Morgunblaðið - 08.06.1968, Side 24

24
MORCITNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. JÚNÍ 1!W8
— Fjölgum
Framh. af bls. 23
þýðir að róa þegar ekki fæst
fyrir frádraginu. f>að er rétt að
sjávarútvegurinn á nú í erfiðleik
um, en það sannar ekki nú frem
ur en þá, að hann sé ekki sá
atvinnuvegur, sem helzt getur
staðið undir þessu þjóðfélagi
okkar. Það geta allir atvinnu-
vegir lent í tímabundnum erfið-
leikum og ekki síður iðnaður-
inn en sjávarútvegurinn. Við
þurfum ekki að ímynda okkur í
alvöru, þrátt fyrir hinn dulda
hæfileika okkar, hugkvæmnina,
að við finnum nokkurn tímann
upp slíkan patentatvinnuveg,
sem aldrei lendir í erfiðleikum.
Líkast til þarf að hagræða í
þessum atvinnuvegi sjávarút
vegnum alveg frá grunni, en það
mál ræði ég ekki nú. Við höf-
um um skeið lagt áherzluna á
afköstin og náð þar umtalsverð-
um árangri, nú er fyrir dyrum
að snúa sér að nýtingunni og
bættum vinnubrögðum, en í
þessu tvennu eru líkast til ekki
fólgnir minni möguleikar en í
aflaaukningunni áður.
Við sitjum hér á móðurskipi
í miðju Atlantshafi og lífhafnir
umhverfis landið aUt. Við veið-
um 5% af þeim fiski, sem veidd-
ur er á Norður-Atlantshafi, við
ættum að veiða 20% og hér ættu
ekki að vera fimm eða sex þús-
und menn á sjó, heldur fimmtán
til tuttugu þúsund. Við getum
sótt á öll miðin á Norður-At-
landshafi,: Grænlandsmið, Ný-
fundnalandsmið, Hvítahafið,
Norðursjóinn og Lófoten og síð-
an okkar eigin mið, sem við eig-
um að deila niður milli veiðar-
færa. Við eigum að sækja á alls-
konar skipum með allskonar veið
arfæri, og taka frumkvæðið í
hagræðingu og rekstri fiski-
skipa, svo að það geti engin
þjóð keppt við okkur, þegar
markaðir opnast og verða sam-
eiginlegir í Evrópu eins og nú
er á döfinni. Þá á engin megin-
landsþjóðin og ekki heldur Bret
ar að geta staðið okkur snún-
ing við fiskveiðar og þá á það
að gerast, að þessar þjóðir segi
kort og gott: — Við getum ekki
gert þetta eins vel og íslend-
ingar og við erum ekkert að
streða við að sækja fisk þarna I
norður eftir, það er bezt að
láta íslendinga um þetta. Þeir í
kunna það manna bezt. Það
væri brjálæði að hopa nú úr
fiskveiðunum, einmitt þegar við
höfum tækifæri til að „konkúr-
era,“ aðra út. Hvað er ekki að
koma á daginn hjá Bretum, þeir
eru að linast í baráttunni við
að sækja norður í höf og þær
verða fleiri þjóðirnar, sem verða
fegnar að láta okkur þennan at-
vinnuveg eftir. Nú eigum við að
byggja nýtt skip fyrir þvert
skip, sem þeir leggja í Þýzkal.
og Bretlandi. Það er á þessu
eina sviði, sem við höfum mögu-
leika til samkeppni á sameigin-
legum markaði, og þá höfum við
uppi orð um að flýja þennan
vinnuveg og fara að prófa okk-
ur áfram með eitthvað annað,
sem við vitum reyndar ekki enn
hvað á að vera. Ef við horfum
lengra til en til Evrópumarkað-
arins, þá hefur matvælafram-
leiðsla miklu meiri framtíðar-
möguleika en iðnaður af öðru
tagi. Það kemur sú tíð, eins og
áður er sagt, að Asíu og Afríku
þjóðir verða sjálfum sér nægar
£ margskonar iðnaði, en þ
geta aldrei keppt við okkur í
fiskveiðum. Það sveltur hálfur
heimurinn og meira þó í dag.
Þetta ástand varir ekki til eil-
ífðarnóns. Það kemur sú tið, að
Kínverjar biðja okkur um fisk
og þá sendum við þeim á borðið
nýjan fisk í þotum. Krafa dags-
ins er ekki draumaþrugl um ó-
þekktan iðnað, heldur fleiri skip
fyrir íandi, fleiri menn á sjó,
meiri sókn á fleiri mið, betrinýt
ingu íslenzkra fiskimiða, fjöl-
breyttari framleiðslu, markaðs-
leit um allan heim en mest er
þó aðkallandi nútíma hagræðing
frá grunni í sjávarútvegnum.
í Monaco er enginn í frum-
gr einunum. Vantar ekki hag-
fræðing þar?
P. S.
Meðan þessi grein sveif milli
heimins og heljar hjá Morgun-
blaðinu, birtist fréttatilkynning
frá FAO, um framtíðarmögu-
leika matvælaiðnaðar og mat-
vælaöflunar.
Þessi fréttatilkynning sannar
það sem hér er haldið fram, að
matvælaöflun sé enn og verði
um langa hríð — öruggasti at-
vinnuvegurinn.
— Heiðmörk
Framh. af bls. 10
ar, og þessvegna ek ég alltaf
á miðjum veginum".
Veiðin í Heilisvatni
A leiðinni í kaffiveizlu hjá
hans ágætu konu á Elliða-
vatni, segist Reynir hafa um-
sjón með úthlutun veiðileyfa
í Elliðavatni og Helluvatni,
og bað okkur geta þess, að
Æskulýðsráð Reykjavíkur hef
ur tryggt sér veiðiréttinn i
Helluvatni föstudaga og
þriðjudaga. En veiðiréttur er
allur falur í Elliðavatni fyrir
spottprís og undanfarna daga
hafa sumir menn veitt allt að
83 silunga í vatninu, þettg
frá % pundi til 1 og % punds
góðra fiska.
Og svo erum við allt í einu
stödd í bústað Reynis, Elliða-
vatnL Hlaðan, sem Einar
Benediktsson fæddist í, hefur
ekki verið endurbygg%, en
eldra húsið hefur svolítið ver
ið fært í stílinn. Þar hefur
verið byggt fundarherbergi
Skógræktarmanna, og veri
þeir vel að því herbergi komn
ir.
,,Jæja, nú vil ég fá fram
nokkrar tölulegar staðreyndir
um Heiðmörk".
ZVi milljón planta
„Já, þær liggja hér á lausu.
Heiðmörk er 2700 hektara að
stærð. Þegar árinu 1966 lauk,
var búið að planta 2.368.000
trjáplöntum. Síðan þá er tal-
an komin upp í 2% milljón
þar. Girðingin umhverfis
Heiðmörk er samtals 33 km.
22 kílómetrar vegar eru mal-
arbornir, en 10 km. eru rudd-
ir vegir“.
„Jæja, að lokum, Reynir.
Hvernig er það að sýsla um
tré alla daga?“
Á valdi skógræktar
„Mín reynsla er sú, að fari
maður að sýsla um tré, getur
maður helzt ekki slitið sig frá
því. Það er líkt og allir þeir,
sem koma nærri skógrækt
verði sjúkir, ekki hættulega
eða banvænt, en samt eru
þeir undir dávaldi skógrækt-
ar, undir dávaldi ræktunar,
og sjálfsagt er það einn
heilsusamlegasti dásvefn sem
um getur“.
„Og að síðustu, Reynir.
Hvað um Alaskaöspina?"
„Alaskaöspin, þetta fallega
tré, galt mikið afhroð í vor-
frostunum hér fyrir fáum ár-
um. Það hefur sýnt sig, að
Alaskaöspin er seig, ratar
sína réttu leið, og má ég segja
mína meiningu að lokum:
Það er enginn garður, sem
hefur ekki innan sinna vé-
banda eina ösp eða fleirL
Stundum árar á fslandi fyrir
allan gróður, stundum ekki.
Þessu verður maður að taka
með manndómi. Annað sæm-
ir okkur ekki íslendingum,
sem lifað höfum hafís og harð
indi. Nei, skógrækt á íslandi
er mál málanna í dag“.
— Fr. S.
Tilboð óskast
i Ford V-8 árgerð 1937
sem er í mjög góðu ásigkomulagi. Bíllinn verður
til sýnis um helgina að Þykkvabæ 15.
Tilboðum skal skila fyrir kl. 19 sunndaginn 9. júní
að sama stað.
Baimagnsritvélor óskast
Verzlunarskóli íslands óskar að taka á leigu 30 raf-
knúnar ritvélar til afnota við kennslu í vélritun við
skólann. Vélarnar þurfa að vera í notkun árlega á
tímabilinu 15. september — 15. apríl, eða alls sjö
mánuði.
Leigusali annast allt viðhald vélanna og stendur
straum af kostnaði vegna viðhalds, sem hlýtzt af
eðlilegri notkun. Ti greina kemur að gera leigu-
samning til tveggja ára í senn.
Tiiboð sendist skólanefnd Verzlunarskóla íslands,
C/o Verzlunarráð íslands, Laufásvegi 36, Reykjavík,
fyrir 30. júní 1968.
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK 3ARNANNA
3
veg að verða laus við
aila hræðslu.
Kvöld nokkurt eftir
matinn sagði mamma allt
í einu: „Hvar er Nonni?
Ég heyri engan hávaða.
Hann er hvorki hoppandi
eða skellandi hurðum“.
„Ég heyri ekki heldur
neitt", sagði pabbi. „Hvar
er Nonni litli?"
„Það heyrist ekkert í
byssunni hans“, sagði
Sigga. „Hvar getur hann
verið? Þetta er mjög
undarlegt".
í þessu kom Snati inn
og gelti hátt. Og kisa
kom mjálmandi niður
stigann.
„Það er eins og þau séu
að reyna að segja okkur
eitthvað", sagði pabbi. j
„Hvað heldurðu að þau 5
vilji?“ spurði mamma. j
„Kannski að þau viti;
hvar Nonni litli er“, j
sagði Sigga. „Við skulum '
elta þau“.
Snati og Snoppa þutu I
upp til herbergis Nonna.
Og hvað haldið þið?
„Cowboy" byssan hans
var í hulstrinu, þar sem
hún átti að vera.
Tréhesturinn hans var
á sínum stað, í klæða-'
skápnum .
Og Nonni litli sat við
skrifborðið sitt og las
sögubók!
Hann leit upp og sá
fjölskyldu sína.
„Hvað er að?“ spurði
hann.
„Við fundum þig
hvergi“, sagði pabbi.
„Það var enginn háv-
aði“, sagði mamma.
„Við vorum hrædd um
að þú værir kannski
veikur, vegna þess að
ekkert heyrðist í þér,“
§M1|

sagði Sigga.
„Uss“, sagði Nonni.
„Ég er að lesa, reynið þið
að hætta þessum háv-
aða“.
Mamma leit á pabba.
Pabbi leit á mömmu.
Sigga horfði á þau
bæði, og þá brostu þau
öll. Því næst fóru þau út
úr herberginu og lokuðu
hljóðlega hurðinni á eft-
ir sér.
8MÆLKI
Veitingaþjónn: „Egg
fást ekki vegna stríðs-
ins“.
Gestur: „Nú er mér
nóg boðið. Eru hermenn-
irnir nú farnír að henda
cggjum hver í annan?“
Kona: „Áttu engin syst
kini, stúlka litla?"
Lísa: „Jú, ég á hálfan
annan bróður“.
Kona: „Hálfan annan-
bróður. Hvernig á að
skilja það?“
Lísa: „Ég á þrjá hálf-
bræður, og þrír hálfir er
sama sem hálfur annar,
eins og þú veizt“.
ill, að Snati, hundurinn
hans, faldi sig dauð-
hræddur undir rúmi.
Nonni flautaði svo hátt,
að Snoppa, kisan hans,
setti upp kryppu, þaut
upp stigann og faldi sig
inni í klæðaskáp.
„Eitthvað verður að
gera“, sagði mamma
hans.
„Já, sagði faðir hans.
„Nonni verður að hætta
þessum hávaða og læra að
vera hljóður".
„Já“, sagði Sigga.
„Já“, hugsuðu Snati og
Snoppa".
En hvað gátu þau gert?
Öllum litlum drengjum
finnst gaman að hoppa,
hlaupa og sérstaklega að
hafa hátt. Og Nonni litli,
var í engu frábrugðinn
venjulegum litlum drengj
um.
„Það er bezt að ég tali
við Nonna", sagði pabbi
hans. „Ég ætla að segja |
honum hversu mikið
hann truflar okkar með
þessum hávaða sínum".
Svo að pabbi bað
Nonna að hætta að
hlaupa um og hafa svona
hátt á meðan hann væri
að lesa.
„Ég skal reyna að
muna það“, sagði NonnL
aui'.. v/ . V
„En ég get ekki setið og
steinþagað allan tímann“.
„Ég ætla líka að tala
við Nonna", sagði
mamma hans.
Og mamma bað Nonna
um að hætta að hoppa
um í eldhúsinu, á meðan
hún væri að baka.
„Ég skal reyna að
muna það“, sagði NonnL
„En ég hef gott af því
að hoppa, þá verð ég stór
og sterkur".
„Ég ætla líka að reyna
W. 'WMm
að tala við Nonna, sagði
Sigga.
Hún bað hann um að
hætta að vera í byssuleik
þegar hún væri að læra.
„Ég reyni að muna
það“, sagðr Nonni. „En
hvað er varið í að eiga
byssu, ef það má ekki
heyrast í henni?“.
Dagarnir liðu og Nonni
hélt áfram að hoppa um
og vera með hávaða. En
hann reyndi að leika sér
ekki í eldhúsinu, á með-
an mamma hans var að
baka. Og hann reyndi að
vera ekki nálægt pabba
sínum á meðan hann var
að lesa blöðin. Og hann
reyndi að vera ekki í
byssuleik á meðan systir
hans var að læra.
Jafnvel Snati sá að
ekki voru nærri því eins
mikil læti í Nonna. Hann
þurfti sjaldnar og sjaldn-
ar að fela sig undir rúm-
inu. Og Snoppa var al-