
skemmri tíma. Hún gekk ekki
ávallt heil til skógar, en var
jafnan æðrulaus. Móðurannirn-
ar kröfðust lengri starfsdaga og
leyfðu, einkum framan af, að-
eins stuttar hvíldarnætur. Þá
reyndi á og brást ekki vegar-
nestið í upplagi og gerðr Jó-
hanna átti innri fjársjóð, sem
reyndist þörfum barnanna dýr-
mætur. Þau náðu snemma að
þroskast og samstarf þeirra efld
ist um bústörfin jafnóðum og
þau uxu úr grasi, og fyrr en
varði urðu þau foreldrunum
meiri styrkur en aldurinn benti
til. Hafa þau búið að þeim
móðuráhrifum við störf síðar á
ýmsum sviðum þjóðlífsins.
Lífsstarf Jóhönnu kann að
Kristján G.
Tómasson
Fæddnr: 30. sept. 1881.
Dáinn: 2. júni 1968.
Kveðja frá dóttur, tengdasyni
og dóttursonum.
Ó, hversu margar á minninga
stund
myndir um hugann líða,
hve gaman var að ganga á þinn
fund
og gott á þín ráðin að hlýða
þínum ástareldi frá, yl geislar
kærleikans stafa
er klökk í hjarta, kveðjum við
nú, kæran föður og aía.
Við þökkum þér allt, sem þú
vildir oss vel
er vanda bar að höndum
og hefjum vorn hug í hljóðri
bæn
er hér við eftir stöndum.
Guð faðir lífsins, launi þín
störf
og lækni hvert sár þitt og trega
hans náðar Ijósið ljómi þér
skært og lýsi þér eilíflega.
Sigurunn Konráðsdóttir.
geyma afrek, sem er ekki auð-
velt að meta til hlítar. En móð-
ur önn felur launin í verkum,
því kemur síður að sök þó eigi
sé ávallt mest getið um þau störf
in sem dýrmætust eru.
Sveinn mat Jóhönnu mikils og
leit á sig sem gæfumann að eiga
hana að ástvin og lífsförunaut.
Sú tilfinning mun hafa verið
gagnkvæm. Sveinn var óvenju
vel gerður, víðsýnn og hollráð-
ur, réttsýnn og glaðlyndur og
til æfiloka andlega iðandi af lífs-
fjöri. Sameiginlega áttu þau
Sveinn og Jóhanna mikla lífs-
sigra. Á síðari árum æfinnar upp
skar Jóhanna, sem hún sáði tiL
Ég hef búist vJð að einhver
pennafær heimilliisvinur skrifaði
nokkur minningarorð um Jón
Einarsson kennara á Blönduósi
en hann lézt 1. aprll sJ. Já ég
segi heimiiisvitUT því oft var
gestkvæmt á heimilii þeirra
hjóna Elín/borgar og Jóns Ein-
arssonar. AIIít viniir og kunn-
ingjar velkomnir, og ávallt tekið
á móti þeim með hjartahlýju og
rausn, enda sýndi það sig við
jarðarförina hans 10. f. m. hver
vinahópurinn var stór, og örugg-
lega ekki verið viðstaddir sem
hefðu viljað fylgja síðasta sj>öl-
inn.
Jón Einarsson var fæddur f
Efri-Lækjardal 13. september
1895. Foreldrar hans voru hjón-
in Björg Jóhannsdóttir og Einar
Stefánsson. Björg var vinaföst,
trygigQynd og glaðlynd kona en
Einar hægur og dulufr, greindur
vel og hagmæltu'r í bezta lagj
(hann var af Skaftasenættinni).
Jón Einarsson var gJeesimenni,
gáfaður vel og hagyrðingur góð-
ur þó hann flikaði því IStið. 1
æsku hlaut hann talsverða
menntun á þess tíma roæli-
kvarða, var í vetnr í skóla á
Sauðárkróki og varð sú fræðsla
honum drjúgt veganesti ásamt
annarri fræðslu, er hann sjálfur
afiaði sér með lestri góðra bóka.
Jón var mikill bókamaður las
mikið fraeðandi og góðar bók-
menntir.
Þetta varð hans fræðshibrunn-
ur er hann miðlaði mörgum af.
Hann byrjaði ungur að kenna
sem heimiliskennaTÍ, og var
eftirsótttír, reyndist traustur og
góður fræðari fyrir æskuna, og
þau börn sem lærðu hjá honum
voru yfirlertt vel á vegi stödd
gagnvart námi.
Síðustu 6 árin var hann fanr-
kennari í Engihlíðar og Vind-
hælishrepp með ágætum orðstír.
Varð hans því sárt saknað er
hann varð bráðkvaddur skammt
fré heimili sínu 1. f.m. hafði
komið heim um helgina, ætlaði
til kennslu næsta morgun og
ljúka vorprófum með nemend-
um sínum. En stundin var kom-
in.
Við sem þekktfum Jón Einars-
son og hans skyldurækni vitum
vel hve mjög hann hefði vidjað
ganga sjálfur frá sinum nemend-
uim, en um það er ekki spurt,
allÍT verða að hlýða kallinu
mikla.
Jón var drengskaparmaður i
hvívetna sannarlega er að hon-
uni sjónarsviftir. Jón var 4. barn
Hún naut f rfkum mæli ástrfkis
og umhyggju barna sinna,
tengdabarna og bamabama.
Mörg árin fyrstu eftir að Jó-
hanna fluttist til Reykjavíkur,
bjó hún og Sveinn hjá dóttur
sinni Ingunni og tengdasyni Ara
Eyjólfssyni, framkvæmdarstjóra.
Um skeið eftir að Sveinn lézt
dvaldist hún til skiptis hjá Sig-
ríði og Guðríði dætrum sínum.
Síðustu tvö árin dvaldi Jóhanna
hjá tengdadóttur sinni Valgerði
Halldórsdóttur, ekkju Runólfs
Sveinssonar sandgræðslustjóra og
sonum þeirra. Þar, einsog hjá
börnum sínum, vm hún umvaf-
in hjartahlýju, sem hún gat not-
ið til hins síðasta. Þar var fagurt
ævikvöld, sem hæfði svo mætri
konu og er þess minnst með
þakklæti og aðdáun. Áratuga vin
átta hefir verið milli fjölskyldna
okkar. Um leið og fjölskyldu
hennar er hér vottuð samúð er
Jóhönnu færðar hjartfólgnar
þakkir minnar fjölskyldu fyrir
langa vináttu og tryggð.
Jóhanna frá Fossi er í dag
lögð til hinstu hvíldar í Foss-
vogskirkjugarði. I kistu hennar
er einnig aska jarðneskra
leyfa Sveins, sem hún giftist
fyrir 65 árum.
Ljúfar endurminningar varpa
birtu yfir kveðjustundina. Ást-
vinir, ættmenni og vinir, nær og
fjær votta merkri ágætiskonu
hjartfólgið þakklæti og virðingu.
Jóhannes G. Helgason
foreldra sinna, fyrsta barnið
misstu þau í æsku, hin eru;
Stefán giftur Sigurbjörgu eru
þau vistmenn á Héraðsihælinu á
Blönduósi. Þorvhii'dur, dáin fyrir
2—3 árum, var gitft Ágústi
Andréssyni, Ingibjöng Evensen,
búsett í Noregi, og Lára, gift
Helga Ágústssyni, búsebt í
Reykjavík.
Jón heitinn var mjög dáður af
smurn systkinum, ég veit að þau
og þeirra börn kveðja hann með
sárum söknuði.
8 ára fluttist Jón með foreldr-
um og systkinum að Þverá í Norð
urárdal í AutstuT-Húnavatnssýslu
Og óist þar upp inn milld fjall-
anna með glöðu æskuifóílki sem
hann bar hlýju til, tók hann
mikila tryggð við dalinn og dal-
búa, þeir voru hans æskuvinir
og fjölilin og umhverfið fönguðu
hug hans. Hann var trölltrytggur,
ekki eitt í dag, annað á morgun.
Uffl 1917 fluttu foreldrar hans
trl Bföndutóss. Jón fór þá tiS
Eysteins Björnssonar gerðist hans
heimilismaður nm skeið. f Torfa
lækjarhr. var mikið um félags-
líf. Á hverjum bæ var
af æskuglöðum ungmennum, ung
mennafélagsskapurinn í blóma.
Jón tók strax virkan þátt í fé-
lagslífinu gerðist formaður Ung-
mennafélagsins Fraimtíðin, stýrði
því með sóma. Hann urani Ásun-
um, þangað fannst homum hann
sækja sína lifsgæsfu. Þangað sótti
hann hina ungu brrúði sína,
heimasætuna að Kringlu, Elín-
borgu Guðmundsdóttur, sem er
glæsileg, greind vel og músíkölsk
spilaði roeð ágætuim á orgel.
FéLl Jón heitinn mjög vel iran
í ramma þessa glaða og söng-
frændgarður bæði vestra og hér
elska æskufólks, sjálfur hafði
hann mjög gamara af söng, hafði
ynd isfagra tenórrödd, sem hann
þjálfaði undir handleiðslu frú
Huldu Stefánsdóttur Þingeyrum,
og vílaði hann fyrir fyrir sér að
fara ríðandi eða gangandi frá
Blönduósi að Þingeyruim tiT að
njóta raddþjálfunar og tilsagnar.
Jón söng oft opinberiega á
skemmtunum, bæði e rasöng og
tvísöng, einnig vær hann í
Karlakór Blönduóss og í kirkju-
kórnuara um tírna.
Skömmu eftir að Jón gifti sig
flutti hann með sína ungu konu
til Blönduióss. Nokkru síðar
keyptu þau hús sem alltaf síðan
hefur verið kallað Jóns Einars-
sonarhús þar hötfðu þau hjónin
skapað sér vistlegt og hlýlegt
heimild, þó salakynni séu ekki
stór höfðu þau búið þar í 37 ár.
Þau giftu sig 23. febr. 1922 voru
búin að vera gift í 46 ár.
Þau hjónin eignuðust aðeins
eina dótbur, Önnu Guðbjörgiu,
hún er gitft Trausta Kristjáns-
syni bifreiða'rstjóra. Þau eiiga 4
mannvænleg börn. Einn son á
Anna friá fyrra hjóabandL Jóni
Stetfni, sem alizt hetfur upp hjá
afa og ömnnu, mesti myndar olg
reglupiltutr, hann stundar niú
nám í Kennaraskóla ísdainids.
Jón Einarsson var mjög baTn-
góðuT, það voru hanis mestu
gleðistundir þegar hópurmn kom
í heimsókn, sannarlega hefði
hann kosið að fá að njóta þeirra
lengur, ekki síst litla snáðans
Guðimundar Einars sem hann
dáði svo mjög. Haran varð til
þess að fylgja honum síðasta spöl
inn að kindahúsunum hanis afa,
eins og sá litfli kallaði þau. Jóní
fannst hann finna í þessum 4
ára drentg eitthvað sem hanm
átti sjáltfuT á hans aldri. Litliu
barnabörnin yljuðu honium og
gerðu hann mildan og hýjara
ásamt þrotlausri tiIMtssemá og
uimtfiyggju hans ágætu konu sem
ber af í dugnaði, myradarskap og
fómtfýsá.
Jón Einarsson var mjög fjöl-
halgur hann stundaði skósmíðar
um áraibi'l, þótti vandvirfeur við
það sem annað, raokkwr suimiur
vann haran í brúartflokkum og
síðan í vegagerð hér í sýslunni,
sá þá um alla ræsagerð og fórst
það vel úr hendi. Jón var fyrsti
slökkviliðsstjóri staðarins. Hann
vair vel gerður á öl'luim sviðum,
heilsteyptutt' og hreinskilinn, bak-
tjaldamakk átti hann ekiki til,
hann var sterkutr og rökifastur
baráttumaður.
Hann átti þátt að sbofnun
Verkalýðstfélags Austur-Húna-
vatnsisýs'ki, varð 1. formaðuir þess
og formaðu'r í um 20 ár, stjóm-
aði því með snilld og festu. Hann
var mjög vel máli farinn maðuir,
hafði iglöggan skilning á verka-
lýð.,m'ál'um, fylgdi þeirra kröfum
og rétti fast fast etftir, það voru
eragin vetlingatök.
Við útförin sýndu Verkalýðs-
félagar minningu hans margvís-
lega virðingu. Fánaiborg stóð
fyrir dyrum úti meðan heimdla
hans var kvatt og gekk á uradan
með félaigsfána VHH í broddi
fylkiragar til kirkju og stóð þar
heiðursvörð. Ég þekkti það vel
til eiginleika Jóns Eiraaræonar
að á unga aldri stóð hugiur hans
til búskapar í sveit þar sem sól-
roðinn fjal'lihringur Stóð vörð um
blómlega og búsældarlega sveit.
í sMku uimhverfi hefði hann
kosið að reiisa bú vera sjáltf síns
húsbóndi, og í glóð morgiunroð-
ans slegið sína morgunihÖTpu,
þegar færi g.atfst frá önn dagsins.
Þessar Ijóðaiínur l'set ég fylgja
með, þær orti hann sjáltfuir
skömmu fyrir lát sitt.
Framh. á bls. 31
Hugheilar þakkir vil ég færa
öllum sem glöddu mig á
ógleymanlegan hátt með
heillaóskum og gjöfum á
sjötugsafmæli mínu 28. maí.
Ættingjum og vinum sunnan
Hellisheiðar, starfsfélögum
hjá Kaupfélagi Ámesinga,
vinum Selfossi og StokkseyrL
Ljósið sem er okkar lífsins
kærleikur og fegurð lýsi ykk-
ur öllum.
Guðjón Kristjánsson.
t
Hjartkæri litli drengurinn
okkar og bróðir,
I»orleifur Örn,
andaðist að heimili sínu Ljós-
heimum 20, fimmtudaginn 6.
júní 1968. Jarðarförin fer
fram frá Fossvogskirkju mánu
daginn 10. júní kl. 10.30.
Anna Þorleifsdóttir,
Alfons Guðmundsson
og synir.
Jón Einarsson
Blönduósi — Minning